Καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν ϑάλασσαν. καὶ συνάγεται πρὸς αὐτὸν ὄχλος πλεῖστος, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καϑῆσϑαι ἐν τῇ ϑαλάσσῃ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος πρὸς τὴν ϑάλασσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἦσαν.
Դարձեալ սկսաւ ուսուցանել առ ծովեզերբն. եւ խռնեցան զնովաւ ժողովուրդք բազումք, մինչեւ ի նաւ մտանել նմա, եւ նստել ի ծովուն. եւ ամենայն ժողովուրդքն զծովեզերբն՝ զցամաքն ունէին։
მერმე იწყო სწავლად ზღჳსკიდესა; და შეკრბა მისა ერი მრავალი, და იგი აჴდა ნავსა და დაჯდა ზღუასა შინა; და ყოველი იგი ერი მის თანა ზღუასა თანა ქუეყანასა ზედა იყო.
მერმე კუალად იწყო სწავლად ზღჳსკიდესა ზედა; და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრე შესლვად მისა ნავად, და დაჯდა იგი ნავსა მას ზღუასა შინა; და ყოველი იგი ერი ზღჳსკიდესა ქუეყანასა დგა.
მერმე კუალად იწყო სწავლად ზღჳსკიდესა; და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრე შესლვადმდე მისა ნავად, და დაჯდა იგი ნავსა მას ზღუასა შინა; და ყოველი იგი ერი ზღჳსკიდესა ქუეყანასა ზედა დგა.
καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν παραβολαῖς πολλά, καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ,
Եւ ուսուցանէր զնոսա առակօք բազում ինչ։ Եւ ասէր նոցա ի վարդապետութեան իւրում։
და ასწავებდა მათ იგავით ფრიად და ეტყოდა მათ სწავლასა მას მისსა:
და ასწავებდა მათ იგავით ფრიად და ეტყოდა მათ სწავლასა მას მისსა:
და ასწავებდა მათ იგავით ფრიად და ეტყოდა მათ სწავლასა მას მისსა:
᾽Ακούετε. ἰδοὺ ἐξῆλϑεν ὁ σπείρων σπεῖραι.
Լսէք ահաւասիկ ել սերմանօղ սերմանել։
ისმინეთ: აჰა, გამოვიდა მთესვარი თესვად.
ისმინეთ ესე: გამოვიდა მთესვარი თესვად.
ისმინეთ ესე: გამოვიდა მთესვარი თესვად.
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλϑεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέϕαγεν αὐτό.
Եւ եղեւ ի սերմանելն, ոմն անկաւ առ ճանապարհաւ, եւ եկն թռչուն եւ եկեր զնա։
და იყო, თესვასა მას რომელიმე დავარდა გზასა თანა, და მოვიდეს მფრინველნი და შეჭამეს იგი.
და იყო თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, და მოვიდეს მფრინველნი და შეჭამეს იგი.
და იყო თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მოვიდეს მფრინველნი და შეჭამეს იგი.
καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδες ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐϑὺς ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάϑος γῆς·
Եւ այլն անկաւ յապառաժի՝ ուր ոչ գոյր հող բազում. եւ վաղվաղակի բուսաւ։ քանզի ոչ գոյր հիւթ երկրին,
და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო სისქე მიწისაჲ ფრიად, და მუნქუესვე აღმოსცენდა, არა ედვა მას სიზრქჱ.
და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა-იგი არა იყო მიწაჲ ფრიად, და მეყსეულად აღმოსცენდა, რამეთუ არა იყო სიღრმჱ მიწისაჲ.
და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო მიწაჲ ფრიად, და მეყსეულად აღმოსცენდა, და რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ.
καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσϑη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνϑη.
Եւ յորժամ ծագեաց արեւ՝ ջեռաւ, եւ զի ոչ գոյին արմատք՝ ցամաքեցաւ։
ხოლო აღმობრწყინებასა მზისასა დასცხა მას, რამეთუ ძირ არა დაებნეს, და განჴმა.
და ვითარცა მზჱ აღმოჰჴდა დასცხა, და, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს, განჴმა.
და ვითარცა მზჱ აღმოჰჴდა და დასცხა, და, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს, განჴმა.
καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνϑας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανϑαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν.
Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց. ելին փուշքն եւ հեղձուցին զնա, եւ պտուղ ոչ ետ։
და სხუაჲ დავარდა ეკალთა შინა; აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშდვეს იგი, და ნაყოფი არა გამოჰცა.
და სხუაჲ დავარდა ეკალთა შინა; და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი, და ნაყოფი ვერ გამოიღო.
და სხუაჲ დავარდა ეკალთა შორის; და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი, და ნაყოფი ვერ გამოიღო.
καὶ ἄλλα ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν, καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξανόμενα, καὶ ἔϕερεν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.
