῏Ησαν δὲ αὐτῷ ἐγγίζοντες πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ.
Եւ էին մերձ առ նա ամենայն մաքսաւորք եւ մեղաւորք՝ լսել ի նմանէ։
და იყვნეს ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი მახლობელად მისა.
და იყვნეს ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი მახლობელად იესუჲსა და ისმენდეს მისსა.
და იყვნეს ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი მახლობელად მისა და ისმენდეს მისსა.
და იყვნეს ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი მახლობელად მისა და ისმენდეს მისსა.
καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτι Οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσϑίει αὐτοῖς.
Տրտնջէին Փարիսեցիքն եւ դպիրք՝ եւ ասէին. ընդէր սա՝ զմեղաւորս ընդունի՝ եւ ուտա̈ ընդ նոսա։
და ტრტჳნვიდეს ფარისეველნი და იტყოდეს, ვითარმედ ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს და მათ თანა ჭამს და სუამს.
და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი და იტყოდეს, ვითარმედ: ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს, ჭამს და სუამს მათ თანა.
და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი და იტყოდეს, ვითარმედ: ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს და მათ თანა ჭამს და სუამს.
და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი და იტყოდეს, ვითარმედ: ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს და მათ თანა ჭამს და სუამს.
εἶπεν δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων,
Ասաց առ նոսա զառակս զայս։
და ეტყოდა მათ იგავსა ამას:
და ეტყოდა მათ იგავსა და ჰრქუა მათ:
და ეტყოდა მათ იგავსა ამას და ჰრქუა:
და ეტყოდა მათ იგავსა ამას და ჰრქუა:
Τίς ἄνϑρωπος ἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἐξ αὐτῶν ἓν οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ἕως εὕρῃ αὐτό;
Ով ոք իցէ ի ձէնջ մարդ՝ որոյ իցէ հարեւր ոչխար, եւ կորուսանիցէ մի ի նոցանէ. ոչ թողուցու զիննսուն եւ զինն յանապատի, եւ երթիցէ զհետ կորուսելոյն՝ մինչեւ գտանիցէ զնա։
ვის თქუენგანსა კაცსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს ერთი მათგანი, არამე დაუტევნესა ოთხმეოცდააცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდის პოოს იგი.
ვის თქუენგანსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს მას ერთი მათგანი, არა-მე დაუტევნესა ოთხმეოც და ცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდის პოს იგი?
ვის თქუენგანსა კაცსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს ერთი მათგანი, არამე დაუტევნესა ოთხმეოცდაათცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდე პოვოს იგი.
ვის თქუენგანსა კაცსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს მას ერთი მათგანი, არამე დაუტევნესა ოთხმეოცდაათცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდე პოვოს იგი?
καὶ εὑρὼν ἐπιτίϑησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ χαίρων,
Եւ իբրեւ գտանէ դնէ զնա ի վերայ ուսոց իւրոց խնդալով,
და პოოს რაჲ იგი, დაისუას მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით.
და პოოს რაჲ იგი, აისუას მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით:
და პოვოს რაჲ იგი, დაისუას მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით.
და პოვოს რაჲ, დაისუას იგი მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით;
καὶ ἐλϑὼν εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖ τοὺς ϕίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοῖς, Συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός.
Եւ երթայ ի տուն. կոչէ զբարեկամս եւ զդրացիս՝ եւ ասէ ցնոսա. ուրախ եղերուք ընդ իս, զի գտի զոչխարս իմ զկորուսեալ։
და მო-რაჲ-ვიდეს იგი სახედ, მოუწოდოს მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე ცხოვარი ჩემი წარწყმედული.
და მოვიდის იგი სახიდ და მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა თჳსთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე ცხოვარი იგი ჩემი წარწყმედული.
და მო-რაჲ-ვიდეს იგი სახიდ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე ცხოვარი ჩემი წარწყმედული.
და მო-რაჲ-ვიდეს იგი სახიდ თჳსა, მოუწოდოს მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე ცხოვარი ჩემი წარწყმედული.
λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτως χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίας.
Ասեմ ձեզ. զի այսպէս է ուրախութիւն յերկինս վասն միոյ մեղաւորի որ ապաշխարիցէ, քան վասն իննսուն եւ ինն արդարոյ՝ որոց չիցէ պիտոյ ապաշխարութիւն։
გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს, ვიდრე ოთხმეოცდააცხრამეტთა მათ მართალთა, რომელთა არა უჴმს სინანული.
