ՃԱՆԱՉԵԼ ԶԻՄԱՍՏՈՒԹի(ւն) եւ զխրատ՝
իմանալ զբանս հանճարոյ։ ընդունել զդարձուածս բանից։ ՛Ի մի́տ առնուլ զարդարութի(ւն) ճմմարիտ, եւ ուղղել զիրաւունս։
Զի տացէ անմեղաց զխորագիտութի(ւն). մանկանց տղայոց զմիտս եւ զհանճար։
Որոց իբրեւ լուիցէ իմաստունն՝ իմաստնագոյն լիցի, իսկ որ հանճարեղն իցէ՝ զառաջնորդութի(ւն) ստասցի։
՛ի մի́տ առցէ զառակս եւ զբանս խորինս, զճառս իմաստնոց եւ զառակս ն(ո)ց(ա)։
Սկիզբն իմաստու(թ)ե(ան) երկեւղ տ(եառ)ն. հանճա́ր բարի ամենեցուն որ առնեն զնա։ պաշտօ́ն բարի առ ա(ստուա)ծ՝ սկիզբն զգօնու(թ)ե(ան)։ զիմաստու(թ)ի(ւն) եւ զխրատ՝ ամպարիշտք անգոսնեն։
Լո́ւր որդեակ խրատու հօր քոյ, եւ մի́ մերժեր զօրէնս մօր քոյ.
զի պսակ շնորհաց ընկալցի գլո́ւխ քո. եւ մանեակ ոսկի ՛ի պարանոցի քում։
Որդեակ՝ մի́ խաբեսցեն զքեզ ա́րք ամպարիշտք. եւ մի́ ախորժեսցես՝
եթէ կոչեսցեն զքեզ՝ եւ ասիցեն. ե́կ ը(նդ) մեզ՝ կցո́րդ լեր արեան. ծածկեսցուք յերկրի զայր արդար ՛ի տարապարտուց։
Կլցո́ւք կենդանւոյն իբրեւ դժոխք. եւ բարձցուք զյիշատակս ն(ո)ր(ա) յերկրէ.
եւ զստացուածս նորա զպէսպէսս ըմբռնեսցուք։ լցցուք զտունս մեր աւարաւ։
Զվիճակ քո ա́րկ ընդ մեզ. քսակ հասարակա́ց ստասցուք ամենեքեան. գանձարան ՛ի միասին եղիցի մեր։
Որդեակ՝ մի́ երթար ճանապա́րհ ը(նդ) ն(ո)ս(ա). խոտորեա́ զոտն քո ՛ի շաւղաց ն(ո)ց(ա)։
Զի ոտք ն(ո)ց(ա) ՛ի չարիս ընթանան, եւ արագունք են հեղուլ զարիւն։
Զի ո́չ եթէ տարապարտուց ձգեն գործիս թռչնոց.
զի նոքին իսկ որ սպանու(թ)ե(ա)ն հաղորդք են՝ գանձեն անձանց իւրեանց զչարիս։ կործանումն արանց անօրինաց չար է։
Ա́յս ճանապարհք են ամենեցուն որ գործեն զանօրէնս. զի ամպարշտութ(եամ)բն զանձինս իւրեանց սատակեն։
Իմաստութի(ւն) յելս ճանապարհաց գովի́, եւ ՛ի հրապարակս համարձակու(թ)ի(ւն) բերէ.
եւ ՛ի գլուխս պարսպաց քարոզի, եւ առ դրունս հզօրաց յաճախէ. եւ ՛ի դրունս քաղաքաց համարձակեալ խօսի։
Ցորքան ժամանակս անմեղք իցեն զհետ արդարու(թ)ե(ան), մի́ ամաչեսցեն։ Իսկ անմիտք ցանկացօղք թշնամանաց՝ ամպարշտեալք ատեցին զիմաստութի(ւն).
եւ դատապարտք եղեն յանդիմանութե(ան)ց։ Ահաւասիկ առաջի առնեմ ձեզ զհոգւոյ իմոյ զպատգամս. ուսուցից զբանս իմ ձեզ։
Քանզի կոչէի եւ ո́չ լսէիք՝ յերկարէի զբանս իմ՝ եւ ո́չ անսայիք։
Այլ ապա́խտ առնէիք զխորհուրդս իմ. եւ յանդիմանութե(ան)ց իմոց ո́չ անսայիք։
Այսուհետեւ՝ ե́ս ծիծաղեցայց զկորստեամբ ձերով. եւ ոտնհա́ր եղէց՝ յորժամ գայցէ նեղու(թ)ի(ւն) եւ պաշարումն։
Եւ յորժամ հասանիցէ ձեզ յանկարծակի խռովութի(ւն), եւ կործանումն ՛ի նմանութի(ւն) մրրկի գայցէ։ կամ յորժամ հասանիցէ ձեզ սատակումն,
իցէ զի կարդայցէք առ իս՝ եւ ես ո́չ լսիցեմ ձեզ։ Խնդրեսցեն զիս չարք՝ եւ ո́չ գտանիցեն։
զի ատեցին զիմաստութի(ւն). եւ զերկեւղ տ(եառ)ն ո́չ խնդրեցին։
Եւ ո́չ կամէին անսալ խորհրդոց իմոց, եւ արհամարհեցին զյանդիմանու(թ)ի(ւն)ս իմ։
Այսուհետեւ կերիցեն զպտուղս ճանապարհաց իւրեանց. եւ իւրեանց ամպարշտութ(եամ)բն յագեսցին։
Փոխանակ զի զրկէին, զտղայս կոտորեցին. եւ կշտամբութի(ւն) զամպարիշտս սատակեսցէ։
Իսկ որ ինձ լսէ՝ բնակեսցէ յուսով. եւ դադարեսցէ աներկեւղ յամ չարութ(են)է։
