᾽Εν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις πάλιν πολλοῦ ὄχλου ὄντος καὶ μὴ ἐχόντων τί ϕάγωσιν, προσκαλεσάμενος τοὺς μαϑητὰς λέγει αὐτοῖς,
Յաւուրն յայնոսիկ դարձեալ ժողովուրդ բազում օր, եւ ինչ ոչ ունէին ուտել. կոչեաց զաշակերտսն իւր՝ եւ ասէ ցնոսա։
ხოლო მათ დღეთა შინა მერმე მრავალი ერი იყო და არარაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს; მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ:
მათ დღეთა შინა მერმე კუალად ერი მრავალი იყო და არაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს; მოუწოდა იესუ მოწაფეთა თუისთა და ჰრქუა მათ:
მათ დღეთა შინა მერმე კუალად ერი მრავალი იყო და არა რაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს; მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ:
მათ დღეთა შინა მერმე კუალად ერი მრავალი იყო და არა რაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს; მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ:
Σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί ϕάγωσιν·
Գթամ ես ի վերայ ժողովուրդեանդ. զի արդ՝ երեք աւուրք են՝ մինչ առ իս են, եւ ոչ ունին զինչ ուտիցեն։
მეწყალის მე ერი ესე, რამეთუ სამი დღე არს, ვინაჲთგან ესენი ჩემ თანა დადგომილ არიან და არაჲ აქუნს, რაჲმცა ჭამეს.
მეწყალის ერი ესე, რამეთუ სამი დღჱ არს, ვინაჲთგან მელიან მე, და არაჲ აქუს, რაჲ ჭამონ.
მეწყალის ერი ესე, რამეთუ სამი დღჱ არს, ვინაჲთგან მელიან მე, და არა რაჲ აქუს, რაჲ ჭამონ.
მეწყალის მე ერი ესე, რამეთუ სამი დღე არს, ვინაჲთგან მელიან მე, და არა რაჲ აქუს, რაჲ ჭამონ.
καὶ ἐὰν ἀπολύσω αὐτοὺς νήστεις εἰς οἶκον αὐτῶν, ἐκλυϑήσονται ἐν τῇ ὁδῷ· καί τινες αὐτῶν ἀπὸ μακρόϑεν ἥκασιν.
Եւ եթէ արձակեմ զդոսա նօթիս ի տունս իւրեանց, նքթիցեն ի ճանապարհի. զի ոմանք ի դոցանէ ի հեռաստանէ եկեալ են։
და წარ-თუ-უტევნე იგინი უზმით სახიდ თჳსა, შეჰგუსნეს მათ გზას, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან.
და უკუეთუ განუტევნე უზმანი ვანად მათა, დაჰჴსნდენ გზასა ზედა, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან.
და უკუეთუ განუტევნე უზმანი ვანად მათა, დაჰჴსნდენ გზასა ზედა, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან.
და უკუეთუ განუტევნე უზმანი ვანად მათა, დაჰჴსნდენ გზასა ზედა, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან.
καὶ ἀπεκρίϑησαν αὐτῷ οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ ὅτι Πόϑεν τούτους δυνήσεταί τις ὧδε χορτάσαι ἄρτων ἐπ' ἐρημίας;
Պատասխանի ետուն նմա աշակերտքն նորա. ուստի կարես յագեցուցանել զդոսա հացիւ յանապատի աստ։
ჰრქუეს მას მოწაფეთა თჳსთა: ვინაჲ შეუძლო შენ მათ აქა განძღებად პურითა უდაბნოსა ზედა?
მიუგეს მოწაფეთა მისთა და ჰრქუეს: ვინაჲ ძალ-გიც აქა განძღებად პურითა ესოდენი ერი უდაბნოსა ზედა?
და მიუგეს მოწაფეთა მისთა და ჰრქუეს: ვინაჲ ძალ-გჳც აქა განძღებად პურითა ესოდენი ერი უდაბნოსა ზედა?
და მიუგეს მოწაფეთა მისთა და ჰრქუეს: ვინაჲ ძალ-გჳც განძღებად აქა პურითა ესეოდენისა ერისა უდაბნოსა ზედა?
καὶ ἠρώτα αὐτούς, Πόσους ἔχετε ἄρτους; οἱ δὲ εἶπαν, ῾Επτά.
