῎Ελεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺς μαϑητάς, ῎Ανϑρωπός τις ἦν πλούσιος ὃς εἶχεν οἰκονόμον, καὶ οὗτος διεβλήϑη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ.
Եւ ասէ առ աշակերտսն. այր մի էր մեծատուն, որոյ էր՝ տնտես. եւ եղեւ զնմանէ ամբաստանութիւն, որպէս թէ վատնիցէ զինչս նորա։
და ეტყოდა მოწაფეთა მათ: კაც ერთ იყო მდიდარ და ესუა მას ეზოჲსმოძღუარ. და შეასმინეს იგი, ვითარცა განმბნეველი ნაყოფთა მისთაჲ.
ႣႠ ႾႤႲႷႭႣႠ ႫႭႼႠ/ႴႤႧႠ ႩႠႺႨ ႥႨႬႫႤ ႾႨႷႭ [Ⴋ]ႣႨႣႠႰႨ Ⴐ(ႭႫႤ)Ⴊ/ႱႠ ႾႤႱႭჃႠ ႫႬჁ ႣႠ ႤႱႤ ႸႤႾႠႱႫႨႬႤႱ ႫႠႱ Ⴅ(ႨႧႠႰႫႤ)Ⴃ ႢႠႬႠႡႬႨႠ ႬႠႷႭ/ႴႨ ႫႨႱႨ
და ეტყოდა მოწაფეთაცა: კაცი ვინმე იყო მდიდარი, რომელსა ესუა მნჱ; და შეასმინეს იგი, ვითარმედ განაბნია ნაყოფი მისი.
და ეტყოდა მოწაფეთაცა: კაცი ვინმე იყო მდიდარი, რომელსა ესუა მნჱ. და ესე შეასმინეს მას, ვითარმედ განაბნია ნაყოფი მისი.
და ეტყოდა მოწაფეთაცა: კაცი ვინმე იყო მდიდარი, რომელსა ესუა მნჱ. და ესე შეასმინეს მას, ვითარმედ განაბნია ნაყოფი მისი.
καὶ ϕωνήσας αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ, Τί τοῦτο ἀκούω περὶ σοῦ; ἀπόδος τὸν λόγον τῆς οἰκονομίας σου, οὐ γὰρ δύνῃ ἔτι οἰκονομεῖν.
Կոչեաց՝ եւ ասէ ցնա. զինչ է այս զոր լսեմս զքէն, տուր զհամար տնտեսութեան քոյ, զի ոչ եւս կարես լինել տնտես։
მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს ესე, რომელ მესმის შენთჳს? მომეც რიცხჳ სამნოჲსა შენისაჲ, რამეთუ არღარა ყოფად ხარ ჩემდა ეზოჲსმოძღუარ.
ႣႠ ႫႭႾႭჃႼႭႣႠ ႣႠ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႱ ႰႠჂ ႠႰႱ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႨ ႤႱႤ . . . . . .
და მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, რომელი-ესე მესმის შენთჳს? მომეც მე სიტყუაჲ სამნოჲსა შენისათჳს, რამეთუ არღარა ჴელ-გეწიფების ამიერითგან მნეობად.
და მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, რომელი-ესე მესმის შენთჳს? მომეც მე სიტყუაჲ სამნოჲსა შენისაჲ, რამეთუ არღარა ჴელ-გეწიფების შენ ამიერითგან მნობად.
და მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს ესე, რომელ მესმის შენთჳს? მომეც მე სიტყუაჲ სამნოჲსა შენისაჲ, რამეთუ არღარა ჴელ-გეწიფების ამიერითგან მნეობად.
εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ ὁ οἰκονόμος, Τί ποιήσω, ὅτι ὁ κύριός μου ἀϕαιρεῖται τὴν οἰκονομίαν ἀπ' ἐμοῦ; σκάπτειν οὐκ ἰσχύω, ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι.
Ասէ ընդ միտս իւր տնտեսն. զինչ գործեցից, զի տէր իմ հանէ զտնտեսութիւնս. գործել՝ ոչ կարեմ. մուրանալ՝ ամաչեմ։
თქუა ეზოჲსმოძღუარმან მან გულსა თჳსსა: რაჲმე ვყო, რამეთუ უფალი ჩემი მიმიღებს სამნოსა ჩემსა? საქმედ არა მიძლავს, თხოვად მრცხუენის.
ხოლო მნემან მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲ ვყო, რამეთუ უფალი ჩემი მიმიღებს სამნოსა? თხრად არა ძალ-მიც, თხოვად მრცხუენის.
ხოლო თქუა მნემან მან გულსა თჳსსა: რაჲ ვყო, რამეთუ უფალი ჩემი მიმიღებს სამნოსა ჩემსა? საქმედ არა ძალ-მიც, თხოვად მრცხუენის.
ხოლო მნემან მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲ ვყო, რამეთუ უფალი ჩემი მიმიღებს სამნოსა ჩემსა? საქმედ არა ძალ-მიც, თხოვად მრცხუენის.
ἔγνων τί ποιήσω, ἵνα ὅταν μετασταϑῶ ἐκ τῆς οἰκονομίας δέξωνταί με εἰς τοὺς οἴκους ἑαυτῶν.
Գիտեմ զինչ արարից. զի յորժամ ի բաց լինիցեմ ի տնտեսութենէս, ընկալցին զիս ի տունս իւրեանց։
უწყი, რაჲ ვყო, რაჲთა რაჟამს გარდავდგე სამნოსა ამას, შემიწყნარონ მე სახლებსა მათსა.