გეტყჳ თქუენ: ეგრეჱთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათჳს ცოდ\ვილისა, რომელმან შეინანოს, ვიდრე-ღა [არა] ოთხმეოც და ცხრამეტთა მართალთა, რომელთა არა უჴმს სინანული.
გეტყჳ თქუენ: ესრჱთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათჳს ცოდვილისა, რომელმან შეინანოს, ვიდრეღა ოთხმეოცდაათცხრამეტთა მართალთათჳს, რომელთა არა უჴმს სინანული.
გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათჳს ცოდვილისა, რომელმან შეინანოს, ვიდრეღა არა ოთხმეოცდაათცხრამეტთა მათ მართალთა, რომელთა არა უჴმს სინანული.
῍Η τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως οὗ εὕρῃ;
Կամ ով իցէ կին, որոյ իցեն դրամք տասն. եւ եթէ կորուսանիցէ դրամ մի, ոչ լուցանէ ճրագ, եւ ածիցէ աւել ի տան, եւ խնդրիցէ ստեպ՝ մինչեւ գտանիցէ։
გინა დედაკაცსა, რომელსა აქუნდეს დრაქმჱ ათი, რომელ არს სატირი, რომელმან წარწყმიდოს დრაქმჱ ერთი, არამე აღანთოსა სანთელი და მოაგოს სახლი და ეძიებდეს გულსმოდგინედ, ვიდრემდე პოოს იგი?
გინა დედაკაცსა რომელსა აქუნდეს ათი სატირი და წარუწყმდეს ერთი სატირი, არა-მე აღანთოსა სანთელი და მოჰმართოს სახლი და ეძიებდეს გულს-მოდგინედ, ვიდრემდის პოოს იგი?
გინა დედაკაცი, რომელსა აქუნდეს ათი დრაქჱ, რომელ არს სატირი, და წარწყმიდოს ერთი სატირი, არამე აღანთოსა სანთელი და მოჰმართოს სახლი და ეძიებდეს გულსმოდგინედ, ვიდრემდე პოვოს იგი?
გინა დედაკაცსა რომელსა აქუნდა დრაქმაჲ ათი და წარწყმიდის ერთი, არამე აღანთისა სანთელი და მოჰმართის სახლი და ეძიებნ გულსმოდგინედ, ვიდრემდე პოის იგი?
καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖ τὰς ϕίλας καὶ γείτονας λέγουσα, Συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα.
Իբրեւ գտանէ, կոչէ զբարեկամս եւ զդրացիս՝ եւ ասէ. ուրախ լերուք ընդ իս, զի գտի զդրամն իմ զոր կորուսի։
და პოოს რაჲ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე დრაქმჱ იგი, რომელ წარწყმდა.
და პოოს რაჲ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა თჳსთა და ჰრქუას მათ: ჩემთანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე სატირი იგი, რომელ წარმიწყმდა.
და პოვოს რაჲ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე სატირი იგი, რომელი წარმიწყმდა.
და პოის რაჲ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქჳს მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე დრაქმაჲ იგი, რომელი წარვწყმიდე.
οὕτως, λέγω ὑμῖν, γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ ϑεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.
Այնպէս՝ ասեմ ձեզ, ուրախութիւն եղիցի առաջի հրեշտակաց Աստուծոյ՝ ի վերայ միոյ մեղաւորի որ ապաշխարիցէ։
გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს.
გეტყჳ თქუენ: ესრჱთ იყოს სიხარული ცათა შინა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს.
გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს.
გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს.
Εἶπεν δέ, ῎Ανϑρωπός τις εἶχεν δύο υἱούς.
Եւ ասէ. առն միոջ էին երկու որդիք.
მერმე ეტყოდა და ჰრქუა: კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე.
კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე.
მერმე ეტყოდა და ჰრქუა: კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე.
მერმე იტყოდა და თქუა: კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე.
καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί, Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. ὁ δὲ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.
Ասէ կրտսերն ի նոցանէ ցհայրն. հայր՝ տուր ինձ բաժին որ անկանի յընչիցդ։ եւ նա՝ բաժանեաց նոցա զկեանսն։
და ჰრქუა მამასა თჳსსა უმრწემესმან მან: მომეც მე ნაწილი სამკჳდრებელისაჲ. და განუყო მათ საცხორებელი.
