Καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καί τινες τῶν γραμματέων ἐλϑόντες ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων
Եւ ժողովեցան առ նա փարիսեցիքն՝ եւ ոմանք ի դպրացն որ եկեալ էին յերուսաղեմէ։
და შეკრბეს მისა მწიგნობარნი და ფარისეველნი, რომელნიმე მოსრულ იყვნეს იერუსალჱმით.
და შეკრბეს მისა ფარისეველნი და რომელნიმე მწიგნობართაგანნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს იერუსალჱმით.
და შეკრბეს მისა ფარისეველნი და რომელნიმე მწიგნობართაგანნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს იერუსალჱმით.
καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαϑητῶν αὐτοῦ ὅτι κοιναῖς χερσίν, τοῦτ' ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσϑίουσιν τοὺς ἄρτους
Եւ տեսեալ զոմանս յաշակերտացն անտի զի խառնեալ ձեէօք, այսինքն է անլուայ ուտէին հաց, բամբասեցին։
იხილნეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი, რამეთუ ურიდად, ჴელითა უბანელითა ჭამდეს პურსა, და იგინი ჰგმობდეს მათ,
და იხილნეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი შეგინებულითა ჴელითა, ესე იგი არს, უბანელითა ჴელითა ჭამდეს და ჰგმობდეს,
და იხილნეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი შეგინებულითა ჴელითა, ესე იგი არს, უბანელითა ჴელითა ჭამდეს პურსა, და ჰგმობდეს,
οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ ᾽Ιουδαῖοι ἐὰν μὴ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας οὐκ ἐσϑίουσιν, κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων,
Զի փարիսեցիքն՝ ամենայն հրէայք, եթէ ոչ բռնալիր լուանան զձեէս, հաց ոչ ուտեն. քանզի ունին զաւանդութիւն ծերոցն.
რამეთუ ფარისეველთა და ყოველთა ჰურიათა წუსწუთ თუ არა დაიბანნიან ჴელნი, არა ჭამიან პური, რამეთუ უპყრიეს მათ მღდელთმოძღურებაჲ მღდელთა მათთაჲ.
რამეთუ ფარისეველთა და ყოველთა ჰურიათა, უკუეთუ არა იდაყჳთგან დაიბანნიან ჴელნი, არა ჭამიან, რამეთუ ეპყრა მათ მოცემული იგი მოძღურებაჲ ხუცესთაჲ.
რამეთუ ფარისეველთა და ყოველთა ჰურიათა, უკუეთუ არა იდაყჳთგან დაიბანნიან ჴელნი, არა ჭამიან, რამეთუ ეპყრა მათ მოცემული იგი მოძღურებაჲ ხუცესთაჲ.
καὶ ἀπ' ἀγορᾶς ἐὰν μὴ βαπτίσωνται οὐκ ἐσϑίουσιν, καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβον κρατεῖν, βαπτισμοὺς ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων [καὶ κλινῶν]
Եւ ի հրապարակէ մտեալ՝ եթէ ոչ նախ մկրտիցին, ոչ ուտեն։ եւ այլ ինչ բազում է՝ զոր ընկալան ունել, մկրտութիւնս բաժակաց, եւ ստոմանաց, եւ պղնձեաց, եւ մահճաց։
და სავაჭროჲთღა შევლენედ, ვიდრე არა განიბანნიან, არა ჭამიან. და სხუაჲცა მრავალი არს, რომელი უსწავიეს მარხვად: განბანაჲ სასუმელთაჲ და სტამანთაჲ და ქუაბთაჲ და ცხედართაჲ.
და უბანთაგან რაჲ შევიდიან, უკუეთუ არა იბანნიან, არა ჭამიან, და სხუაცა მრავალ არს, რომელ მოეღო პყრობად: განრცხაჲ სასუმლებისაჲ და სტამნებისაჲ და ქუაბებისაჲ და ცხედრებისაჲ.
და უბანთაგან რაჲ შევიდიან, უკუეთუ არა იბანნიან, არა ჭამიან, და სხუაჲცა მრავალი არს, რომელი მოეღო პყრობად: განრცხაჲ სასუმლებისაჲ და სტამნებისაჲ და ქუაბებისაჲ და ცხედრებისაჲ.
