Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλϑεῖν αὐτὸν εἰς οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων [τῶν] Φαρισαίων σαββάτῳ ϕαγεῖν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν.
Եւ եղեւ ի մտանելն նորա ի տուն ուրումն իշխանացն Փարիսեցւոց ի շաբաթու՝ ուտել հաց. եւ նոքա սպասէին նմա։
და იყო, მო-რაჲ-ვიდოდა იგი სახლსა ვისამე მთავრისა ფარისეველისასა ჭამად პურისა, და იგინი უმზირდეს მას.
ႣႠ ႾႨႷႭ ႫႭ-ႰႠჂ-ႥႨ/[ႣႭႣႠ] . . . . . .
და იყო, მო-რაჲ-ვიდოდა იგი სახლსა ვისსამე მთავრისა ფარისეველისასა შაბათსა დღესა ჭამად პურისა, ხოლო იგინი უმზირდეს მას.
და იყო, მო-რაჲ-ვიდოდა იესუ სახლსა ვისსამე მთავრისა ფარისეველისასა დღესა შაბათსა ჭამად პურისა, და იგინი უმზირდეს მას.
და იყო, მო-რაჲ-ვიდა იესუ სახლსა ვისმე მთავრისა ფარისევლისასა დღესა შაბათსა ჭამად პურისა, და იგინი უმზირდეს მას.
καὶ ἰδοὺ ἄνϑρωπός τις ἦν ὑδρωπικὸς ἔμπροσϑεν αὐτοῦ.
Եւ ահա՝ այր ոմն էր անդ ջրգողեալ առաջի նոր։
და, აჰა, ესერა, იყო ვინმე წყლითა მანკიერითა წინაშე მისა.
და აჰა ესერა იყო ვინმე კაცი წყლით-მაკჱ წინაშე მისსა.
და, აჰა, ესერა, იყო ვინმე კაცი წყლითა მანკიერი წინაშე მისა.
და, აჰა, ესერა, იყო ვინმე კაცი წყლით მანკიერი წინაშე მისა.
καὶ ἀποκριϑεὶς ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων, ῎Εξεστιν τῷ σαββάτῳ ϑεραπεῦσαι ἢ οὔ;
Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցօրինաւորսն եւ ցՓարիսեցիսն. եթէ արժան իցէ ի շաբաթու բժշկել։
მიუგო იესუ და ჰრქუა რჩულისმოძღუართა მათ და ფარისეველთა: უკუეთუ ჯერ-არს შაფათსა შინა კურნებაჲ?
მიუგო იესუ და ჰრქუა შჯულის-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა: უკუეთუ ჯერ-არს შაბათსა განკურნებაჲ? ხოლო იგინი დუმნეს, და მოიყვანა [კაცი] იგი და განკურნა და განუტევა.
მიუგო იესუ და ჰრქუა შჯულისმოძღუართა მათ და ფარისეველთა: უკუეთუ ჯერ-არს შაბათსა განკურნებაჲ?
მიუგო იესუ და ჰრქუა შჯულისმოძღუართა მათ და ფარისეველთა: უკუეთუ ჯერ-არს შაბათსა განკურნებაჲ?
οἱ δὲ ἡσύχασαν. καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἀπέλυσεν.
Եւ նոքա լուռ եղեն։ Եւ բուռն հարեալ զնմանէ՝ բժշկեաց զնա, եւ արձակեաց։
ხოლო იგინი დუმნეს. მოიყვანა იგი და განკურნა და განუტევა იგი.
ხოლო იგინი დუმნეს. და მოიყვანა კაცი იგი, განკურნა და განუტევა.
ხოლო იგინი დუმნეს. და მოიყვანა კაცი იგი, განკურნა და განუტევა.
καὶ πρὸς αὐτοὺς εἶπεν, Τίνος ὑμῶν υἱὸς ἢ βοῦς εἰς ϕρέαρ πεσεῖται, καὶ οὐκ εὐϑέως ἀνασπάσει αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;
Եւ ասէ ցնոսա. ոյր ուրուք ի ձէնջ էշ կամ եզն անկանիցի ի ջրհոր, եւ ոչ վաղվաղակի հանիցէ զնա յաւուր շաբաթու։
და ჰრქუა მათ: ვის თქუენგანისა ძჱ, ანუ ჴარი ჯურღუმულსა შთავარდეს, არამე მეყსეულად აღმოიქუასა იგი დღესა შაფათსა?
და ჰრქუა მათ: ვისი თქუენგანისაჲ ძჱ გინა ჴარი ჯურღმულსა შთაიჭრეს, არა მეყსეულად აღმოიქუას იგი დღესა შაბათსა?
და ჰრქუა მათ: ვისი თქუენგანისაჲ შვილი, გინა ჴარი შთავარდეს ჯურღუმულსა, და არა მეყსეულად აღმოიქუას იგი დღესა შაბათსა?
და ჰრქუა მათ: ვისი თქუენგანისაჲ შვილი გინა ჴარი შთავარდეს ჯურღმულსა, არამე მეყსეულად აღმოიქუას იგი დღესა შაბათსა?
καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἀνταποκριϑῆναι πρὸς ταῦτα.
Եւ ոչ կարացին տալ նմա պատասխանի առ այն։
და ვერარაჲ მიუგეს მას ამისთჳს.