და ჰრქუა უმრწემჱსმან მან მამასა თჳსსა: მომეც მე, რომელი მხუდების ნაწილი სამკჳდრებელისა ჩემისაჲ. და განუყო საცხორებელი თჳსი.
და ჰრქუა უმრწემესმან მან მამასა თჳსსა: მომეც მე, რომელი მხუდების ნაწილი სამკჳდრებელისაჲ. -- და განუყო მათ საცხორებელი იგი.
და ჰრქუა უმრწემესმან მან მამასა თჳსსა: მამაო, მომეც მე, რომელი მხუდების ნაწილი სამკჳდრებელისაჲ. -- და განუყო მათ საცხორებელი იგი.
καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.
Եւ յետ ոչ բազում աւուրց՝ ժողովեալ զամենայն կրտսերոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի. եւ անդ վատնեաց զինչս իւր. զի կեայր անառաակութեամբ։
და შემდგომად არამრავალთა დღეთა შეიკრიბა ყოველი უმრწემესმან მან ძემან და წარვიდა შორსა სოფელსა და მუნ განაბნია ნაყოფი მისი, რამეთუ ცხონდებოდა არაწმიდებით.
და შემდგომად არა მრავალთა დღეთა შეიკრიბა უმრწემჱსმან მან ძემან და წარვიდა შორსა სოფელსა და მუნ განაბნია ყოველი ნაყოფი, რამეთუ ცხონდებოდა იგი არაწმიდებით.
და შემდგომად არამრავალთა დღეთა შეიკრიბა ყოველი უმრწემესმან მან ძემან და წარვიდა შორსა სოფელსა და მუნ განაბნია ნაყოფი იგი მისი, რამეთუ ცხოვნდებოდა არაწმიდად.
და შემდგომად არა მრავალთა დღეთა შეიკრიბა ყოველი უმრწემესმან მან ძემან და წარვიდა შორსა სოფელსა და მუნ განაბნია ნაყოფი იგი მისი, რამეთუ ცხოვნდებოდა იგი არაწმიდებით.
δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσϑαι.
Եւ իբրեւ սպառեաց զամենայն, եղեւ սով սաստիկ յաշխարհին յայնմիկ, եւ սկսաւ ինքն չքաւորել։
და ვითარცა წარწყმიდა მან ყოველივე მისი, იყო სიყმილი ძლიერი მას სოფელსა. და იწყო მოკლებად.
და ვითარცა წარწყმიდა მან ყოველი, იყო შიმშილი ძრიელი მას სოფელსა, და იწყო მოკლებად.
და ვითარცა წარწყმიდა ყოველივე მისი, იყო სიყმილი ძლიერი სოფელსა მას. და იწყო მან მოკლებად.
და ვითარცა წარაგო მან ყოველივე მისი, იყო სიყმილი ძლიერი მას სოფელსა, და იწყო მან მოკლებად.
καὶ πορευϑεὶς ἐκολλήϑη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους·
Եւ գնացեալ յարեցաւ ի մի ոմն քաղաքացւոց աշխարհին այնորիկ. եւ յղեաց զնա յագարակ իւր՝ արածել խոզս։
და სოფელსა ერთსა მივიდა და შეეყო ერთსა მოქალაქეთაგანსა, ხოლო მან წარავლინა იგი ველად თჳსა ძოვნად ღორთა.
და მივიდა და შეუდგა ერთსა მოქალაქესა მის სოფლისასა, ხოლო მან წარავლინა იგი ველად ძოვნად ღორთა.
და მივიდა და შეუდგა ერთსა მოქალაქესა მის სოფლისასა, ხოლო მან წარავლინა იგი ველად თჳსა ძოვნად ღორთა.
და მივიდა და შეუდგა ერთსა მოქალაქესა მის სოფლისასა, ხოლო მან წარავლინა იგი ველად თჳსა ძოვნად ღორთა.
καὶ ἐπεϑύμει χορτασϑῆναι ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσϑιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.
Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր յեղջերէն զոր խոզքն ուտէին, եւ ոչ ոք տայր նմա։
და სწადინ აღვსებად მუცლისა თჳსისა რქისა მისგან, რომელსა ჭამედ ღორნი, და არავინ სცის მას.
და გული უთქუამნ განძღებად მუცლისა თჳსისა კერატისა მის[გან], რომელსა ჭამედ ღორნი იგი, და არავინ სცის მას.
