Մարդո́յ իրս ինչ դնել ՛ի սրտի. ՛ի տ(եառն)է է պատասխանի լեզուի։
Ամենայն գործք խոնարհին՝ յայտնի́ են առաջի ա(ստուծո)յ. եւ հաստատէ զոգիս տ(է)ր։
Դարձո́ առ տ(է)ր զգործս քո. եւ հաստատեսցին խորհուրդք քո։ Որչափ ՛ի մեծութի(ւն) հասանիցես՝ ՛ի խոնարհու(թ)ե(ան) կալ զանձն քո. եւ առաջի տ(եառ)ն գտցես շնորհս։
Զա(մենայ)ն ինչ գործէ տ(է)ր վ(ա)ս(ն) իւր. իսկ ամպարիշտք յաւուր չարի կորիցեն։
Պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն մեծամիտ. որ ձեռնամո́ւխ լինի տարապարտուց՝ ո́չ արդարասցի։ Սկիզբն ճանապարհի բարւոյ՝ գործելն զարդարու(թ)ի(ւն). եւ ընդունելի́ են ա(ստուծո)յ աղօթք քան մատուցանել պատարագս։
Որ խնդրէ զտ(է)ր՝ գտցէ զգիտութի(ւն) արդարու(թեամ)բ հանդերձ. եւ որ ուղղութ(եամ)բ խնդրեն զնա՝ գտցեն զխաղաղութի(ւն)։
Զի ա(մենայ)ն գործք ա(ստուծո)յ արդարութ(եամ)բ են։ ամպարիշտ պահի աւուր չարի։
Լա́ւ է սակաւիկ ինչ առնուլ երկիւղիւ տ(եառ)ն. քան զգանձս մեծամեծս ամպարշտութ(եամ)բ։
Սիրտ առն խորհեսցի զիրաւունս, զի յա(ստուծո)յ ուղղեսցին գնացք ն(ո)ր(ա)։
Մարգարէութի(ւն) ՛ի շրթունս թագաւորի, եւ ՛ի դատաստանի մի́ մոլորեսցի բերան ն(ո)ր(ա)։
Մէտ կշռոյ է արդարութի(ւն) ՛ի տ(եառն)է. եւ գործք ն(ո)ր(ա) կշիռք արդարք։
Գարշելի́ է թագաւորի որ առնէ զչարիս. զի արդարութ(եամ)բ հաստատի աթոռ իշխանութե(ան)։
Ընդունելի են թագաւորի շրթունք արդարք. զբանս ուղիղս սիրէ տ(է)ր։
Սրտմտութի(ւն) թագաւորի հրեշտա́կ մահու. եւ այր իմաստուն՝ ցածուցանէ́ զնա։
՛Ի լո́յս կենաց՝ որդի թագաւորի. եւ ընդունելիք՝ ն(ո)ր(ա) իբրեւ զամպ անագան։
Դադարք իմաստութե(ան) ցանկալի են քան զոսկի. դադարք հանճարոյ՝ ցանկալի́ են քան զարծաթ։
Շաւիղք կենաց խոտորեն ՛ի չարեաց. երկայնու(թ)ի(ւն) կենաց ճանապարհք արդարու(թ)ե(ան)։ Որ ընդունի զխրատ՝ ՛ի բարիս եղիցի, եւ որ պահէ զյանդիմանութի(ւն)՝ իմաստնասցի։ Որ զգուշանայ ճանապարհաց տ(եառ)ն՝ պահէ զանձն իւր. որ սիրէ զկեանս, խնայեսցէ ՛ի բերան իւր։
Յառաջ քան զբեկումն՝ համարին թշնամանք. եւ նախ քան զգլորումն՝ չարաբարութի(ւն)ք։
Լա́ւ է հանդարտասիրտն խոնարհու(թեամ)բ, քան զայն որ բաժանէ աւար ընդ թշնամանօղս։
Որ իմաստուն է յիրս՝ գտանէ զբարիս. եւ որ յուսայ ՛ի տ(է)ր՝ երանելի́ է։
Զիմաստունս եւ զհանճարեղս անմիտս կոչեն. եւ որ քա́ղցր են բանիւք՝ աւելի́ եւս լուիցեն։
Աղբեւր կենաց են միտք՝ որոց ունիցին զնա. խրա́տ անմտաց չա́ր է։
Սիրտ իմաստնոյ իմանա́յ որ ինչ յիւրմէ բերանոյ. եւ ՛ի շրթունս իւր խորհեսցի զիրաւագիտութի(ւն)։
Խորիսխ մեղու՝ բանք բարիք. եւ քաղցրութի(ւն) ն(ո)ր(ա) բժշկու(թ)ի(ւն) հոգւոց։
Ե́ն ճանապարհք որ թուին մարդոյ թէ ուղի́ղ իցեն, եւ կատարած ն(ո)ր(ա) հայի յատակս դժոխոց։
Այր՝ ՛ի վաստակս ջանայ անձին իւրում. եւ բռնազբօսէ իւր զկորուստ։ իսկ թեւրն ՛ի բերան իւր կրէ զկորուստ։
Այր անզգամ փորէ́ անձին իւրում չարիս. եւ ՛ի վ(ե)ր(այ) շրթանց իւրոց գանձէ հուր։
Այր խորամանգ նիտայ զչարիս. եւ լապտեր նենգութե(ան) բորբոքի չարեօք, եւ քակէ զբարեկամս։
Այր անօրէն փորձ փո́րձ առնէ զբարեկամաց, եւ տանի զն(ո)ս(ա) ՛ի ճանապարհս անբարիս։
Որ հաստատէ զաչս իւր, եւ խորհի զկամակորս. եւ վիճէ շրթամբք իւրովք զա(մենայ)ն չարիս. այնպիսի́ն է հնոց չարեաց։
Պսակ պարծանաց ծերութի(ւն). եւ ՛ի ճանապարհս արդարութե(ան) գտանի։
Լա́ւ է այր երկայնամիտ քան զհզօր։ եւ այր որ ունի զիմաստու(թ)ի(ւն) քսան զանդս մեծամեծս։ եւ որ յաղթէ բարկու(թ)ե(ան). քան որ առնուցու զքաղաք հզօր։
Անդրէն ՛ի ծոց իւրեանց դառնայ ա(մենայ)ն ինչ անիրաւաց, այլ ՛ի տ(եառն)է ամենեցուն իրաւունք են։