და არღარავინ იკადრა სიტყჳს-მიგებად მისა მიმართ.
და ვერარაჲ მიუგეს მას ამისთჳს.
და ვერარაჲ მიუგეს მას ამისთჳს.
῎Ελεγεν δὲ πρὸς τοὺς κεκλημένους παραβολήν, ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο, λέγων πρὸς αὐτούς,
Ասաց եւ առ կոչնականսն՝ առակ մի, հայեցեալ թէ զիարդ բարձընտիր լինէին, ասէ ցնոսա։
და ეტყოდა ჩინებულთა მათ იგავსა და შეისწავებდა, ვითარ-იგი ზემოჯდომასა ირჩევდეს, და ეტყოდა მათ:
და ეტყოდა ჩინებულთა მათ იგავსა და შეისწავებდა, ვითარ-იგი ზემოჯდომასა არჩევდეს, და ეტყოდა მათ:
და ეტყოდა ჩინებულთა მათ იგავსა, შეისწავებდა, ვითარ-იგი ზემოჯდომასა ირჩევდეს, და ეტყოდა მათ:
და ეტყოდა ჩინებულთა მათ იგავსა და შეასწავებდა, ვითარ-იგი ზემოჯდომასა ირჩევდეს, და ეტყოდა მათ:
῞Οταν κληϑῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιϑῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ' αὐτοῦ,
Յորժամ կոչիցէ ոք զքեզ ի հարսանիս՝ կամ ի կոչունս, մի բազմիցիս յառաջին բարձին. գուցէ պատուականագոյն եւս քան զքեզ իցէ կոչեցեալն ի նմանէ.
რაჟამს გხადოს ვინმე ქორწილსა, ნუ დასჯდები პირველსა საინაჴესა, ნუუკუე უპატიოსნესი ვინმე შენსა იყოს ჩინებულ;
რაჟამს გხადოს ვინმე ქორწილსა, ნუ დასჯდები პირველსა ინაჴსა, ნუუკუე უპატიოსნესი შენსა იყოს ჩინებული;
რაჟამს გხადოს ვინმე ქორწილსა, ნუ დაშჯდები პირველსა საინაჴესა, ნუუკუე უპატიოსნესი შენსა იყოს ჩინებულ მისგან;
რაჟამს გხადოს ვინმე ქორწილსა, ნუ დასჯდები პირველსა საინაჴესა, ნუუკუე უპატიოსნესი შენსა იყოს ჩინებული მისგან;
καὶ ἐλϑὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσας ἐρεῖ σοι, Δὸς τούτῳ τόπον, καὶ τότε ἄρξῃ μετὰ αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν.
Եւ եկեալ՝ որ զքեզն եւ զնա կոչեաց. ասիցէ ցքեզ՝ տուր սմա տեղի. եւ ապա սկսանիցիս ամօթով զյետին տեղին ունել։
და მოვიდეს შენდა, რომელმან-იგი შენ და მას გხადა, და გრქუას შენ: ადგილ-ეც ამას! მაშინ იწყო სირცხჳლით უკუანაჲსკნელსა ადგილსა დაპყრობად.
ႣႠ ႢႰႵႭჃႠႱ ႸႤႬ ႠႣ/ႢႨႪ ႾႤႺ ႠႫႠႱ ႫႠႸႨႬ ႾႨႼႷႭ ႱႨႰႺႾჃႪႨႧ ႭჃ/ႩႭჃႠႬႠჂႱႩႬႤႪႱႠ ႠႣႢႨႪႱႠ ႣႠႮႷႰႭ/ႡႠႣ
და მოვიდეს, რომელმან-იგი შენ და მას გხადოს, და გრქუას შენ: ადგილ-ეც ამას! მაშინ იწყო სირცხუილით უკუანაჲსკნელსა ადგილსა დაპყრობად.
და მოვიდეს, რომელმან-იგი შენ და მას გხადა, და გრქუას შენ: ადგილ-ეც ამას! -- მაშინ იწყო სირცხჳლით უკუანაჲსკნელსა ადგილსა დაპყრობად.
და მოვიდეს, რომელმან-იგი შენ და მას გხადა, და გრქუას შენ: ადგილ-ეც ამას! -- მაშინ იწყო სირცხჳლით უკუანაჲსკნელსა ადგილსა დაპყრობად.
ἀλλ' ὅταν κληϑῇς πορευϑεὶς ἀνάπεσε εἰς τὸν ἔσχατον τόπον, ἵνα ὅταν ἔλϑῃ ὁ κεκληκώς σε ἐρεῖ σοι, Φίλε, προσανάβηϑι ἀνώτερον· τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον πάντων τῶν συνανακειμένων σοι.
Այլ յորժամ կոչիցիս, երթիջիր՝ բազմիջիր ի յետին տեղւոջ. զի յորժամ գայցէ որ կոչեացն զքեզ, ասիցէ ցքեզ. բարեկամ ի վեր մատիր. յայնժամ եղիցին քեզ փառք առաջի բարձակցացն քոց։
არამედ გხადოს თუ ვინმე, მივედ და დაჯედ უკუანაჲსკნელსა ადგილსა, რაჲთა მოვიდეს, რომელმან-იგი გხადა შენ და გრქუას: მეგობარო, აღ-რე-გუალე ზემოკერძო! მაშინ იყოს შენდა დიდება წინაშე ყოველთა მეინაჴეთა.