და გული ეტყოდა განძღებად მუცლისა თჳსისა რქისა მისგან, რომელსა-იგი ჭამედ ღორნი, და არავინ სცის მას.
და გული ეტყოდა განძღებად მუცლისა რქისა მისგან, რომელსა ჭამედ ღორნი, და არა ვინ სცის მას.
εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλϑὼν ἔϕη, Πόσοι μίσϑιοι τοῦ πατρός μου περισσεύονται ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι.
Եւ եկեալ ի միտս իւր՝ ասէ. քանի վարձկանք իցեն ի տան հօր իմոյ հացալիցք, եւ ես աստ՝ սովամահ կորնչիմ։
მოდგა გონებასა თჳსსა და თქუა: რავდენთა მორეწეთა მამისა ჩემისათა გარდაერევის პური, და მე აქა სიყმილითა წარვწყმდები.
განიზრახა თავსა თჳსსა და თქუა: რაოდენთა სასყიდლით-დადგინებულთა მამისა ჩემისათა ჰმატს პური, და მე აქა შიმშილითა მოვწყდები.
განიზრახა თავსა თჳსსა და თქუა: რაოდენთა სასყიდლითდადგინებულთა მამისა ჩემისათა ჰმატს პური, და მე აქა სიყმილითა წარვწყმდები.
და მოეგო რაჲ თავსა თჳსსა, თქუა: რაოდენთა სასყიდლითდადგინებულთა მამისა ჩემისათა ჰმატს პური, და მე აქა სიყმილითა წარვწყმდები.
ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ, Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου,
Յարուցեալ գնացից առ հայր իմ, եւ ասացից ցնա. Հայր՝ մեղայ յերկինս՝ եւ առաջի քոյ,
აღვდგე, წარვიდე მამისა ჩემისა და ვჰრქუა მას: მამაო, ვცოდე ცათა შინა და წინაშე შენსა.
აღვდგე და წარვიდე მამისა ჩემისა და ვჰრქუა მას: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა,
აღვდგე, წარვიდე მამისა ჩემისა და ვჰრქუა მას: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა.
აღვდგე და წარვიდე მამისა ჩემისა და ვჰრქუა მას: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა,
οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληϑῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισϑίων σου.
Եւ ոչ եւս եմ արժանի կոչել որդի քո. արա զիս իբրեւ զմի՝ ի վարձկանաց քոց։
და არა ღირს ვარ წოდებად შვილად შენდა. შემრაცხე მე, ვითარცა ერთი მორეწეთა შენთაგანი.
და არა ვარ ღირს ძედ წოდებად შენდა, მყავ ვითარცა ერთი მუშაკთა შენთაგანი.
და არღარა ღირს ვარ მე წოდებად ძედ შენდა. მყავ მე, ვითარცა ერთი მუშაკთაგანი.
და არღარა ღირს ვარ მე წოდებად ძედ შენდა, არამედ მყავ მე ვითარცა ერთი მუშაკთაგანი.
καὶ ἀναστὰς ἦλϑεν πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσϑη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεϕίλησεν αὐτόν.
Եւ յարուցեալ եկն առ հայր իւր։ եւ մինչ դեռ հեռագոյն էր, ետես զնա հայրն՝ եւ գթացաւ. յարեաւ եւ ընթացաւ ընդ առաջ, անկաւ զպարանոցաւն նորա, եւ համբուրեաց զնա։
და აღდგა და მოვიდა მამისა თჳსისა. და ვიდრე შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან და შეეწყალა, და აღდგა და სრბით მიეგებვოდა და შეეხჳა ყელსა მისსა, ამბორს-უყო.
და აღდგა და მივიდა იგი მამისა თჳსისა. და ვიდრე შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან მისმან და შეეწყალა. და მირბიოდა იგი და დავარდა ქედსა მისსა ზედა და ამბორს-უყოფდა მას.
და აღდგა და მივიდა იგი მამისა თჳსისა. და ვიდრე იგი შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან თჳსმან და შეეწყალა, და მირბიოდა იგი და დავარდა ქედსა ზედა მისსა და ამბორს-უყოფდა მას.
და აღდგა და მოვიდა იგი მამისა თჳსისა. და ვიდრე შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან მისმან და შეეწყალა. და მირბიოდა იგი და დავარდა ქედსა ზედა მისსა და ამბორს-უყოფდა მას.
εἶπεν δὲ ὁ υἱὸς αὐτῷ, Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληϑῆναι υἱός σου.