καὶ ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς, Διὰ τί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαϑηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλὰ κοιναῖς χερσὶν ἐσϑίουσιν τὸν ἄρτον;
Ապա հարցանեն զնա փարիսեցիքն՝ եւ դպիրքն թէ ընդօր աշակերտքն քո ոչ գնան ընդ աւանդութեան ծերոցն. այլ խառնակ ձեռօք հաց ուտեն։
მაშინღა ჰკითხვიდეს მას ფარისეველნი იგი და მწიგნობარნი: რაჲსათჳს მოწაფენი შენნი არა ვლენან მსგავსად მოძღურებისა მის მღდელთაჲსა, არამედ უბანელითა ჴელითა ჭამენ პურსა?
მაშინ ჰკითხეს მას ფარისეველთა მათ და მწიგნობართა: რაჲსათჳს მოწაფენი შენნი არა ვლენ მოძღურებისაებრ ხუცესთაჲსა, არამედ შეგინებულითა ჴელითა ჭამენ პურსა?
მაშინ ჰკითხეს მას ფარისეველთა მათ და მწიგნობართა: რაჲსათჳს მოწაფენი შენნი არა ვლენან მოძღურებისაებრ ხუცესთაჲსა, არამედ უბანელითა ჴელითა ჭამენ პურსა?
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Καλῶς ἐπροϕήτευσεν ᾽Ησαίας περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡς γέγραπται ὅτι Οὗτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ' ἐμοῦ·
Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա, թէ բարւոք մարգարէացաւ եսայի վասն ձեր կեղծաւորաց, որպէս ասաց. ժողովուրդս այս շրթամբք մեծարէ զիս, եւ սիրտք նոցա հեռացեալ ի բացեայ են յինէն։
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: კეთილად სამე წინაწარმეტყუელებდა ესაია თქუენთჳს, ორგულთა, ვითარცა წერილ არს: ერი ესე ბაგითა ხოლო მადიდებს მე, ხოლო გული მათი შორად განყენებულ არს ჩემგან.
ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ, რამეთუ: კეთილად თქუა ესაია წინაწარმეტყუელმან თქუენ ორგულთათჳს, ვითარმედ: ერი ესე ბაგითა მათითა პატივს-მცემს მე, ხოლო გულნი მათნი შორად განშორებულ არიან ჩემგან.
ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ, რამეთუ: კეთილად თქუა ესაია წინაწარმეტყუელმან თქუენ ორგულთათჳს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: ერი ესე ბაგითა მათითა პატივ-მცემს მე, ხოლო გულნი მათნი შორად განშორებულ არიან ჩემგან.
μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνϑρώπων.
զուր պաշտեն զիս ուսուցանեն վարդապետութիւնս՝ զմարդկան պատուիրեալ։
ცუდად მსახურებენ მე, რამეთუ ასწავებენ მოძღურებასა და მცნებასა კაცთასა.
ამაოდ მმსახურებენ მე, ასწავებენ მოძღურებასა და მცნებასა კაცთასა.
ამაოდ მმსახურებენ მე, ასწავებენ მცნებასა და მოძღურებასა კაცთასა.
ἀϕέντες τὴν ἐντολὴν τοῦ ϑεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνϑρώπων.
Թողեալ զպատուիրանն Աստուծոյ, ունիք զմարդկան աւանդութիւն։
რამეთუ დაგიტევებიეს მცნებაჲ ღმრთისაჲ და გიპყრიეს სწავლაჲ კაცთაჲ.
და დაგიტევებიეს მცნებაჲ ღმრთისაჲ და გიპყრიეს მოძღურებაჲ კაცთაჲ.
და დაგიტევებიეს მცნებაჲ ღმრთისაჲ და გიპყრიეს მოძღურებაჲ კაცთაჲ: განრცხაჲ სასუმლებისაჲ და სტამნებისაჲ; და სხუასა ესევითარსა მრავალსა ჰყოფთ.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Καλῶς ἀϑετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ ϑεοῦ, ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν στήσητε.
