Դարձայ եւ տեսի ես զամ(ենայն) զրպարտութիւնս որ լինին ընդ արեգակամբ, եւ ահա արտասուք զրպարտելոցն. եւ ո́չոք էր որ մխիթարէր զնոսա. եւ ՛ի ձեռս զպարտչաց նոցա բռնու(թ)ի(ւն)ք։
Եւ գովեցի́ ես զամ(ենայն) մեռեալսն որ յառաջագոյն մեռան.քան զկենդանիսն՝ որ ցայժմ կենդանի իցեն։
Եւ քան զնոսա երկոսին լաւ այն է որ չե́ւեւս իցէ լեալ. որ ո́չ ետես զամ(ենայն) արարածն չար որ արարաւ ՛ի ներքոյ արեգական։
Եւ տեսի ես զամ(ենայն) վաստակս, եւ զամ(ենայն) չարութի(ւն) արարածոցն. զի նախանձ առն ՛ի մերձաւորէ իւրմէ։ սակայն եւ այն ունայնու(թ)ի(ւն) է եւ յօժարու(թ)ի(ւն) ոգւոյ։
Անզգամն բուռն եհար զբազկաց իւրոց, եւ եկեր զմարմին իւր։
Լաւ է բուռն մի́ հանգստեամբ, քան զլիու(թ)ի(ւն) երկուց բռանց՝ ջանալով եւ յօժարութ(եամ)բ ոգւոյ.
Դարձայ ես եւ տեսի ընդունայնութի(ւն) ՛ի ներքոյ արեգական։
Զի մի է, եւ ո́չ կրկին. եւ որդի եւ եղբայր ո́չ գոյ ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ է վախճան ամ(ենայն) վաստակոյ ն(ո)ր(ա). եւ սակայն ակն ն(ո)ր(ա) ո́չ յագի մեծութ(եամ)բ։ Եւ արդ՝ ո՞ւմ ջանամ ես, եւ զլանամ զանձն իմ ՛ի բարութ(են)է։ զի եւ այն ընդունայնութի(ւն) է՝ եւ զբաղումն չար։
Լաւ են երկու քան զմի, որոց գոն վարձք բարի ՛ի վաստակս ն(ո)ց(ա)։
Զի եթէ գլորիցի մին՝ կանգնեսցէ զնա ընկեր իւր. եւ վայ միումն յորժամ գլորիցի, եւ ո́չ գուցէ մեւս՝ որ յարուցանիցէ զնա։
Զի եթէ ննջիցեն երկու՝ ջեռուցանեն զմիմեանս. եւ մին՝ զիա՞րդ ջեռնուցու։
Եւ եթէ բռնացի մին՝ երկուքն կայցեն ընդդէմ ն(ո)ր(ա)։ եւ առասան երեքկին՝ ո́չ վաղվաղակի խզեսցի։
Լաւ է մանուկ աղքատ եւ իմաստուն՝ քան զթագաւոր ծեր եւ անմիտ։ որ ո́չ իմացաւ հայել եւս
եթէ ՛ի տանէ կապանաց ելանիցէ թագաւորել։ նա եւ ՛ի թագաւորու(թ)ե(ան) իւրում եղեւ աղքատ։
Տեսի ես զամ(ենայն) կենդանիս որ գնան ՛ի ներքոյ արեգական, հանդերձ երիտասարդաւն երկրորդաւ որ յարիցէ փոխանակ ն(ո)ր(ա)։
Ո́չ գոյ կատարումն ամ(ենայն) ժողովրդեանն, ամենեցուն որք եղեն յառաջ քան զն(ո)ս(ա)։ Նա եւ յետ ինքն ո́չ լինին ուրախ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա). զի եւ այն ինքն ունայնու(թ)ի(ւն) է եւ յօժարու(թ)ի(ւն) ոգւոյ։
Զգուշացիր ոտին քում որով երթայցես ՛ի տուն ա(ստուծո)յ։ եւ մերձ լեր ՛ի լսել.
Քանզի պատուական է քան զտուրս անզգամաց՝ զոհ քո. զի ո́չ եթէ գիտակ ինչ են առնելոյ բարիս։
