Τότε ὁμοιωϑήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρϑένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλϑον εἰς ὑπάντησιν τοῦ νυμϕίου.
Յայնժամ նմանեսցի արքայութիւն երկնից տասն կուսանաց, որոց առեալ զլապտերս իւրանց՝ ելին ընդ առաջ փեսային եւ հարսին։
მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაჲ ათთა ქალწულთა, რომელთა მოიხუნეს სანთელნი მათნი და გამოვიდეს წინამიგებებად სიძისა.
მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაჲ ათთა მათ ქალწულთა, რომელთა აღინთნეს სამთელნი მათნი და განვიდეს მიგებებად სიძისა და სძლისა.
მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაჲ ათთა ქალწულთა, რომელთა აღიხუნეს სანთელნი თჳსნი და განვიდეს მიგებებად სიძისა და სძლისა.
მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაჲ ათთა ქალწულთა, რომელთა აღიხუნეს ლამპარნი თჳსნი და განვიდეს მიგებებად სიძისა.
πέντε δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν μωραὶ καὶ πέντε ϕρόνιμοι.
Հինգն ի նոցանէ յիմարք էին՝ եւ հինգն իմաստունք։
ხოლო ხუთნი იგი მათგანნი იყვნეს სულელ და ხუთნი -- ბრძენ.
ხოლო ხუთნი იგი მათგანნი იყვნეს სულელნი და ხუთნი -- ბრძენნი.
ხოლო ხუთნი იგი მათგანნი იყვნეს სულელნი და ხუთნი -- ბრძენნი.
ხოლო ხუთნი მათგანნი იყვნეს ბრძენნი და ხუთნი -- სულელნი.
αἱ γὰρ μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν οὐκ ἔλαβον μεϑ' ἑαυτῶν ἔλαιον·
Յիմարքն առին զլապտերսն, եւ ձէթ ընդ իւրեանս ոչ բարձին.
სულელთა მათ რა აღიხუნეს სანთელნი მათნი, არა აიღეს* მათ თანა ზეთი.
მიიხუნეს ბრძენთა მათ სანთელნი მათნი მათ თანა და მიიღეს ზეთი ჭურჭელთა მათთა,
მიიხუნეს სულელთა მათ სანთელნი მათნი და არა მიიღეს მათ თანა ზეთი.
მიიხუნეს სულელთა მათ ლამპარნი მათნი და არა მიიღეს მათ თანა ზეთი.
αἱ δὲ ϕρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις μετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν.
Իսկ իմաստունքն առին եւ ձէթ ամանօք ընդ լապտերս իւրեանց
ხოლო ბრძენთა მათ მიიღეს მათ თანა ზეთი საზეთითა მათითა სანთელთა მათთა თანა.
ხოლო სულელთა არა მიიღეს ზეთი.
ხოლო ბრძენთა მათ მიიღეს მათ თანა ზეთი ჭურჭერთა მათთა სანთელთა მათთა თანა.
ხოლო ბრძენთა მათ მიიღეს მათ თანა ზეთი ჭურჭელთა მათთა ლამპართა მათთა თანა.
χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμϕίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάϑευδον.
Եւ ի յամել փեսային, նիհրեցին ամենեքեան եւ ի քուն մտին։
და ვითარ ყოვნიდა სიძე იგი, მიერულა ყოველთა და დაიძინეს.
და დაყოვნებასა მას სიძისასა მიერულა ყოველთა და დაიძინეს.
და დაყოვნებასა მას სიძისასა მიერულა ყოველთა და დაიძინეს.
და დაყოვნებასა მას სიძისასა მიერულა ყოველთა და დაიძინეს.
μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν, ᾽Ιδοὺ ὁ νυμϕίος, ἐξέρχεσϑε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ.
Եւ ի մէջ գիշերի եղեւ բարբառ, ահա փեսայ գայ արիք ընդ առաջ նորա։
შუვაღამეს ოდენ ჴმა იყო: აჰა, ესერა, სიძჱ, გამოედით და მიეგებვოდეთ მას!
შუა ღამეს ოდენ ღაღადებაჲ იყო, ვითარმედ: აჰა ესერა სიძჱ მოვალს, აღდეგით და მივეგებვოდით მას.
შუვაღამესა ოდენ ღაღადებაჲ იყო, ვითარმედ: აჰა, ესერა, სიძჱ შემოვალს, აღდეგით და მივეგებვოდით მას.
ხოლო შუვაღამეს ოდენ ღაღადებაჲ იყო, ვითარმედ: აჰა, ესერა, სიძე მოვალს, გამოვედით მიგებებად მისა.
τότε ἠγέρϑησαν πᾶσαι αἱ παρϑένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν.
Յայնժամ յարեան ամենայն կուսանքն, եւ կազմեցին զլապտերսն իւրեանց։
მაშინ აღდგეს ყოველნი იგი ქალწულნი და აღიგნეს სანთელნი იგი მათნი.
მაშინ აღდგეს ყოველნი იგი ქალწულნი და აღიგნეს სანთელნი მათნი.