Եւ հարցանէր զնոսա. քանի նկանակ հաց ունիք։ եւ նոքա ասեն՝ եւթն։
და ჰკითხა მათ: რაოდენი გაქუნს თქუენ პური? ხოლო მათ ჰრქუეს: შჳდ.
და ჰკითხა მათ: რავდენი გაქუს პური? ხოლო მათ ჰრქუეს: შუიდი.
და ჰკითხა მათ: რაოდენ გაქუს პური? ხოლო მათ ჰრქუეს: შჳდი.
და ჰკითხა მათ: რაოდენი გაქუს პური? ხოლო მათ ჰრქუეს: შჳდი.
καὶ παραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαϑηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιϑῶσιν καὶ παρέϑηκαν τῷ ὄχλῳ.
Եւ հրամայեաց ժողովրդեանն բազմել ի վերայ երկրի։ եւ առեալ զեւթն նկանակն գոհացաւ՝ եբեկ, եւ տայր ցաշակերտսն զի արկցեն։ եւ արկին առաջի ժողովրդեանն։
და უბრძანა ერსა მას ინაჴით-დასხდომაჲ ქუეყანასა ზედა და მოიხუნა შჳდნი იგი პურნი, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა დაუგონ; და დაუგეს ერსა მას.
და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა და მოიღო შუიდი იგი პური, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა მისთა, რაჲთა დაუგონ ერსა მას; ხოლო მათ დაუგეს.
და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა და მოიღო შჳდი იგი პური, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა დაუგონ; და მათ დაუგეს ერსა მას.
და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა და მოიღო შჳდი იგი პური, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა დაუგონ მათ; და დაუგეს ერსა მას.
καὶ εἶχον ἰχϑύδια ὀλίγα· καὶ εὐλογήσας αὐτὰ εἶπεν καὶ ταῦτα παρατιϑέναι.
եւ ձկունս՝ սակաւ ունէին. եւ զայն եւս օրհնեաց, եւ հրամայեաց արկանել։
და თევზნიცა ჰქონდეს მცირედ და იგინიცა აკურთხნა და ბრძანა დაგებაჲ.
აქუნდა თევზიცა მცირედ; და იგიცა აკურთხა და უბრძანა მათ დაგებაჲ.
და აქუნდა თევზიცა მცირედ, და იგიცა აკურთხა და უბრძანა მათ დაგებაჲ.
და მისცემდა თევზიცა მცირედ, და იგიცა აკურთხა და უბრძანა მან დაგებად.
καὶ ἔϕαγον καὶ ἐχορτάσϑησαν, καὶ ἦραν περισσεύματα κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας.
Կերան եւ յագեցան, եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն՝ եւթն զամբիղ։
და ჭამეს და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი ნამუსრევი შჳდი გოდორი სავსე.
ჭამეს და განძღეს; და აღიღეს ნამუსრავი ნეშტი შუიდი სფჳრიდი.
და ჭამეს და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი ნამუსრევი შჳდი გოდორი.
და ჭამეს და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი იგი ნამუსრევი შჳდი სფჳრიდი.
ἦσαν δὲ ὡς τετρακισχίλιοι. καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς.
Եւ էին որք կերանն՝ իբրեւ չորք հազարք. եւ արձակեաց զնոսա։
რამეთუ იყვნეს, რომელთა-იგი ჭამეს, ვითარ ოთხ ათას ოდენ, და განუტევნა იგინი.
ხოლო იყვნეს, რომელთა-იგი ჭამეს, ვითარ ოთხ ათას ოდენ.
ხოლო რომელთა ჭამეს იგი, იყვნეს ვითარ ოთხ ათას ოდენ; და განუტევნა იგინი.
და იყვნეს, რომელთა-იგი ჭამეს, ვითარ ოთხ ათას ოდენ; და განუტევნა იგინი.
Καὶ εὐϑὺς ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον μετὰ τῶν μαϑητῶν αὐτοῦ ἦλϑεν εἰς τὰ μέρη Δαλμανουϑά.
Եւ նոյն ժամայն մտեալ ի նաւ հանդերձ աշակերտօքն՝ եկն ի կողմանս դաղմանունեայ։
და მუნქუესვე აღჴდა ნავსა მოწაფითურთ თჳსით და მოვიდა დალმანუთად კერძო.