Եւ ասէ ցնոսա. բարւոք խոտէք զպատուիրանն Աստուծոյ, զի զձեր աւանդութիւնն հաստատիցէք։
და ეტყოდა მათ: კეთილად ეცრუებით მცნებასა ღმრთისასა, რაჲთა მცნებაჲ თქუენი დაამტკიცოთ.
და ეტყოდა მათ: კეთილად შეურაცხ-ჰყოფთ მცნებასა ღმრთისასა, რაჲთა მოძღურებაჲ თქუენი დაამტკიცოთ.
და ეტყოდა მათ: კეთილად შეურაცხ-ჰყოფთ მცნებასა ღმრთისასა, რაჲთა მოძღურებაჲ თქუენი დაამტკიცოთ.
Μωϋσῆς γὰρ εἶπεν, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, καί, ῾Ο κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα ϑανάτῳ τελευτάτω·
Զի մովսէս ասէ. պատուեա զհայր քո եւ զմայր. եւ որ չարախօսեսցէ զհօրէ կամ զմօրէ, մահու վախճանեսցի։
რამეთუ მოსე გრქუა: თავ-უყავ მამასა შენსა და დედასა შენსა, და რომელი ძჳრს-იტყოდის მამისათჳს, ანუ დედისა, სიკუდილით მოკუედინ.
რამეთუ მოსე თქუა: პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა; და რომელმან ბოროტი თქუას მამისათჳს და დედისათჳს, სიკუდილით მოკუედინ.
რამეთუ მოსე თქუა: პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა; და რომელმან ბოროტი თქუას მამისათჳს გინა დედისათჳს, სიკუდილით მოკუედინ.
ὑμεῖς δὲ λέγετε, ᾽Εὰν εἴπῃ ἄνϑρωπος τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, Κορβᾶν, ὅ ἐστιν, Δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠϕεληϑῇς,
Եւ դուք ասէք, եթէ ասիցէ ոք ցհայր կամ ցմայր՝ կորբան, որ է պատարագ, զոր յինէն օգտեսցիս։
ხოლო თქუენ ჰთქჳთ: უკუეთუ ვინმე ჰრქუას კაცმან მამასა თჳსსა. ანუ დედასა თჳსსა: კორბან, რომელ არს ნიჭ, რომელიცა-რაჲ ჩემგან სარგებელ გეყოს,
ხოლო თქუენ სთქუთ: უკუეთუ ჰრქუას კაცმან მამასა და დედასა კორბან, რომელ არს ნიჭი, რომელ-რაჲ ჩემგან სარგებელ გეყოს, --
ხოლო თქუენ სთქუთ: უკუეთუ ჰრქუას კაცმან მამასა ანუ დედასა კორბან, რომელ არს ნიჭი, რომელი-რაჲ ჩემგან სარგებელ გეყოს, --
οὐκέτι ἀϕίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί,
Եւ ոչ եւս տայք թոյլ նմա չառնել ինչ հօրն, կամ մօր։
და არღარა უფლით მას არარაჲს-ყოფად მამისა, გინა დედისა.
და არას უტევებთ მათ მამასა და დედასა ყოფად.
და არა უტევებთ მათ მამასა და დედასა ყოფად.
ἀκυροῦντες τὸν λόγον τοῦ ϑεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε· καὶ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.
եւ անարգէք զբանն Աստուծոյ ձերով աւանդութեամբն, զոր աւանդեցէք. եւ բազում ինչ այլ՝ որ այսմ նման է՝ առնէք։
და შეურაცხ-გიყოფიეს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მოძღურებითა თქუენითა, რომელ ასწავეთ, და სხუასაცა მსგავსსა ესემლევანსა მრავალსა იქმთ.
და დაუმტკიცებელ-გიყოფიეს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მოძღურებითა მაგით თქუენითა, რომელსა ასწავებთ, და მსგავსსა ამათსა მრავალსა ჰყოფთ.
და დაუმტკიცებელ-გიყოფიეს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მოძღურებითა მაგით თქუენითა, რომელსა ასწავებთ, და მსგავსსა ამათსა მრავალსა ჰყოფთ.