არა უწყი, რაჲ ვყო, რაჲთა, რაჟამს განვდგე მნეობისაგან, შემიწყნარონ სახლთა მათთა.
აწ უწყი, რაჲ ვყო, რაჲთა რაჟამს გარდავდგე მნობისაგან, შემიწყნარონ მე სახლეულთა მათთა.
უწყი, რაჲ ვყო, რაჲთა, რაჟამს გარდავდგე მნეობისგან, შემიწყნარონ მე სახლთა მათთა.
καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τῶν χρεοϕειλετῶν τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ ἔλεγεν τῷ πρώτῳ, Πόσον ὀϕείλεις τῷ κυρίῳ μου;
Եւ կոչեցեալ առ ինքն մի ըստ միոջէ ի պարտապանաց տեառն իւրոյ. ասէ ցառաջինն. քանի ինչ պարտիս տեառն իմում։
და მოუწოდა თითოეულად, ვის რაჲ თანაედვა უფლისა მისისაჲ: ჰრქუა პირველსა მას: რავდენ-რაჲ თანაგაც უფლისა ჩემისაჲ?
და მოუწოდა კაცად-კაცადსა თანა-მდებსა უფლისა თჳსისასა და ჰრქუა პირველსა მას: რაოდენი თანა-გაც უფლისა ჩემისაჲ?
და მოუწოდა კაცად-კაცადსა, თანამდებსა უფლისა თჳსისასა, და ჰრქუა პირველსა მას: რაოდენი თანაგაც უფლისა ჩემისაჲ?
და მოუწოდა კაცად-კაცადსა თანამდებსა უფლისა თჳსისასა და ჰრქუა პირველსა მას: რაოდენი თანაგაც უფლისა ჩემისაჲ?
ὁ δὲ εἶπεν, ῾Εκατὸν βάτους ἐλαίου. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ καϑίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα.
Եւ նա ասէ. հարեւր մար ձիթոյ։ Ասէ ցնա. կա զգիր քո, եւ նիստ գրեա վաղվաղակի յիսուն։
და მან ჰრქუა: ასი მარი ზეთი. და ჰრქუა მას: მიიღე წიგნი შენი და დაჯედ, დაწერე ადრე-ადრე ერგასისი.
ხოლო მან ჰრქუა: ათი საწნეხელი ზეთისაჲ და ჰრქუა: მიიღე ჴელით-წერილი შენი და დაწერე ერგასისი.
ხოლო მან თქუა: ასი საწნეხელი ზეთისაჲ. -- და ჰრქუა მას: მიიღე ჴელითწერილი შენი და დაჯედ ადრე და დაწერე ერგასისი.
და მან თქუა: ასი საწნეხელი ზეთისაჲ. -- და ჰრქუა მას: მიიღე ჴელითწერილი შენი და დაჯედ ადრე და დაწერე ერგასისი.
ἔπειτα ἑτέρῳ εἶπεν, Σὺ δὲ πόσον ὀϕείλεις; ὁ δὲ εἶπεν, ῾Εκατὸν κόρους σίτου. λέγει αὐτῷ, Δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ γράψον ὀγδοήκοντα.
Դարձեալ՝ ասէ ցմեւսն. դու քանի ինչ պարտիս։ եւ նա ասէ. հարեւր քոռ ցորենոյ։ եւ ասէ ցնա. կա զգիր քո՝ եւ նիստ գրեա ութսուն։
მერმე ჰრქუა სხუასა: შენ რავდენი-რაჲ თანაგაც? და მან ჰრქუა: ასი სათუელი იფქლი. და ჰრქუა მას: მიიღე წიგნი შენი და დაჯედ და დაწერე ოთხმეოცი.
მერმე სხუასა ჰრქუა: შენ რაოდენი თანა-გაც? ხოლო მან თქუა; ასი ოცდაათეული იფქლისაჲ. ჰრქუა მასცა: მიიღე ჴელითწერილი შენი და დაწერე ოთხმეოცი.
მერმე სხუასა ჰრქუა: შენ რაოდენი თანაგაც? ხოლო მან ჰრქუა: ასი ოცდაათეული იფქლისაჲ. -- ჰრქუა მასცა: მიიღე ჴელითწერილი შენი და დაწერე ოთხმეოცი.
მერმე სხუასა ჰრქუა: შენ რაოდენი თანაგაც? -- ხოლო მან თქუა: ასი სათუელი იფქლისაჲ. -- ჰრქუა მასცა: მიიღე ჴელითწერილი შენი და დაწერე ოთხმეოცი.
καὶ ἐπῄνεσεν ὁ κύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας ὅτι ϕρονίμως ἐποίησεν· ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου ϕρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ ϕωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσιν.
Եւ գովեաց տէրն զտնտեսն անիրաւութեան, զի իմաստութեամբ արար։ զի որդիք աշխարհիս այսորիկ իմաստագոյնք են քան զորդիս լուսոյ յազգաց իւրեանց։
და აქო უფალმან მნე იგი სიცრუისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. რამეთუ შვილნი ამის სოფლისანი უგონიერეს არიან უფროჲს შვილთა ნათლისათა ნათესავთა თჳსთა შორის.
და აქო უფალმან მნჱ იგი სიცრუვისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. რამეთუ ძენი ამის სოფლისანი უგონიერჱს არიან უფროჲს ძეთა სასუფეველისათა ნათესავსა შორის მათსა.