Եւ ասէ ցնա որդին. Հայր՝ մեղայ յերկինս՝ եւ առաջի քոյ, եւ ոչ եւս եմ արժանի կոչել որդի քո։
და ჰრქუა მას ძემან: მამაო, ვცოდე ცათა შინა და წინაშე შენსა და არა ღირს ვარ წოდებად ძედ შენდა.
და ჰრქუა ძემან მან: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და შენ წინაშე, და არღარა [ღირს] ვარ წოდებად ძედ შენდა. მყავ ვითარცა ერთი მუშაკთა შენთაგანი.
ჰრქუა მას ძემან მან: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და არღარა ღირს ვარ წოდებად ძედ შენდა.
და ჰრქუა მას ძემან მან: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და არღარა ვარ მე ღირს წოდებად ძედ შენდა.
εἶπεν δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ, Ταχὺ ἐξενέγκατε στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,
Ասէ հայրն ցծառայսն իւր. վաղվաղակի հանէք զպատմուճանն առաջին, եւ ագուցէք նմա, եւ տուք զմատանին ի ձեռն նորա, եւ կօշիկս յոտս նորա.
ჰრქუა მამამან მონათა თჳსთა: გამოართუთ მაგას კუართი იგი წინაჲ და შთააცუთ მაგას, მიეცით ბეჭედი ჴელსა მაგისსა და ჴამლი -- ფერჴთა მაგისთა.
ႸႤႾႫႭႱႤႧ ႫႠႱ ႣႠ ႸႤ/ႾႠႺႭჃႧ [ႡႤ]ႽႤႣႨ ჄႤႪ/ႱႠ ႫႨႱႱႠ ႣႠ ჄႠႫႪႨ ႴႤႰჄႧႠ ႫႨႱႧႠ //
და ჰრქუა მამამან მისმან მონათა თჳსთა: გამოიღეთ სამოსელი იგი პირველი და შეჰმოსეთ მაგას და მიეცით ბეჭედი ჴელსა მისსა და ჴამლი ფერჴთა.
ჰრქუა მამამან მისმან მონათა თჳსთა: გამოიღეთ სამოსელი იგი პირველი და შეჰმოსეთ მას და შეაცუთ ბეჭედი ჴელსა მისსა და ჴამლნი ფერჴთა მისთა.
ჰრქუა მამამან მისმან მონათა თჳსთა: გამოიღეთ სამოსელი პირველი და შეჰმოსეთ მას და შეაცუთ ბეჭედი ჴელსა მისსა და ჴამლნი ფერჴთა მისთა!
καὶ ϕέρετε τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ϑύσατε καὶ ϕαγόντες εὐϕρανϑῶμεν,
Եւ ածէք զեզն պարարակ, զենէք կերիցուք եւ ուրախ լիցուք.
და მოიბთ ჴარი იგი უსხი და დაკალთ და ვჭამოთ და ვიშუებდეთ.
ႣႠ ႫႭႨႡႧ ႦႭჃႠႰႠႩႨ ႨႢႨ ႫႱႭჃႵႠႬႨ ႣႠ ႣႠ/ႩႠႪႧ ႣႠ ႥႽႠႫႭႧ ႣႠ ႥႨႾႠႰႤႡႣႤႧ //
და მოიბთ ზუარაკი იგი მსუქანჱ და დაკალთ [და ვჭამოთ] და ვიხარებდეთ,
და მოიბთ ზუარაკი იგი მსუქანი და დაკალთ, და ვჭამოთ და ვიხარებდეთ.
და მოიბთ ზუარაკი იგი ჭამებული და დაკალთ, და ვჭამოთ და ვიხარებდეთ,
ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, ἦν ἀπολωλὼς καὶ εὑρέϑη. καὶ ἤρξαντο εὐϕραίνεσϑαι.
Զի այս որդի իմ մեռեալ էր՝ եւ եկեաց, կորուսեալ էր՝ եւ գտաւ. եւ սկսան ուրախ լինել։
რამეთუ ესე ძჱ ჩემი მომკუდარ იყო და ცხომდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა. და იწყეს შუებად.
Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႤႱႤ ႻჁ ႹႤႫႨ ႫႩႭჃႣႠႰ ႾႨႷႭ ႣႠ ႢႠႬႺႭႺႾႪ/ႣႠ ႼႠႰႼႷႫႤႣႭჃႪ ႾႨႷႭ ႣႠ ႾႨႮႭႥႠ ႣႠ ႨႼႷႤႱ ႢႠႬႺႾႰႭႫႠႣ
რამეთუ ძჱ ჩემი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა. და იწყეს განცხრომად.