Καὶ προσκαλεσάμενος πάλιν τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖς, ᾽Ακούσατέ μου πάντες καὶ σύνετε.
Եւ կոչեալ առ ինքն զամենայն ժողովուրդն՝, ասէ ցնոսա. լուարուք ինձ ամենեքեան՝ եւ ի միտ առէռկ։
და მოუწოდა ყოველსა ერსა და ეტყოდა მათ: გესმოდენ ჩემი ყოველთა და გულისხმა-ყავთ.
და მოუწოდა ყოველსა მას ერსა და ეტყოდა მათ: ისმინეთ ჩემი და გულისხმა-ყავთ.
და მოუწოდა ყოველსა მას ერსა და ეტყოდა მათ: ისმინეთ ჩემი ყოველთა და გულისჴმა-ყავთ.
οὐδέν ἐστιν ἔξωϑεν τοῦ ἀνϑρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται κοινῶσαι αὐτόν· ἀλλὰ τὰ ἐκ τοῦ ἀνϑρώπου ἐκπορευόμενά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνϑρωπον.
Ոչ ինչ արտաքուստ ի մարդ մտեալ՝ եթէ կարիցէ պղծել զնա, այլ որ ելանէ ի նմանէ՝ այն է որ պղծէ զմարդն։
არაჲ არს გარეშე კაცისა შემავალი, რომელმანმცა შეუძლო მას შებილწებად, არამედ რომელ გამოვალს მისგან, იგი არს შემაბილწებელი კაცისაჲ.
არა რაჲ არს გარეშე შთამავალი კაცისაჲ, რომელმანმცა შეაგინა იგი; არამედ, რომელიცა გამოვალს მისგან, იგი არს, რომელი შეაგინებს კაცსა.
არა რაჲ არს კაცისა გარეთ შემავალი მისა, რომელმანმცა შეაგინა იგი; არამედ, რომელი გამოვალს მისგან, იგი არს, რომელი შეაგინებს კაცსა.
(*ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω*)
որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
Καὶ ὅτε εἰσῆλϑεν εἰς οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ τὴν παραβολήν.
Եւ իբրեւ եմուտ ի տուն յամբոխէ անտի, հարցանէին զնա աշակերտքն վասն առակին։
და რაჟამს შევიდა იგი სახიდ ერისა მისგან, ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი იგავისა მისთჳს.
და ოდეს შევიდა სახიდ ერისა მისგან, ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი იგავისა მისთჳს.
და ოდეს შევიდა სახიდ ერისა მისგან, ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი იგავისა მისთჳს.
καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὕτως καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωϑεν εἰσπορευόμενον εἰς τὸν ἄνϑρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι,
Եւ ասէ ցնոսա. այդպէս եւ դուք անմիտք էք. ոչ իմանաք, եթէ ամենայն որ արտաքուստ ի ներքս մտանէ, ի մարդ, ոչ կարէ զնա պղծել.
და ჰრქუა მათ: ესრევე თქუენცა უგულისხმოღა ხართ და არღა გულისხმა-გიყოფიეს, რამეთუ ყოველი, რომელი გარეშე შევალსკაცისა, ვერშემძლებელ არს მისა შებილწებად?
და ჰრქუა მათ: ეგრევე თქუენცა უგულისხმოვე ხართა და არა გიცნობიეს, რამეთუ ყოველი გარეშემავალი კაცსა არა შეაგინებს?
და ჰრქუა მათ: ეგრეთვე თქუენცა უგულისჴმოვე ხართა და არა გიცნობიეს, რამეთუ ყოველი გარეშე შემავალი კაცსა არა შეაგინებს?
ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰς τὴν καρδίαν ἀλλ' εἰς τὴν κοιλίαν, καὶ εἰς τὸν ἀϕεδρῶνα ἐκπορεύεται; καϑαρίζων πάντα τὰ βρώματα.