Եւ այլն անկաւ յերկիր բարւոք,. եւ ելեալ աճեցեալ տայր պտուղ, եւ բերէր ընդ միոյ՝ երեսուն, եւ ընդ միոյ՝ վաթսուն, եւ ընդ միոյ՝ հարեւր։
და სხუაჲ დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და გამოსცის ნაყოფი აღმოცენებული და აღორძინებული, და გამოიღის ერთმან ოცდაათი და სამმეოცი და ასი.
და სხუაჲ დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და მოსცემდა ნაყოფსა, აღმოვიდოდა და აღორძნდებოდა და მოაქუნდა ოცდაათეული, სამეოცეული და ასეული.
და სხუაჲ დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და მოსცემდა ნაყოფსა, აღმოვიდოდა და აღორძნდებოდა და მოაქუნდა ოცდაათეული, სამეოცეული და ასეული.
καὶ ἔλεγεν, ῝Ος ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Եւ ասէր. որ ունիցի ականջս լսելոյ լուիցէ։
და იტყოდა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!
და ეტყოდა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
და ეტყოდა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
Καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνας, ἠρώτων αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα τὰς παραβολάς.
Եւ իբրեւ եղեւ առանձինն, հարցին ցնա որ զնովաւն էին աշակերտօքն հանդերձ՝ զառակսն։
რაჟამს უკუე იყო მარტოდ, ჰკითხეს მას, რომელ იყვნეს გარემოჲს მისსა ათორმეტითურთ, იგავები იგი.
და ოდეს იგი იყოს თჳსაგან ჰკითხეს მას მოწაფეთა მისთა: რაჲ არს იგავი ესე?
და ოდეს იყო თჳსაგან, ჰკითხეს მას მოწაფეთა მისთა: რაჲ არს იგავი ესე?
და ოდეს იყო იგი თჳსაგან, ჰკითხეს მას მოწაფეთა მისთა: რაჲ არს იგავი ესე?
καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, ῾Υμῖν τὸ μυστήριον δέδοται τῆς βασιλείας τοῦ ϑεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται,
Եւ ասէ ցնոսա. ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեան Աստուծոյ։ Բայց նոցա որ արտաքինքն են՝ ամենայն ինչ առակօք լինի։
და ჰრქუა მათ: თქუენდა მიცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ იგი სასუფეველისა მის ღმრთისაჲ, ხოლო მათ გარეწართა -- იგავით სიტყუად.
ხოლო იგი ეტყოდა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ იგი სასუფეველისა ღმრთისაჲ, ხოლო მათ გარეშეთა -- ყოველივე იგავით სიტყუად.
ხოლო იგი ეტყოდა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ იგი სასუფეველისა ღმრთისაჲ, ხოლო მათ გარეშეთა -- ყოველივე იგავით სიტყუად.
ხოლო იგი ეტყოდა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ იგი სასუფეველისა ღმრთისაჲ, ხოლო გარეშეთა მათ -- ყოველივე იგავით სიტყუად.
ἵνα βλέποντες βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴ συνιῶσιν, μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀϕεϑῇ αὐτοῖς.
Զի տեսանելով տեսցեն՝ մի տեսցեն, լսելով լուիցեն՝ եւ մի իմասցին. զի մի երբէք դարձցին՝ եւ թողցի նոցա։
რაჲთა ხედვით ხედვიდენ და ვერ იხილონ და სმენით ესმოდის და ვერ გულისხმა-ყონ, ნუუკუე მოიქცენ და მიეტევოს მათ.
რაჲთა ხედვით ხედვიდენ და არა იხილონ და სმენით ესმოდის და ვერ გულისხმა-ყონ, ნუუკუე მიეტეოს მათ.
რაჲთა ხედვით ხედვიდენ და არა იხილონ და სმენით ესმოდის და ვერ გულისხმა-ყონ, ნუუკუე მოიქცენ და მიეტეოს მათ.
რაჲთა ხედვით ხედვიდენ და არა იხილონ და სმენით ესმოდის და ვერ გულისჴმა-ყონ, ნუუკუე მოიქცენ და მიეტევოს მათ ცოდვაჲ მათი.
Καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσϑε;
Եւ ասէ ցնոսա. ոչ գիտէք զառակս զայս, եւ զիարդ զամենայն առակսն գիտիցէք։
და ჰრქუა მათ: არავე იცით იგავი ესე და უკუე ყოველნი იგავნი ვითარმე გულისხმა-ჰყვნეთ?
და ჰრქუა მათ: არა იცით იგავი ესე? და ვითარ უკუე ყოველნი იგავნი გულისხმა-ჰყვნეთ?
და ჰრქუა მათ: არა იცითა იგავი ესე? და ვითარ უკუე ყოველნი იგავნი გულისხმა-ჰყვნეთ?
