Որդւոյ Դաւթի թագաւորի իսրայէլի յե(րուսաղէ)մ. եկկլեսիաստէս։
Ունայնու(թ)ի(ւն) ունայնութեանց ասաց ժողովօղն։ Ունայնու(թ)ի(ւն) ունայնութեանց ամ(ենայն) ինչ ընդունայն է։
Զի՞նչ աւելի է մարդոյ յամ(ենայն) վաստակս իւր զոր տաժանի ընդ արեգակամբ։
Ազգ երթայ եւ ազգ գայ՝ եւ երկիրս յաւիտեան կայ։
Ծագէ́ արեգակն՝ եւ մտանէ արեգակն եւ ՛ի տեղի իւր ձգի։
՛Ի ծագել իւրում ելանէ ընդ հարաւ, եւ պատի ընդ հիւսւսիւ, պատելով պատի։ գնայ հողմ, եւ ՛ի շրջանս իւր դառնայ հողմ։
Ամենայն ուխք ՛ի ծով գնան, եւ ծով ո́չ լնու։ ՛ի տեղի յոր ուխք գնան՝ անդ նոքին դառնան ՛ի գնալ։
Ամ(ենայն) բան ջանիւ, եւ ո́չ կարասցէ այր խօսել։ ո́չ յագեսցի ակն տեսանելով, եւ ո́չ լցցի ունկն լսելով։
Զի՞նչ է որ եղեւն, նոյն ինքն որ լինելոցն է. եւ զի՞նչ է որ արարաւն՝ նոյն ինքն որ առնելոցն է։
Եւ ո́չ է ամ(ենայն) առժամայն ընդ արեգակամբ. զի զոր խօսիցի ոք՝ եւ ասիցէ՝ ահաւասիկ այս նոր է, վաղ իսկ եղեալ է ՛ի յաւիտենից եղելոցն նա́խ քան զմեզ։
Ո́չ գոյ յիշատակ առաջնոցն. նա եւ ո́չ վերջնոցն որ լինելոց են. ո́չ գոյ յիշատակ ն(ո)ց(ա) ընդ լինելոցսն ՛ի վախճանի։
Ե́ս եկլէսիաստէս եղէ թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) ի(սրաե)լի յե(րուսաղէ)մ.
եւ ետու զսիրտ իմ խնդրել եւ խորհել իմաստու(թեամ)բ վ(ա)ս(ն) ամ(ենայն)ի որ եղեալ են ընդ արեգակամբ։ Զի զբաղումն չա́ր ետ ա(ստուա)ծ որդւոց մարդկան զբաղել ընդ արեգակամբ։
Տեսի ես զամ(ենայն) արարեալս որ արարեալ են ՛ի ներքոյ արեգական. եւ ահա ամ(ենայն) ինչ ընդունայնու(թ)ի(ւն) է եւ յօժարու(թ)ի(ւն) ոգւոյ։
Թիւրեալն՝ ո́չ կարասցէ զարդարել, եւ պակասեալն՝ ո́չ կարասցէ ՛ի թիւ անկանել։
Խօսեցայ ՛ի սրտի իմում թէ առաւե́լ ես մեծացայ քան զամենեսեան որ էին յառաջ քան զիս յե(րուսաղէ)մ։ Եւ ետու զսիրտ իմ գիտել զիմաստու(թ)ի(ւն) եւ զգիտութի(ւն). եւ յաւելի յիմաստութի(ւն) քան զամենեսեան, որ յառաջ եղեն քան զիս յե(րուսաղէ)մ։
Եւ սիրտ իմ ետես բազում իմաստու(թ)ի(ւն)՝ եւ գիտութի(ւն). զառակս եւ զիմաստութի(ւն) գիտացի ես. զի սակայն եւ այս յօժարու(թ)ի(ւն) ոգւոյ է։
Զի բազմու(թ)ի(ւն) իմաստութե(ան) բազմու(թ)ի(ւն) գիտու(թ)ե(ան). եւ որ յոլովեաց ՛ի գիտու(թ)ի(ւն) յաւելցէ ՛ի ցաւս.
