Որդեակ՝ եթէ լինիցիս երաշխաւոր բարեկամի քում, մատնեցեր զանձն քո թշնամւոյ։
Զի որոգայթ բո́ւռն են առն շրթունք իւր, եւ ըմբռնի́ բանիւ բերանոյ իւրոյ։
Արդ՝ արա́ որդեակ զորինչ ես պատուիրեմ քեզ՝ եւ կեցցե́ս. զի անկար ՛ի ձեռս չարաց վ(ա)ս(ն) բարեկամի քոյ։ Արդ պնդեա́ եւ մի́ լքանիր. յորդորեա́ եւ զբարեկամն զոր առեր յերաշխի։
Մի́ տար քուն աչաց, եւ մի́ նինջ արտեւանաց քոց։
Զի ապրեսցիս ո(ր)պ(էս) զայծեամն ՛ի հաղբից, եւ իբրեւ զհաւ ՛ի ծուղակաց։
Ե́րթ առ մրջիւն ո́վ վատ, եւ նախանձեա́ ընդ ճանապարհս ն(ո)ր(ա). եւ լե́ր իմաստնագո́յն եւս քան զնա։
Զի ն(ո)ր(ա) ո́չ գոյ հողագործութի(ւն), եւ ո́չ հարկադիր, եւ ո́չ ընդ տերամբք է։
Եւ պատրաստէ ամարանի զկերակուր, եւ բազում համբարս դնէ ՛ի հունձս։ Կամ ե́րթ առ մեղուն եւ ուսի́ր՝ զիա՞րդ գործօ́ն է. եւ գործ ն(ո)ր(ա) որպէս պարկեշտութ(եամ)բ գործի. զորոյ զվաստակն թագաւորք եւ տնանկք ՛ի բժշկութի(ւն) մատուցանեն։ Ցանկալի́ է ամենեցուն եւ մեծարոյ. զի թէպէտ տկա́ր է զօրութ(եամ)բ, պատուեաց զիմաստու(թ)ի(ւն)՝ եւ յարգեցաւ։
Մինչեւ յե՞րբ յորսայսեալ կաս ո́վ վատ, կամ ե՞րբ ՛ի քնոյ զարթիցես։
Փոքր մի ննջիցե՞ս. փոքր մի նստիցի՞ս. փոքր մի նիրհիցե՞ս. փոքր մի հանգուցանիցե՞ս զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) լանջաց։
Ապա հասանիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո իբրեւ զչա́ր ուղեւոր տնանկութի(ւն), եւ կարօտու(թ)ի(ւն) իբրեւ զժիր սուրհանդակ։ Ապա թէ անդանդաղ լինիցիս, հասանիցէ իբրեւ զաղբեւր ամառն քո, եւ կարօտութի(ւն) իբրեւ այր մի չար ինքնահալա́ծ։
Այր անօրէն եւ անզգամ գնա́յ զճանապարհս թեւրս։
Քանզի նո́յն ինքն ակնարկէ́ ակամբ, եւ նշանակէ́ ոտամբ, եւ ուսուցանէ նշանացի́ մատամբք։
Սիրտ խոտորեալ նիւթէ զչարիս. յա(մենայ)ն ժամանակի այնպիսին խռովու(թ)ի(ւն)ս առնէ քաղաքի։
Վ(ա)ս(ն) այնորիկ յանկարծակի հասցէ նմա կորուստ իւր. հաշումն՝ եւ մաշո́ւմն առանց բժշկու(թ)ե(ան)։
Զի խնդա́յ ընդ ա(մենայ)ն զոր ատեայ տ(է)ր. եւ խորտակի վ(ա)ս(ն) պղծու(թ)ե(ան) անձին իւրոյ։
Աչք թշնամանողի՝ լեզո́ւ անիրաւ, ձեռք՝ որ հեղուն զարիւն արդար։
սիրտ՝ որ նիւթէ զխորհուրդս չարու(թ)ե(ան)։ ոտք՝ որ փութան գործել զչարիս, սատակեսցի́ն։
Բորբոքէ́ զստութի(ւն) վկա́յ անիրաւ, եւ արկանէ գրգռու(թ)ի(ւն) ՛ի մէջ եղբարց։
Որդեակ՝ պահեա́ զօրէնս հօր քոյ, եւ մի́ մերժեր զխրատ մօր քոյ։
Ընկա́լ զնոսա յանձին եւ ՛ի գլուխ քո հանապազ. եւ ա́րկ իբրեւ մանեակ ՛ի պարանոց քո.
Յորժամ շրջիցիս՝ ընդ քե́զ տարջիր, եւ ընդ քեզ եղիցի. յորժամ ննջիցես՝ պահեսցէ զքեզ. եւ յորժամ յառնիցես՝ խօսակի́ց իցէ քեզ։
Զի ճրա́գ է պատուիրան օրինացն՝ եւ լոյս, եւ ճանապարհ կենաց՝ յանդիմանութի(ւն) եւ խրատ։
Պահե́լ զքեզ յառնակին կնոջէ. եւ ՛ի չարախօսութ(են)է օտա́ր լեզուէ։
Որդեակ՝ մի́ յաղթեսցէ քեզ ցանկութի(ւն) գեղոյ. եւ մի́ ըմբռնիցիս աչօք քովք. եւ մի́ յափշտակիցիս արտեւանամբք ն(ո)ր(ա)։
Զի գինք կնոջ պոռնկի՝ որչափ նկանակի́ միոջ հացի։ քանզի կին չար՝ զարանց պատուկանաց զհոգիս որսա́յ։
Ծրարիցէ՞ ոք հուր ՛ի գոգ՝ եւ զհանդերձսն ո́չ այրիցէ։
կամ գնայցէ՞ ոք ՛ի վերայ կայծականց հրոյ, եւ զոտս իւր ո́չ խարշիցէ։
Նոյնպէս եւ որ մտանէ առ առնակին՝ առանց պատժի ո́չ լիցի։ եւ ո́չ արդարասցի ա(մենայ)ն որ մերձենայ առ նա։
Ոչինչ են զարմանք եթէ ըմբռնեսցի ոք ՛ի գողութե(ան). գողանայ՝ զի լցուսցէ զանձն իւր քաղցեալ։
ապա թէ ըմբռնեսցի, եւթնպատիկ տուժեսցի. եւ զա(մենայ)ն ինչս իւր տուեալ ապրեցուցանէ զանձն։
Իսկ որ շնայն՝ առ պակասութե(ան) մտաց, կորո́ւստ անձին իւրում ստանայ։
Ցա́ւս եւ անարգանս կրէ. եւ նախատինք ն(ո)ր(ա) մի́ կորիցեն յաւիտեան։
Լի́ է նախանձու սրտմտութի(ւն) առն ն(ո)ր(ա). եւ ո́չ խնայեսցէ յաւուր դատաստանի։
Ո́չ փոխանակեսցէ եւ ո́չ ընդ միո́յ իրիք փրկանաց զթշնամու(թ)ի(ւն). եւ ո́չ վճարիցի բազում կաշառօք։