მაშინ აღდგეს ყოველნი იგი ქალწულნი და აღიგნეს სანთელნი მათნი.
მაშინ აღდგეს ყოველნი იგი ქალწულნი და აღიგნეს ლამპარნი მათნი.
αἱ δὲ μωραὶ ταῖς ϕρονίμοις εἶπαν, Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται.
Ասեն յիմարքն ցիմաստունսն, տուք մեզ յիւղոյդ ձերմէ, զի ահա՝ շիջձանին լապտերքս մեր։
ხოლო სულელნი იგი ეტყოდეს ბრძენთა მათ: გუეცით ჩუენცა ზეთი ზეთისა მაგის თქუენისაჲ, რამეთუ სანთელნი ჩუენნი დაგჳშრტებიან.
ხოლო სულელნი იგი ეტყოდეს ბრძენთა მათ: მეცით ჩუენ ზეთისაგან თქუენისა, რამეთუ სანთელნი ჩუენნი დაშრტებიან.
ხოლო სულელნი იგი ეტყოდეს ბრძენთა მათ: მეცით ჩუენ ზეთისაგან თქუენისა, რამეთუ სანთელნი ჩუენნი დაშრტებიან.
ხოლო სულელნი იგი ეტყოდეს ბრძენთა მათ: მეცით ჩუენ ზეთისაგან თქუენისა, რამეთუ ლამპარნი ჩუენნი დაშრტებიან.
ἀπεκρίϑησαν δὲ αἱ ϕρόνιμοι λέγουσαι, Μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσϑε μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς.
Պատասխանի ետուն իմաստունքն՝ եւ ասեն. գուցէ ոչ իցէ մեզ եւ ձեզ բաւական, այլ երթայք ի վաճառականս՝ եւ գնեսջիք ձեզ։
მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს: ნუუკუე ვერ გუეყოს ჩუენ და თქუენ; მივედით მოფარდულთა და იყიდეთ თქუენდა.
მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს: ნუუკუე ვერ გუეყოს ჩუენ და თქუენ, აწ წარვედით სავაჭროდ და იყიდეთ თავისა თქუენისა ზეთი.
მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს: ნუუკუე ვერ გუეყოს ჩუენ და თქუენ, არამედ წარვედით სავაჭროდ და იყიდეთ თავისა თქუენისა.
მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს: ნუუკუე ვერ კმა-გუეყოს ჩუენ და თქუენ, არამედ უფროჲსღა წარვედით სავაჭროდ და იყიდეთ თავისა თქუენისა.
ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλϑεν ὁ νυμϕίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλϑον μετ' αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσϑη ἡ ϑύρα.
Իբրեւ նոքա գնացին գնել՝ եւ եկն փեսայն եւ պատրաստքն մտին ընդ նմա ի հարսանիսն եւ փակեցաւ դուռնն։
მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი სყიდად, მოვიდა სიძე იგი, და მზანი იგი შევიდეს მის თანა ქორწილსა მას, და დაეჴშა კარი.
და წარვიდეს იგინი სყიდად; მოვიდა სიძჱ იგი, და განმზადებულნი იგი შევიდეს სიძისა თანა ქორწილსა მას და დაეჴშა მათ კარი.
და ვითარცა წარვიდეს იგინი სყიდად, მოვიდა სიძჱ იგი, და განმზადებულნი იგი შევიდეს სიძისა მის თანა ქორწილსა მას, და დაეჴშა კარი.
და ვითარცა წარვიდეს იგინი სყიდად, მოვიდა სიძე იგი, და განმზადებულნი იგი შევიდეს სიძისა თანა ქორწილსა მას, და დაეჴშა კარი.
ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρϑένοι λέγουσαι, Κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν.
Յետոյ՝ գան եւ այլ կուսանքն եւ ասեն. տէր տէր բաց մեզ։
უკუანაჲსკნელ მოვიდეს სხუანი იგი ქალწულნი და იტყოდეს: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენ!
შემდგომად მათსა მოვიდეს სხუანიცა ქალწულნი და ეტყოდეს: უფალო, განგჳღე ჩუენცა!
შემდგომად მათსა მოვიდეს სხუანიცა იგი ქალწულნი და ეტყოდეს: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენცა!
შემდგომად მათსა მოვიდეს სხუანიცა იგი ქალწულნი და იტყოდეს: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენ!
ὁ δὲ ἀποκριϑεὶς εἶπεν, ᾽Αμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς.
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ, ամէն ասեմ ձեզ, թէ ոչ գիտեմ զձեզ։
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ თქუენ: არა გიცნი თქუენ.
მაშინ მიუგოს და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: არა გიცნი.
მიუგო და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: არა გიცნი თქუენ.
ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: არა გიცნი თქუენ.
Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν.
Արթուն կացէք՝ զի ոչ գիտէք զօրն եւ ոչ զժամ։
აწ მღჳძარე იყვენით, რამეთუ არა უწყით დღე იგი, არცა ჟამი.
იღჳძებდით, რამეთუ არა იცით დღჱ იგი, არცა ჟამი.