და შევიდა იესუ ნავსა მოწაფეთა მისთა თანა და წარვიდა ადგილთა მაგდალაჲსათა.
და მეყსეულად შევიდა იესუ ნავსა მოწაფეთა მისთა თანა და წარვიდა ადგილთა მაგდალოჲსათა.
Καὶ ἐξῆλϑον οἱ Φαρισαῖοι καὶ ἤρξαντο συζητεῖν αὐτῷ, ζητοῦντες παρ' αὐτοῦ σημεῖον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, πειράζοντες αὐτόν.
Եկին փարիսեցիքն՝ եւ սկսան վիճել ընդ նմա, եւ խնդրէին ի նմանէ նշան յերկնից՝ փորձելով զնա։
და გამოვიდეს ფარისეველნი და იწყეს სიტყჳს-გამოძიებად მისგან, ეძიებდეს სასწაულს ზეცით, რამეთუ გამოსცდიდეს მას.
და მოვიდეს ფარისეველნი და იწყეს გამოძიებად მის თანა და ითხოვდეს მისგან სასწაულსა ზეცით და გამოსცდიდეს მას.
და გამოვიდეს ფარისეველნი და იწყეს გამოძიებად მის თანა და ითხოვდეს მისგან სასწაულსა ზეცით და გამოსცდიდეს მას.
καὶ ἀναστενάξας τῷ πνεύματι αὐτοῦ λέγει, Τί ἡ γενεὰ αὕτη ζητεῖ σημεῖον; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, εἰ δοϑήσεται τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον.
Եւ զայրացաւ յոգի իւր՝ եւ ասէ. զի է՝ զի ազգս այս նշան խնդրէ. ամէն ասեմ ձեզ, թէ տացի նշան ազգիս այսմիկ։
და სულთ-ითქუნა სულითა თჳსითა და თქუა: რაჲსათჳს ნათესავი ესე სასწაულს ეძიებს? მართლიად გეტყჳ თქუენ: არასადა ეცეს ნათესავსა ამას სასწაულ.
და სულთ-ითქუნა სულითა თჳსითა და თქუა: რაჲ არს ნათესავი ესე, რამეთუ ეძიებს სასწაულსა? ამენ გეტყჳ თქუენ: არა ეცეს ნათესავსა ამას სასწაული.
და სულთ-ითქუნა სულითა თჳსითა და თქუა: რაჲ არს ნათესავი ესე, რამეთუ ეძიებს სასწაულსა? ამენ გეტყჳ თქუენ: არა ეცეს ნათესავსა ამას სასწაული.
καὶ ἀϕεὶς αὐτοὺς πάλιν ἐμβὰς ἀπῆλϑεν εἰς τὸ πέραν.
Եթող զնոսա. դարձեալ եմուտ ի նաւ, եւ գնաց յայնկոյս։
და დაუტევნა იგინი და მერმე აღჴდა ნავსა მას და წიაღჴდა მიერ.
და დაუტევნა იგინი და კუალად შევიდა ნავსა და წარვიდა წიაღ კერძო.
და დაუტევნა იგინი და კუალად შევიდა ნავსა და წარვიდა მიერ კერძო.
Καὶ ἐπελάϑοντο λαβεῖν ἄρτους, καὶ εἰ μὴ ἕνα ἄρτον οὐκ εἶχον μεϑ' ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ.
Եւ մոռացան հաց բառնալ. բայց մի նկանակ ունէին ընդ իւրեանս ի նաւին։
და დაავიწყდა თანამიღებად პური, გარნა ერთ ხოლო ჴუეზა აქუნდა მათ თანა ნავსა მას შინა.
და დაავიწყდა მოწაფეთა მიღებად პური, გარნა ერთი ხოლო პური აქუნდა ნავსა შინა.
და დაავიწყდა მიღებად პური, და ერთი ხოლო პური აქუნდა მათ ნავსა შინა.
καὶ διεστέλλετο αὐτοῖς λέγων, ῾Ορᾶτε, βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ τῆς ζύμης ῾Ηρῴδου.
Եւ պատուիրէր նոցա եւ ասէր. զգոյշ եղերուք ի խմորոյ անտի փարիսեցւոց՝ եւ ի խմորոյ հերովդիանոսաց։
და ამცნებდა მათ და ეტყოდა: ეკრძალენით ცომისაგან ფარისეველთაჲსა და თბისა მისგან ჰეროდიანთაჲსა.