და ჰრქუა მათ: არა იცითა იგავი ესე? და ვითარ უკუე ყოველნი იგავნი გულისჴმა-ჰყვნეთ?
ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.
Որ սերմանէն՝ զբանն սերմանէ։
მთესვარმან მან სიტყუაჲ დასთესის.
რომელი-იგი სთესავს, სიტყუასა ამას კეთილსა [სთესავს].
რომელ-იგი სთესავს, სიტყუასა მას სთესავს.
რომელი-იგი სთესავს, სიტყუასა მას სთესავს.
οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγος, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐϑὺς ἔρχεται ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον εἰς αὐτούς.
Եւ նոքա են որ առ ճանապարհաւն, ուր բանն սերմանի. եւ յորժամ լսեն զնա, գայ սատանայ՝ եւ հանէ զբանն սերմանեալ ի սիրտս նոցա։
ხოლო ესენი არიან გზისათანანი, სადა-იგი დაეთესნეს სიტყუანი, და რაჟამს ისმინიან მისი, მოვიდის ეშმაკი და მიუღის სიტყუაჲ იგი დათესული მათდამიმართი.
ხოლო ესენი არიან, რომელნი გზასა ზედა, სადა-იგი დასთესის სიტყუაჲ. და რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ იგი მისი, მოვიდის ეშმაკი და მოუღის სიტყუაჲ იგი მისი, დათესული მათა მიმართ.
ხოლო ესენი არიან, რომელნი-იგი გზასა ზედა, სადა-იგი დაეთესის სიტყუაჲ; და რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ იგი მისი, მოვიდის ეშმაკი და მოუღის მათ სიტყუაჲ იგი, დათესული მათა მიმართ.
ხოლო ესენი არიან, რომელნი-იგი გზასა ზედა, სადა-იგი დაეთესის სიტყუაჲ; და რაჟამს ისმინიან, მეყსეულად მოვიდის ეშმაკი და მიუღის მათ სიტყუაჲ იგი გულთაგან მათთა.
καὶ οὗτοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι, οἳ ὅταν ἀκούσωσιν τὸν λόγον εὐϑὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν,
Եւ նոքա են որ յապառաժին սերմանեցան. որք յորժամ լսիցեն զբանն, վաղվաղակի խնդութեամբ ընդունին։
და ესენი არიან კლდოვანსა ზედა დათესულნი: რომელთა რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ იგი, და მუნქუესვე სიხარულით შეიწყნარიან;
და ესენი არიან კლდოვანსა მას ზედა დათესილნი იგი, რომელთა რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ, მეყსეულად სიხარულით მიიღიან;
და ესენი არიან კლდოვანსა მას დათესულნი, რომელთა-იგი რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ, მეყსეულად სიხარულით მიიღიან,
და ესენი არიან კლდოვანსა მას დათესულნი, რომელთა-იგი რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ, მეყსეულად სიხარულით მიიღიან,
καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖς ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν· εἶτα γενομένης ϑλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐϑὺς σκανδαλίζονται.
Եւ զի ոչ ունին արմատս յանձինս, այլ առ ժամանակ մի են. ապա ի հասանել նեղութեան կամ հալածման վասն բանին, վաղվաղակի գայթագղին։
და არა უბნ მათ ძირ, არამედ საწუთრო არიედ; მერმე, რაჟამს შეემთხჳის ჭირი, ანუ დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მუნქუესვე ცთიან.
და არა დაუბამნ ძირი მათ შორის, არამედ საწუთრო არიედ; და რაჟამს მოიწიოს ჭირი გინა დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაჰპკოლდიან.
და არა უბნ ძირი მათ შორის, არამედ საწუთო არიედ; და, რაჟამს მოიწიის ჭირი გინა დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაბრკოლდიან.
და, რამეთუ არა უბნ ძირი მათ შორის, არამედ საწუთო არიედ; და, რაჟამს მოიწიის ჭირი ანუ დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაჰბრკოლდიან.
καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ εἰς τὰς ἀκάνϑας σπειρόμενοι· οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον ἀκούσαντες,
Իսկ որ ի մէջ փշոցն սերմանեցան, նոքա են՝ որ իբրեւ զբանն լսեն,
და რომელნი-იგი ეკალთა შორის დაეთესნეს, ესე არიან: რომელთა სიტყუაჲ იგი ისმინიან.
და რომელნი ეკალთა შორის დაეთესნეს, ესენი არიან, რომელთა სიტყუაჲ იგი ისმინიან,
და რომელნი ეკალთა შორის დაეთესნეს, ესენი არიან, რომელთა სიტყუაჲ იგი ისმინიან,
და რომელნი ეკალთა შორის დაეთესნეს, ესენი არიან, რომელთა სიტყუაჲ იგი ისმინიან,
καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιϑυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται.