და აქო უფალმან მნჱ იგი სიცრუვისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. ხოლო ძენი ამის სოფლისანი უგონიერეს არიან უფროჲს ძეთა ნათლისათა ნათესავსა შორის მათსა.
და აქო უფალმან მნჱ იგი სიცრუვისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. რამეთუ ძენი ამის სოფლისანი უგონიერეს არიან უფროჲს ძეთა ნათლისათა ნათესავსა შორის მათსა.
Καὶ ἐγὼ ὑμῖν λέγω, ἑαυτοῖς ποιήσατε ϕίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς.
Եւ ես ձեզ ասեմ. արարէք ձեզ բարեկամս ի մամոնայէ անիրաւութեան. զի յորժամ պակասիցէ այն, ընկալցին զձեզ ի յարկսն յաւիտենականս։
და მე თქუენ გეტყჳ: იყვენით თავებისა თქუენისა მეგობრებ ფასისაგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეს იგი, შეგიწყნარნენ თქუენ საყოფელთა მათ საუკუნეთა.
და მე გეტყჳ თქუენ: ისხენით თავისა თქუენისა მეგობარნი მამონაჲსა ამისგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეთ თქუენ ამიერ სოფლით, შეგიწყნარნენ თქუენ საყოფელთა მათ საუკუნეთა.
და მე გეტყჳ თქუენ: ისხენით თავისა თქუენისა მეგობარნი მამონაჲსა ამისგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეთ თქუენ ამიერ სოფლით, შეგიწყნარნენ თქუენ საუკუნეთა მათ საყოფელთა.
და მე გეტყჳ თქუენ: ისხენით თავისა თქუენისა მეგობარნი მამონაჲსა მისგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეთ თქუენ ამიერ, შეგიწყნარნენ თქუენ საუკუნეთა მათ საყოფელთა.
ὁ πιστὸς ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστός ἐστιν, καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καὶ ἐν πολλῷ ἄδικός ἐστιν.
Որ ի փոքուն հաւատարիմ է, եւ ի բազմին հաւատարիմ է. եւ որ ի փոքուն՝ անիրաւ, եւ ի բազմին անիրաւ Է։
რომელი მცირესა ზედა სარწმუნო არს, მრავალსა ზედა სარწმუნო არს; და რომელი მცირესა ზედა ცრუ იყოს, მრავალსა ზედაცა ცრუ იყოს.
სარწმუნოჲ იგი მცირესა ზედა მრავალსაცა ზედა სარწმუნო არს: და რომელი მცირესა ზედა ცრუ არს, მრავალსაცა ზედა ცრუ არს.
სარწმუნოჲ იგი მცირესა ზედა მრავალსა ზედაცა სარწმუნო არს; და რომელი მცირესა ზედა ცრუ არს, მრავალსა ზედაცა ცრუ არს.
სარწმუნოჲ იგი მცირესა ზედა და მრავალსა ზედაცა სარწმუნო არს; და რომელი მცირესა ზედა ცრუ არს, მრავალსაცა ზედა ცრუ არს.
εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσϑε, τὸ ἀληϑινὸν τίς ὑμῖν πιστεύσει;
Իսկ արդ՝ եթէ յանիրաւ մամոնային չեղէք հաւատարիմք, զճշմարիտն ձեզ ո հաւատասցէ։
უკუეთუ აწ სიცრუესა მას მამონაჲსსა არა სარწმუნო იპოვენით, ჭეშმარიტი იგი თქუენდა ვის ჰრწმენეს?
უკუეთუ სიცრუევესა მას ზედა მამონაჲსსა სარწმუნო არა იქმნეთ, ჭეშმარიტი იგი ვინ გარწმუნოს თქუენ?
უკუეთუ სიცრუვისასა ამას მამონასა არა სარწმუნო იქმნნეთ, ჭეშმარიტი იგი ვინ გარწმუნოს თქუენ?
უკუეთუ სიცრუვისა ამას მამონასა სარწმუნო არა იქმნნეთ, ჭეშმარიტი იგი ვინ გარწმუნოს თქუენ?
καὶ εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσϑε, τὸ ὑμέτερον τίς δώσει ὑμῖν;
Եւ եթէ յօտարին չեղէք հաւատարիմք, զձերն ո տայցէ ձեզ։
და თუ უცხოსა მას არა სარწმუნო იქმნეთ, თქუენი იგი ვინ მოქცეს თქუენ?
და უკუეთუ სხუასა მას სარწმუნო არა იქმნეთ, ჭეშმარიტი იგი ვინ გითხრას თქუენ?
და უკუეთუ სხჳსასა მას სარწმუნო არა იქმნნეთ, თქუენი იგი ვინ მოგცეს?
და უკუეთუ სხჳსასა ამას სარწმუნო არა იქმნნეთ, თქუენი იგი ვინ მოგცეს თქუენ?
Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνϑέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταϕρονήσει. οὐ δύνασϑε ϑεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.
Ոչ ոք կարէ երկու տերանց ծառայել. զի եթէ զմին՝ ատիցէ, զմեւսն սիրէ. կամ զմին՝ մեծարիցէ, եւ զմեւսն արհամարհիցէ։ Ոչ կարէք Աստուծոյ ծառայել եւ մամոնայի։
არავინ მონამან შეუძლის ორთა უფალთა მონებად, რამეთუ ერთი მოიძულოს და ერთი შეიყუაროს, ანუ ერთსა ადიდებდეს და ერთი შეურაცხ-ყოს. ვერ შეუძლოთ ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.
