TITUS Texts: Biblia judaica georgice, versio 1

TITUS
Biblia judaica georgice, versio 1
Part No. 29

Previous part

Chapter: 29
Verse: 1    და აწია იაყაკობმა ფეხები მისი, და წავიდა ქვეყანასა შვილებსა კედემისას^{383^*}.

Verse: 2    და დაინახა: ესერა მჭა შინა მინდორშიდა და ესერა იქა სამი ჯოგი ცხვრებისა იწვენ ზედაე მისა, რადგანაც იმის მჭისაგან აიმისაგან სვამდენ იგი ჭამტვრები, და იგი ქვა დიდი ზედა პირსა იმის მჭისასა.

Verse: 3    და შეიყრებოდენ იქა ყოველი იგი ჭამტვრები და გადააგდებდენ^{384^*} იმა ქვასა იმის ზეით პირისა ჭისაგან და ასმევდენ იმა ცხვრებსა, და დააბრუნებდენ იმათ ქვასა ზედა პირსა იმის მჭისა თანა ადგილსა მისა.

Verse: 4    და უბძანა მათ იაყაკობ: ძმებო ჩემო, საითგან თქვენ? და მოახსენეს: იმის ხარანისაგან ჩვენ.

Verse: 5    და უბძანა მათ: თუმც იცნობთ იმათ ლაბანსა, შვილსა ნახორისას? და მოახსენეს: ვიცნობთ ჩვენ.

Verse: 6    და უბძანა მათ: ა შვიდობა მისთვის? და მოახსენეს: შვიდობა; და ესერა რახელი, ქალიშვილი მისი, მოდიოდა თანა იმათ ცხვართანა.

Verse: 7    და ბძანა: ესერა კიდევ იგი დღე დიდი, არ არის დრო თავის შეყრისა ჯოგისა, ასვით იმა ცხვრებსა და წადით, მწყემსეთ.

Verse: 8    და მოახსენეს: არ შეგვიძლია, ვიდრემდე რომ შეიყრებოდენ ყოველი იგი ჭამტვრები^{385^*} და გადააგდებდენ^{386^*} იმა ქვასა იმის ზეით პირისა იმის მჭისაგან და ასმევენ იმა ცხვრებსა.

Verse: 9    კიდევ ის ელაპარაკებოდა მათ თანა, და რახელი მოვიდა თანა იმათ ცხვრებსა, რომ თანა მამის მისისათვის, რამეთუ მწყემსი ის.

Verse: 10    და იყო, როგორც რომ დაინახა იაყაკობმა იგი რახელი, ქალიშვილი ლაბანისა, ძმა დედის მისისა, და იგი ცხვარი ლაბანისა, ძმა დედის მისისა, და მიახლოვდა იაყაკობი და გადააგორა იგი ქვა იმის ზეით პირისა მჭისაგან და ასვა იმა ცხვარსა ლაბანისა, ძმასა დედის მისისას.

Verse: 11    და მოკოცნა იაყაკობმა რახელსა და მოიმაღლა იგი ხმა მისი და იტირა.

Verse: 12    და გაუცხადა იაყაკობმა რახელსა, ნამეთურ ძმა მამის მისისა ის და რომ შვილი რიბკასი ის; და გაირბინა და გაუცხადა მამასა მისსა.

Verse: 13    და იყო, როცა მოისმინა ლაბანმან იგი ამბავი იაყაკობისა, შვილი დის მისისა, და გაირბინა წინ-საგებრად მისთვის^{387^*} და მეეხვია მას და მოკოცნა მას და მიიყვანა ის იმათ სახლსა მისა; და ელაპარაკა ლაბანსა^{388^*} იგი ყოველი საუბრები აესენი.

Verse: 14    და უბძანა მას ლაბანმა: მხოლოდ ძვალი ჩემი და ხორცი ჩემი შენ, და დაჯდა მას თანა თვესა დღეებსა.

Verse: 15    და უბძანა ლაბანმა იაყაკობსა: აგერ ძმა ჩემი შენ და მემსახურები მე ტყუილად? გამიცხადე მე, რა ქირა შენი?

Verse: 16    და ლაბანისთვის ორი ქალიშვილები, სახელი უფროსისა ლეა, სახელი უმცროსისა რახელი.

Verse: 17    თვალები ლეასი მჭლე იყო და რახელი იყო მშვენიერი შეხედულობისა და მშვენიერი სანახაულობისა^{389^*}.