եւ հոգք աշխարհիս, եւ պատրանք մեծութեան մտանեն եւ հեղձուցանեն զբանն՝ եւ անպտուղ լինի։
და ზრუნვათა ამის სოფლისათა და საცთურმან სიმდიდრისამან, რომელ შეერინიან, შეაშთვიან სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის.
და ზრუნვანი ამის სოფლისანი და საცთური სიმდიდრისაჲ შეუჴდის, და შეაშთვიან სიტყუანი იგი, და უნაყოფო იქმნის
და ზრუნვანი ამის სოფლისანი და საცთური სიმდიდრისაჲ შეუჴდის, და შეაშთვიან სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის.
და ზრუნვანი ამის სოფლისანი და საცთური სიმდიდრისაჲ შეუჴდის, და შეაშთვიან სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის.
καὶ ἐκεῖνοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντες, οἵτινες ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποϕοροῦσιν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.
Եւ նոքա են որ յերկիրն բարւոք սերմանեցան, որք լսեն զբանն՝ եւ ընդունին, եւ տան պտուղ, ընդ միոյ՝ երեսուն, եւ ընդ միոյ՝ վաթսուն, եւ ընդ միոյ՝ Հարեւր։
და ესე არიან, რომელნი ქუეყანასა მას კეთილსა დაეთესნეს: რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ იგი და შეიწყნარიან და ნაყოფი გამოიღიან: ერთმან -- ოცდაათი, ერთმან -- სამმეოცი და ერთმან -- ასი.
და [ესენი] არიან, რომელნი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესნეს, რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ იგი და ნაყოფ[ი] გამოიღიან ოცდაათეული და სამოცეული და ასეული.
და ესენი არიან, რომელნი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესნეს, რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ იგი და შეიწყნარიან და ნაყოფი გამოიღიან ოცდაათეული და სამოცეული და ასეული.
და ესენი არიან, რომელნი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესნეს, რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ იგი და შეიწყნარიან და ნაყოფი გამოიღიან ოცდაათეული და სამოცეული და ასეული.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Μήτι ἔρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεϑῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην; οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεϑῇ;
Եւ ասէ ցնոսա. մի եթէ՝ գայ ճրագ զի ընդ գրուանաւ դնիցի, կամ ընդ մահճօք. ոչ ապաքէն ի վերայ աշտանակի դնիցի։
და ჰრქუა მათ: მო-ნუ ვინ-იღის სანთელი და ქუე შედგის ჴჳმირსა, ანუ ცხედარსა ქუეშე? არამედ რაჲთა სასანთლესა ზედა დაიდგას.
და ეტყოდა მათ: ნუ სანთელი მოიღიან და ჴჳმირსა ქუეშე დადგიან? ანუ არა სასანთლესა ზედა დადგიან?
და ეტყოდა მათ: ნუ სანთელი მოიღიან და ჴჳმირსა ქუეშე შედგიან, ანუ ცხედარსა ქუეშე დადგიან? ანუ არა სასანთლესა ზედა დადგიან.
და ეტყოდა მათ: ნუ სანთელი მოიღიან და ჴჳმირსა ქუეშე შედგიან, ანუ ცხედარსა ქუეშე დადგიან? ანუ არა სასანთლესა ზედა დადგიან.
οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν ἐὰν μὴ ἵνα ϕανερωϑῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυϕον ἀλλ' ἵνα ἔλϑῃ εἰς ϕανερόν.
Զի չէ ինչ ի ծածուկ, որ թէ ոչ յայտնեսցի. եւ ոչ եղեւ ինչ գաղտնի, եթէ ոչ ի յայտ գայցէ։
რამეთუ არა არს საიდუმლოჲ, რომელიმცა არა განცხადნა, და არცა დაფარული რაჲ არს, რომელი არა გამოჩნდეს.
რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა განცხადნეს, არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა გამოჩნდეს.
რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, არცა იყოს საიდუმლოჲ, არამედ რაჲთა განცხადებულად მოვიდეს.
რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, არცა იყოს საიდუმლოდ, არამედ რაჲთა განცხადებულად მოვიდეს.
εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Եթէ ոք ունիցի ականջս լսելոյ, լուիցէ։
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ესმოდენ!
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Βλέπετε τί ἀκούετε. ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηϑήσεται ὑμῖν καὶ προστεϑήσεται ὑμῖν.
Եւ ասէ ցնոսա. տեսէք զինչ լսէքդ, եւ յաւելցին ձեզ որոց լսէքդ. որով չափով չափէք՝ նովին չափեսցի ձեզ։
და ეტყოდა მათ: იგულეთ, რაჲ-ეგე გესმის, რამეთუ რომლითა საწყაულითა ჰწყვიდეთ, მითვე მოგეწყოს თქუენ და შეგემატოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის.
