TITUS Texts: Biblia judaica georgice, versio 1

TITUS
Biblia judaica georgice, versio 1
Part No. 24

Previous part

Chapter: 24
Verse: 1    და აბრაამი მოხუცებული, მოსული დღეებითა, და უფალმა აკურთხა იგი აბრაამი ყოვლითა^{264^*}.

Verse: 2    და უბძანა აბრაამმა იმათ ყმასა მისა, მოხუცებულსა სახლის მისისას^{265^*} და უფროსსა შინა ყოველ, რომ მისთვის: დასდევი აწ ხელი შენი ქვეშე ცხვირბარკალსა ჩემსა^{266^*}.

Verse: 3    და დაგაფიცებ შენ შინა უფლითა ღმერთითა იმის მცებითა და ღმერთითა ქვეყნითა, რომ არ აიყვანო დედაკაცი შვილის ჩემისათვის იმის ქალიშვილებისა ქენაყანისაგან, რომ მე ვცხოვრობ შინა შუა მისა.

Verse: 4    ნამეთურ იმათ ქვეყანასა და იმათ სამშობლოსა ჩემსა წადი და აიყვანე შენ დედაკაცი შვილის ჩემისა იცხაკისათვის.

Verse: 5    და მოახსენა^{267^*} იმათ მისა იმა ყმამა: ეგებიც არ ისურვოს იმა დედაკაცმა წამოსავალათ უკანით ჩემსა იმათ ქვეყანასა ამასა; ა შემოქცევით შევაქციო^{268^*} იგი შვილი შენი იმათ ქვეყანასა, რომ გამოხვედი შენ იქიდან^{269^*}?

Verse: 6    და უბძანა იმათ მისა აბრაამმა: შეინახე შენთვის, არამც შემოაქციო^{270^*} იგი შვილი ჩემი იქა.

Verse: 7    უფალმან ღმერთმან იმის მცისამან, რომ ამიყვანა მე იმის სახლისა მამიჩემისაგან და იმის ქვეყნისა სამშობლოს ჩემისაგან და რომ ისაუბრა ჩემთანა და რომ შემამფიცა მე ამნაირათ: თესლსა შენსა მივცემ იმათ ქვეყანასა ამას, იმან გამოგიგზანოს ანგელოზი^{271^*} მისი წინაე შენსა, და აიყვანე შენ დედაკაცი შვილის ჩემისათვის იმის იქიდან.

Verse: 8    და თუმც არ ისურვებს იგი დედაკაცი წამოსავალად უკანით შენსა, და სუფთა^{272^*} იქნები შენ იმის ფიცის ჩემისა ამისაგან; მხოლოთ იგი შვილი ჩემი არ შეაქციო^{273^*} იქანა.

Verse: 9    და დასდვა იმა ყმამან იგი ხელი მისი ქვეშეთ ცხვირბარკალსა აბრაამისა^{274^*}, ბატონის მისისა, და შეფიცა მას ზედა საუბარსა ამასა^{275^*}.

Verse: 10    და აიყვანა იმა ყმამა ათი აქლიმები იმის აქლიმებისა ბატონის მისისაგან და წავიდა; და ყოველი სიკეთე ბატონის მისისა შინა ხელსა მისა. და ადგა და წავიდა იმათ არამ-ნაარაიმში, იმა ქალაქსა ნახორისას.

Verse: 11    და დაამუხლა^{276^*} იგი აქლიმები იმის გარეთ ქალაქსა, იმათ ჭასა წყლისასა თანა დროსა საღამოსა, დროსა გამოსვლასა იმისა ამომზიდველებისა წყლისასა.

Verse: 12    და თქვა: უფალო ღმერთო, ბატონო ბატონის ჩემის აბრაამისა, შემომყარე აწ წინაე ჩემსა ა დღეს^{277^*} და გაუკეთე წყალობა თანა ბატონსა ჩემსა აბრაამსა.

Verse: 13    ესერა მე დავდგები ზედა წყაროსა წყლისასა და ქალიშვილები კაცები იმის ქალაქისა გამოვლიან ამოსაზიდველად წყლისათვის.

Verse: 14    და იქნება იგი ყმაწვილი გოგონა, რომ ვეტყვი იმათ მისა: გადმოწვადე აწ დოქი შენი და დავლევ, და მეტყვის: დალიე და კვლავ-დე აქლიმებსა შენსა ვასმევ, ის დაგიმზადებია ყმის შენისა იცხაკისათვის, და იმითი შევიტყობ, ნამეთურ ქენი შენ^{278^*} წყალობა თანა ბატონსა ჩემსა.