Զի ոչ եթէ ի սիրտ նորա մտանէ, այլ յորովայն. եւ արտաքս լեանէ, եւ սրբէ զամենայն կերակուրսն։
რამეთუ არა შევალს გულსა მისსა, არამედ მუცელსა, და განსავალსა განვალს და განსწმედს ყოველთა ჭამულთა.
რამეთუ არა შევალს გულსა, არამედ მუცლად და განსავალით განვალს და განსწმედს ყოველსა ჭამადსა.
რამეთუ არა შევალს გულსა, არამედ მუცლად და განსავალით განვალს და განსწმედს ყოველსა ჭამადსა.
ἔλεγεν δὲ ὅτι Τὸ ἐκ τοῦ ἀνϑρώπου ἐκπορευόμενον ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνϑρωπον·
Եւ ասէր, թէ որ ինչ ի մարդոյն ելանէ՝ այն պղծէ զմարդ։
და ეტყოდა მათ, რამეთუ: რომელ კაცისაგან გამოვალს, მან შეაბილწის კაცი,
და იტყოდა, ვითარმედ: კაცისაგან გამომავალი იგი შეაგინებს კაცსა.
და იტყოდა, ვითარმედ: კაცისაგან გამომავალი შეაგინებს კაცსა.
ἔσωϑεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνϑρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, πορνεῖαι, κλοπαί, ϕόνοι,
Զի ի ներքուստ ի սրտէ մարդկան խորհուրդք չարութեան ելանեն. շնութիւնք, պոռնկութիւնք.
რამეთუ შინაგან გულისაგან ზრახვანი კაცთანი უკეთურნი გამოვლენ, მრუშებანი, სიძვანი, პარვანი, კაცის-კლვანი,
რამეთუ შინაგან გულისაგან კაცთაჲსა გამოვლენან გულის-სიტყუანი ბოროტნი, მრუშებანი, სიძვანი, პარვანი, კაცის-კლვანი,
რამეთუ შინაგან გულისაგან კაცთაჲსა გამოვლენან გულის-სიტყუანი ბოროტნი, მრუშებანი, სიძვანი, პარვანი, კაცის-კლვანი,
μοιχεῖαι, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀϕϑαλμὸς πονηρός, βλασϕημία, ὑπερηϕανία, ἀϕροσύνη·
գողութիւնք սպանութիւնք, ագահութիւնք, չարութիւնք, նենգութիւնք. գիջութիւն. չարակնութիւն, հայհոյութիւն. անբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։
ანგაჰრებანი, უკეთურებანი, ზაკუვანი, ბილწებანი, თუალ-ბოროტებანი, გმობანი, ამპარტავანებანი, უგუნურებანი.
ანგაჰრებანი, უკეთურებანი, ზაკუვანი, არაწმიდებანი, თუალბოროტებანი, გმობანი, ამპარტავანებანი, უგუნურებანი.
ანგაჰრებანი და უკეთურებანი, ზაკუვანი, არაწმიდებანი, თუალ-ბოროტებანი, გმობანი, ამპარტავანებანი, უგუნურებანი.
πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωϑεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνϑρωπον.
Այս ամենայն չարիք ի ներքուստ ելանեն, եւ պղծեն զմարդ։
ყოველი ესე ძჳრი შინაგან გამოვალს და შეაბილწებს კაცსა.
ყოველნი ესე შინაგან გამოვლენ ბოროტნი და იგინი შეაგინებენ კაცსა.
ესე ყოველნი ბოროტნი შინაგან გამოვლენან და შეაგინებენ კაცსა.
᾽Εκεῖϑεν δὲ ἀναστὰς ἀπῆλϑεν εἰς τὰ ὅρια Τύρου. καὶ εἰσελϑὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤϑελεν γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήϑη λαϑεῖν·
Եւ անտի յարուցեալ եկն ի սահմանս տիւրոսի եւ սիդովնի. եւ մտեալ ի տուն՝ ոչ ումեք կամէր յայտնել, եւ ոչ կարաց ծածկել։
და აღდგა მიერ და წარვიდა საზღვართა ტჳროსისათა და სიდონისათა. და შევიდა სახიდ და არავისა უნდა გამოცხადების, და ვერ დაეფარა იგი.
