Որդեակ՝ զօրէնս իմ մի́ մոռանար։ եւ զբանս իմ պահեսցես ՛ի սրտի քում։
Զի ընդ երկարութի(ւն) կենաց, եւ ամք կենդանութե(ան) եւ խաղաղութե(ան) յաւելցին քեզ։
Ողորմութի(ւն) եւ հաւատք ՛ի քէն մի́ պակասեսցեն։ Արկ զն(ո)ս(ա) ը(նդ) պարանոց քո, եւ գրեա́ զն(ո)ս(ա) յընդարձակութի(ւն) սրտի քո.
եւ գտցես շնորհս։ Եւ խորհեա́ց զբարիս առաջի տ(եառ)ն եւ մարդկան։
Լե́ր յուսացեալ ՛ի տ(է)ր յա(մենայ)ն սրտէ քումմէ. եւ յոմաստու(թ)ի(ւն) քո մի́ հպարտանար։
Յա(մենայ)ն ճանապարհս քո ծանի́ր զնա զի ուղի́ղ արասցէ զճանապարհս քո։ եւ ոտն քո մի́ գայթագղեսցի։
Մի́ լինիր իմաստուն յաչս անձին քոյ՝ այլ երկի́ր ՛ի տ(եառն)է, եւ խոտորեա́ յա(մենայ)ն չարու(թեն)է։
Ապա բժշկութի(ւն) եղիցի մարմնոյ քում. եւ դարման ոսկերաց քոց։
Պատուեա́ զտ(է)ր ՛ի քո́ց արդար վաստակոց. եւ հան նմա պտուղ ՛ի քո́ց արդարու(թ)ե(ան) արմտեաց։
Զի լցցին շտեմարանք քո լիու(թեամ)բ ցորենոյ. եւ գինեաւ հնձանք քո առաւել եւս բղխեսցեն։
Որդեակ՝ մի լքանիր ՛ի խրատու տ(եառ)ն, եւ մի́ լուծանիցիս յանդիմանեալ ՛ի նմանէ։
Զի զոր սիրէ տ(է)ր խրատէ́ տանջէ զամենայն որդի զոր ընդունի։
Երանեա́լ է այր որ եգիտ զիմաստութի(ւն), եւ մահկանացու՝ որ ետես զհանճար։
Զի լա́ւ է զվաճառն զայն գտանել՝ քան զգանձս ոսկւոյ եւ արծաթոյ։
Պատուականագո́յն է նա քան զականս պատուականս. եւ ո́չ ինչ է չար որ հակառակ կայցէ նմա։ Յայտնի́ է ամենեցուն որ մերձին ՛ի նա. եւ ա(մենայ)ն ինչ որ պատուական է՝ չարժէ զնա։
Զի երկայնաւորք եւ ամք կենաց յաջմէ իւրմէ, եւ յահեկէ իւրմէ փառք եւ մեծութի(ւն)։ ՛Ի բերանոյ բղխէ արդարու(թ)ի(ւն). զօրէնս եւ զողորմու(թ)ի(ւն) ՛ի լեզուի իւրում կրէ։
Ճանապարհք ն(ո)ր(ա) ճանապարհք բարեաց, եւ ա(մենայ)ն շաւիղք ն(ո)ր(ա) խաղաղութ(եամ)բ։
Փա́յտ կենաց է ամենեցուն որ պատսպարին ՛ի նա, եւ որ յենուն ՛ի նա իբրեւ ՛ի տ(է)ր հաստատութ(եամ)բ։
Ա(ստուա)ծ իմաստու(թեամ)բ հիմունս արկ երկրի. պատրաստեաց զերկինս խորհրդով։
հանճարով իւրով զանդունդս պատառեաց. եւ ամպք հոսեցին զանձրեւ։
Որդեակ՝ պահեա́ զխորհորդս իմ, եւ զիմաստու(թ)ի(ւն)։
զի կեցցէ անձն քո, եւ շնորհք իցեն ՛ի վ(ե)ր(այ) պարանոցի քոյ. եղիցի բժշկութի(ւն) մարմնոյ քում, եւ դարմա́ն ոսկերաց քոց։
Զի գնասցես յուսսով խաղաղութե(ան) յա(մենայ)ն ճանապարհս քո. եւ ոտն քո մի́ գայթագղեսցի։
Զի եթէ նստիցես՝ աներկեւղ իցես. եւ եթէ ննջեսցես՝ քա́ղցր քունեսցես։
Ո́չ երկիցես ՛ի զարհուրանաց ՛ի վ(ե)ր(այ) հասելոց եւ յարշաւանաց ամպարշտաց ՛ի վ(ե)ր(այ) եկելոց։
Զի տ(է)ր եղիցի ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն ճանապարհաց քոց. եւ հաստատեսցէ զոտն քո զի մի́ գայթագղեսցի։
Մի́ յապաղեր բարի առնել կարօտելոյ, յորժամ ձեռնհա́ս իցես օգնել նմա։
Մի́ ասիցես թէ ե́րթ եւ եկեսջիր, եւ վաղիւ տաց։ զի կարօղ եւս իցես բարի առնել. զի ո́չ գիտես զինչ վաղիւն ծնանիցի քեզ։
Մի́ նիւթեր բարեկամի քում չարիս՝ որ յեցեալ եւ յուսացեալ իցէ ՛ի քեզ։
Մի́ թշնամանասէր լինիր մարդոյ ՛ի տարապարտուց. զի մի́ չա́ր ինչ գործեսցէ քեզ։ Մի́ ստանար նախատինս յարանց չարաց.
եւ մի́ նախանձիր ընդ ճանապարհս ն(ո)ց(ա)։
Զի պի́ղծ է առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն անօրէն. եւ ընդ արդարս ո́չ հաղորդի։
Անէծք տ(եառ)ն ՛ի տունս ամպարշտաց. յարկք արդարոց օրհնին։
Տ(է)ր ամբարտաւանից հակառա́կ կայ. եւ տայ շնորհս խոնարհաց։
Զփառս իմաստունք ժառանգեսցեն. իսկ անմիտք բարձրացուցին զանարգանս։