ႢႤႼႷႭႱ ႧႵႭჃႤႬ ႣႠ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ . . . . . . . . . . . . . ႢႤႱ/ႫႨႱ
და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რაჲ-ესე გესმის: რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მითვე მოგეწყოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის.
და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რაჲ-ესე გესმის: რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მოგეწყოს თქუენ და ზედადაგერთოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის.
და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რაჲ-ესე გესმის: რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მოგეწყოს თქუენ და ზედადაგერთოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის.
ὃς γὰρ ἔχει, δοϑήσεται αὐτῷ· καὶ ὃς οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρϑήσεται ἀπ' αὐτοῦ.
Որ ոք ունիցիտացի նմա. եւ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունին՝ բարձցի ի նմանէ։
რომელსა-იგი აქუნდეს, მოეცეს მას; და რომელსა არა აქუნდეს, რომელი-იგი აქუნდეს, მიეღოს მისგან.
Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႱႠ . . . . . . . ႫႨ/ႾႭჃႺႤႱ ႫႠႱ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას: და რომელსა არა აქუნდეს და რომელიცა აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მას.
რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას, და, რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა-იგი აქუს, მო-ვე-ეღოს მას.
რამეთუ, რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას, და, რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მას.
Καὶ ἔλεγεν, Οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ ϑεοῦ ὡς ἄνϑρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς
Եւ ասէր. այսպէս է արքայութիւն Աստուծոյ. որպէս զի այր մի արկանիցէ սերմանիս յերկրի.
და იტყოდა: ესრე არს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა კაცმანღა დასთესის თესლი ქუეყანასა ზედა
ႣႠ ႾႤႲႷႭႣႠ ႫႠႧ ႤႱ/ႰჁႧ ႠႰႱ ႱႠႱႭჃႴႤႥႤ/ႪႨ Ⴖ(ႫႰႧႨႱႠ)Ⴢ Ⴅ(ႨႧႠႰႺ)Ⴀ ႨႢႨ ႩႠႺႫႠႬ ႣႠႱႧႤႱႨႱ ႧႤႱႪႨ ႵႭჃႤ/ႷႠႬႠႱႠ
და ეტყოდა მათ: ესრეთ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი კაცმან დასთესის თესლი ქუეყანასა.
და ეტყოდა მათ: ესრჱთ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი კაცმან დასთესის თესლი ქუეყანასა
და ეტყოდა მათ: ესრეთ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი კაცმან დასთესის თესლი ქუეყანასა
καὶ καϑεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστᾷ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.
Եւ ննջիցէ, եւ յառնիցէ զցայգ եւ զցերեկ. եւ սերմանիքն բուսանիցին եւ աճիցեն. եւ նա ոչ գիտէ՝
და მან დაიძინის; და აღდგის ღამე და დღე, და თესლი იგი აღორძნდებინ, ვითარ არა უწყინ მან,
// ႣႠ ႣႠႨႻႨႬႨႱ ႣႠ Ⴀ[ႶႣ]ႢႨႱ ႶႠႫჁ ႣႠ Ⴃ[ႶჁ] ႣႠ [Ⴇ]ႤႱႪႨ ႨႢႨ ႠႶ[ႫႭ]ႺႤႬႣႨႱ ႣႠ [ႢႠ]/ႬႭႰႻ[Ⴌ]ႣႤႡႨႬ Ⴅ(ႨႧႠ)Ⴐ ႨႢႨ ႫႠႬ Ⴀ[Ⴐ]Ⴀ ႭჃႼ[Ⴗ]ႨႬ //
და დაიძინის; და აღდგის ღამე და დღე, დათესული იგი აღმოსცენდის და აღორძნდებინ, ვითარ-იგი მან არა უწყინ,
და დაიძინის; და აღდგის ღამჱ და დღჱ, და თესლი იგი აღმოსცენდის და განორძნდებინ, ვითარ-იგი მან არა უწყინ,
და დაიძინის; და აღდგის ღამე და დღე, და თესლი იგი აღმოსცენდის და განორძნდებინ, ვითარ-იგი მან არა უწყინ,
αὐτομάτη ἡ γῆ καρποϕορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτεν στάχυν, εἶτεν πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ.
թէ երկիրն ինքնին բերէ զպտուղ. նախ՝ զխոտն, եւ ապա՝ զհասկն, եւ ապա՝ ցորեան ատոք ի հասկին։
რამეთუ თავით თჳსით ქუეყანამან მან გამოიღის ნაყოფი: პირველად თივაჲ, მერმე თავი, მაშინღა სრული იფქლი თავსა მას შინა.
Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) Ⴇ[Ⴣ]Ⴑ[ႨႧ] ႧႠႥႨႧ ႵႭჃႤ/ႷႠႬႠჂ ႬႠႷႭႴႱႠ ႢႠ/ႫႭႨ[ႶႤႡႬ] [ႮႨႰ]ႥႤႪ[ႠႣ] ႼႭჃႤႪႨ ႫႤႰႫႤ ႧႠႥႨ ႣႠ . . . . . . . ႨႴႵႪႨ ႧႠႥႱႠ ႫႠႱ ႸႨ/ႬႠ
რამეთუ თჳსით თავით ქუეყანამან ნაყოფი გამოიღის: პირველად წუელი, მერმე თავი და მაშინღა სავსე იფქლითა თავსა მას შინა.
რამეთუ თჳსით თავით ქუეყანაჲ ნაყოფსა გამოიღებნ: პირველად წუელი, მერმე თავი, და მაშინღა სავსჱ იფქლი თავსა მას შინა.
რამეთუ თჳსით თავით ქუეყანაჲ ნაყოფსა გამოიღებს: პირველად წუელი, მერმე თავი, მაშინღა სავსე იფქლი თავსა მას შინა.
ὅταν δὲ παραδοῖ ὁ καρπός, εὐϑὺς ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ ϑερισμός.
Այլ յորժամ տայցէ զպտուղն, վաղվաղակի առաքի մանգաղ. զի հասեալ են հունձք։
ხოლო რაჟამს დამწიფდის ნაყოფი იგი, მუნქუესვე მიავლინის მღული, რამეთუ მოწევნულ არნ მკაჲ მისი.
// ႣႠ Ⴐ(Ⴀ)Ⴏ(ႠႫ)Ⴑ ႫႭႾႺႨႱ ႬႠႷႭႴႨ ႫႤႷႱႤႭჃႪ/ႠႣ ႫႭႠႥႪႨႬႨႱ ႫႠႬ/ႢႠႪႨ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႫႭႾႨႼႨႠ ႫႩႠჂ
და რაჟამს მოსცის ნაყოფი, მეყსეულად მოავლინის მანგალი, რამეთუ მოიწია მკაჲ.
და რაჟამს მოსცის ნაყოფი, მეყსეულად მოავლინის მანგალი, რამეთუ მოიწიის მკაჲ.
და რაჟამს მოსცის ნაყოფი, მეყსეულად მოავლინის მანგალი, რამეთუ მოიწია მკაჲ.
Καὶ ἔλεγεν, Πῶς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ ϑεοῦ, ἢ ἐν τίνι αὐτὴν παραβολῇ ϑῶμεν;
Եւ ասէր, ում նմանեցուսցուք զարքայութիւնն Աստուծոյ, կամ որով առակաւ՝ առակեսցուք զնա։
და ეტყოდა: ვითარ ვამსგავსოთ სასუფეველი ღმრთისაჲ? ანუ რომლისა თანა იგავისა დაუდვათ იგი?
ႣႠ ႾႤႲႷႭႣႠ ႰႠႱႠ Ⴞ/ႭჃႠႫႱႢႠႥႱႭ ႱႠႱႭჃ/ႴႤႥႤႪႨ Ⴖ(ႫႰႧႨႱႠ)Ⴢ ႠႬႭჃ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႨ ႨႢႠႥႨ ႫႭႥႨႶႭ ႫႨႱ/ႧჃႱ
და ეტყოდა: რასა ვამსგავსო[თ] სასუფეველი ღმრთისაჲ? ანუ რომელი იგავი მოვიღოთ?
და იტყოდა: რასა ვამსგავსოთ სასუფეველი ღმრთისაჲ? ანუ რომელი იგავი მოვიღოთ მისთჳს?
და ეტყოდა: რასა ვამსგავსოთ სასუფეველი ღმრთისაჲ? ანუ რომელი იგავი მოვიღოთ მისთჳს?
ὡς κόκκῳ σινάπεως, ὃς ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερον ὂν πάντων τῶν σπερμάτων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς,
Որպէս հատն մանանխոյ՝ որ յորժամ սերմանիցէ յերկրի, փոքրագոյն է քան զամենայն սերմանիս՝ որ են յերկրի։
ვითარცა მარცუალი მდოგჳსაჲ, რომელი-იგი დაეთესის ქუეყანასა ზედა, უმცირეს არს ყოველთა თესლთა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა.
// Ⴅ(ႨႧႠႰႺ)Ⴀ ႨႢႨ ႫႣႭႢჃ/ႱႠ ႫႠႰႺႭჃႠႪႨ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႨ [ႣႠ]/ႾႭჃႧႤႱႨႱ ႵႭჃႤႷႠ/ႬႠႱႠ ႠႰႱ ႨႢႨ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႧႠ
ვითარცა მდოგჳსა მარცუალი, რომელი დაეთესის ქუეყანასა, უმცირჱს არნ იგი ყოველთა თესლთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.
ვითარცა მდოგჳსა მარცუალი, რომელი დაეთესის ქუეყანასა, უმცირჱს არს იგი ყოველთა თესლთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.