Verse: 15    და იყო ის უწინათად გაათაებდა^{279^*} სალაპარაკოდ, და ესერა რიბკა გამოვიდა, რომ დეებადა ბეთუელისათვის, შვილსა მილქასა, ცოლსა ნახორისა, ძმასა აბრაამისა, და დოქი მისი ზედა მხარსა მისა.

Verse: 16    და იგი ყმარწვილი გოგო საუკეთესო სანახავი მეტად, ქალწულ-ქალიშვილი და კაცი არ იცნობდა მას. და ჩავიდა იმა წყაროზედა და აავსო დოქი მისი და ამოვიდა.

Verse: 17    და გაირბინა იმა ყმამან წინსაგებრად მისთვის^{280^*} და უბძანა: მასვი მე აწ იმისა ცოტა წყლისა დოქის შენისაგან.

Verse: 18    და მოახსენა: დალიე, ბატონო ჩემო, და გააჩქარა და ჩამოხადა^{281^*} დოქი მისი ზედა ხელსა მისა და ასვა მას.

Verse: 19    და დაუმთავრა თანა-სასმელად მისთვის და მოახსენა: კვლავ-დე აქლემებსა შენსა მოუზიდამ, ვიდრე თუმც დაამთავრებდენ თანა-სასმელად.

Verse: 20    და გააჩქარა და ჩაყურა^{282^*} დოქი მისი იმათ სარწყავსა და გაირბინა კიდევ იმათ ჭასა თანა-ამოსაზიდველად და ამოუზიდა ყოველ აქლიმებსა მისა.

Verse: 21    და იგი კაცი გაოცებული იყო მას ზედა, დუმს, უფიქრდება თანა-შესატყობლად, თუმც გაუმარჯვა უფალმა გზასა მისა, თუმც არა.

Verse: 22    და იყო, ვითარცა დაამთავრეს იმა აქლემებმა თანა-სასმელად; და აიღო იმა კაცმა საცხვირე ოქროსი, მისხალი საწონი მისი, ორი სამაჯურები ზედა ხელსა მისა, ათი ოქრო საწონი მათი.

Verse: 23    და უბძანა: ქალიშვილი ვისი შენ, გამიცხადე აწი, თუმც არის ოჯახსა მამის შენისასა ადგილი ჩვენთვის ღამეგასათეებლად?

Verse: 24    და მოახსენა იმათ მისა: ქალიშვილი ბეთუელისა მე, შვილი მილქასი, რომ დეებადა ნახორისათვის.

Verse: 25    და მოახსენა იმათ მისა: კვლავ-დე თივა, კვლავ-დე ბზე მრავალია ჩვენთან, კვლავ-დე ადგილი თანა-ღამესათევრად.

Verse: 26    და მოიკუტა იგი კაცი და ეთაყვანა წინაშე გამჩენსა.

Verse: 27    და ბძანა: კურთხეულს უფალი ღმერთი ბატონის ჩემისა აბრაამისა, რომ არ მიუტეებია^{283^*} წყალობა მისი და სიმართლე მისი იმის სიახლისა ბატონიჩემისაგან; მე შინა გზასა წამაზავა^{284^*} უფალმან, სახლსა ძმებსა ბატონიჩემისას.

Verse: 28    და გაირბინა იმა ყმარწვილმა გოგონამ და გაუცხადა სახლსა დედის მისისას საუბრებისა ამეებისებრივ^{285^*}.

Verse: 29    და თანა რიბკასათვის ძმა და სახელი მისი ლაბან, და გაირბინა ლაბანმა იმა კაცსა გარეთ იმათ წყაროსა.

Verse: 30    და იყო, როგორც რომ დაინახა იგი საცხვირე ოქროსი და იგი სამაჯურები ზედა ხელსა დის მისისას და რომ მოისმინა იგი საუბრები რიბკასი, დის მისისა, ამნაირათ: ასე მიბძანა იმათ ჩემსა იმა კაცმა; და მოვიდა იმა კაცთანა, და ესერა იდგა ზედა იმა აქლიმებსა ზედა იმა წყაროზედა.

Verse: 31    და მოახსენა: მობძანდი, კურთხეულო უფლისაო, რატომ დგახარ გარეთ? და მე დავცალე^{286^*} იგი სახლი და ადგილი აქლემებისათვის.

Verse: 32    და მოვიდა იგი კაცი იმათ სახლსა და გაანთავისუფლა იგი აქლიმები და მისცა თივა და ბზე^{287^*} აქლიმებსა და წყალი დასაბანლად^{288^*} ფეხების მისისათვის და ფეხისა იმა კაცებისათვის, რომ მასთანა.

