Ցնծացէ́ քառ ա(ստուա)ծ օգնական է մեր աղաղակեցէ́ք առ ա(ստուա)ծ յակովբայ։
Առէ́ք սաղմոս եւ տո́ւք օրհնութի(ւն), սաղմոս ասացէք նմա ՛ի ձայն քաղցրու(թ)ե(ան)։
Փո́ղ հարէք ՛ի գլուխս ամսոց, յաւուր նշանաւորի տարեկանաց մերոց։
Հրաման է այս ի(սրաէ)լի, եւ իրաւունք են ա(ստուծո)յ յակովբայ։
Վկայու(թ)ի(ւն)ն յովսեփու զոր եդ ը(նդ) նմա. ո(ր)պ(էս) ելանէր նա յերկրէն եգիպտացւոց, լեզու զոր ո́չ գիտէր լուաւ։
՛Ի բա́ց արա ՛ի բեռանց զթիկունս ն(ո)ր(ա), եւ զձեռս ն(ո)ր(ա) յարդի եւ ՛ի թիոյ ծառայու՝(թեն)է։
՛Ի նեղու(թ)ե(ան) կարդացեր առ իս եւ փրկեցի զքեզ, լուայ քեզ ՛ի գաղտնութ(են)է մրրկին, եւ փորձեցի զքեզ ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրցն հակառակութե(ան)։
Լո́ւր ժողովուրդ իմ եւ վկայեմ քեզ, եւ ի(սրա)էլ թէ լուիցես ինձ։
Մի́ եւս եղիցին քեզ աստուածք առժամայնք. եւ մի́ երկիրպագանիցես դու աստուծոյ օտարի։
Ես եմ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո որ հանի զքեզ յերկրէն եգիպտացւոց, բա́ց զբերան քո եւ լցից զդա։
Ժողովուրդ իմ ո́չ լուաւ ձայնի իմում, եւ ի(սրա)էլ յիս ինչ ո́չ նայեցաւ։
Բարձի թողի զն(ո)ս(ա) երթալ զհետ կամա́ց սրտից իւրեանց, զի գնացին նոքա ըստ կա́մս անձանց իւրեանց։
Զի թէ ժողովրդեան իմոյ լուեալ էր ինձ. կամ ի(սրաէ)լի զճանապարհս իմ գնացեալ էր։
Ո(ր)պ(էս) զոչինչ խինա́րհ արարեալ էր իմ զթշնամիս ն(ո)ր(ա), ՛ի վ(ե)ր(այ) նեղչաց նորա արկեալ էր զձեռն իմ։
Թշնամիք տ(եառ)ն ստեցին նմա, եղիցին ժամանակք ն(ո)ց(ա) յաշխարհի։
Կերակրեաց զն(ո)ս(ա) ՛ի պարարտութ(են)է ցորենոյ, ՛ի վիմէ մեղր յագեցոյց ՛ի ն(ո)ս(ա)։ Տունք. ժ՜զ։