და ამცნებდა მათ იესუ და ეტყოდა: იხილეთ და ეკრძალენით ცომისაგან ფარისეველთაჲსა და ცომისაგან ჰეროდეანელთაჲსა.
და ამცნებდა მათ იესუ და ეტყოდა: იხილეთ და ეკრძალენით ცომისაგან ფარისეველთაჲსა და ცომისაგან ჰეროდიანთაჲსა.
καὶ διελογίζοντο πρὸς ἀλλήλους ὅτι ῎Αρτους οὐκ ἔχομεν.
Եւ խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին. թէ զի հացո ոչ ունիմք։
და იგინი განიზრახვიდეს გულთა შინა მათთა და ურთიერთას იტყოდეს, რამეთუ: პური არა გუაქუს.
ხოლო იგინი განიზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს, ვითარმედ: პური არა გუაქუს ჩუენ თანა.
ხოლო იგინი განიზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს, ვითარმედ: პური არა გუაქუს.
καὶ γνοὺς λέγει αὐτοῖς, Τί διαλογίζεσϑε ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε; οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε; πεπωρωμένην ἔχετε τὴν καρδίαν ὑμῶν;
Գիտաց Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. զի խորհիք ի սիրտս ձեր թերահաւատք՝ թէ հաց ոչ ունիք. տակաւին ոչ իմանայք եւ ոչ յիշէք. ապշութիւն ունի զսիրտս ձեր.
და გულისხმა-ყო იესუ და ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს განჰიზრახავთ, რამეთუ პური არა გუაქუს, მცირედმორწმუნენო? არღა გიცნობიეს, არცა გულისხმა-გიყოფიეს? შესულებულვეღა არიან გულნი თქუენნი.
და გულისხმა-ყო იესუ და ჰრქუა მათ: რაჲსა ჰზრახავთ გულთა თქუენთა, მცირედმორწმუნენო, რამეთუ პური არა გაქუს? არღა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ, რამეთუ დაბრმობილნი თუალნი გქონან თქუენ?
და გულისჴმა-ყო იესუ და ჰრქუა მათ: რაჲსა ჰზრახავთ გულთა თქუენთა, მცირედმორწმუნენო, რამეთუ პური არა გაქუს? არა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ, რამეთუ დაბრმობილნი გულნი გქონან თქუენ?
ὀϕϑαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε;καὶ οὐ μνημονεύετε,
Աչք գոն՝ եւ ոչ տեսանէք, ականջք են՝ եւ ոչ լսէք եւ ոչ իմանայք տակաւին։ եւ ոչ յիշէք,
თუალ გასხენ და არა ხედავთ, და ყურ გადგან და არა გესმის, და არა გაჴსოს,
თუალ-გასხენ და არა ჰხედავთ, ყურ გასხენ და არა გესმის, არა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ?
თუალ-გასხენ და არა ხედავთ, და ყურ გასხენ და არა გესმის, არცა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ?
ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους ἔκλασα εἰς τοὺς πεντακισχιλίους, πόσους κοϕίνους κλασμάτων πλήρεις ἤρατε; λέγουσιν αὐτῷ, Δώδεκα.
յորժամ զհինգ նկանակն ի հինգ հազարսն, եւ քանի սակառի բարձէք զկոտորոցն լի։ եւ ասեն ցնա, երկոտասան։
ოდეს-იგი ხუთი ჴუეზაჲ განუტეხე ხუთ ათასსა, რავდენი კუელი სავსჱ ნატეხისაჲ აღიღეთ? ჰრქუეს მას: ათორმეტი.
ოდეს-იგი ხუთი პური განვტეხე ხუთ ათასთათჳს, რაოდენი გოდორი სავსჱ ნამუსრევი აღიღეთ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ათორმეტი.
ოდეს-იგი ხუთი პური განვტეხე ხუთ ათასთათჳს, და რაოდენი გოდორი, სავსე ნამუსრევითა, აღიღეთ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ათორმეტი.
῞Οτε τοὺς ἑπτὰ εἰς τοὺς τετρακισχιλίους, πόσων σπυρίδων πληρώματα κλασμάτων ἤρατε; καὶ λέγουσιν [αὐτῷ], ῾Επτά.
