Կին ժրագլուխ եթէ գտանիցի, պատուականագո́յն է այնպիսին քան զականս պատուականս։
Վստա́հ է ՛ի նա սիրտ առն իւրոյ. այնպիսին աւարաց երբէք ոչ կարօտասցի։
Գործակից է առն իւրում ա(մենայ)ն բարեաց եւ կենաց՝ եւ ո́չ չարեաց։
Գտեալ ա́սր եւ կտաւ՝ արար անօթս պիտանիս ձեռօք իւրովք։
եւ եղեւ իբրեւ զնաւ շահաբեր. ՛ի հեռաստանէ ժողովէ իւր գանձս։
Յառնէ ընդ արշալուրշս, եւ տայ կերակուր ընտանեաց, եւ գործ նաժշտաց։
Տեսանէ զանդ գեղեցիկ՝ եւ գնէ զնա, եւ ՛ի պտղոյ ձեռաց իւրոց գործէ́ զերկիր։
Գօտի ածեալ հաստատու(թեամ)բ ընդ մէջ իւր՝ մխեաց զբազուկս իւր ՛ի գործ,
եւ ճաշակեաց՝ զի քա́ղցր է գործել, եւ ո́չ շիջանի ճրագ ՛ի նմանէ զա(մենայ)ն գիշեր։
Զձեռս իւր ձգէ յօգուտ, եւ զմատունս իւր անձանձրո́յթ տայ ՛ի լոյս։
Զձեռս իւր ը(նդ)արձակեաց աղքատաց, եւ կարկառ պտուղ տնանկին։
Ո́չինչ հոգայ ՛ի տանէ կողմանէ այր ն(ո)ր(ա) յորժամ ուրեք յամիցի. զի ա(մենայ)նքին որ զնովաւ են, զգեցեալեն կրկին պատմուճանս։
Արա́ր առն իւրում բեհեղս եւ ծիրանիս, եւ անձին իւրում արկանելի́ս։
Եւ երեւելի́ է ՛ի դրունս այր ն(ո)ր(ա) յորժամ նստիցի ՛ի ժողովրդեան ՛ի մէջ ծերոց եւ բնակչաց երկրի։
Կտա́ւս արար եւ վաճառեաց, եւ արկանելի́ս քանանացւոց։
Զբերան իւր եբաց չափո́վ եւ իմաստու(թեամ)բ. եւ կա́րգ եդ լեզուի իւրում։
Զզօրու(թ)ի(ւն) եւ զմեծ վայելչու(թ)ի(ւն) զգեցաւ. եւ ուրա́խ եղեւ յաւուրս յետինս։
Պարկե́շտ են ճանապարհք տան նորա. հաց դատարկու(թ)ե(ան) ո́չ եկեր։
Եւ ողորմածու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ր(ա) կանգնեցին զորդիս ն(ո)ր(ա) եւ մեծացուցին։ Եւ այր ն(ո)ր(ա) գովէ զնա՝ եւ ասէ։
Բազում դստերք ստացան զմեծութի(ւն). բազո́ւմք արարին զօրու(թ)ի(ւն). բայց դու առաւել եղեր՝ եւ անցուցեր զամենեքումբք։
Սուտ հաճութի(ւն)ք, եւ ընդունայն գե́ղ կնոջ ո́չ գոյ ՛ի քեզ. զի կին իմաստուն եւ բարեպաշտօն օրհնեսցի։ Զերկիւղածս տ(եառ)ն պատուեսցէ նա.
տո́ւք նմա ՛ի պտղոյ շրթանց ն(ո)ր(ա). եւ գովեսցի ՛ի դրունս այր ն(ո)ր(ա)։ Զի ճանապարհք առնն առաջի երեսաց իւրոց երթիցեն, եւ աջողեսցին յաւիտեանս յաւիտենից։