და მიერ აღდგა და წარვიდა საზღვართა ტუიროზისათა და სიდონისათა. შევიდა სახლსა და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინ, და ვერ ჴელ-ეწიფა დაფარვად.
და მიერ აღდგა და წარვიდა საზღვართა ტჳროსისა და სიდონისათა და შევიდა სახლსა და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინმე, და ვერ ჴელ-ეწიფა დაფარვად.
და მიერ აღდგა და წარვიდა საზღვართა ტჳროსისა და სიდონისათა და შევიდა სახლსა და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინმე, და ვერ ჴელ-ეწიფა დაფარვად.
ἀλλ' εὐϑὺς ἀκούσασα γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧς εἶχεν τὸ ϑυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάϑαρτον, ἐλϑοῦσα προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ·
Լուաւ կին մի զնմանէ, որոյ դուստր իւր նեղեալ էր յայսոյ պղծոյ. եկն՝ անկաւ առաջի նորա։
ესმა დედაკაცსა ერთსა, რომლისაჲ ასული გუემულ იყო ეშმაკისაგან, შეურდა ფერჴთა მისთა.
რამეთუ ესმა ვისმე დედაკაცსა მისთუის, რომელსა ესუა ასული, სულითა არაწმიდითა სნეული; მოვიდა და შეურდა ფერჴთა მისთა.
რამეთუ ესმა ვისმე დედაკაცსა მისთჳს, რომელსა ესუა ასული, სულითა არაწმიდითა ურვილი, და მოვიდა და შეუვრდა ფერჴთა მისთა.
რამეთუ ესმა ვისმე დედაკაცსა მისთჳს, რომელსა ესუა ასული, სულითა არაწმიდითა ურვეული, და მოვიდა და შეუვრდა ფერჴთა მისთა.
ἡ δὲ γυνὴ ἦν ῾Ελληνίς, Συροϕοινίκισσα τῷ γένει· καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς ϑυγατρὸς αὐτῆς.
Եւ կինն՝ էր հեթանոս, փիւնիկ ասորի յազգէ. եւ աղաչէր զնա՝ զի զդեւն հանցէ ի դստերէ նորա։
ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ასური ფჳნიკელი ნათესავით, და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა ეშმაკი იგი განჴადა ასულისა მისისაგან.
ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ნათესავით ასური, ზღუისკიდით, და ევედრებოდა მას, რაჲთა ეშმაკი განჴადოს ასულისაგან მისისა.
ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ნათესავით ასური ზღჳსკიდელი, და ევედრებოდა მას, რაჲთა განჴადოს ეშმაკი იგი ასულისაგან მისისა.
ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ნათესავით ასური ფინიკელი, ზღჳსკიდით, და ევედრებოდა მას, რაჲთა განჴადოს ეშმაკი იგი ასულისაგან მისისა.
καὶ ἔλεγεν αὐτῇ, ῎Αϕες πρῶτον χορτασϑῆναι τὰ τέκνα, οὐ γάρ ἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ τοῖς κυναρίοις βαλεῖν.
Եւ Յիսուս ասէ ցնա. թոյլ տուր, նախ յագեսցին մանկունք. զի ոչ է բարւառնուլ զհաց մանկանց եւ արկանել շանց։
და იესუ ჰრქუა მას: აცადე პირველად განძღომად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღებად პური შვილთაგან და დადებად ძაღლთა.
ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაცადე პირველად განძღებად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღებად პური შვილთა და დაგებად ძაღლთა.
ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაცადე პირველად განძღებად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღებაჲ პურისაჲ შვილთაგან და დადებად ძაღლთა.
ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაცადე პირველად განძღებად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღებაჲ პურისაჲ შვილთაგან და დაგებად ძაღლთა.
ἡ δὲ ἀπεκρίϑη καὶ λέγει αὐτῷ, Κύριε, καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσϑίουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων.
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. տէր՝ եւ շունք ի փշրանաց սեղանոյ մանկանց կերակրին։
მან მიუგო და ჰრქუა: ჰე, უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამედ ნაბიჭსა ყრმათასა.