ႠႰႠႥႨႱ ႫႭႬႠႱႠ ჄႤႪ/ႾႤႼႨႴႤႡႨႱ ႭႰႧႠ Ⴍ(ჃႴႠ)Ⴊ/ႧႠ ႫႭႬႤႡႠႣ ႠႬႭჃ ႤႰႧႨ ႨႢႨ ႾႻႭჃႪႣႤႱ ႣႠ ႤႰႧႨ ႨႢႨ ႸႤႨႷႭჃႠ/ႰႭႱ ႠႬႭჃ ႤႰႧႨႱႠჂ ႧႠႥႱ ႨႣႥႠႱ ႣႠ ႤႰႧႨ ႸႤ/ႭჃႰႠႺႾ ႷႭႱ ႥႤႰ ჄႤႪ-ႾႤႼႨႴႤႡ[ႨႱ] [Ⴖ(ႫႰႧ)ႨႱ]Ⴀ ႫႭ/ႬႤႡႠႣ ႣႠ ႫႠႫႭႬႠႱႠ
არავის მონასა ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი სძულდეს და ერთი იგი შეიყუაროს, ანუ ერთისაჲ მის თავს-იდვას და ერთი იგი შეურაცხ-ყოს. ვერ ჴელ-ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.
არავის მონასა ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი სძულდეს და ერთი შეიყუაროს, ანუ ერთისაჲ თავს-იდვას და ერთი შეურაცხ-ყოს. ვერ ჴელ-ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონასა.
არავის მონასა ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი მოიძულოს და ერთი შეიყუაროს, და ანუ ერთისაჲ თავს-იდვას და ერთი შეურაცხ-ყოს. ვერ ჴელ-ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.
῎Ηκουον δὲ ταῦτα πάντα οἱ Φαρισαῖοι ϕιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν.
Իբրեւ լսէին զայս ամենայն Փարիսեցիքն՝ քանզի արծաթասէրք էին, անկոսնէին զնա։
ვითარცა ესმა ესე ყოველთა მათ ფარისეველთა, რამეთუ ვეცხლისმოყუარე იყვნეს, განკიცხეს იგი.
ႾႤႱႫႭႣႠ ႤႱႤ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႨ ႴႠ/ႰႨႱႤႥႤႪႧႠႺႠ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) [ႥႤႺ]Ⴞ/ႪႨႱ ႫႭႷႭჃႠႰႤ ႾႨႷႥ/[ႬႤႱ] ႣႠ ႸႤႭჃႰႠ[ႺႾ] ႾႷ[ႭႴ]ႣႤႱ ႫႠႱ
ესმოდა ესე ყოველი ფარისეველთაცა, რამეთუ ვეცხლისმოყუარე იყვნეს და შეურაცხ-ჰყოფდეს მას.
ესმოდა ესე ყოველი ფარისეველთა, რამეთუ ვეცხლისმოყუარე იყვნეს და შეურაცხ-ჰყოფდეს მას.
ესმოდა ესე ყოველი ფარისეველთაცა, რამეთუ ვეცხლისმოყუარე იყვნეს და შეურაცხ-ჰყოფდეს მას.
καὶ εἶπεν αὐτοῖς, ῾Υμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνϑρώπων, ὁ δὲ ϑεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνϑρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ ϑεοῦ.
Եւ ասէ ցնոսա. Դուք՝ որ արդարացուցանէք զանձինս առաջի մարդկան, սակայն Աստուած գիտէ զսիրտս ձեր. զի որ առաջի մարդկան բարձր է, պիղծ է առաջի Աստուծոյ։
და ჰრქუა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავთა თქუენთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან უწყნის გულნი თქუენნი, რამეთუ რომელი წინაშე კაცთა მაღლოვ არს, პილწ არს წინაშე ღმრთისა.
ႣႠ ႾႤႲႷႭႣႠ ႫႠႧ [ႧႵ](ႭჃႤ)Ⴌ ႾႠႰႧ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႬႨ ႢႠႬႾႨႫႠႰႧႪႤႡႧ ႧႠႥ/ႧႠ ႧჃႱႧႠ ႼႨႬႠႸႤ ႩႠႺႧႠ Ⴞ(ႭႪႭ) Ⴖ(ႫႤႰႧႫႠ)Ⴌ ႨႺႬႨႱ ႢႭჃႪႬႨ ႧႵ(ႭჃႤ)ႬႬႨ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႩႠႺ/ႧႠ ႸႭႥႰႨႱ [ႫႠႶ]ႠႪႨ ႱႠႻႠႢႤႪ ႠႰႱ ႼႨႬႠ/[Ⴘ]Ⴄ Ⴖ(ႫႰ)ႧႨႱႠ
ეტყოდა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავთა თჳსთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან იცნის გულნი თქუენნი, რამეთუ კაცთა შორის მაღალი საძაგელ არს წინაშე ღმრთისა.
და ეტყოდა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავთა თჳსთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან იცნის გულნი თქუენნი, რამეთუ კაცთა შოვრის მაღალი საძაგელ არს წინაშე ღმრთისა.
და ეტყოდა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავთა თჳსთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან იცნის გულნი თქუენნი, რამეთუ კაცთა შორის მაღალი საძაგელ არს წინაშე ღმრთისა.
