Փախուցեալ է ամպարիշտն առա́նց ուրուք հալածելոյ. իսկ արդարն՝ իբրեւ զառեւծ յա́նձն ապաստա́ն է։
Վ(ա)ս(ն) մեղաց ամպարշտաց դատաստանք յուզին. եւ այր խորագէտ շիջուցանէ զնա։
Հզօրն առ ամպարշտութե(ան) իւրում զրպարտէ զտնանկս։ Որպէս անձրեւ սաստիկ եւ անշահ.
նո́յնպէս եւ որ թողուն զօրէնս, եւ գովեն զանօրէնութի(ւն)։ իսկ որ սիրեն զօրէնս՝ պատեն զինքեամբ պարիսպ։
Արք չարք ո́չ առնուն ՛ի միտ զիրաւունս. իսկ որ խնդրեն զտ(է)ր՝ խելամուտ լիցին ա(մենայ)նի։
Լա́ւ է աղքատ՝ որ գնայ ճշմարութ(եամ)բ, քան զմեծատուն սուտ։
Պահէ́ զօրէնս որդի իմաստուն. իսկ որ արածէ զոր կորստու(թ)ի(ւն)՝ անարգէ զհայր իւր։
Որ լնու զտուն իւր ՛ի տոկոսեաց եւ ՛ի վաշխից, ժողովէ այնմիկ որ ողորմի աղքատաց։
Որ խոտորեցուցանէ զունկն իւր՝ չլսէ օրինաց. եւ ինքն զի́ւր ուխտս պղծէ։
Որ մոլորեցուցանէ զուղիղս չար ճանապարհաւ, ինքն անկցի յապականու(թ)ի(ւն)։ Անբիծք բաժանեսցեն զբարութի(ւն)ս. եւ անօրէնք անցցեն առ բարութ(եամ)բք, եւ մի́ մտցեն ՛ի ն(ո)ս(ա)։
Իմաստուն թուի անձին իւրում այր մեծատուն. եւ աղքատ հանճարեղ ստգտանէ զնա։
Վ(ա)ս(ն) օգնականութե(ան) արդարոց՝ բազում լինին փառք, եւ ՛ի տեղիս ամպարշտաց՝ սատակի́ն մարդիկ։
Որ ծածկէ զամպարշտու(թ)ի(ւն)ն իւր՝ ո́չ յաջողեսցի. իսկ որ ՛ի վե́ր հանէ եւ յանդիմանէ՝ սիրելի́ լիցի։
Երանի́ իցէ առն որ արհամարհիցէ զա(մենայ)ն վ(ա)ս(ն) երկիւղածու(թ)ե(ան). իսկ խիստն սրտիւ, անկցի ՛ի չարիս։
Առեւծ քաղցեալ եւ գայլ ծարաւի. որ աղքատ է՝ եւ բուռն լինիցի ազգի տնանկի։
Թագաւոր կարօտ մտօք՝ մե́ծ զրպարտօղ. իսկ որ ատեայ զանիրաւու(թ)ի(ւն)՝ երկայնակեաց լիցի։
Այր որ զմահապա́րտ յերաշխի առնու, փախստական լինի եւ ո́չ ՛ի հաստատու(թ)ե(ան)։ Խրատեա́ զորդի քո, եւ հանգուսցէ զքեզ, եւ տացէ զարդ անձին քում. եւ ո́չ հնազանդի ընդ ազգի անօրինի։
Որ գնայ արդարութ(եամ)բ՝ գտցէ օգնականութի(ւն). իսկ որ ելանէ ՛ի թեւր ճանապարհ՝ նովին վարակեսցի։
Որ գործէ զերկիր իւր՝ լցցի հացի́ւ. եւ որ զհետ երթայ դատարկու(թ)ե(ան)՝ լցցի տնանկու(թեամ)բ։
Այր հաւատարիմ օրհնեսցի́ յոյժ. եւ չարագործն ՛ի պատուհասէ մի́ ապրեսցի։ Որ ո́չ պատկառէ յերեսաց արդարոց՝ չէ́ գովելի։
Որ ակն ածէ զերեսս անօրինաց յանդիմանել՝ չէ́ բարւոք։ այնպիսին պատառո́յ հացի վաճառէ զմարդ։
Փութայ մեծանալ այր չարակն, եւ ո́չ գիտէ՝ թէ ողորմածն յաղթէ նմա։
Որ յանդիմանէ զայր ՛ի ճանապարհս իւր, շնորհակալութի(ւն) գտանէ քան զսուտակասպասն լեզուաւ։
Որ մերժէ զհայր կամ զմայր՝ եւ համարիցի չմեղանչել, կցո́րդ է նա արանց ամպարշտաց։
Այր ագահ գրգռէ́ զհակառակու(թ)ի(ւն). իսկ որ յուսացեալ է ՛ի տ(է)ր՝ ընդ խնամո́վ կեցցէ։
Որ յուսացեալ է ՛ի յանդգնու(թ)ի(ւն) սրտի՝ նա անզգա́մ է. իսկ որ գնայ իմաստու(թեամ)բ՝ ապրեսցի։
Որ տայ աղքատաց՝ ո́չ կարօտասցի. իսկ որ դարձուցանէ զակն իւր ՛ի նոցանէ՝ ՛ի բազում կարօտու(թ)ե(ան) եղիցի։
՛Ի տեղիս ամպարշտաց հեծե́ն արդարք. բայց ՛ի նոցա կորստեան բազմանան արդարք։