Verse: 33    და დაუგეს წინაშე მისა საჭმელად და ბძანა: არ შემიძლია, ვიდრემდე თუმც ვისაუბრებდე მე საუბარსა ჩემსა. და მოახსენა:^{289^*} ილაპარაკე.

Verse: 34    და უბძანა: ყმა აბრაამისა მე.

Verse: 35    უფალმა აკურთხა იგი ბატონი ჩემი მეტად და გადიდდა, და მისცა მას ცხვარი და საქონელი, ვერცხლი და ოქრო, ყმები და მოახლეები, აქლემები და სახედრები.

Verse: 36    და დეებადა სარასა, ცოლსა ბატონის ჩემისას, შვილი ბატონიჩემისათვის უკანით მოხუცებულობასა მისა; და მისცა მას იგი ყოველი, რომ მისთვის.

Verse: 37    და დამაფიცა მე ბატონმა ჩემმა ამნაირათ: არ აიყვანო ქალი შვილის ჩემისათვის^{290^*} იმის ქალიშვილებისა ქენაყანისაგან, რომ მე ვჯივარ შინა ქვეყანასა მისა^{291^*}.

Verse: 38    მხოლოდ არა, იმათ სახლსა მამის ჩემისას წადი და იმათ სანათესაოსა ჩემსა და აიყვანე შენ დედაკაცი შვილის ჩემისათვის.

Verse: 39    და მოვახსენე იმათ ბატონსა ჩემსა: ეგებიც არ წამომყვეს იმა დედაკაცმან უკანით ჩემსა.

Verse: 40    და მიბძანა იმათ ჩემსა: უფალი რომელიც ვიარებოდი მე წინაშე მისა, გამოგზავნოს ანგელოზი^{292^*} მისი შენთან და გაუმარჯვოს გზასა შენსა. და აიყვანე შენ დედაკაცი შვილის ჩემისათვის იმის სანათესაო ჩემისაგან და იმის სახლეულისა მამის ჩემისაგან.

Verse: 41    მაშვინ თავისუფალი იქნები იმის ფიცის ჩემისაგან, ნამეტურ და მიხვალ იმათ სანათესაოსა ჩემსა და თუმც არ მოგცემენ შენ, და იქნები შენ თავისუფალი იმის ფიცის ჩემისაგან.

Verse: 42    და მოვედი ამა დღეს იმა წყაროზედა და მოვახსენე: უფალო ღმერთო ბატონის ჩემისა აბრაამისაო, თუც არის შენს წინ სურვილი, აწ გაუმარჯვე გზასა ჩემსა, რომ მე ვიარები ზედაე მისა.

Verse: 43    ესერა მე ვდგავარ ზედა წყაროსა წყლისასა, და იქნება იგი ყმარწვილი გოგო, იგი გამოსული ამოსაზიდავად, და ვეტყვი მე იმათ მისა: მასვი მე აწ ცოტა წყლისა იმის დოქის შენისაგან.

Verse: 44    და მეტყვის იმათ ჩემსა: კვლავ-დე შენ დალიე და კვლავ-დე აქლემებსა შენსა ამოუზიდავ, ის იგი დედაკაცი, რომ დაამზადა უფალმან შვილისა ბატონის ჩემისათვის.

Verse: 45    მე უწინათა დავამთავრებდე სალაპარაკოდ იმათ გულსა ჩემსა, და ესერა რიბკა გამოვიდა და დოქი მისი ზედა მხარსა მისა, და ჩამოვიდა იმათ წყაროზე და ამოზიდა. და უბზანე იმათ მისა: მასვი მე აწ.

Verse: 46    და გააჩქარა და ჩამოხადა დოქი მისი^{293^*} იმის ზეით მისგან და მომახსენა: დალიე და კვლავ-დე აქლიმებსა შენსა ვასმევ. და დავლიე და კვლავ-დე იმა აქლიმებსა დაალევინა.

Verse: 47    და შევეკითხე მას და მოვახსენე, ქალიშვილი ვისი შენ? და მომახსენა: ქალიშვილი ბეთუელისა, შვილი ნახორისა, რომ დეებადა მისთვის მილქასა. და დავსდევი საცხვირე ოქროსი ზედა ცხვირსა მისა და იგი სამაჯურები ზედა ხელსა მისა.

Verse: 48    და მოვიკუტე და ვეთაყვანე წინაშე უფალსა და ვაკურთხე იგი უფალი ღმერთი ბატონიჩემი აბრაამისა, რომ წამაზავა მე შინა გზასა სიმართლისა^{294^*} თანა-ასაყვანლად იგი ქალიშვილი ძმის^{295^*} ბატონის ჩემისა შვილის მისისათვის.