῾Ο νόμος καὶ οἱ προϕῆται μέχρι ᾽Ιωάννου· ἀπὸ τότε ἡ βασιλεία τοῦ ϑεοῦ εὐαγγελίζεται καὶ πᾶς εἰς αὐτὴν βιάζεται.
Օրէնքն եւ մարգարէք մինչեւ ցՅովհաննէս. յայնմ հետէ արքայութիւն Աստուծոյ աւետարանի, եւ ամենայն ոք զնա բռնաբարէ։
შჯული იგი და წინაწარმეტყუელნი იოვანესითგანი: მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების და ყოველივე მას ჰმძლავრობს.
ႸႿႭჃႪႨ ႣႠ ႼႨႬ[Ⴀ]ႼႠႰ/ႫႤႲႷႭჃႤႪႬႨ Ⴅ(ႨႣႰ)Ⴄ ႨႭ/ჀႠႬჁႱႠႫႣႤ ႫႨႤ/ႰႨႧႢႠႬ ႱႠႱႭჃႴႤႥႤ/ႪႨ Ⴖ(ႫႰႧႨႱႠ)Ⴢ ႾႤႾႠႰႤႡႨႱ ႣႠ [Ⴗ](ႭႥႤ)ႪႨ [ႥႨ]ႬႥႤ ႫႨႱႠ ႫႨႫႠႰႧ ႾႨႨႻႭჃႪႤႡႨႱ
შჯული და წინაწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანესამდე: მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების.
შჯული და წინაწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანესამდე: მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების და ყოველი ვინვე მისა მიმართ იიძულების.
რამეთუ შჯული და წინაწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანესამდე, მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების, და ყოველივე მისა მიმართ იიძულების.
Εὐκοπώτερον δέ ἐστιν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελϑεῖν ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν.
Դիւրին իցէ երկնից եւ երկրի անցանել, քան յօրինացն միոյ նշանախեցի անկանել։
ხოლო უადვილეს არს ცისა და ქუეყანისა წარსლვაჲ, ვიდრე არა შჯულისაგან ერთი სასწავული დავრდომად.
ႾႭჃႠႣႥႨႪჁႱ ႠႰႱ [ႺႨ]/ႱႠ ႣႠ ႵႭჃႤႷႠႬႨႱႠ ႼႠႰႱႪႥႠჂ Ⴅ(ႨႣႰႤ)ႤႶႠ ႸႿႭჃႪႨႱႠႢႠႬႨ ႤႰႧႨ ႫႭႾႠႲႭჃႪႨ ႣႠႥႰ/ႣႭႫႠႣ
უადვილეს არს ცისა და ქუეყანისა წარსლვაჲ, ვიდრეღა შჯულისაგანი ერთი მოხატული დავრდომად.
უადვილეს არს ცისა და ქუეყანისა წარსლვაჲ, ვიდრეღა შჯულისა ერთი რქაჲ დავრდომად.
Πᾶς ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμῶν ἑτέραν μοιχεύει, καὶ ὁ ἀπολελυμένην ἀπὸ ἀνδρὸς γαμῶν μοιχεύει.
Ամենայն որ արձակէ զկին իւր, եւ առնէ այլ՝ շնայ. եւ որ զարձակեալն առնէ շնայ։
ყოველმან რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი და სხუაჲ შეირთოს, იმრუშოს; და რომელმან განტევებული შეირთოს, მან იმრუშოს.
Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႫႠႬ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႣႠႾႭჃႲႤ/ႭႱ ႺႭႪႨ ႧჃႱႨ ႣႠ ႸႤ/ႨႰႧႭႱ ႱႾႭჃႠ[Ⴢ] ႫႠ[Ⴌ] [ႨႫႰ]ႭჃႸႠ ႣႠ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႢႠႬႲႤႥႤႡႭჃႪႨ ႵႫႰႨ/ႱႠႢႠႬ ႸႤႨႰႧႭႱ ႫႠႬႺႠ ႨႫႰႭჃႸႠ
ყოველმან რომელმან განუტევოს ცოლი თჳსი და შეირთოს სხუაჲ, მან იმრუშა; და რომელმან განტევებული ქმრისაგან შეირთოს, მანცა იმრუშა.
ყოველმან რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი და სხუაჲ შეირთოს, მან იმრუშა; და რომელმან განტევებული ქმრისაგან შეირთოს, მანცა იმრუშა.
῎Ανϑρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορϕύραν καὶ βύσσον εὐϕραινόμενος καϑ' ἡμέραν λαμπρῶς.
Այր ոմն էր մեծատուն, եւ ագանէր բեհեզս եւ ծիրանիս, եւ ուրախ լինէր հանապազ առատապէս։
კაც ერთ ვინმე იყო მდიდარ და იმოსებოდა ძოწეულითა და ზეეზითა და იხარებდა მარადის ბრწყინვალედ.
ႩႠႺႨ ႥႨႬႫႤ ႾႨႷႭ ႫႣႨႣႠႰႨ ႣႠ ႾႨႫႭ/ႱႤႡႭႣႠ ႻႭႼႤႭჃ/ႪႨႧႠ ႣႠ ႡႨႱႭႬႨ/ႧႠ ႣႠ ႨႾႠႰႤႡႣႠ ႣႶႨႧႨ ႣႶႤႣ ႡႰႼႷ/ႨႬႥႠႪႤႣ
კაცი ვინმე იყო მდიდარი და იმოსებოდა იგი მარადის ძოწეულითა და ბისონითა და იხარებდა იგი ბრწყინვალედ.
