Որդեակ՝ իմոյ իմաստու(թ)ե(ան) անսա́, եւ իմոց բանից մատո́ զունկն քո։
զի պահեսցես զխորհուրդս բարեա́ց։ զիմաստութի(ւն) շրթանց իմոց պատուիրեմ քեզ։ Մի́ հայիր ընդ կին չար.
զի մեղր կաթէ ՛ի շրթանց կնոջ պոռնկի, որ առ ժամանակ մի պարարէ́ զքիմս քո.
բայց յետոյ դառնագո́յն եւս գտանի քան զլեղի. եւ սրեալ առաւե́լ քան զսո́ւր երկսայրի։
Զի ոտք անզգամի իջուցանեն զմերձաւորս ն(ո)ր(ա) մահո́ւ հանդերձ ՛ի դժոխս.
եւ հետք ն(ո)ր(ա) չե́ն հաստատուն։ Զի ՛ի ճանապարհս կենաց ո́չ գնան. զեղխ են ճանապարհք ն(ո)ր(ա)՝ եւ ո́չ յայտնիք·
Արդ որդեա́կ՝ լո́ւր ինձ. եւ մի́ ապախտ առներ զբանս իմ։
Հեռի́ արա ՛ի նմանէ զճանապարհս քո. եւ մի́ մերձենար ՛ի դրունս տանց ն(ո)ր(ա)։
Զի մի́ մատնեսցես օտարաց զկեանս քո, եւ զստացուածս քո անողորմից։
Զի մի́ լցցին օտարք ՛ի զօրութ(են)է քումմէ. եւ մի́ վաստակք քո ՛ի տունս այլո́ց մտանիցեն։
Եւ զղջասցիս յետոյ յորժամ մաշիցին անդամք մարմնոյ քոյ։
եւ ասիցես՝ թէ զիա՞րդ ատեցի զխրատ. եւ ՛ի յանդիմանութե(ան)ց խոտորեցաւ սիրտ իմ։
Ո́չ լսէի ձայնի խրատտուի իմոյ, եւ ուսուցչի իմոյ ո́չ մատուցանէի զունկն իմ։
Սակաւիկ մեւս եւս եւ եղեալ էի ՛ի մէջ ա(մենայ)ն չարեաց, ՛ի մէջ եկեղեցւոյ՝ եւ ժողովրդեան։
Ա́րբ ջուր ՛ի քո́ց ամանոց, եւ ՛ի քոց ջրհորոց աղբիւրաց։
Բղխեսցեն քեզ ջուրք քո ՛ի քումմէ աղբիւրէ, եւ ՛ի քո́ հրապարակս գնասցեն ջուրք քո։
Եղիցին քե́զ միայնոյ լինել, եւ մի́ ոք օտար հաղորդեսցէ քեզ։
Աղբեւր ջրոյ քոյ եղիցի քե́զ առանձին. եւ ուրա́խ լինիջիր ընդ կնոջ մանկու(թ)ե(ան) քոյ։
Ե́ղն սիրոյ՝ եւ յաւանակ քոց շնորհաց խօսեսցի ընդ քեզ. եւ ՛ի քո իմաստու(թ)ի(ւն) համարեսցի եւ ընդ քեզ եղիցի յա(մենայ)ն ժամ։ զի եթէ զնորա սիրովն գնայցես՝ բազմապատիկ եղիցես։
Մի́ յաճախեր առ օտարս. եւ մի́ փարիր ՛ի գիրկս՝ որ ո́չ քո իցեն։
Զի առաջի աչացն ա(ստուծո)յ են ճանապարհք առն. եւ յա(մենայ)ն շաւիղս ն(ո)ր(ա) դիտէ́։
Անօրէնու(թ)ի(ւն)ք որսան զայր, եւ ՛ի տոռունս մեղաց իւրոց շաղի իւրաքանչի́ւր ոք։
Մեռանի նա ընդ անխրա́տս՝ վ(ա)ս(ն) անխրատու(թ)ե(ան)։ եւ ՛ի բազմութ(են)է կենաց իւրոց զրկեցաւ. եւ կորեաւ վ(ա)ս(ն) անզգամութե(ան)։
