Որդեակ՝ եթէ ընկալեալ զպատգամս պատուիրանի իմոյ ծածկեսցես յանձին քում.
լուիցէ իմաստութե(ան) ունկն քո. եւ առակեսցես զսիրտ քո ՛ի հանճար. եւ աւանդեսցես զնա որդւոյ քում ՛ի խրատ։
Զի եթէ զիմաստութի(ւն) կոչեսցես ՛ի քեզ, եւ հանճարո́յ տացես զանձն քո։
եւ եթէ խնդրեսցես զնա իբրեւ զարծաթ ընտիր. եւ իբրեւ զգա́նձս քննեսցես զնա։
Յայնժամ ՛ի մի́տ առցես զերկեւղ տ(եառ)ն, եւ զբարութի(ւն) ա(ստուծո)յ գտցես։
Զի տ(է)ր տայ զիմաստութի(ւն). եւ յերեսաց ն(ո)ր(ա) գիտու(թ)ի(ւն) եւ հանճար։
գանձէ́ ուղղոց զփրկութի(ւն). վերակացո́ւ լինի գնացից ն(ո)ց(ա)։
Պահել զճանապարհս իրաւանց. եւ զճանապարհս երկիւղածաց իւրոց ամրացուսցէ։
Յայնժամ ՛ի մի́տ առցես զարդարու(թ)ի(ւն) եւ զիրաւունս. եւ ուղղեսցես զա(մենայ)ն շաւիղս բարու(թ)ե(ան)։
Զի եթէ եկեսցէ իմաստութի(ւն) ՛ի միտս քո. եւ զհանճար անձին քում բարի́ համարեսցիս լինել։
Խորհուրդք բարեաց զգուշասցին զքեւ՝ եւ միտք սուրբք պահեսցեն զքեզ։
Զի ապրեցուսցես զքեզ ՛ի ճանապարհէ չարէ, եւ յառնէ որ խօսիցի եւ ո́չինչ հաւատարիմս։
Ո́հ որոց թողեալ իցէ զճանապարհս ուղիղս՝ գնա́լ ՛ի ճանապահս խաւարինս։
Որ լինիցին ընդ չարիս, եւ խնդայցեն ընդ խոտորումն չարու(թ)ե(ան)։
Որոց թեւր իցեն ճանապարհք իւրեանց, եւ կամակոր շաւիղք ն(ո)ց(ա)։
Հեռի́ առնել զքեզ յուղիղ ճանապարհէ, եւ օտարացուցանել յարդար խորհրդոց։ Որդեա́կ իմ, մի́ հասցեն քեզ խորհուրդք չարք,
որոց թողեալ իցէ զուսումն մանկութե(ան).
եւ մոռացեալ զուխտն ա(ստուա)ծեղէն։ Զի եդ մերձ ՛ի մահ զտուն իւր, եւ մօտ ՛ի դժոխս՝ ընդ երկրածինս զշաւիղս իւր։
Ամենեքեան որ գնան ը(նդ) ն(ո)ս(ա)՝ ո́չ դարձցին. այլ եւ ՛ի զղջումն եւս եկեսցեն։ Եւ ո́չ ժամանեսցեն ՛ի ճանապարհս ուղիղս. եւ ո́չ հասցեն ՛ի տարեկանս կենդանու(թ)ե(ան)։
Զի եթէ գնացեալ էր ՛ի ճանապարհս բարիս, գտանէին արդեւք զշաւիղս արդարու(թ)ե(ան) զդիւրինս։ Քաղցրացեալք եղիցին բնակիչք երկրի. անմե́ղք մնասցեն ՛ի նմա։
Զի ուղիղք բնակեսցեն յերկրի. եւ անարատք մնասցեն ՛ի նմա։
Ճանապարհք ամպարշտաց կորիցե́ն յերկրէ. եւ անօրէնք մերժեսցին ՛ի նմանէ։