Ⴀ(ႰႠႫႤ)Ⴃ ႭႣႤႱ ႢႾႠႣႭႱ ႥႨႬႫႤ ႫႨႥႤႣ ႣႠ ႣႠႿႤႣ ႭჃႩႭჃႠႬႠჂႱ/ႩႬႤႪႱႠ ႠႣႢႨႪႱႠ Ⴐ(ႠჂႧ)Ⴀ ႫႭႥႨႣႤႱ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႨႢႨ ႢႾႠႣႠ ႸႤႬ ႣႠ ႢႰႵႭჃ/ႠႱ ႫႤႢႭႡႠႰႭ ႠႶ/-ႰႤ-ႢႭჃႠႪႤ ႦႤႫႭ ႩႤႰ/ႻႭ ႫႠႸႨႬ ႾႨႷႭႱ ႸႤႬႣႠ ႣႨႣႤႡႠ ႼႨႬႠ/ႸႤ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႧႠ ႫႤႨႬႠჄႤႧႠ ႧႠႬႠ ႸႤႬႧႠ
არამედ ოდეს გხადოს ვინმე, მივედ და დაჯედ უკუანაჲსკნელსა ადგილსა, რაჲთა მოვიდეს, რომელმან-იგი შენ გხადოს, და გრქუას შენ: მეგობარო, აღ-რე-გუალე ზემოკერძოსა! მაშინ იყოს შენდა დიდებაჲ წინაშე ყოველთა მეინაჴეთა შენთა თანა.
არამედ ოდეს გხადოს ვინმე, მივედ და დაჯედ უკუანაჲსკნელსა ადგილსა, რაჲთა მოვიდეს, რომელმან-იგი გხადა შენ და გრქუას: მეგობარო, აღ-რე-გუალე ზემოკერძო! -- მაშინ იყოს შენდა დიდება წინაშე ყოველთა მეინაჴეთა შენთა.
არამედ ოდეს გხადოს ვინმე, მივედ და დაჯედ უკუანაჲსკნელსა ადგილსა, რაჲთა მოვიდეს, რომელმან-იგი გხადა შენ, და გრქუას: მეგობარო, აღმოგუალე ზემოკერძო! -- მაშინ იყოს შენდა დიდება წინაშე ყოველთა მეინაჴეთა შენთა თანა.
ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωϑήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωϑήσεται.
Զի ամենայն որ բարձրացուցանէ զանձն, խոնարհեսցի. եւ որ խոնարհեցուցանէ զանձն, բարձրասցի։
რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს, და რომელმან დაიმდაბლოს, იგი ამაღლდეს.
Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႫႠႬ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႠႶႨႫႠႶႪႭႱ ႧႠႥႨ ႧჃႱႨ ႣႠႫႣႠ[ႡႪ]/ႣႤႱ ႣႠ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႣႠ[ႨႫ]/ႣႠႡႪႭႱ ႧႠႥႨ ႧჃႱႨ ႨႢႨ ႠႶႫႠႶႪႣႤႱ
რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თუისი, დამდაბლდეს, და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თუისი, იგი ამაღლდეს.
რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს, და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი აღმაღლდეს.
რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს; და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, ამაღლდეს.
῎Ελεγεν δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν, ῞Οταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ ϕώνει τοὺς ϕίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελϕούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοὶ ἀντικαλέσωσίν σε καὶ γένηται ἀνταπόδομά σοι.
Ասէ եւ ցկոչնատէրն. յորժամ առնիցես ճաշ կամ ընթրիս, մի կոչեր զբարեկամս քո, եւ մի զեղբարս քո, եւ մի զազգականս քո, եւ մի զդրացիս քո, եւ մի զմեծամեծս. զի մի եւ նոքա փոխարէն կոչեսցեն զքեզ, եւ լինիցի քեզ հատուցումն։
ეტყოდა მასცა, რომელმან-იგი ხადა მას: ოდეს ჰყოფდე სადილსა, გინა სერსა, ნუ ხადი მეგობართა შენთა, ნუცა ძმათა შენთა, ნუცა ნათესავთა შენთა, ნუცა მოძმეთა შენთა მდიდართა, ნუუკუე მათცა გხადონ შენ კუალად, და გექმნეს შენ იგი მოსაგებელ.
ႾႤႲႷႭႣႠ ႫႠႱႺႠ Ⴐ(ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႨႢႨ ႾႾႠႣႠ ႫႠႱ Ⴍ/ႣႤႱ ႾႷႭႴႣႤ ႱႠႣ[ႨႪ]/ႱႠ ႢႨႬႠ ႱႤႰႱႠ ႬႭჃ ႾႾႠႣႨ ႫႤႢႭႡႠႰႧႠ ႸႤႬႧႠ ႬႭჃႺႠ ႻႫႠ/ႧႠ ႸႤႬႧႠ ႬႭჃႺႠ ႬႠႧႤႱႠႥႧႠ ႸႤႬႧႠ ႬႭჃႺႠ ႫႭ[Ⴛ]ႫႤႧႠ ႸႤႬႧႠ ႫႣႨႣႠႰႧႠ ႬႭჃႭჃႩႭჃ[Ⴄ] ႫႠႧႺႠ ႩႭჃႠႪႠႣ ႢႾႠႣႭႬ ႸႤႬ ႣႠ ႢႤႵႫႬႤႱ ႸႤႬ [Ⴋ]ႭႱႠႢႤႡႤႪ
და ეტყოდა მასცა იესუ, რომელმან-იგი ხადა მას: ოდეს ჰყოფდე სადილსა გინა სერსა, ნუ ხადი მეგობართა შენთა და ძმათა შენთა, ნუცა ნათესავთა შენთა, ნუცა მოძმეთა შენთა მდიდართა, ნუუკუე მათცა გხადონ კუალად, და გექმნეს შენ ესე მოსაგებელ.