ვითარცა მდოგჳსა მარცუალი, რომელი დაეთესის ქუეყანასა, რამეთუ უმცირეს არს იგი ყოველთა თესლთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.
καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων καὶ ποιεῖ κλάδους μεγάλους, ὥστε δύνασϑαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν.
Եւ յորժամ սերմանիցի, բուսանի եւ լինի մեծ քան զամենայն բանջար եւ արձակէ ոստս մեծամեծս, մինչեւ բաւական լինել ընդ հովանեաւ նորա թռչնոց երկնից բնակել։
და რაჟამს დაეთესის, აღმოსცენდის და იქმნის იგი უფროჲს ყოველთა მხალთა და აღუტევნის რტონი დიდნი, ვითარმედ შესაძლებელ არნ აჩრდილსა მისსა ქუეშე მფრინველთაცა ცისათა დადგრომად.
და ოდეს დაეთესის და აღმოჰჴდის, იქმნის იგი უფროჲს ყოველთა მხალთა, დაიხუნის რტონი დიდნი, ვითარმედ შესაძლებელ არნ ქუეშე საგრილსა მისსა მფრინველნი ცისანი დადგრომად.
და ოდეს დაეთესის, აღმოჴდის და იქმნის იგი უფროჲს ყოველთა მხალთა და გამოიხუნის რტონი დიდ-დიდნი, ვითარმედ შესაძლებელ არნ ქუეშე საგრილსა მისსა მფრინველნი ცისანი დადგრომად.
და ოდეს დაეთესის, და აღმოჴდის და იქმნის იგი უფროჲს ყოველთა მხალთა და გამოიხუნის რტონი დიდ-დიდნი, ვითარმედ შესაძლებელ არნცა ქუეშე საგრილსა მისსა მფრინველთა ცისათა დადგრომად.
Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον, καϑὼς ἠδύναντο ἀκούειν·
Եւ այնպիսի առակօք խօսէր ընդ նոսա զբանն, որպէս կարօղ լինէին լսել.
და ესევითარითა მით იგავებითა ეტყოდა მათ სიტყუასა, რაოდენ შემძლებელ იყვნეს სმენად.
და ესევითარითა იგავითა ეტყოდა მათ სიტყუასა, ვითარცა შემძლებელ იყვნეს იგინი სმენად.
და ესევითარითა იგავითა ეტყოდა მათ სიტყუასა, ვითარცა შემძლებელ იყვნეს იგინი სმენად.
და ესევითარითა იგავითა ეტყოდა მათ სიტყუასა, ვითარცა შემძლებელ იყვნეს იგინი სმენად.
χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς, κατ' ἰδίαν δὲ τοῖς ἰδίοις μαϑηταῖς ἐπέλυεν πάντα.
Եւ առանց առակի ոչ ինչ խօսէր ընդ նոսա։ բայց առանձինն աշակերտացն իւրոց մեկնէր զամենայն։
და იგავისა გარეშე არას ეტყოდა მათ; ხოლო თჳსაგან მოწაფეთა თჳსთა განუმარტებნ ყოველსა.
და თჳნიერ იგავისა არას ეტყოდა მათ; ხოლო თჳსაგან მოწაფეთა გამოუთარგმანის ყოველი.
და თჳნიერ იგავისა არას ეტყოდა მათ; ხოლო თჳსაგან მოწაფეთა გამოუთარგმანის იგი ყოველი.
და თჳნიერ იგავისა არა რას ეტყოდა მათ; ხოლო თჳსაგან მოწაფეთა გამოუთარგმანის იგი ყოველი.
Καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης, Διέλϑωμεν εἰς τὸ πέραν.
Եւ ասէ ցնոսա յաւուր յայնմիկ՝ իբրեւ ընդ երեկս լինէր. եկայք անցցուք յայն կողմն։
და ჰრქუა მათ მას დღესა შინა, რაჟამს შემწუხრდა: მოედით და წიაღვჴდეთ მიერ.
მას დღესა შინა, ვითარცა შემწუხრდა, ჰრქუა მათ: წიაღვჴდეთ მიერ კერძო.
მას დღესა შინა, ვითარცა შემწუხრდა, ჰრქუა მათ: წიაღვჴდეთ მიერ კერძო.
καὶ ἀϕέντες τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦν ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα πλοῖα ἦν μετ' αὐτοῦ.
Թողուն զժողովուրդն, եւ առնուն զնա նաւաւն հանդերձ, եւ զայլ եւս նաւսն որ էին ընդ նմա։
და დაუტევეს ერი იგი და წარიყუანეს იგი, ვითარ იყო ნავსა მას შინა,
და დაუტევეს ერი იგი და წარიყვანეს იგი მოწაფეთა, ვითარცა იყო ნავსა მას შინა, და სხუაჲცა ნავები, რომელი იყო მის თანა.