კაცი ვინმე იყო მდიდარი და იმოსებოდა იგი ძოწეულითა და ბისონითა და იხარებდა დღითი დღედ ბრწყინვალედ.
კაცი ვინმე იყო მდიდარი და იმოსებოდა ძოწეულითა და ბისონითა და იხარებდა დღითი დღე ბრწყინვალედ.
πτωχὸς δέ τις ὀνόματι Λάζαρος ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἱλκωμένος
Եւ աղքատ ոմն անուն Ղազարոս, անկեալ դնէր առ դրան նորա վիրաւորեալ.
და გლახაკიცა ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილი იდვა ბჭეთა თანა მისთა დამღიერებული.
[ႢႪ]ႠႾႠႩႨ ႾႨႷႭ ႱႠႾႤႪႨ/[Ⴇ] ႪႠႦႠႰႤ [Ⴃ]ႠႥႰႣႭႫႨႪ ႾႨႷႭ ႼႨႬႠႸႤ ႡႽႤႧႠ ႫႨႱႧႠ ႣႠ ႵႭჃႤ ႻႭჃႰႤႡႭႣႠ
გლახაკი ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილი იდვა ბჭეთა მისთა სალმობითა ძჳრ-ძჳრადითა, ხედავნ და ეჴუებინ.
გლახაკი ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილ იყო ბჭეთა მისთა და ქუეძურებოდა.
გლახაკი ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილი წინაშე ბჭეთა მისთა და ქუეძურებოდა.
καὶ ἐπιϑυμῶν χορτασϑῆναι ἀπὸ τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.
Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր ի փշրանացն՝ որ անկանէին ի սեղանոյ մեծատանն։ Այլ եւ շունք եւս գային եւ լիզուին զվէրս նորա։
და სწადინ განძღომად ნაბიჭევისა მისგან, რომელი გარდამოვარდის ტაბლისაგან მის მდიდრისაჲსა, არამედ ძაღლნიცა ჰლოშნიდეს ზუზღასა მისსა.
ႣႠ ႢႭჃႪႨ ႾႤႲႷႭႣႠ ႢႠႬ[Ⴛ]ႶႤႡႠႣ ႡႨ[ႽႨႱႠ] Ⴋ[ႨႱ]/ႢႠႬ ႢႠႰႣႠႫႭ[ႺჃႥ]/ႬႤႡႭჃႪႨႱႠ Ⴒ[ႠႡႪႨႱႠ]/ႢႠႬ ႫႨႱ ႫႣႨႣႰႨႱႠ Ⴀ(ႰႠႫႤ)Ⴃ ႻႠႶႪႬႨႺႠ ႫႭႥႨ/ႣႭႣႤႱ ႣႠ ႾႪႭႸႬႨ/ႣႤႱ ႼႷႪႭჃႪႱႠ ႫႠႱ ႫႨႱႱႠ
და გულმან ჰრქჳს განძღებად ნაბიჭევისაგან მის მდიდრისა. არამედ ძაღლნიცა მოვიდიან და ჰლოშნიდიან წუთხსა მისსა.
და გული ეტყოდა განძღებად ნაბიჭევისა მისგან, გარდამოცჳვნებულისა ტაბლისაგან მის მდიდრისა, არამედ ძაღლნიცა მოვიდოდეს და ჰლოშნიდეს წყლულებათა მისთა.
და გული ეტყოდა განძღებად ნამუსრევისაგან გარდამოცჳვნებულისა ტაბლისაგან მის მდიდრისა, არამედ ძაღლნიცა მოვიდოდეს და ჰლოშნიდეს წყლულსა მას მისსა.
ἐγένετο δὲ ἀποϑανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχϑῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾽Αβραάμ· ἀπέϑανεν δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάϕη.
Եւ եղեւ մեռանել աղքատին, եւ տանել հրեշտակացն զնա ի գոգ Աբրահամու։ մեռաւ եւ մեծատունն՝ եւ թաղեցաւ։
და იყო ვითარ მოკუდა გლახაკი იგი, და მიიქუეს იგი ანგელოზთა წიაღთა აბრაამისთა, მოკუდა მდიდარი იგიცა და დაეფლა.
ႾႨႷႭ ႱႨႩႭჃႣႨႪႨ ႢႪႠ/ႾႠႩႨႱႠჂ ႫႨႱ ႣႠ ႫႨ/ႾႨႷႥႠႬႠ ႨႢႨ ႠႬႢႤႪႭႦ/ႧႠႢႠႬ ႼႨႠႶႧႠ ႠႡ/ႰႠჀႠႫႨႱႧႠ ႫႭ/ႩႭჃႣႠ ႫႣႨႣႠႰႨႺႠ ႨႢႨ ႣႠ ႣႠႾႤႴႪႠ
და იყო, რაჟამს მოკუდა გლახაკი იგი, წარიყვანეს ანგელოზთა და მიიყვანეს და შთაუსუეს წიაღთა აბრაჰამისთა. მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა.
იყო სიკუდილი გლახაკისაჲ მის და მიიყვანა იგი ანგელოზთაგან წიაღთა აბრაჰამისთა, მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა.
და იყო სიკუდილი გლახაკისაჲ მის და მიიყვანა იგი ანგელოზთაგან წიაღთა აბრაჰამისთა. მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა.
καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀϕϑαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ ᾽Αβραὰμ ἀπὸ μακρόϑεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ.
Եւ ի դժոխսն՝ ամբարձ զաչս իւր մինչ ի տանջանսն էր. ետես զԱբրահամ ի հեռաստանէ, եւ զՂազարոս ի գոգ նորա հագուցեալ։
და ჯოჯოხეთით აღიხილნა თუალნი თჳსნი, ვიდრე იგი იყო ტანჯვასა შინა, იხილა აბრაამი შორით და ლაზარე წიაღთა მისთა.
და ჯოჯოხეთს აღიხილნა თუალნი თჳსნი, იყო რაჲ იგი გუემასა შინა, და იხილა აბრაჰამი შოვრით და ლაზარე წაიღთა მისთა.
და ჯოჯოხეთს შინა აღიხილნა თუალნი თჳსნი, იყო რაჲ იგი ტანჯვასა შინა, და იხილა აბრაჰამი შოვრით და ლაზარე წიაღთა მისთა.
და ჯოჯოხეთს შინა აღიხილნა თუალნი თჳსნი, იყო რაჲ იგი ტანჯვასა შინა, და იხილა აბრაჰამი შორით და ლაზარე წიაღთა მისთა.
καὶ αὐτὸς ϕωνήσας εἶπεν, Πάτερ ᾽Αβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ ϕλογὶ ταύτῃ.
Եւ նա՝ աղաղակեաց եւ ասէ. հայր Աբրահամ՝ ողորմեաց ինձ՝, եւ առաքեա զՂազարոս, զի թացցէ զծագ մատին իւրոյ ի ջուր, եւ զովացուսցէ զլեզու իմ, զի պապակիմ ի տապոյ աստի։
და მან ჴმა-ყო და თქუა: მამაო აბრაამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს წუერი თითისა მისისაჲ წყალსა და განაგრილოს ენასა ჩემსა, რამეთუ ვიარები ალსა მას შინა.
აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი, იწყო სიტყუად და იტყოდა: მამაო აბრაჰამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს მწუერვალი თითისა მისისაჲ წყალსა და მოუსუას ბაგეთა ჩემთა და განმიგრილოს ენაჲ ჩემი, რამეთუ ვიარები ალსა ამას შინა.
და მან ჴმა-ყო და თქუა: მამაო აბრაჰამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს მწუერვალი თითისა მისისაჲ წყალსა და განმიგრილოს ენაჲ ჩემი, რამეთუ ვიტანჯები მე ალითა ამით ცეცხლისაჲთა.
და მან ჴმა-ყო და თქუა: მამაო აბრაჰამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს მწუერვალი თითისა მისისაჲ წყალსა და განმიგრილოს ენაჲ ჩემი, რამეთუ ვიტანჯები მე ალითა ამით ცეცხლისაჲთა.
εἶπεν δὲ ᾽Αβραάμ, Τέκνον, μνήσϑητι ὅτι ἀπέλαβες τὰ ἀγαϑά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι.
Եւ ասէ ցնա Աբրահամ. որդեակ՝ յիշեա զի ընկալար անդէն զբարիս քո ի կեանսն քում, եւ Ղազարոս նոյնպէս զչարչարանս. արդ՝ սա աստ մխիթարի, եւ դու այդր՝ պապակիս։
და ჰრქუა მას აბრაამ: შჳლო, მოიჴსენე, რამეთუ მიიღე კეთილი ცხორებასა შენსა, და ლაზარე ეგრევე ძჳრნი იგი. აწ ესერა, ესე აქა ნუგეშინისცემულ არს, და შენ მანდა იარები.
მიუგო აბრაჰამ და ჰრქუა მას: მოიჴსენე, შვილო, რამეთუ შეიწყნარე შენ კეთილი ცხორებასა შენსა, და ეგრეცა ლაზარე ძჳრი იგი თავს-იდვა. აწ ესერა ესე აქა ნუგეშინის-ცემულ არს, და შენ ეგერა იარები.
ხოლო აბრაჰამ ჰრქუა მას: შვილო, მოიჴსენე, რამეთუ მიიღე კეთილი შენი ცხორებასა შენსა, და ლაზარე ეგრევე მსგავსად ბოროტი. და აწ ესერა, ესე აქა ნუგეშინისცემულ არს, ხოლო შენ იტანჯები.
ხოლო აბრაჰამ ჰრქუა მას: შვილო, მოიჴსენე, რამეთუ მიიღე კეთილი შენი ცხორებასა შენსა, და ლაზარე ეგრევე მსგავსად ბოროტი. და აწ, ესერა, აქა ესე ნუგეშინისცემულ არს, ხოლო შენ იტანჯები.
καὶ ἐν πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ ϑέλοντες διαβῆναι ἔνϑεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ ἐκεῖϑεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν.
Եւ ի վերայ այսր ամենայնի վիհ մեծ է ընդ մեզ եւ ընդ ձեզ. եթէ կամիցին աստի՝ առ ձեզ անցանել, ոչ կարեն. եւ ոչ այտի ոք՝ առ մեզ անցանել։
და ზედა ამას ყოველსა მთხრებლ დიდ არს შორის ჩუენსა და თქუენსა. და თუ ვისმე უნდეს ამიერ წიაღსლვად თქუენდა, ვერ წიაღჴდენ, და არცა მაგიერნი წიაღ-ჩუენდამო-სლვად.