ეტყოდა მასცა, რომელმან-იგი ჰხადა მას: ოდეს ჰყოფდე სადილსა, გინა სერსა, ნუ ჰხადი მეგობართა შენთა, ნუცა ძმათა შენთა, ნუცა ნათესავთა შენთა, ნუცა მოძმეთა შენთა მდიდართა, ნუუკუე მათცა კუალად გხადონ შენ, და გექმნეს შენ მოსაგებელ.
ეტყოდა მასცა, რომელმან-იგი ხადა მას: ოდეს ჰყოფდე სამხარსა გინა სერსა, ნუ ჰხადი მეგობართა შენთა, ნუცა ძმათა შენთა, ნუცა ნათესავთა შენთა, ნუცა მოძმეთა მდიდართა, ნუუკუე მათცა კუალად გხადონ შენ, და გექმნეს შენ მოსაგებელ.
ἀλλ' ὅταν δοχὴν ποιῇς, κάλει πτωχούς, ἀναπείρους, χωλούς, τυϕλούς·
Այլ յորժամ առնիցես ընդունելութիւն, կոչեա զաղքատս, եւ զխեղս, զկաղս եւ զկոյրս։
არამედ ოდეს ჰყოფდე შენ სადილსა, ხადე შენ გლახაკთა უმეცართა, მკელობელთა, ბრმათა,
[Ⴀ](ႰႠႫႤ)Ⴃ ႭႣႤႱ ႾႷႭႴႣႤ ႸႤႬ [Ⴑ]ႠႣႨႪႱႠ ႾႾႠႣႤ [Ⴂ]ႪႠႾႠႩႧႠ ႭჃႫႤႺႠႰ/[Ⴇ]Ⴀ ႫႩႤႪႭႡႤႪႧႠ ႡႰ/[Ⴋ]ႠႧႠ
არამედ ოდეს ჰყოფდე შენ სადილსა, ჰხადე გლახაკთა უმეცართა, მკელობელთა და ბრმათა,
არამედ ოდეს ჰყოფდე შენ სადილსა, ჰხადე გლახაკთა უმეცართა, მკელობელთა, ბრმათა,
არამედ ოდეს ჰყოფდე შენ სამხარსა, ჰხადე გლახაკთა უმეცართა, მკელობელთა და ბრმათა,
καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι, ἀνταποδοϑήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.
Եւ երանելի լինիցիս. զի ոչ ունին փոխարէն հատուցանելոյ քեզ. եւ հատուսցի քեզ փոխարէն ի յարութեան արդարոց։
და ნეტარ იყო, რამეთუ არარაჲ აქუნს, რაჲმცა მოგაგეს შენ, და მოგეგოს შენ აღდგომასა მას მართალთასა.
// ႣႠ ႬႤႲႠႰ ႾႨႷႭ [Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ)] ႠႰႠႰႠჂ ႾႠႵႭჃႱ [Ⴐ]ႠჂႫႺႠ ႫႭႢႠႢႤႱ ႸႤႬ [Ⴃ]Ⴀ ႫႭႢႤႢႭႱ ႸႤႬ ႠႶႣ/[Ⴂ]ႭႫႠႱႠ ႫႠႱ ႫႠႰ/[Ⴇ]ႠႪႧႠႱႠ
და ნეტარ იყო, რამეთუ არაჲ აქუს, რაჲმცა მიგაგეს შენ, და მოგეგოს შენ ადგომასა მართალთასა.
და ნეტარ იყო, რამეთუ არა აქუს, რაჲ მოგაგონ შენ, და მოგეგოს შენ აღდგომასა მას მართალთასა.
და ნეტარ იყო, რამეთუ არარაჲ აქუს, რაჲმცა მოგაგეს შენ, და მოგეგოს შენ აღდგომასა მას მართალთასა.
᾽Ακούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ, Μακάριος ὅστις ϕάγεται ἄρτον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ ϑεοῦ.
Իբրեւ լուաւ զայս ոմն ի բազմականացն՝ ասէ ցնա. երանի որ կերիցէ ճաշ յարքայութեան Աստուծոյ։
ესმა ვისმე მის თანა მეინაჴესა ესე და ჰრქუა მას: ნეტარ არს, რომელმან ჭამოს პური სასუფეველსა ღმრთისასა.
[Ⴞ]ႤႱႫႠ ႥႨႱႫႤ ႫႨႱ ႧႠႬႠ [Ⴋ]ႤႨႬႠჄႤႱႠ ႤႱႤ ႣႠ ႾႵ(ႭჃ)Ⴀ [Ⴋ]ႠႱ ႬႤႲႠႰ ႠႰႱ [Ⴐ](ႭႫႤႪႫႠ)Ⴌ ႽႠႫႭႱ ႮႭჃႰႨ ႱႠ/ႱႭჃႴႤႥႤႪႱႠ Ⴖ(ႫႰ)ႧႨႱႠႱႠ
ესმა ვისმე მის თანამეინაჴესა და ჰრქუა: ნეტარ არს, რომელმან ჭამოს პური სასუფეველსა.