და დაუტევეს ერი იგი და წარიყვანეს იგი მოწაფეთა, ვითარცა იყო ნავსა მას შინა, და სხუაჲცა ნავები, რომელ იყო მის თანა.
καὶ γίνεται λαῖλαψ μεγάλη ἀνέμου, καὶ τὰ κύματα ἐπέβαλλεν εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε ἤδη γεμίζεσϑαι τὸ πλοῖον.
Եւ լինէր մրրիկ մեծ հողմոյ, եւ զալիսն ի նաւն զեղոյր մինչ գրե թէ լի իսկ լինել։
და იყო ნიავქარი ქარისა დიდისაჲ და გარდაასხმიდა ღელვათა ნავსა მას, და აღ-ოდენმცა-ივსო იგი.
და იყო მეყსეულად ბორბალი ქარისაჲ დიდი და ღელვასა მას შთაასხმიდა ნავსა, ვითარმედ აღ-ცა-ივსებოდა ნავი იგი.
და იყო მეყსეულად ბორბალი ქარისაჲ დიდი და ღელვასა მას შთაასხმიდა ნავსა, ვითარმედ აღ-ცა-ივსებოდა ნავი იგი.
καὶ αὐτὸς ἦν ἐν τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεϕάλαιον καϑεύδων· καὶ ἐγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Διδάσκαλε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεϑα;
Եւ ինքն ննջէր ի խելս նաւին՝ ի վերայ բարձի։ Զարթուցանէին զնա՝ եւ ասէին. վարդապետ ոչինչ քեզ փոյթ, զի կորնչիմք աւասիկ։
ხოლო იგი თავადი წვა თავით კერძო სასთაულსა ზედა. და განაღჳძეს და ჰრქუეს მას: მოძღუარ, არა გჭირს შენ, რამეთუ წარვწყმდებით?
და თავადი იყო პირით კერძო თავსა მის ნავისასა და ეძინა. და განაღჳძებდეს მას და ეტყოდეს: მოძღუარ, არას ჰზრუნავ, რამეთუ წარვწყმდებით?
და თავადი იყო პირით კერძო თავსა მის ნავისასა და ეძინა. და განაღჳძებდეს მას და ეტყოდეს: მოძღუარ, არას ჰზრუნავ, რამეთუ წარვწყმდებით?
καὶ διεγερϑεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ ϑαλάσσῃ, Σιώπα, πεϕίμωσο. καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη.
Եւ զարթուցեալ սաստեաց հողմոյն, եւ ծովուն՝ ասէ. դադարեա կարկեաց։ եւ դադարեաց հողմն, եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ։
და განიღჳძა და შეჰრისხნა ქარსა და ზღუასა და ჰრქუა: დადუმენ და პირი დაიყავ! და დასცხრა ქარი იგი, და იყო დაყუდება დიდ.
და აღდგა და შეჰრისხნა ქარსა მას და ზღუასა და ჰრქუა: დადუმენ და დაიყავ პირი! და დასცხრა ქარი იგი, და იქმნა დაყუდება დიდ.
და აღდგა და შეჰრისხნა ქარსა მას და ზღუასა და ჰრქუა: დადუმენ და პირი დაიყავ! და დასცხრა ქარი იგი, და იქმნა დაყუდება დიდ.
καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τί δειλοί ἐστε; οὔπω ἔχετε πίστιν;
Եւ ասէ ցնոսա. ընդէր այդպէս վատասիրտք էք, չեւ եւս ունիք հաւատս։ եւ երկեան երկեւղ մեծ, եւ ասէին ցմիմեանս. ո ոք արդեւք իցէ սա, զի եւ հողմ եւ ծով հնազանդին սմա։
და ჰრქუა მათ: რად ეგდენ გულმედგარ ხართ და არღარა გაქუნს სარწმუნოებაჲ?
და ჰრქუა მათ: რაჲსა ესოდენ მოშიშ ხართ? ვითარ არა გაქუს სარწმუნოებაჲ?
და ჰრქუა მათ: რაჲსა ესოდენ მოშიშ ხართ? ვითარ არა გაქუს სარწმუნოებაჲ?
καὶ ἐϕοβήϑησαν ϕόβον μέγαν, καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους, Τίς ἄρα οὗτός ἐστιν ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ ϑάλασσα ὑπακούει αὐτῷ;
და შეეშინა შიშითა დიდითა და იტყოდეს: ვინმე არს ესე, რამეთუ ქარნი და ზღუაჲცა ერჩიან მას?
და შეეშინა მათ შიშითა დიდითა და იტყოდეს ურთიერთას: ვინმე არს ესე, რამეთუ ქარნიცა და ზღუაჲცა ერჩიან მას?
და შეეშინა მათ შიშითა დიდითა და იტყოდეს ურთიერთას: ვინმე არს ესე, რამეთუ ქარნიცა და ზღუაჲცა ერჩიან მას?
