Լա́ւ է անուն բարի քան զմեծու(թ)ի(ւն) բազում. եւ քան զարծա́թ եւ զոսկի շնո́րհ բարիք։
Մեծատուն եւ աղքատ միմեանց պատահիցին. երկոցունց այցելու(թ)ի(ւն) առնէ տ(է)ր։
Խորագիտի տեսեալ զչարագործն պատժեալ՝ հաստատութ(եամ)բ խրատէ զանձն. եւ անմտաց անցեալ առ նոքօք վնասեցան։
Սկիզբն իմաստու(թ)ե(ան) երկեւղ տ(եառ)ն. եւ մեծութի(ւն) եւ փա́ռք՝ եւ կեանք։
Տատասկ եւ որոգայթ՝ ՛ի ճանապարհս թիւրաց, իսկ որ զգո́յշ կայ անձին իւրում՝ մերեսցի ՛ի ն(ո)ց(ա)է։
Նորոգումն երիտասարդի ը(նդ) ճանապարհա́ց իւրոց. նա՝ եւ յորժամ ծերասցի՝ ո́չ մերժեսցի ՛ի նոցանէ։
Աղքատք տիրեսցեն մեծատանց, եւ ծառայք տերանց իւրեանց փո́խ տայցեն։
Որ սերմանէ զանզգամու(թ)ի(ւն)՝ հնձեսցէ́ զչարիս, եւ զհարուածս գործոց իւրոց բովանդակեսցէ։
Զայր զուա́րթ եւ զառատ՝ սիրէ ա(ստուա)ծ։ որ ողորմի տնանկի՝ ինքն կերակրեսցի, զի յիւրմէ հացէ անտի ետ տնանկի։ Զյաղթութի(ւն) եւ զպատիւ ստանայ որ տայ կաշառ, բայց զոգիս առողացն սպանանէ։
Հա́ն զժանտն յատենէ՝ եւ ելցէ ընդ նմա եւ հակառակու(թ)ի(ւն). զի յորժամ նստիցի յատենի զամենեսեան անարգէ։
Սիրէ տ(է)ր զսիրտ սուրբ, եւ ընդունելի են նմա ա(մենայ)ն անարատք։ Շրթամբք հովուէ թագաւոր.
եւ աչք տ(եառ)ն պահեն զհանճար. եւ անգոսէ զբանս անօրէն։
Պատճա́ռ դնէ վատ եւ ասէ՝ առեւծ ունի զճանապարհս, եւ զանցս հրապարակաց սպանողք։
Գուբ խո́ր է բերան անօրինի, եւ ատեցեալն ՛ի տ(եառն)է անկցի ՛ի նա։ Են ճանապարհք չարք՝ առաջի առն, եւ ո́չ սիրէ դառնալ ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ. բայց դառնալ պա́րտ է ՛ի թեւր եւ ՛ի չար ճանապարհէ։
Անմտու(թ)ի(ւն) բորբոքեալ ՛ի սիրտ երիտասարդի. գաւազան եւ խրատ հեռի́ է ՛ի նմանէ։
Որ զրպարտէ զաղքատ՝ բազում առնէ իւր չարիս. եւ որ տայ մեծատան կարօտու(թեամ)բ։
Բանից իմաստնոց մատո́ զունկն քո, եւ լո́ւր բանից իմոց. եւ հաստատեա́ զսիրտ քո՝
զի գիտասցես զն(ո)ս(ա)՝ թէ բարի́ են։ եւ եթէ արկցես զն(ո)ս(ա) ՛ի սրտի քում. եւ զուարճասցի միանգամայն ՛ի շրթունս քո։
Զի եղիցի յոյս քո ՛ի տ(է)ր. եւ ցուցցէ քեզ զճանապարհս իւր։
Եւ դու գրեա զնոսա յանձին քում երեքկին. ՛ի խորհուրդս, եւ ՛ի գիտութի(ւն), եւ ՛ի հանճար։
Ահաւասիկ ուսուցանեմ քեզ զբանս ճշմարիտս եւ զգիտու(թ)ե(ան). հնազանդ լինել պատասխանի տալոյ զբանս ճշմարտութե(ան) որոց մատչիցին առ քեզ։
Մի́ բուռն լինիցիս տնանկի, քանզի աղքա́տ է. եւ մի́ անարգիցես զտնանկն ՛ի դրունս.
զի տ(է)ր դատի զդատաստանս ն(ո)ր(ա), եւ փրկեսցէ անկապուտ զանձն քո։
Մի́ լինիր ընկեր առն բարկացողի, եւ ընդ բարեկամի զայրացողի մի́ բնակեր։
գուցէ ուսանիցի́ս զճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ առնուցուս խե́ղդ ընդ անձն քո։
Մի́ տար զանձն քո յերաշխաւորութի(ւն)՝ ակն առեալ երեսաց։
զի թէ ո́չ ունիցիս ուստի հատուցանիցես՝ եւ առնուցուն զանկողինս որ ը(նդ) կողիւք քովք կայցեն։
Մի́ փոխեր զսահմանս յաւիտենականս զոր եդին հարք քո։
Զայր շո́յտ եւ զգոյշ ՛ի գործ իւր՝ թագաւորաց առաջի պարտ է կացուցանել. եւ ո́չ կացուցանել առաջի արանց խօթասրտաց։