ესმა ვისმე მის თანა მეინაჴესა ესე და ჰრქუა მას: ნეტარ არს, რომელმან ჭამოს პური სასუფეველსა ღმრთისასა.
ესმა ვისმე მის თანა მეინაჴესა ესე, და ჰრქუა მას: ნეტარ არს, რომელმან ჭამოს პური სასუფეველსა ღმრთისასა!
ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, ῎Ανϑρωπός τις ἐποίει δεῖπνον μέγα, καὶ ἐκάλεσεν πολλούς,
Եւ նա ասէ. այր ոմն գործեաց ընթրիս, եւ հրաւիրեաց զբազումս։
ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცმან ვინმე ყო პური დიდი და უწოდა მრავალთა.
[Ⴞ(ႭႪႭ)] ႧႠႥႠႣႫႠႬ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႩႠႺႫႠႬ ႥႨႬႫႤ ႷႭ ႮႭჃႰႨ ႣႨႣႨ ႣႠ ႾႭჃ/ႼႭႣႠ ႫႰႠႥႠႪႧႠ
ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცმან ვინმე ყო პური დიდი და უწოდა მრავალთა.
ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცმან ვინმე ყო პური დიდი და უწოდა მრავალთა.
ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცმან ვინმე ყო პური დიდი და მოუწოდა მრავალთა.
καὶ ἀπέστειλεν τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις, ῎Ερχεσϑε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστιν.
Եւ առաքեաց զծառայս իւր ի ժամու ընթրեացն կոչել զհրաւիրեալսն՝ թէ եկայք, զի ահաւասիկ պատրաստ է ամենայն ինչ։
და წარავლინა მონაჲ თჳსი ჟამსა პურისასა და ჰრქუა ჩინებულთა მათ მოსლვაჲ, რამეთუ, ესერა, მზა არს ყოველი.
ႣႠ ႼႠႰႠႥႪႨႬႠ ႫႭ/ႬႠჂ ႧჃႱႨ ႯႠႫႱႠ ႮႭჃႰႨႱႠႱႠ Ⴐ(ႠჂႧ)Ⴀ ႾႰႵ(ႭჃ)ႠႱ ႹႨႬႤႡႭჃႪႧႠ ႫႠႧ ႫႭႱႪႥႠჂ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႤႱႤႰႠ ႫႦႠ ႠႰႱ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႨ
და წარავლინა მონაჲ თუისი ჟამსა მას პურისასა, რაჲთა ჰრქუას ჩინებულთა მათ მოსლვად, რამეთუ: აჰა, ესერა, მზა არს ყოველი.
და წარავლინა მონაჲ თჳსი ჟამსა პურისასა, რაჲთა ჰრქუას ჩინებულთა მათ მოსლვად, რამეთუ, აჰა, ესერა, მზა არს ყოველი.
და წარავლინა მონაჲ თჳსი ჟამსა პურისასა, რაჲთა ჰრქუას ჩინებულთა მათ მოსლვად, რამეთუ: აჰა, ესერა, პური ჩემი მზა არს ყოველი.
καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς πάντες παραιτεῖσϑαι. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ, ᾽Αγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελϑὼν ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.
Եւ սկսան մի ըստ միոջէ՝ ամենեքեան հրաժարել։ Առաջինն ասէ. ագարակ գնեցի, եւ հարկ է ելանել տեսանել զնա, աղաչեմ զքեզ՝ կալ զիս հրաժարեալ։
და იწყო ყოველმან თითოეულმან ჯმნად. პირველმან ჰრქუა მას: აგარაკი ვიყიდე და უნებელი ზედამაც მისლვად და ხილვად. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ მე შენგან.
ႣႠ ႨႼႷႭ ႧႨႧႭႤႭჃႪ/ႫႠႬ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႫႠႬ ႿႫႬႠႣ ႮႨႰႥႤႪႫႠႬ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႱ ႠႢႠႰႠႩႨ ႥႨႷႨ/ႣႤ ႣႠ ႭჃႬႤႡႤႪႨ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ ႫႠႺ ႫႨႱႪႥႠႣ [Ⴃ]Ⴀ ႾႨႪႥႠႣ ႨႢႨ ႢႪႭႺႠႥ ႸႤႬ ႫႨႲႤႥႤ ႫႤ ႿႫႬႭჃႪ/ႫႺႠ ႥႠႰ [ႫႤ ႸႤႬ]ႢႠႬ
და იწყო თითოეულმან ყოველმან ჯმნად. პირველმან მან ჰრქუა მას: აგარაკი ვიყიდე და უნებელი ზედა-მაც მისლვად და ხილვად იგი. გლოცავ შენ, მიტევე მე, ჯმნულმცა ვარ მე შენგან.
და იწყო თითოეულმან ყოველმან ჯმნად. პირველმან მან ჰრქუა მას: აგარაკი ვიყიდე და უნებელი ზედამაც მისლვად და ხილვად. გლოცავ, მიტევე მე, ჯმნულმცა ვარ მე შენგან.
