Վասն այսորիկ դու զիմաստութի(ւն) քարոզեսցես, զի հանճար ձայնատո́ւ լիցի քեզ։
Քանզի ՛ի վերայ լերանց գլխաւորա́ց է, եւ ՛ի մէջ շաւղաց հասեալ կայ.
եւ ՛ի դրունս հզօրաց սպասէ́. եւ ՛ի մուտս օրհնի։
Զձեզ աղաչեմ ո́վ մարդիկ, եւ բաշխեմ զբարբառ իմ որդւոց մարդկան։
Իմացարո́ւք անմեղք զխորագիտութի(ւն). եւ անխրատք դի́ք ՛ի սիրտս ձեր։
ունկն դիք ինձ, զի զպարկեշտս բարբառիմ. եւ բղխեմ ՛ի շրթանց իմոց զուղղու(թ)ի(ւն)ս։
Զի զճշմարտու(թ)ի(ւն) խոկասցէ կոկորդ իմ. եւ պի́ղծ են առաջի իմ շրթունք սուտք։
Արդարու(թեամ)բ են ա(մենայ)ն պատգամք բերանոյ իմոյ, եւ ո́չ գոյ ՛ի ն(ո)ս(ա) ծռութի(ւն) եւ ո́չ թիւրութի(ւն)։
Ամենայն ինչ ուղի́ղ է իմաստնոց։ եւ յարմարեալ է այնոցիկ ոյք գտանեն զգիտութի(ւն)։
Ընկալարո́ւք զխրատ՝ եւ մի զարծաթ. եւ զգիտու(թ)ի(ւն) քան զոսկի ընտիր։
Լա́ւ է իմաստու(թ)ի(ւն) քան զականս պատուականս. եւ ա(մենայ)ն ինչ պատուական չարժէ́ զնա։
Ես իմաստութի(ւն) բնակեցայ ՛ի խորագիտու(թ)ե(ան). զխորհուրդս եւ զգիտութի(ւն) կոչեցի յիս։
Երկեւղ տ(եառ)ն ատեայ զանիրաւու(թ)ի(ւն). զթշնամանս՝ եւ զհպարտու(թ)ի(ւն), եւ զճանապարհս չարեաց։
Ի́մ է խորհուրդ եւ զգուշութի(ւն), եւ ի́մ է հանճար եւ զօրութի(ւն)։
Ինե́ւ թագաւորք թագաւորեն, եւ հզօրք գրեն զարդարու(թ)ի(ւն)։
Ինե́ւ մեծամեծք մեծանան, եւ բռունք ինեւ ունին զերկիր։
Ես՝ որ զիսն սիրեն՝ սիրե́մ. եւ որ զիսն խնդրեն՝ գտցեն շնորհս։
Մեծու(թ)ի(ւն) եւ փառք՝ ի́մ իսկ են. եւ ստացուածք բազմաց եւ արդարութի(ւն)։
Լա́ւ է զիս ստանալ՝ քան զոսկի եւ զականս պատուականս. եւ զարդիւնս իմ քան զոսկի եւ զարծաթ ընտիր։
՛Ի ճանապարհս արդարութե(ան) գնամ. եւ ՛ի մէջ շաւղաց արդարու(թ)ե(ան) շրջիմ։
Զի բաշխեցից սիրելեաց իմոց զմեծու(թ)ի(ւն). եւ զգանձս նոցա լցուցից բարութ(եամ)բ։
Տ(է)ր հաստատեաց զիս ՛ի սկիզբն ճանապարհաց իւրոց ՛ի գո́րծս իւր. յառաջ քան զյաւիտեանս հաստատեաց զիս։
Իսկզբանէ յառաջ քան զերկիր առնել.
եւ նա́խ քան զանդունդս գործել. եւ նա́խ քան զբղխել աղբիւրաց ջրոց.
յառաջ քան զլերինս հաստատել։ յառա́ջ քան զա(մենայ)ն բլուրս ծնաւ զիս։
Տ(է)ր արար զշէնս եւ զանշէնս. եւ զեզերս բնակեալս ՛ի ներքոյ երկնից։
Մինչդեռ պատրաստէր զերկինս՝ ընդ նմա́ էի. եւ մինչ զատուցանէր զաթոռ իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) հողմոց։
Եւ յորժամ զօրացուցանէր զամպս վերինս։ եւ յորժամ հաստատուն դնէր զաղբեւրս ՛ի ներքոյ երկնից։
՛Ի դնել ծովու զհաստատութի(ւն) իւր. զի ջուրք մի́ անցցեն ըստ ափն ն(ո)ր(ա)։ ՛ի ժամանակի յորում հաստատուն դնէր զհիմունս երկրի.
ե́ս էի առ նովաւ պատշաճեալ։ Եւ էի որով ուրախ լինէր տ(է)ր հանապազ, եւ ցնծայի առաջի ն(ո)ր(ա) յա(մենայ)ն ժամ։
Յորժամ ուրա́խ լինէր ընդ աշխարհին բովանդակել։ եւ ցնծայր յորդիս մարդկան։
Արդ ո́րդեակ՝ լո́ւր ինձ։ եւ երանելի են՝ որ զճանապարհս իմ պահիցեն։
Լուարո́ւք իմաստու(թ)ի(ւն)՝ եւ իմաստո́ւնք լերուք. եւ մի́ պաշարիցիք։
Երանեալ է այր որ լուիցէ ինձ, եւ մարդ որ զճանապարհս իմ պահիցէ։ տքնիցի առ դրունս իմ հանապազ. եւ պահիցէ զսեամս մտից իմոց։
Զի ելք իմ են ելք կենաց. եւ պատրաստին կամք իմ ՛ի տ(եառն)է։
Իսկ որ յիսն մեղանչեն՝ ամպարշտեն յանձինս իւրեանց. եւ որ ատեանն զիս՝ սիրեն զմահ։