რამეთუ ძჱ ესე ჩემი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა. -- და იწყეს განცხრომად.
რამეთუ ძე ესე ჩემი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა. -- და იწყეს განცხრომად.
῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισεν τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσεν συμϕωνίας καὶ χορῶν,
Եւ էր երէց որդի նորա յագարակի. եւ մինչ դեռ գայր՝ մերձ եղեւ ի տունն, լուաւ զձայն երգոց եւ զպարուց.
და იყო უხუცესი ძჱ მისი აგარაკსა. ვითარ მოვიდოდა და მოეახლა სახლსა მას, ესმა ჴმაჲ სახიობისაჲ და პარით მემღერთაჲ.
ႣႠ ႾႨႷႭ ႻჁ ႨႢႨ ႫႨႱႨ ႭჃႾႭჃႺႤႱႨ ႥႤႪႱႠ ႢႠႰႤ ႣႠ Ⴅ(ႨႧႠႰႺ)Ⴀ ႠႫႭႥႨႣႭ/ႣႠ ႣႠ ႫႭႾ[Ⴄ]ႠႾႪႠ ႱႠႾႪႱႠ ႫႠႱ ႾႤႱႫႭႣႠ ჄႫႠჂ ႱႨႾႠႰႭჃႪႨႱႠჂ ႣႠ ႢႠႬႺႾႰႭႫႨႱႠჂ
და იყო ძჱ იგი მისი უხუცჱსი ველსა გარე და ვითარცა მოვიდა იგი და მოეახლა სახლსა მას, ესმა ჴმაჲ განცხრომისა და სიხარულისაჲ.
და იყო ძჱ იგი მისი უხუცესი ველსა გარე. და ვითარცა მოვიდოდა და მოეახლა სახლსა მას, ესმოდა ჴმაჲ სიხარულისაჲ და განცხრომისაჲ.
და იყო ძჱ იგი მისი უხუცესი ველსა გარე. და ვითარცა მოვიდოდა და მოეახლა სახლსა მას, ესმა ჴმაჲ სიხარულისაჲ და განცხრომისაჲ.
καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνϑάνετο τί ἂν εἴη ταῦτα.
Եւ կոչեցեալ առ ինքն զմի ի ծառայիցն՝ հարցանէր թէ զինչ իցէ այն։
მოუწოდა ერთსა მონათა მისთაგანსა და ჰრქუა: რაჲ არს ესე?
ႣႠ ႫႭႾႭჃႼႭႣႠ ႤႰ[Ⴇ]/ႱႠ ႫႭႬႠႧႠႢႠႬႱႠ ႣႠ ႾႩႨႧႾႥႨႣႠ Ⴅ(ႨႧႠႰႫႤ)Ⴃ ႰႠჂ ႠႰႱ ႤႱႤ //
და მოუწოდა ერთსა მონათაგანსა და ჰკითხვიდა, ვითარმედ: რაჲ არს ესე?
და მოუწოდა ერთსა მონათაგანსა და ჰკითხვიდა, ვითარმედ: რაჲ არს ესე?
და მოუწოდა ერთსა მონათაგანსა და ჰკითხვიდა, ვითარმედ: რაჲ არს ესე?
ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ῾Ο ἀδελϕός σου ἥκει, καὶ ἔϑυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.
Եւ նա՝ ասէ ցնա. զի եղբայր քո եկեալ է եւ եզեն հայր քո զեզն պարարակ, զի ողջամբ ընկալաւ զնա։
და მან ჰრქუა მას: რამეთუ ძმაჲ შენი მოსლულ არს, და დაკლა ჴარი იგი უსხი მამამან შენმან, რამეთუ ცოცხალ იყო და იპოვა.
Ⴞ(ႭႪႭ) ႫႠႬ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႱ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႻႫႠჂ ႸႤႬႨ ႫႭႱႰႭჃႪ ႠႰႱ ႣႠ ႣႠႩႪႠ ႫႠႫႠႫႠႬ ႸႤႬႫႠႬ ႦႭჃႠႰႠႩႨ ႨႢႨ ႽႠႫႤႡႭჃႪႨ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႺႭႺႾ/ႪႤႡႨႧ ႫႭႾႨႷႥႠ[ႬႠ] ႨႢႨ
ხოლო მან ჰრქუა, რამეთუ: ძმაჲ შენი მოსრულ არს, და დაკლა მამამან შენმან ზუარაკი იგი ჭამებული, რამეთუ ცოცხლებით მოვიდა იგი.