და იწყო თითოეულმან ყოველმან ჯმნად. პირველმან მან ჰრქუა მას: აგარაკი ვიყიდე და უნებელი ზედამაც მისლვად და ხილვად იგი. გლოცავ შენ, განმიტევე, ჯმნულმცა ვარ შენგან.
καὶ ἕτερος εἶπεν, Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.
Եւ մեւսն ասէ. լուծս հինգ եզանց գնեցի, եւ երթամ փորձել զնոսա, աղաչեմ զքեզ՝ կալ զիս հրաժարեալ։
და სხუამან თქუა: უღელი ჴართაჲ ვიყიდე ხუთი და მივალ გამოცდად მათდა. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ.
ႣႠ ႱႾႭჃႠႫႠႬ ႧႵ(ႭჃ)Ⴀ
და სხუამან ჰრქუა: უღლეული ჴართაჲ ვიყიდე [ხუთი] და მივალ გამოცდად მათა. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ.
და სხუამან თქუა: უღლეული ჴართაჲ ვიყიდე ხუთი და მივალ გამოცდად მათა. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ.
და სხუამან თქუა: უღლეული ჴართაჲ ვიყიდე ხუთი და მივალ გამოცდად მათა. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ.
καὶ ἕτερος εἶπεν, Γυναῖκα ἔγημα καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλϑεῖν.
Եւ մեւսն ասէ. կին ածի, եւ վասն այնորիկ ոչ կարեմ գալ։
და მერმე სხუამან თქუა: ცოლი შევირთე და მის გამო ვერ ჴელ-მეწიფების მისლვად.
და მერმე სხუამან ჰრქუა: ცოლი შევირთე და მისგან ვერ ჴელ-მეწიფების მოსლვად.
და მერმე სხუამან თქუა: ცოლი შევირთე და მის გამო ვერ ჴელ-მეწიფების მისლვად.
და მერმე სხუამან ჰრქუა: ცოლი შევირთე და მის გამო ვერ ჴელ-მეწიფების მოსლვად.
καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἀπήγγειλεν τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισϑεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπεν τῷ δούλῳ αὐτοῦ, ῎Εξελϑε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπείρους καὶ τυϕλοὺς καὶ χωλοὺς εἰσάγαγε ὧδε.
Եւ եկեալ ծառայն՝ պատմեաց զայն տեառն իւրում։ Յայնժամ բարկացեալ տանուտէրն, ասէ ցծառայն իւր. ել վաղվաղակի ի հրապարակս եւ ի փողոցս քաղաքիդ, եւ զաղքատս, եւ զխեղս, եւ զկաղս, եւ զկոյրս մոյծ այսր։
და მოვიდა მონაჲ იგი და უთხრა უფალსა თჳსსა ყოველი ესე. მაშინ განრისხნა სახლისა უფალი იგი და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: განვედ ადრე უბანთა და ყურეთა ქალაქისათა, და გლახაკნი უცხონი და ბრმანი და მკელობელნი შემოიყვანენ აქა.
და მოვიდა მონაჲ იგი და უთხრა უფალსა მას ესე. მაშინ განრისხნა სახლისა უფალი იგი, ჰრქუა მონასა თუისსა: განვედ გარე უბანთა და ყურეთა ქალაქისათა და გლახაკნი, უცხონი და ბრმანი შემოიყვანენ.
და მოვიდა მონაჲ იგი და უთხრა უფალსა თჳსსა ესე. მაშინ განრისხნა სახლისა უფალი იგი და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: განვედ ადრე უბანთა და ყურეთა ქალაქისათა, და გლახაკნი, უცხონი და ბრმანი და მკელობელნი შემოიყვანენ აქა.
და მოვიდა მონაჲ იგი და უთხრა ესე უფალსა თჳსსა. მაშინ განრისხნა სახლისა უფალი იგი და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: განვედ ადრე უბანთა და ყურეთა ქალაქისათა, და გლახაკთა და უცხოთა და ბრმათა და მკელობელთა შემოჰხადე აქა.
καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος, Κύριε, γέγονεν ὃ ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστίν.
Եւ ասէ ծառայն տէր՝ եղեւ զոր հրամայեցերն, եւ կայ եւս տեղի։
და ჰრქუა მონამან მან: უფალო, იქმნა ბრძანებული შენი, და ადგილი არსღა.
და ჰრქუა მონამან მან: უფალო, იქმნა ბრძანებაჲ შენი, და ადგილი არსღა.
და თქუა მონამან მან: უფალო, იქმნა ბრძანებაჲ შენი, და ადგილ არსღა.
და თქუა მონამან მან: უფალო, იქმნა ბრძანებაჲ შენი, და ადგილი არსღა.
καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον, ῎Εξελϑε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ ϕραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελϑεῖν, ἵνα γεμισϑῇ μου ὁ οἶκος·
Եւ ասէ տէրն ցծառայն, ել ի ճանապարհս եւ ի ցանգս,եւ արա այսր մտանել, զի լցցի տունս իմ։
და ჰრქუა უფალმან მან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვაჲ, რაჲთა აღივსოს სახლი ესე ჩემი.
ჰრქუა უფალმან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვად, რაჲთა აღივსოს სახლი ჩემი.
და ჰრქუა უფალმან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვად, რაჲთა აღივსოს სახლი ჩემი.
და ჰრქუა უფალმან მან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვად, რაჲთა აღივსოს სახლი ჩემი.
λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.