Եւ յորժամ զեւթն նկանակն ի չորս հազարսն, եւ քանզ զամբիղ լի՝ բարձէք զկոտորոցն, եւ նոքա ասեն, եւթն։
მერმე: ოდეს-იგი შჳდი ჴუეზაჲ -- ოთხ ათასსა მას, რაოდენი გოდორი სავსჱ ნეშტი აღიღეთ? ხოლო მათ ჰრქუეს: შჳდი.
და ოდეს-იგი შჳდი -- ოთხ ათასთა, რაოდენი ფსჳრიდი ნამუსრევი აღიღეთ? და მათ ჰრქუეს: შჳდი.
და ოდეს-იგი შჳდი ოთხ ათასთა, რაოდენი სფჳრიდი ნამუსრევი აღიღეთ? და მათ ჰრქუეს: შჳდი.
καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Οὔπω συνίετε;
Եւ ասէ ցնոսա. իսկ զիարդ ոչ իմանայք։
და ჰრქუა მათ: ვითარ არა გულისხმა-გიყოფიეს?
ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: და ვითარ არა გულისხმა-ჰყავთ?
ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ვითარ არა გულისჴმა-ჰყავთ?
Καὶ ἔρχονται εἰς Βηϑσαϊδάν. καὶ ϕέρουσιν αὐτῷ τυϕλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται.
Գան ի բեթսայիդա. եւ ածեն առաջի նորա կոյր մի, եւ աղաչէին զնա՝ զի մերձեսցի ի նա։
და მოვიდეს იგინი ბეთსაიდად და მოართუეს მას ბრმაჲ და ევედრებოდეს მას, რაჲთამცა ჴელი შეახო მას.
და მოვიდეს ბეთსაიდად, და მოჰგუარეს მას ბრმაჲ და ევედრებოდეს მას, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მას ზედა.
და მოვიდა ბეთსაიდად, და მოჰგუარეს მას ბრმაჲ და ევედრებოდეს მას, რაჲთა შეახოს მას.
καὶ ἐπιλαβόμενος τῆς χειρὸς τοῦ τυϕλοῦ ἐξήνεγκεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης, καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιϑεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ, ἐπηρώτα αὐτόν, Εἴ τι βλέπεις;
Եւ առեալ զձեռանէ կուրին՝ եհան արտաքոյ շինին, եթուք յաչս նորա, եւ ձեռն եդ ի վերայ նորա. եւ հարցանէր ցնա՝ թէ տեսանիցէ ինչ։
და უპყრა ჴელი ბრმასა მას და განიყვანა გარეშე დაბასა, ჰნერწყუა თუალთა მისთა და დაასხნა ჴელნი მისნი და ჰკითხვიდა მას: ხედავ რას?
და უპყრა ჴელი მისი და განიყვანა იგი გარეშე და ჰნერწყუა თუალთა მისთა და დასდვა მას ჴელი მისი და ჰკითხა მას, რასაძი ჰხედავს.
და უპყრა ჴელი მისი და განიყვანა იგი გარეშე დაბასა და ჰნერწყუა თუალთა მისთა და დასდვა ჴელი მისი და ჰკითხა მას, რასაძი ჰხედავს.
καὶ ἀναβλέψας ἔλεγεν, Βλέπω τοὺς ἀνϑρώπους, ὅτι ὡς δένδρα ὁρῶ περιπατοῦντας.
Բացաւ՝ եւ ասէր. տեսանեմ զմարդիկս՝ զի շրջին իբրեւ զծառս։
აღიხილნა და თქუა: ვხედავ კაცებსა, ვითარცა ხეებსა მავალსა.
და აღიხილნა და იტყოდა: ვხედავ კაცთა, ვითარცა ხეთა მიმომავალთა.
და აღიხილნა და იტყოდა: ვხედავ კაცთა, ვითარცა ხეთა მიმომავალთა.
εἶτα πάλιν ἐπέϑηκεν τὰς χεῖρας ἐπὶ τοὺς ὀϕϑαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ διέβλεψεν, καὶ ἀπεκατέστη, καὶ ἐνέβλεπεν τηλαυγῶς ἅπαντα.
Դարձեալ եդ ձեռս ի վերայ աչաց նորա՝ եբաց, եւ տեսանէր. ողջացաւ եւ տեսանէր համարձակ զամենայն։
მერმე კუალად დაასხნა ჴელნი თუალთა ზედა მისთა, და აღიხილნა დაწყნარებულად და იხედვიდა სრულიად ყოველსა.