ხოლო მან ჰრქუა მას: რამეთუ ძმაჲ შენი მოსრულ არს, და მამამან შენმან დაკლა ზუარაკი იგი ჭამებული, რამეთუ ცოცხლებით მოიყვანა იგი.
ხოლო მან ჰრქუა მას, რამეთუ: ძმაჲ შენი მოსრულ არს, და მამამან შენმან დაკლა ზუარაკი იგი ჭამებული, რამეთუ ცოცხლებით მოვიდა იგი.
ὠργίσϑη δὲ καὶ οὐκ ἤϑελεν εἰσελϑεῖν. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἐξελϑὼν παρεκάλει αὐτόν.
Բարկացաւ՝ եւ ոչ կամէր մտանել։ Եւ հայրն ելեալ արտաքս՝ աղաչէր զնա։
განრისხნა და არა უნდა შესლვის. და მამაჲ იგი გამოვიდა, ევედრებოდა მას.
Ⴞ(ႭႪႭ) ႨႢႨ ႢႠႬႰႨႱႾႬႠ ႣႠ ႠႰႠ ႾႭჃႬႣႠ ႸႨ[ႬႠ] ႸႤႱႪႥႠႣ Ⴞ(ႭႪႭ) ႫႠ/ႫႠჂ ႫႨႱႨ ႢႠႫႭႥႨႣႠ ႣႠ ႾႪႭႺႥႨႣႠ ႫႠႱ
ხოლო იგი განრისხნა და არა უნდა შინ შესლვის. გამოვიდა მამაჲ მისი და ჰლოცვიდა მას.
ხოლო იგი განრისხნა და არა უნდა შინა შესლვად. ხოლო მამაჲ მისი გამოვიდა და ჰლოცვიდა მას.
ხოლო იგი განრისხნა და არა უნდა შინა შესლვად. ხოლო მამაჲ მისი გამოვიდა და ჰლოცვიდა მას.
ὁ δὲ ἀποκριϑεὶς εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ, ᾽Ιδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλϑον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριϕον ἵνα μετὰ τῶν ϕίλων μου εὐϕρανϑῶ·
Պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցհայրն. այս քանի ամք են՝ զի ծառայեմ քեզ, եւ երբէք զպատուիրանաւ քով ոչ անցի. ուլ մի երբէք ոչ ետուր ինձ՝ զի ուրախ եղէց ընդ բարեկամս իմ։
მიუგო და ჰრქუა მამასა მას მისსა: ესე რავდენნი წელნი არიან, ვინაჲთგან გმონე შენ და არასადა გარდაგიჴედ მცნებათა შენთა; თიკანი ერთი არასადა მომეც მე, რაჲთამცა ვიხარე მეგობართა ჩემთა თანა.
ႣႠ ႫႠႬ ႫႨႾႭჃႢႭ ႣႠ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႫႠႱႠ ႧჃႱႱႠ ႠჀႠ ႤႱႤႰႠ ႤႱႭႣႤႬႨ ႼႤႪႨ [Ⴂ]ႫႭႬႤ ႸႤႬ ႣႠ ႠႰႠႱႠႣႠ ႫႺႬႤႡႠ/ႱႠ ႸႤ[ႬႱႠ] ႢႠႰႣႠႾႭჃ/ჄႤႣ ႣႠ ႫႤ ႠႰႠႱႠ/ႣႠ ႫႭႫႤႺ ႧႨႩႠႬႨ ႤႰ/ႧႨ Ⴐ(ႠჂႧ)Ⴀ ႫႤႢႭႡႠႰႧႠ ႹႤႫႧႠ ႧႠႬႠ ႥႨႾႠႰႭ
მიუგო და ჰრქუა მამასა თჳსსა: აჰა ესერა ესოდენ წელ გმონე შენ და არასადა გარდავჰჴედ მცნებათა შენთა; და არასადა მომეც თიკანი ერთი, რაჲთამცა მეგობართა ჩემთა თანა ვიხარე.
და მან მიუგო და ჰრქუა მამასა თჳსსა: აჰა, ესერა, ესოდენნი წელნი გმონენ შენ და არასადა მცნებასა შენსა გარდავჰჴედ, და მე არასადა მომეც თიკანი ერთი, რაჲთამცა მეგობართა ჩემთა თანა ვიხარე.
