Բայց միայն ա(ստուծո)յ հնազա́նդ լեր անձն իմ, զի ՛ի նմանէ́ է ինձ փրկու(թ)ի(ւն)։
Նա է ա(ստուա)ծ իմ եւ փրկիչ իմ. ապաւէն իմ զի մի́ սասանեցայց առաւել։
Մինչեւ յե՞րբ յառնէք ՛ի վ(ե)ր(այ) մարդոյ՝ սպանանել ամենեքեան. որպէս զորմո́յ թիւրելոյ՝ եւ զցանգոյ մերժելոյ։
Բայց միայն զպատիւ իմ խորհեցան մերժել յինէն, եւ ընթացան ՛ի ծարաւս իւրեանց։ Բերանօք իւրեանց օրհնէին, եւ սրտիւք իւրեանց անիծանէին։
Բայց սակայն ա(ստուծո)յ հնազանդ լեր անձն իմ, զի ՛ի նմանէ́ է ինձ համբերու(թ)ի(ւն)։
Նա է ա(ստուա)ծ իմ եւ փրկիչ իմ, ապաւէն իմ զի մի́ սասանեցայց։
Յա(ստուծո)յ է զօրու(թ)ի(ւն) իմ եւ փառք իմ. ա(ստուա)ծ օգնութե(ան) իմոյ, յոյս իմ է́ առ ա(ստուա)ծ։
Յուսացարո́ւք ՛ի նա ա(մենայ)ն ժողովք ժողովրդոց, սփռեցէ́ք առաջի նորա զսիրտս ձեր, զի ա(ստուա)ծ օգնական է մեր յաւիտեանս ժամանակաց։ Հանգիստ։
Սակայն ընդունա́յն են որդիք մարդկան, սո́ւտ են որդիք մարդկան, ՛ի կշիռս իւրեանց մեղանչեն, եւ ինքեանք յունայնու(թ)ե(ան) են ՛ի միասին։
Մի́ յուսայք յանիրաւու(թ)ի(ւն), յափշտակու(թ)ե(ան) մի́ ցանկայք. մեծութի(ւն) թէ առիւ գայցէ, մի́ յօժարեսցին սիրտք ձեր։
Միանգամ խօսեցաւ ա(ստուա)ծ, եւ երկուս զա́յս լուաք։ Յա(ստուծո)յ է զօրութի(ւն).
եւ քո́ տ(է)ր ողորմութի(ւն). եւ դու հատուցանես իւրաքանչի́ւր ըստ գործս ն(ո)ց(ա)։ Տունք. ժ՜գ։