Ասեմ ձեզ, զի ոչ ոք յայնց կոչեցելոց ճաշակեսցէ յընթրեաց իմոց։
ხოლო გეტყჳ თქუენ: არავინ მათგანმან კაცმან გემოჲ იხილოს სერობისა მისგან ჩემისა.
ხოლო გეტყუი თქუენ: არავინ მათ კაცთაგანმან გემოჲ იხილოს სერობისაჲ ამის ჩემისაჲ.
ხოლო გეტყჳ თქუენ: არავინ მათ კაცთაგანმან გემოჲ იხილოს სერობისა ამისგან ჩემისა.
ხოლო გეტყჳ თქუენ: არა ვინ მათ კაცთაგანმან გემოჲ იხილოს სერობისა ამის ჩემისაჲ, რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ და მცირედნი რჩეულ.
Συνεπορεύοντο δὲ αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ στραϕεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς,
Եւ երթային ընդ նմա ժողովուրդք բազումք դարձաւ՝ եւ ասէ ցնոսա։
და შეკრბებოდა მისა ერი მრავალი. და მიექცა და ჰრქუა მათ:
და შეკრბებოდა ერი მრავალი მისა; მიექცა და ჰრქუა მათ:
და შეკრბებოდა მისა ერი მრავალი. და მიექცა და ჰრქუა მათ:
და შეკრბებოდა მისა ერი მრავალი; მიექცა და ჰრქუა მათ:
Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελϕοὺς καὶ τὰς ἀδελϕάς, ἔτι τε καὶ τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ, οὐ δύναται εἶναί μου μαϑητής.
Եթէ ոք գայ առ իս, եւ ոչ ատեայ զհայր իւր եւ զմայր, եւ զկին եւ զորդիս, եւ զեղբարս եւ զքորս, նա՝ եւ զանձն եւս իւր, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել.
რომელი მოვალს ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და ცოლი და შვილნი და ძმანი და დანი და მერმე კუალად თავიცა თჳსი, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
რომელი მოვალს ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თუისი და დედაჲ თუისი, ცოლი და შვილი, ძმანი და დანი და მერმე კუალად თავიცა თუისი, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე ყოფად ჩემდა.
რომელი მოვალს ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და ცოლი და შვილნი და ძმანი და დანი და მერმე კუალად თავიცა თჳსი, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
რომელი მოვალს ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და ცოლი და შვილნი და ძმანი და დანი და მერმე კუალად სულიცა თჳსი, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ δύναται εἶναί μου μαϑητής.
Զի որ ոչ բառնայ զխաչ իւր՝ եւ գայ զկնի իմ, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։
და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და შემომიდგეს მე, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და შემომიდგეს მე, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და შემომიდგეს მე, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
τίς γὰρ ἐξ ὑμῶν ϑέλων πύργον οἰκοδομῆσαι οὐχὶ πρῶτον καϑίσας ψηϕίζει τὴν δαπάνην, εἰ ἔχει εἰς ἀπαρτισμόν;
Ով ոք ի ձէնջ կամիցի շինել աշտարակ, եւ ոչ նախ նստեալ համարիցի զծախսն՝ եւ եթէ ունիցի բաւական ի կատարումն։
ვისმე უკუე თქუენგანსა უნდეს გოდლისა შენებაჲ, არამე პირველად დაჯდესა და აღირაცხოს, რავდენი წარჴდეს, უკუეთუ აქუნს, რაჲთა კმა-ეყოს მას, ვიდრე აღსრულებადმდე.
ვისმე უკუე თქუენგანსა უნდეს გოდლისა შენებად, პირველად დაჯდეს და აღირაცხოს, რავდენი წარჴდეს, უკუეთუ აქუს, რაჲთა კმა-ეყოს მას აღსრულებად,
ვისმე უკუე თქუენგანსა უნდეს გოდლისა შენებაჲ და არა პირველად დაჯდეს და აღირაცხოს, რაოდენი წარჴდეს, უკუეთუ აქუს, რაჲთა კმა-ეყოს მას აღსრულებადმდე.
ვისმე უკუე თქუენგანსა უნდეს გოდოლი შენებად, არამეა პირველად დაჯდეს და აღირაცხოს, რაოდენი წარაგოს, უკუეთუ აქუს, რაჲთა კმა-ეყოს მას აღსრულებადმდე.
ἵνα μήποτε ϑέντος αὐτοῦ ϑεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύοντος ἐκτελέσαι πάντες οἱ ϑεωροῦντες ἄρξωνται αὐτῷ ἐμπαίζειν
Զի գուցէ իբրեւ արկանիցէ հիմն՝ եւ ոչ կարիցէ կատարել, ամենեքին որ տեսանիցեն՝ սկսանիցին ծաղր առնել զնա։
ნუუკუე დადვას საფუძველი და ვერ შეუძლოს აღსრულებად და ყოველნი რომელნი ხედვიდენ მას, იწყონ კიცხევად მისა
ნუუკუე დადვას საფუძველი და ვერ შეუძლოს აღსრულებაჲ მისა, და ყოველნი რომელნი ხედვიდენ მას, იწყონ მისა კიცხევად.
ნუუკუე დადვას საფუძველი და ვერ შეუძლოს აღსრულებად და ყოველნი რომელნი ჰხედვიდენ მას, იწყონ მისა კიცხევად
ნუუკუე დადვას საფუძველი და ვერ შეუძლოს აღსრულებად მისა, და ყოველნი რომელი ხედვიდენ მას, იწყონ კიცხევად მისა
λέγοντες ὅτι Οὗτος ὁ ἄνϑρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι.
