Իմաստութի(ւն) շինեաց ի́ւր տուն, եւ կանգնեաց սիւնս եւթն։
Զեն զզենլիս իւր, եւ խառնեաց ՛ի խառնելիս զգինի իւր, եւ պատրաստեաց զսեղան իւր։
Եւ առաքեաց զծառայս իւր, կոչել բա́րձր քարոզու(թեամ)բ ՛ի խառնելիս իւր՝
եւ ասէ. Որոք իցէ անզգամ, եկեսցէ́ առիս։ եւ ցպակասամիտսն ասէ.
եկա́ք կերա́յք ՛ի հացէ իմմէ, եւ արբէ́ք զգինի իմ զոր խառնեցի ձեզ։
Թողէ́ք զանզգամութի(ւն) եւ կեցջիք. խնդրեցէ́ք զիմաստու(թ)ի(ւն) զի ապրեսջիք։ եւ ուղղեցէ́ք գիտու(թեամ)բ զհանճար. եւ ուղիղ ճանապարհաւ իմացարո́ւք զխրատ։
Որ խրատէ զչարս՝ առցէ անձին իւրում անարգանս. եւ որ յանդիմանէ զամպարիշտս՝ ատեայ զանձն։
Մի́ յանդիմաներ զչարս, զի մի́ ատեսցեն զքեզ։ յանդիմանեա́ զիմաստունն, եւ սիրեսցէ զքեզ. զանմիտն, եւ յաւելցէ ատել զքեզ։
Տո́ւր իմաստնոյն պատճառս՝ եւ իմաստնագոյն եւս լիցի։ տեղեկացո́ զարդարն, եւ յաւելցէ ընդունել։
Սկիզբն իմաստութե(ան)՝ երկեւղ տ(եառ)ն. եւ խորհուրդ սրբոց հանճառ։ իմանալ զօրէնս՝ մտա́ց առատաց է։
Այսու օրինակաւ բազում ժամանակս կեցցես. եւ յաւելցին քեզ ամք կենաց։
Որդեակ իմ՝ թէ իմաստուն լինիցիս, անձին քում իմաստո́ւն իցես՝ եւ ընկերաց։ եւ եթէ անզգամ իցես՝ միայն պեղեսցես զչարիս։ Որ հաստատի ՛ի ստութի(ւն)՝ նա զհո́ղմս արածէ եւ նոյն հալածէ զթռչունս թեւաւորս։ Զի եթող զճանապարհս այգւոյ իւրոյ, եւ ՛ի շաւղաց անդոյ իւրոյ մոլորեալ է։ Գնա́յ ընդ անջրդին եւ ընդ անապատն. եւ ընդ երկիր կարգեալ ՛ի ծարաւուտ. եւ ժողովէ ձեռօք իւրովք զանպտուղու(թ)ի(ւն)։
Կին անզգամ եւ յանդուգն կարօ́տ լիցի հացի. եւ որ ո́չ գիտէ զամօթ։
Նստաւ առ դրունս տան իւրոյ աթոռով յայտնապէս ՛ի հրապարակս.
եւ կոչէ զանցաւորս որ գնայցեն ուղի́ղ զճանապարհս իւրեանց։
Որոք իցէ ՛ի ձէնջ առաւել անմտագոյն՝ առ իս դարձցի։ եւ պակասամտացդ հրաման տամ, եւ ասեն։
հա́ց գաղտնի մտադեւր կերիջիք, եւ ջուր գողունի՝ ախորժելով արբջիք։
Եւ ո՞ ո́չ գիտէ թէ երկրածինք առ նմա կորնչին. եւ ՛ի թափս դժոխոց հասանեն։ Այլ դու ՛ի բա́ց ոստիր, եւ մի́ յամեր ՛ի տեղւոջ ն(ո)ր(ա). եւ մի́ հաստատեր զակն քո ՛ի նա։ Զի ա́յնպէս անցցես ընդ ջուրն օտար. եւ անցանիցես ընդ գետն օտարական։ եւ ՛ի ջրոյ օտարէ ՛ի բաց լինիցիս. եւ յօտար աղբիւրէ մի́ ըմպիցես։ Զի բազում ժամանակս կեցցես. եւ յաւելցին քեզ ամք կենաց։