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამედ ნაბიჭისაგან უფალთა მათთაჲსა.
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამედ ბიჭისაგან შვილთაჲსა.
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამედ ნამუსრევისაგან შვილთაჲსა.
καὶ εἶπεν αὐτῇ, Διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε, ἐξελήλυϑεν ἐκ τῆς ϑυγατρός σου τὸ δαιμόνιον.
Եւ ասէ ցնա. Վասն այդր բանի՝ երթ, ել դեւն ի դստերէ քումմէ։
ხოლო იესუ ჰრქუა მას: და ამის სიტყჳსათჳს გუალე! გამოჴდა ეშმაკი იგი ასულისაგან შენისა.
ხოლო უფალმან ჰრქუა მას: მაგის სიტყუისათჳს ვიდოდე! განსრულ არს ეშმაკი ასულისაგან შენისა.
ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაგის სიტყჳსათჳს ვიდოდე! განსრულ არს ეშმაკი ასულისაგან შენისა.
ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაგის სიტყჳსათჳს ვიდოდე! განსრულ არს ეშმაკი ასულისაგან შენისა.
καὶ ἀπελϑοῦσα εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς εὗρεν τὸ παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυϑός.
Գնաց ի տուն իւր, եւ եգիտ ելեալ զդեւն, եւ զդուստրն, զի անկեալ ծնէր ի մահիճս։
და მივიდა სახიდ თჳსა, პოვა ეშმაკი იგი განსრული და ასული იგი დაგდებული ცხედარსა ზედა.
და იგი წარვიდა სახიდ თუისა, პოა, რამეთუ ეშმაკი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი დაჯდო\მილ იყო ცხედარსა ზედა.
და წარვიდა დედაკაცი იგი სახიდ თჳსა და პოვა, რამეთუ ეშმაკი იგი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი შემოსილი და მჯდომარჱ ცხედარსა ზედა.
და წარვიდა დედაკაცი იგი სახიდ თჳსა და პოვა, რამეთუ ეშმაკი იგი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი შემოსილი, მჯდომარჱ ცხედარსა ზედა.
Καὶ πάλιν ἐξελϑὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου ἦλϑεν διὰ Σιδῶνος εἰς τὴν ϑάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεως.
Եւ ելեալ միւսանգամ ի սահմանացն տիւրոսի եւ սիդովնի, եւ եկն ի ծովեզրն գալիլեացւոց ի մէջ սահմանացն ի դեկապոլիս։
და მერმე გამოვიდა საზღვრით ტჳროსისაჲთ და სიდონისაჲთ, მოვიდა იგი ზღუასა მას გალილეაჲსასა, საშოვალ საზღვართა ათქალაქისათა.
და მერმე გამოვიდა საზღვართაგან ტუიროსისათა და სიდონისათა და მოვიდა ზღუასა მას გალილეაჲსასა, შორის საზღვართა ათქალაქისათა.
და მერმე გამოვიდა საზღვართაგან ტჳროსისა და სიდონისათა და მოვიდა ზღუასა მას გალილეაჲსასა, შორის საზღვართა ათქალაქისათა.
და მერმე კუალად გამოვიდა საზღვართაგან ტჳროსისა და სიდონისათა და მოვიდა ზღუასა მას გალილეაჲსასა, შორის საზღვართა ათქალაქისათა.
καὶ ϕέρουσιν αὐτῷ κωϕὸν καὶ μογιλάλον, καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιϑῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα.
Եւ բերին առաջի նորա խուլ մի եւ համր. եւ աղաչեցին՝ զի ձեռն դիցէ ի վերայ նորա։
და ევედრებოდეს, რომელთა მოეღო ყრმაჲ ერთი უტყჳ, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მას.
და მოართუეს მას ყრუი და ძნიად მეტყუელი, ევედრებოდეს მას, რაჲთა ჴელი დასდვას მას ზედა.
და მოართუეს მას ყრუჲ და ძნიად მეტყუელი და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ჴელი დასდვას მას ზედა.
და მოართუეს მას ყრუჲ და ძნიად მეტყუელი და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ჴელი დასდვას მას ზედა.
καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατ' ἰδίαν ἔβαλεν τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ,
Եւ առեալ զնա մեկուսի յամբոխէ անտի, արկ զմատունս իւր ընդ ականջս նորա՝ եւ եթուք անդր. եւ կալաւ զլեզուէ նորա։
და გა-რე-იყვანა იგი ერისა მისგან მარტოდ და დაასხნა თითნი მისნი მის ზედა და ჰნერწყუა ყურთა შინა მისთა და შეახო ენასა მისსა
და განიყვანა იგი ერისა მისგან თუისაგან ...
და განიყვანა იგი ერისა მისგან თჳსაგან და დაასხნა თითნი მისნი და ჰნერწყუა ყურთა მისთა და შეახო ენასა მისსა,
და განიყვანა ერისა მისგან თჳსაგან და დაასხნა თითნი მისნი ყურთა მისთა და ჰნერწყუა და შეახო ენასა მისსა,
καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξεν, καὶ λέγει αὐτῷ, Εϕϕαϑα, ἐστιν, Διανοίχϑητι.
Հայեցաւ յերկինս՝ յոգոց եհան՝ եւ ասէ. եփփաթա, որ է՝ բացիր։
და აღიხილნა ცად, სულთ-ითქუნა და ჰრქუა მას: ეფფათა! რომელ არს: განგეხუნედ.
და აღიხილნა ზეცად და ჰრქუა მას: ეფფათა! რომელ არს: განეხუენედ!
და აღიხილნა ზეცად და სულთ-ითქუნა და ჰრქუა მას: ეფფათა! რომელ არს: განეხუენით!
καὶ [εὐϑέως] ἠνοίγησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί, καὶ ἐλύϑη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρϑῶς.
Եւ նոյնժամայն բացան լսելիքն նորա, եւ լուծան կապանք լեզուի նորա. եւ խօսէր՝ ուղիղ։
და მუნქუესვე განეხუნეს მას სასმენელნი მისნი, და განეჴსნა კრულებაჲ იგი ენისა მისისაჲ, და იტყოდა მართლ.
და მეყსეულად განეხუნეს მას სასმენელნი, და განჰჴსნდა კრულებაჲ ენისა მისისაჲ, და იტყოდა მართლ.
და მეყსეულად განეხუნეს მას სასმენელნი, და განჰჴსნდა კრულებაჲ ენისა მისისაჲ, და იტყოდა მართლად.
καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ λέγωσιν· ὅσον δὲ αὐτοῖς διεστέλλετο, αὐτοὶ μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.
Եւ պատուիրեաց նոցա զի մի ումէք ասիցեն։ Եւ որչափ նա պատուիրէր նոցա նոքա եւս առաւել քարոզէին։
და ამცნო მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან. ხოლო იგი რაოდენ ამცნებდა მათ, უფროჲს უმეტესად ქადაგებდეს.
და ამცნო მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან, და, რაოდენ იგი ამცნებდა მათ, იგინი უფროჲს მიმოდასდებდეს.
და ამცნო მათ, რაჲთა არა ვის უთხრან, და, რაოდენ იგი ამცნებდა მათ, იგინი უფროჲს მიმოდასდებდეს.
καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες, Καλῶς πάντα πεποίηκεν· καὶ τοὺς κωϕοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶ [τοὺς] ἀλάλους λαλεῖν.
Եւ եւս քան զեւս զարմանային եւ ասէին. Զամենայն ինչ բարւոք գործեաց սա, զի խլից՝ լսել տայ, եւ համերց խօսել։
და უმეტესად განუკჳრდებოდა და იტყოდეს: კეთილად ყო ყოველი, რამეთუ ყრუთა ასმენს და უტყუთა ატყუებს.
და უმეტჱსად განუკჳრდებოდა და იტყოდეს: ყოველსავე კეთილსა იქმს: ყრუთა ასმენს და უტყუთა ატყუებს.
და უმეტესად განუკჳრდებოდა და იტყოდეს: ყოველსავე კეთილსა იქმს: ყრუთა ასმენს და უტყუთა ატყუებს.