და მერმე კუალად დაასხნა ჴელნი თუალთა მისთა და აღუხილნა; და მან აღიხილნა და კუალად მოეგო და ჰხედვიდა ბრწყინვალედ ყოველსა.
და მერმე კუალად დაასხნა ჴელნი თუალთა მისთა და აღუხილნა; და მან აღიხილნა და კუალად მოეგო და ხედვიდა ბრწყინვალედ ყოველთა.
καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς οἶκον αὐτοῦ λέγων, Μηδὲ εἰς τὴν κώμην εἰσέλϑῃς.
Արձակեաց զնա ի տուն իւր՝ եւ ասէ ի շէնդ մի մտանիցես, այլ երթ ի տուն քո, եւ յորժամ ի ի շէնն մտանիցես՝ մի ումեք ասիշծես՝ ի շինին։
და წარავლინა იგი სახიდ თჳსა და ჰრქუა მას: ნუცა დაბასა მას შეხუალ.
და წარავლინა იგი სახიდ თჳსა და ჰრქუა: წარვედ სახიდ შენდა; და დაბად რაჲ შეხჳდე, ნუ ვის რას უთხრობ დაბასა შინა.
და წარავლინა იგი სახიდ თჳსა და ჰრქუა: წარვედ სახიდ შენდა; და დაბად რაჲ შეხჳდე, ნუ რას ვის უთხრობ დაბასა შინა.
Καὶ ἐξῆλϑεν ὁ ᾽Ιησοῦς καὶ οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ εἰς τὰς κώμας Καισαρείας τῆς Φιλίππου· καὶ ἐν τῇ ὁδῷ ἐπηρώτα τοὺς μαϑητὰς αὐτοῦ λέγων αὐτοῖς, Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνϑρωποι εἶναι;
Եւ ել Յիսուս աշակերտօքն հանդերձ ի շէնս կեսարեայ փիլիպայ. եւ ի ճանապարհին հարցանէր ցաշակերտսն՝ եւ ասէր. զո ուստէք՝ ասեն զինէն մարդիկն՝ թէ իցեմ։
და გამოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი სოფლებსა მას კესარიაჲსა ფილიპჱსასა და ჰკითხვიდა მგზავრ მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: რაჲ თქჳან ჩემთჳს კაცთა, ვითარმედ: ვინ ვარ მე?
და გამოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი დაბნებსა კესარია ფილიპჱსასა, და მგზავრ ჰკითხვიდა მოწაფეთა თჳსთა და ეტყოდა მათ: რაჲ თქჳან კაცთა ჩემთჳს ყოფაჲ?
და გამოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი დაბნებსა მას კესარია ფილიპესსა, და გზასა ზედა ჰკითხვიდა მოწაფეთა თჳსთა და ეტყოდა მათ: რაჲ თქჳან კაცთა ჩემთჳს ყოფაჲ?
οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ λέγοντες [ὅτι] ᾽Ιωάννην τὸν βαπτιστήν, καὶ ἄλλοι, ᾽Ηλίαν, ἄλλοι δὲ ὅτι εἷς τῶν προϕητῶν.
Նոքա ետուն պատասխանի՝ եւ ասեն. զյովհաննէս մկրտիչ, եւ այլք՝ զեղիա՝, եւ այլք՝ զմի ոք ի մարգարէից անտի։
ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: იოვანე ნათლისმცემელი; და სხუათა: ელია, და რომელთამე: ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი.
ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს მას, ვითარმედ: იოვანე ნათლისმცემელი, -- და სხუათა: ელია, და რომელთამე: -- ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი.
ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს მას: იოვანე ნათლისმცემელი, -- და სხუათა: ელია, და სხუათა -- ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი.
καὶ αὐτὸς ἐπηρώτα αὐτούς, ῾Υμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι; ἀποκριϑεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ, Σὺ εἶ ὁ Χριστός.
Ասէ ցնոսա. իսկ դուք՝ զո ուստեք ասէք զինէն թէ իցեմ։ պատասխանի ետ պետրոս, եւ ասէ ցնա. դու ես Քրիստոսն։
მან ჰრქუა მათ: თქუენ რაჲ თქჳთ, ვინ ვარ? მიუგო მას პეტრე და ჰრქუა: შენ ხარ ქრისტჱ.