Verse: 49    და ახლა, თუც არის სურვილი, ქენი წყალობა და სიმართლე იმათ ბატონსა ჩემსა, გამიცხადე მე; და თუც არ გამიცხადებთ მე, და პირ-ვიქცევ ზედა მარჯვნივ ან ზედა მარცხნივ.

Verse: 50    და უპასუხა ლავანმა და ბეთუელმა და მოახსენეს: იმის უფლისაგან გამოვა იგი საუბარი; არ შეგვიძლია სალაპარაკოდ იმათ შენსა ცუდი ან კარგი.

Verse: 51    ესერა რიბკა წინაე შენსა, აიყვანე და წადი, და იქნეს დედაკაცი შვილისა ბატონის შენისათვის, რომ ისაუბრა უფალმა.

Verse: 52    და იყო, ვითარცა რო მოისმინა ყმამ აბრაამისმან იგი საუბრები მათი, და ეთაყვანა მიწაზედა წინაშე გამჩენსა.

Verse: 53    და გამოიტანა ყველა იარაღები^{296^*} ვერცხლისა, ჭურჭლები ოქროსი და ტანსაცმელები და მიცა რიბკასა და საჩუქრები მიცა ძმასა მისა და დედასა მისა.

Verse: 54    და შჭამეს და სვეს იმან და იმა კაცებმა, რომ მასთანა, და ღამე გაათიეს. და ადგა დილაზედა და უბრძანა: გამიშვით მე ბატონსა ჩემსა.

Verse: 55    და მოახსენათ ძმამა მისმან და დედამ მისმან, გაჩერდება^{297^*} იგი ყმაწვილი გოგო ჩვენ თანა წელიწადსა ან ათსა თვესა, უკანით წამოვა.

Verse: 56    და უბძანა იმა მათსა: ნუ დამაგვიანებთ მე და უფალმა გაუმარჯვოს გზასა ჩემსა, გამიშვით მე და წავალ ბატონსა ჩემსა.

Verse: 57    და მოახსენეს: დაუძახოთ ყმაწვილ გოგონას და შევეკითხოთ იმათ პირსა მისსა.

Verse: 58    და დაუძახეს რიბკასა და უბძანეს იმათ მისა^{298^*}: ა წახვალ ამ კაცთან? და მოახსენა: წავალ.

Verse: 59    და გაუშვეს იგი რიბკა, და მათი, და იგი ძუძუნაწოვარი ძიძა მისი და იგი ყმა აბრაამისა და იგი კაცები მისი.

Verse: 60    და აკურთხეს იგი რიბკა და მოახსენეს მას: დაო ჩვენო, შენ შეიქენი ათასობით და ათიათასობით და დაიმკვიდროს თესლმა შენმან იგი კარები მომძულვარეების მისისა.

Verse: 61    და ადგა რიბკა და ქალიშვილები მისი, და შემოაჯდენ ზედა იმა აქლემზედა და წავიდენ უკანით იმა კაცსა. და აიყვანა იმა ყმამან იგი რიბკა და წავიდა.

Verse: 62    და იცხაკი მოსვლით მოდიოდა ბეერ ლახაი როისაგან და ის ცხოვრობდა ქვეყანასა სამხრეთისას.

Verse: 63    და გამოვიდა იცხაკი სალოცავად მინდორშიდა შებრუნებასა საღამოსას და აახილა თვალები მისი და დაინახა, ესერა აქლემები მოდიან.

Verse: 64    და აახილა რიბკამ იგი თვალები მისი და დაინახა იგი იცხაკი და ჩამოვარდა იმის ზეით აქლემისაგან.

Verse: 65    და უბძანა^{299^*} იმათ ყმასა: ვინ იგი კაცი აესე, იგი მოსიარულე მინდორშიდა წინსაგებრად ჩვენთვის? და უბძანა ყმამან: ის ბატონი ჩემი; და აიღო იგი ჩადრი და დაიბურა.

Verse: 66    და ელაპარაკა იმა ყმამან თანა იცხაკსა იგი ყოველი საუბრები, რომ ქნა.

Verse: 67    და მიიყვანა იცხაკმა კარავსა სარასა, დედასა მისსა, და შეირთო^{300^*} იგი რიბკა და შეიქნა მისთვის მეტოლედ და შეიყვარა ის; და ინუგეშა იცხაკმა უკანით დედასა მისსა.

Next part

This text is part of the TITUS edition of Biblia judaica georgice, versio 1.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2015. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.