და მერმე რაჲღა გრქუა, ამათ ყოველსა შორის თქუენსა და ჩუენსა მთხრებლი ერთი არს, ვითარმედ ამიერ თუ ვისმე უნდეს წიაღ-სლვაჲ თქუენდა, ვერ ჴელ-ეწიფების და ვერცაღა მაგიერ აქა წიაღმოჴდეს.
და ამას ყოველსა თანა შორის ჩუენსა და შენსა დანახეთქი დიდი დამტკიცებულ არს, რაჲთა რომელთა უნდეს წიაღსლვად ამიერ თქუენდა, ვერ ჴელ-ეწიფოს, არცა მაგიერ ჩუენდამო წიაღმოსლვად.
და ამას ყოველსა თანა შორის ჩუენსა და შენსა დანახეთქი დიდი დამტკიცებულ არს, რაჲთა რომელთა უნდეს წიაღსლვად ამიერ თქუენდა, ვერ ჴელ-ეწიფების, არცა მაგიერ ჩუენდა წიაღმოსლვად.
εἶπεν δέ, ᾽Ερωτῶ σε οὖν, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου,
Եւ ասէ. արդ աղաչեմ զքեզ հայր. զի արձակեսցես զդա ի տուն հօր իմոյ.
და ჰრქუა: აწ გევედრები შენ, მამაო ჵ აბრაამ, რაჲთა მიავლინო ეგე სახედ მამისა ჩემისა.
მერმე იწყო სიტყუად და თქუა: უკუე გევედრები შენ, მამაო აბრაჰამ, რაჲთა მი\ავლინო ეგე სახიდ მამისა ჩემისა,
ხოლო მან ჰრქუა: გლოცავ შენ, მამაო, მიავლინე ეგე სახლსა მამისა ჩემისასა,
ხოლო მან ჰრქუა: გლოცავ შენ, მამაო, მიავლინე ეგე სახლსა მამისა ჩემისასა,
ἔχω γὰρ πέντε ἀδελϕούς, ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλϑωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου.
Են իմ անդ եղբարք հինգ, որպէս զի տայցէ նոցա վկայութիւն. զի մի եւ նոքա գայցեն յայս տեղի տանջանաց։
არიან მუნ ჩემნი ძმანი ხუთნი, არწმუნოს მათ, რაჲთა არა მოვიდენ იგინიცა ადგილსა ამას სატანჯველისასა.
რამეთუ არიან ჩემნი ხუთნი ძმანი, რაჲთა მივიდეს და უთხრას მათ, და არა მოვიდენ ადგილსა ამას სატანჯველისასა.
რამეთუ მისხენ ხუთნი ძმანი, რაჲთა აუწყოს მათ, და არა მოვიდენ იგინიცა ადგილსა ამას სატანჯველისასა.
რამეთუ მისხენ ხუთნი ძმანი, რაჲთა აუწყოს მათ, და არა მოვიდენ იგინიცა ადგილსა ამას სატანჯველისასა.
λέγει δὲ ᾽Αβραάμ, ῎Εχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προϕήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν.
Եւ ասէ Աբրահամ. ունին զՄովսէս եւ զմարգարէսն, նոցա լուիցեն.
და თქუა აბრაჰამ: ჰქონან მოსე და წინაწარმეტყუელნი, მათი ისმინენ.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: მუნ არიან, შვილო, მოსე და წინაწარმეტყუელნი მათი ისმინედ.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: ჰქონან მოსე და წინაწარმეტყუელნი, ისმინედ მათი.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: ჰქონან მოსე და წინაწარმეტყუელნი, მათი ისმინონ.
ὁ δὲ εἶπεν, Οὐχί, πάτερ ᾽Αβραάμ, ἀλλ' ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευϑῇ πρὸς αὐτοὺς μετανοήσουσιν.
Եւ նա ասէ. ոչ Հայր Աբրահամ, բայց թէ մեռելոց ոք երթիցէ առ նոսա, եւ ապաշխարիցեն։
და მან ჰრქუა: არა, მამაო აბრაამ, გარნა მკუდრეთით თუ ვინმე მივიდეს მათა, და შეინანონ.
ხოლო მან ჰრქუა მას: არა თუ ვინმე მკუდრეთით მივიდეს, არა ჰრწმენეს.
ხოლო მან ჰრქუა: არა, მამაო აბრაჰამ, არამედ უკუეთუ ვინმე მკუდრეთით მივიდეს მათა, შეინანონ.
ხოლო მან თქუა: არა, მამაო აბრაჰამ, არამედ უკუეთუ ვინმე მკუდრეთით აღდგეს და მივიდეს, მათ შეინანონ.
εἶπεν δὲ αὐτῷ, Εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προϕητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδ' ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισϑήσονται.
Եւ ասէ ցնա. եթէ Մովսիսի եւ մարգարէիցն ոչ լսեն, եւ ոչ թէ ի մեռելոց ոք յառնիցէ՝ հաւանեսցին։
და ჰრქუა მას: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინონ, დაღათუ მკუდრეთით ვინმე აღდგეს, არავე ჰრწმენეს.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინონ, მკუდრეთითცა თუ ვინმე აღდგეს, არავე ჰრწმენეს.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინეს, არცაღა მკუდრეთით თუ ვინმე აღდგეს, ჰრწმენეს მათ.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინონ, არცაღა, მკუდრეთით თუ ვინმე აღდგეს, ჰრწმენეს მათ.