ჰრქუა მათ იესუ: თქუენ რაჲ სთქჳთ ჩემთჳს, ვინ ვარი მე? მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: შენ ხარ ქრისტჱ.
ჰრქუა მათ იესუ: თქუენ რაჲ სთქუთ ჩემთჳს, ვინ ვარ მე? მიუგო მას პეტრე და ჰრქუა: შენ ხარ ქრისტე.
καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ λέγωσιν περὶ αὐτοῦ.
Եւ սաստեաց ի նոսա զի ումեք՝ մի ասիցեն զնմանէ։
მან შეჰრისხნა მათ, რაჲთა არავის უთხრობდენ მისთჳს.
და შეჰრისხნა მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან მისთჳს.
და შეჰრისხნა მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან მისთჳს.
Καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνϑρώπου πολλὰ παϑεῖν καὶ ἀποδοκιμασϑῆναι ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ ἀποκτανϑῆναι καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστῆναι·
Եւ սկսաւ ուսուցանել զնոսա, թէ պարտ է որդւոյ մարդոյ բազում չարչարանս ընդունել, եւ անարգել յերիցանց եւ ի քահանայապետից եւ ի դպրաց, եւ մեռանել, եւ յերիր աւուր յառնել։
და იწყო სწავლად მათდა, რამეთუ ჯერ-არს ძესა კაცისასა ფრიად ვნებად და შეურაცხებად, და მოხუცებულთაგან და მღდელთმოძღუართაგან და მწიგნობართაგან მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და იწყო სწავლად მათა, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფაჲ მოხუცებულთაგან და მღუდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა; [და მოკლვად] და მესამესა დღესა აღდგეს.
და იწყო სწავლად მათა, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისა ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფაჲ მოხუცებულთაგან და მღდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და იწყო სწავლად მათა, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფად მოხუცებულთაგან და მღდელთმოძღუართა და მწიგნობართა და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει. καὶ προσλαβόμενος ὁ Πέτρος αὐτὸν ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ.
Եւ համարձակ զբանն խօսեցաւ։ Եւ առեալ զնա մեկուսի պետրոսի՝ սկսաւ սաստել նմա։
და განცხადებულად სიტყუასა ამას იტყოდა. და გა-რე-იდგინა იგი პეტრე და იწყო მისა ლალვად.
და განცხადებულად სიტყუასა ამას იტყოდა, გარ-რე-იყვანა იგი პეტრე და იწყო ბრალობად მის სიტყჳსათჳს.
და განცხადებულად სიტყუასა ამას იტყოდა და გან-რე-იყვანა პეტრე და იწყო ბრალობად მისა ამის სიტყჳსათჳს.
და განცხადებულად სიტყუასა ამას ეტყოდა და გან-რე-იყვანა იგი პეტრე და იწყო ბრალობად მისა ამის სიტყჳსათჳს.
ὁ δὲ ἐπιστραϕεὶς καὶ ἰδὼν τοὺς μαϑητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησεν Πέτρῳ καὶ λέγει, ῞Υπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ, ὅτι οὐ ϕρονεῖς τὰ τοῦ ϑεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνϑρώπων.
Եւ նա՝ դարձաւ ետես զաշակերտսն, սաստեաց պետրոսի եւ ասէ. երթ յետս իմ սատանայ. զի ոչ խորհիս դու զԱստուծոյսն, այլ զմարդկանս։
ხოლო იგი მოიქცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა: უკუნიქეც ჩემგან, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ შენ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαϑηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς, Εἴ τις ϑέλει ὀπίσω μου ἐλϑεῖν, ἀπαρνησάσϑω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουϑείτω μοι.
Եւ կոչեցեալ առ ինքն զժողովուրդն աշակերտօքն հանդերձ՝ ասէ ցնոսա. եթէ ոք կամի գալ զկնի իմ, ուրասցի զանձն իւր, եւ բարձէ զխաչ իւր՝ եւ եկեսցէ զկնի իմ։
და მოუწოდა ერსა მას მოწაფითურთ თჳსით და ჰრქუა მათ: რომელსა ჰნებავს კუალსა ჩემსა სლვად, უვარ-ყავნ თავი თჳსი, აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე.