Եւ ասել. թէ այս այր սկսաւ շինել՝ եւ ոչ կարաց կատարել։
და თქუან, ვითარმედ: კაცმან ამან იწყო შჱნებად და ვერ შეუძლო აღსრულებად.
და თქუან, ვითარმედ: კაცმან მან იწყო შენებად [და ვერ უძლო აღსრულებად].
და თქუან, ვითარმედ: კაცმან ამან იწყო შჱნებად და ვერ უძლო აღსრულებად.
და თქუან, ვითარმედ: კაცმან ამან იწყო შენებად და ვერ შეუძლო აღსრულებად.
ἢ τίς βασιλεὺς πορευόμενος ἑτέρῳ βασιλεῖ συμβαλεῖν εἰς πόλεμον οὐχὶ καϑίσας πρῶτον βουλεύσεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσιν ὑπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπ' αὐτόν;
Կամ որ թագաւոր՝ երթեալ տայցէ պատերազմ ընդ այլում թագաւորի. եւ ոչ նստեալ նախ խորհիցի, եթէ կարող իցէ տասն հազարաւ զդէմ ունել զայնորիկ որ գայցէ ի վերայ նորա քսան հազարաւ։
და ანუ მეუფჱ, რომელი მიუვალნ სხუასა მეუფესა ბრძოლად, არამე პირველად დაჯდეს და განირაცხოს, თუ შესაძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალისა მის ზედა?
ანუ მეფჱ რომელი მივალნ სხუასა მეფესა ბრძოლად, არამე პირველად დაჯდეს და განიზრახოს, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალსა მის ზედა?
ანუ რომელი მეუფჱ, მიუვალნ სხუასა მეუფესა ბრძოლად, არამე პირველად დაჯდეს და განიზრახოს, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალსა მის ზედა?
ანუ რომელი მეფჱ მივალნ სხჳსა მეფისა ბრძოლად, არამე პირველად დაჯდის და განიზრახის, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალსა მის ზედა?
εἰ δὲ μήγε, ἔτι αὐτοῦ πόρρω ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας ἐρωτᾷ τὰ πρὸς εἰρήνην.
Ապա թէ ոչ՝ մինչդեռ հեռագոյն իցէ, հրեշտակութիւն առաքեալ՝ աղաչեսցէ ի խաղաղութիւն։
უკუეთუ არა, ვიდრე შორსღა იყოს, მოციქულნი მიუვლინნეს და მოიკითხოს იგი მშჳდობით.
უკუეთუ არა, ვიდრე შორსღა იყოს, მოციქული მოუვლინოს და მოიკითხოს იგი მშუიდობით.
უკუეთუ არა, ვიდრე შორსღა იყოს, მოციქული მიუვლინოს და მოიკითხოს იგი მშჳდობით.
უკუეთუ არა, ვიდრე შორსღა არნ, მოციქული მიუვლინის და მოიკითხის იგი მშჳდობით.
οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν οὐ δύναται εἶναί μου μαϑητής.
Արդ այսպէս ամենայն ոք ի ձէնջ, որ ոչ հրաժարեսցէ յամենայն ընչից իւրոց, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։
ეგრეცა ყოველმანვე თქუენგანმან, რომელმან არა იჯმნეს ყოვლისაგან მონაგებისა თჳსისა, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
ეგრეცა ყოველმან თქუენგანმან, რომელმან არა იჯმნეს ყოვლისაგან მონაგებისა თუისისა, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე ყოფად ჩემდა.
ეგრეცა ყოველმანვე თქუენგანმან რომელმან არა იჯმნეს ყოვლისაგან მონაგებისა თჳსისა, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
ეგრეცა ყოველმანვე თქუენგანმან რომელმან არა იჯმნეს ყოვლისაგან მონაგებისა თჳსისა, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე-ყოფად ჩემდა.
Καλὸν οὖν τὸ ἅλας· ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας μωρανϑῇ, ἐν τίνι ἀρτυϑήσεται;
Բարւոք է աղ. ապա թէ աղն անհամեսցի, իւ համեմեսցի։
კეთილ არს მარილი იგი. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთა დაიმარილოს?
კეთილ არს მარილი. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთამე დაიმარილოს?
კეთილ არს მარილი. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთა დაიმარილოს?
კეთილ არს მარილი. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთა დაიმარილოს?
οὔτε εἰς γῆν οὔτε εἰς κοπρίαν εὔϑετόν ἐστιν· ἔξω βάλλουσιν αὐτό. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Ոչ յերկիր՝ եւ ոչ յաղբ է պիտանացու, այլ ընկենուլ զնա արտաքս. որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
არცა ქუეყანასა, არცა სკორესა სარგებელ არს, არამედ გარეგანდვან იგი. რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!
არცა ქუეყანასა, არცა [სკორესა] სარგებელ არს, არამედ გარე განდვან იგი. რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
არცა ქუეყანასა, არცა სკორესა სარგებელ არს, არამედ გარეგანდვან იგი. რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
არცა ქუეყანასა, არცა სკორესა სარგებელ არს, არამედ გარეგანდვან იგი. რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!