და მან მიუგო და ჰრქუა მამასა თჳსსა: აჰა, ესერა, ესოდენნი წელნი გმონენ შენ და არასადა მცნებასა შენსა გარდავჰჴედ, და მე არასადა მომეც ერთი თიკანი, რაჲთამცა მეგობართა ჩემთა თანა ვიხარე.
ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος ὁ καταϕαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν ἦλϑεν, ἔϑυσας αὐτῷ τὸν σιτευτὸν μόσχον.
Յորժամ եկն որդիդ քո այդ, որ եկեր զկեանս քո ընդ պոռնիկս, զեներ դմա զեզն պարարակ։
რაჟამს მოვიდა ძჱ იგი შენი, რომელმან შეჭამა საცხორებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ჴარი იგი უსხი.
ႣႠ ႭႣႤႱ ႻჁ ႤႱႤ ႸႤ/ႬႨ ႫႭႥႨႣႠ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႸႤႽႠ/ႫႠ ႱႠႺႾႭႥႰႤႡႤႪႨ ႸႤႬႨ ႫႤႻႠႥႧႠ ႧႠႬႠ [ႣႠ]ႾႭჃႩႠႪ ႫႠႱ ႦႭჃႠ/ႰႠႩႨ ႨႢႨ ႽႠႫႤ[Ⴁ]ႭჃႪႨ
ხოლო ოდეს მოვიდა ძჱ ესე შენი, რომელმან შეჭამა საცხორებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ზუარაკი იგი ჭამებული.
და ოდეს ძჱ ესე შენი მოვიდა, რომელმან შეჭამა საცხოვრებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ზუარაკი იგი ჭამებული.
და ოდეს ძჱ ესე შენი მოვიდა, რომელმან შეჭამა საცხორებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ზუარაკი იგი ჭამებული.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·
Եւ ասէ ցնա. որդեակ, դու հանապազ ընդ իս ես։ եւ ամենայն որ ինչ իմ է՝ քո է.
ჰრქუა მას: შვილო, შენ მარადის ჩემ თანა ხარ და ყოველი, რაჲ ჩემი არს, შენი არს.
Ⴞ(ႭႪႭ) ႫႠႬ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႱ ႸႥႨႪႭ ႸႤႬ ႫႠႰႠႣႨႱ ႹႤႫ ႧႠ/ႬႠ ႾႠႰ ႣႠ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႨ ႹႤႫႨ ႸႤႬႨ ႠႰႱႠ
ხოლო მან ჰრქუა მას: შვილო, შენ მარადის ჩემთანა ხარ, და ყოველი ჩემი შენი არს.
ხოლო მან ჰრქუა მას: შვილო, შენ მარადის ჩემ თანა ხარ და ყოველი ჩემი შენი არს.
ხოლო მან ჰრქუა მას: შვილო, შენ მარადის ჩემ თანა ხარ, და ჩემი ყოველი შენი არს.
εὐϕρανϑῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελϕός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν, καὶ ἀπολωλὼς καὶ εὑρέϑη.
Այլ ուրախ լինել եւ խնդալ պարտ էր, զի եղբայր քո այս մեռեալ էր, եւ եկեաց. կորուսեալ, եւ գտաւ։
არამედ შუებად და სიხარულად ჯერ-არს, რამეთუ ძმაჲ ესე შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედილ იყო და იპოვა.
ႫႾႨႠႰႭჃ/ႪႤႡႠჂ ႣႠ ႱႨႾႠႰႭჃႪႨ ႿႤႰ ႠႰႱ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႻႫႠჂ ႤႱႤ ႸႤႬႨ ႫႩႭჃ/ႣႠႰ ႾႨႷႭ ႢႠႬ/ႺႭႺႾႪႣႠ ႼႠႰႼႷႫႤ/ႣႭჃႪ ႾႨႷႭ ႣႠ ႾႨႮႭ/ႥႠ
ხოლო მხიარულებაჲ და სიხარული ჯერ-არს, რამეთუ ძმაჲ ესე შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა.
ხოლო აწ მხიარულებაჲ და სიხარული ჯერ-არს, რამეთუ ძმაჲ ესე შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა.
ხოლო აწ მხიარულებაჲ და სიხარული ჯერ-არს, რამეთუ ძმაჲ ესე შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა.