და მოუწოდა ერთსა მოწაფეთაგანსა და ჰრქუა მას: რომელსა უნდეს შემოდგომად ჩემდა, უარ-ყავნ თავი თჳსი, აღიღენ ჯუარი და შემომიდეგინ მე.
და მოუწოდა ერსა მას მოწაფეთა თჳსთა თანა და ჰრქუა მათ: რომელსა უნებს შემდგომად ჩემსა მოსლვაჲ, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე.
და მოუწოდა ერსა მას მოწაფეთა მისთა თანა და ჰრქუა მათ: რომელსა უნებს შემდგომად ჩემსა მოსლვაჲ, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე.
ὃς γὰρ ἐὰν ϑέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν [ἐμοῦ καὶ] τοῦ εὐαγγελίου σώσει αὐτήν.
Զի որ կամիցի ապրեցուցանել զանձն իւր, կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ զանձն իւր վասն աւետարանին, ապրեցուսցէ զնա։
რამეთუ რომელსა უნდეს თავისა თჳსისა ცხორებაჲ, მან წარწყმიდოს იგი; ხოლო რომელმან წარწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს და სახარებისა ამისთჳს, მან განარინოს იგი.
რომელსა უნდეს განრინებად სული თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს გინა სახარებისა ამისთჳს, მან აცხოვნოს იგი.
რომელსა უნდეს განრინებად სული თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და, რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს გინა სახარებისათჳს, მან აცხოვნოს იგი.
რამეთუ, რომელსა უნდეს სულისა თჳსისა განრინებაჲ, წარიწყმიდოს იგი; და, რომელმან წარიწყმიდოს სული თჳსი ჩემთჳს გინა სახარებისათჳს, მან აცხოვნოს იგი.
τί γὰρ ὠϕελεῖ ἄνϑρωπον κερδῆσαι τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωϑῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;
Զինչ օգուտ է մարդոյ՝ եթէ զաշխարհ ամենայն շահեսցի, եւ զանձն իւր տուժեսցի։
რაჲმე სარგებელ არს კაცისა, შე-თუ-იძინოს სოფელი ყოველი და განიჴუას სული თჳსი.
რაჲ სარგებელ არს კაცისა, უკუეთუ შეიძინოს სოფელი ყოველი და სული თჳსი იზღჳოს?
რაჲ სარგებელ არს კაცისა, უკუეთუ შეიძინოს სოფელი ესე ყოველი და სული თჳსი წარიწყმიდოს?
რაჲ სარგებელ არს კაცისა, უკუეთუ შეიძინოს სოფელი ესე ყოველი და სული თჳსი იზღვიოს?
τί γὰρ δοῖ ἄνϑρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Քանզի զինչ տացէ մարդ՝ փոխանակ անձին իւրոյ։
ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისათჳს?
ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისა?
და რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისა?
ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისა?
ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνϑῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνϑρώπου ἐπαισχυνϑήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλϑῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Զո որոք՝ ամօթ համարեսցի զիս եւ զբանս իմ ի շնացօղ եւ մեղաւոր ազգիս յայսմիկ, եւ որդի մարդոյ յամօթ արասցէ զնա՝ յորժամ եկեսցէ փաէօք հօր իւրոյ եւ հրեշտակաց սրբոց։
რამეთუ რომელსა სარცხჳნელ-უჩნდე მე და სიტყუანი ჩემნი, ნათესავსა ამას შორის, მომრუშესა და ცოდვილსა, ძესა კაცისასა სარცხჳნელ-უჩნდეს იგი, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა და ანგელოზთა თანა წმიდათა.
რომელსა სირცხჳლ უჩნდეს ჩემი და სიტყუათა ჩემთაჲ, ნათესავსა ამას მომრუშესა და ცოდვილსა, ძემან კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა.
რამეთუ, რომელსა სარცხჳნელ-უჩნდე მე და სიტყუანი ესე ჩემნი, ნათესავსა ამას მომრუშესა და ცოდვილსა, ძემანცა კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისა თჳსისა თანა და ანგელოზთა თანა წმიდათა.
რამეთუ, რომელსა-იგი სირცხჳლ-უჩნდეს ჩემი და სიტყუათა ჩემთაჲ, ნათესავსა ამას მემრუშესა და ცოდვილსა, ძემანცა კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა.