Verse: 18    და შეიყვარა იაყაკობმა იგი რახელი, და უბძანა: გემსახურები შენ შვიდსა წელიწადებსა შინა რახელსა, ქალიშვილსა შენსა იმა უმცროსსა.

Verse: 19    და უბძანა ლაბანმა: ჯობია, მოგცე მე ის შენ იმის მიცემისა მისა თანა კაცისა სხვისათვის; დაჯექი ჩემ თანა.

Verse: 20    და ემსახურა იაყაკობმა შინა რახელშიდა შვიდი წელიწადები; და იყვნენ თვალებსა მისა ვითარცა დღეებისა ერთეულისებრი შინა სიყვარულობასა მისსა.

Verse: 21    და^{390^*} იაყაკობმა მოახსენა იმათ ლაბანსა: მამეცი იგი ცოლი ჩემი, ნამეთურ შესრულდენ დღეები ჩემი და მივალ იმათ მისა.

Verse: 22    და შეუყარა ლაბანმა იმა ყოველ კაცებსა ადგილისას და გააკეთა დიდი სმულობა^{391^*}.

Verse: 23    და იყო შინა საღამოზედა, და აიყვანა იგი ლია, ქალიშვილი მისი, და მიუყვანა ის იმათ მისა, და მივიდა იმათ მისა.

Verse: 24    და მიცა ლაბანმა მას იგი ზილფა, მოახლე მისი, თანა ლეას, ქალიშვილსა მისა, მოახლედ.

Verse: 25    და იყო შინა დილაზედა, და^{392^*} ესერა ის ლეა; და მოახსენა იმათ ლაბანსა: რა ეს მიქენი მე? აგერ შინა რახელშიდა ვიმსახურე მე შენთვის, რატომ მომატყუე მე?

Verse: 26    და უბძანა ლაბანმა: არ ხდება ეგრეთ შინა ადგილსა ჩვენსა^{393^*} მიცემა იგი უნცროსი წინაშე იმა უფროსსა.

Verse: 27    შესრულდება კვირე ერთი ესე და მოგცემ შენ კვლავ-დე იმა ამასა შინა სამსახურშიდა, რომ იმსახურებ ჩემ თანა კიდევ შვიდ წელიწადებსა სხვებსა.

Verse: 28    და შეასრულა იაყაკობმა ეგრეთ, და შესრულდენ კვირე ესე და მიცა მას რახელი, ქალიშვილი მისი, მისთვის თანამეტოლედ.

Verse: 29    და მიცა ლაბანმა რახელსა, ქალიშვილსა მისა, იგი ბილა, მოახლე მისი^{394^*}, მას თანა-მოახლეთ^{395^*}.

Verse: 30    და მივიდა კვლავ-დე იმათ რახელთან, და შეიყვარა კვლავ-დე იგი რახელი იმის ლეასაგან, და ემსახურა მასა კიდევ შვიდი წელიწადები სხვები.

Verse: 31    დაინახა უფალმან, ნამეთურ გაძულებული შეიქნა ლეა, და გახსნა იგი საშვილო მისი^{396^*}, და რახელი უშვილო.

Verse: 32    დაფეხმძიმდა ლეა და დეებადა შვილი და დაარქვა სახელი მისი რეუბენ, რამეთუ ბძანა, ნამეთურ დაინახა^{397^*} უფალმან ტანჯვა ჩემი, რომ ახლა შემიყვარებს მე ქმარი ჩემი.

Verse: 33    დაფეხმძიმდა კიდევ და დეებადა შვილი და ბძანა, ნამეთურ მოისმინა უფალმან, გაძულებული მე, და მამცა მე კვლავ-დე ესე; და დაარქვა სახელი მისი შიმყონ.

Verse: 34    დაფეხმძიმდა კიდევ და დეებადა შვილი და ბძანა, ახლა, ამაჯერ დამიამხანაგდება ქმარი ჩემი იმათ ჩემსა, რამეთუ ვშობე მე მისთვის სამი შვილები; ზედა ენგრე დაარქვა სახელი მისი ლევი.

Verse: 35    დაფეხმძიმდა კიდე და დეებადა შვილი და ბძანა, ამაჯერ ვიწამებ იმათ უფალსა; ზედა ენგრე დაარქვა სახელი მისი ეუდა; და შეჩერდა მშობიერობისაგან.

Next part

This text is part of the TITUS edition of Biblia judaica georgice, versio 1.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2015. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.