იღჳძებდით უკუე თქუენცა, რამეთუ არა იცით დღჱ იგი, არცა ჟამი.
იღჳძებდით უკუე, რამეთუ არა იცით დღე იგი, არცა ჟამი, რომელსა შინა ძე კაცისაჲ მოვიდეს.
῞Ωσπερ γὰρ ἄνϑρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσεν τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ,
Որպէս այր մի գնացեալ ի տար աշխարհ, կոչեաց զծառայս իւր՝ եւ ետ նոցա զինչս իւր։
ვითარცა კაცსაღა ეგულებინ გზად სლვად, მოუწოდა თჳსთა მონათა და მისცა მათ ნაყოფი თჳსი;
ვითარცა-იგი რაჟამს წარვალნ კაცი გზასა თჳსსა, მოუწოდა მონათა თჳსთა და მისცა მათ მონაგები თჳსი;
ვითარცა-იგი რაჟამს წარვალნ კაცი გზასა და მოუწესნ მონათა თჳსთა და მისცის მათ მონაგები თჳსი;
ვითარცა-იგი რაჟამს წარვალნ კაცი და მოუწესის მონათა თჳსთა და მისცის მათ მონაგები თჳსი;
καὶ ᾧ μὲν ἔδωκεν πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν. εὐϑέως
Ումեմն ետ հինգ քանքար. եւ ումեմն երկուս, եւ ումեմն մի. իւրաքանչիւր ըստ իւրում կարի. եւ գնաց։
და რომელსამე მისცა ხუთი ქანქარი, და რომელსამე -- ორი, და რომელსამე -- ერთი, თითოეულსა მსგავსად თჳსისა ძალისა, და წარვიდა.
და რომელსამე მისცა ხუთი ტალანტი, რომელ არს ქანქარი, და რომელსამე ორი ქანქარი და რომელსამე ერთი, კაცად-კაცადსა მსგავსად ძალისა თჳსისა, [და წარვიდა].
და რომელსამე მისცა ხუთი ტალანტი, რომელ არს ქანქარი, და რომელსამე -- ორი ქანქარი, და რომელსამე -- ერთი, კაცად-კაცადსა მსგავსად ძალისა თჳსისა, და წარვიდა.
და რომელსამე მისცა ხუთი ქანქარი, და რომელსამე -- ორი ქანქარი, და რომელსამე -- ერთი, კაცად-კაცადსა მსგავსად ძალისა თჳსისა, და მეყსეულად წარვიდა.
πορευϑεὶς ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν ἠργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐκέρδησεν ἄλλα πέντε·
Չոգաւ վաղվաղակի՝ որ առ զհինգն, գործեաց նոքօք, եւ շահեցաւ այլ եւս հինգ։
მუნქუესვე წარვიდა, რომელმან ხუთი ქანქარი მიიღო, იქმოდა მას და შესძინა სხუაჲ ხუთი.
მეყსეულად წარვიდა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, და აქმნა და შესძინა მას ზედა სხუაჲ ხუთი ქანქარი.
და მეყსეულად წარვიდა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, აქმნია მას ზედა და შესძინა სხუაჲღა ხუთი.
ხოლო წარვიდა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, აქმნია მას ზედა და შესძინა სხუაჲღა ხუთი ტალანტი.
ὡσαύτως ὁ τὰ δύο ἐκέρδησεν ἄλλα δύο.
Նոյնպէս եւ որ զերկուսն շահեցաւ այլ եւս երկուս։
ეგრეცა, რომელმან ორი მიიღო, შესძინა სხუაჲ ორი.
ეგრევე, რომელმან-იგი ორი მიიღო, შესძინა ორი სხუაჲ.
ეგრევე, რომელმან-იგი ორი მიიღო, შესძინა სხუაჲ ორი.
ეგრეთვე, რომელმან-იგი ორი მიიღო, შესძინა სხუაჲ ორი.
ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελϑὼν ὤρυξεν γῆν καὶ ἔκρυψεν τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ.
Եւ որ զմին առ՝ գնաց փորեաց զերկիր, եւ թաքոյց զարծաթ տեառն իւրոյ։
ხოლო რომელმან ერთი იგი მიიღო, წარვიდა და აღმოთხარა ქუეყანაჲ და დამალა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ.
ხოლო რომელმან-იგი ერთი მიიღო, წარვიდა და მოთხარა ქუეყანაჲ და დამალა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ.
ხოლო რომელმან-იგი ერთი მიიღო, წარვიდა და მოთხარა და დაჰფლა ქუეყანასა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ.
ხოლო რომელმან-იგი ერთი მიიღო, წარვიდა და მოთხარა და დაჰფლა ქუეყანასა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ.
μετὰ δὲ πολὺν χρόνον ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει λόγον μετ' αὐτῶν.
Յետ բազում ժամանակի, գայ տէր ծառայիցն այնոցիկ, եւ առնէ համարս ի մէջ նիցա։
შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოვიდა უფალი მათ მონათაჲ და ყო სიტყუა მათ თანა.
შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოვიდა უფალი იგი მონათაჲ მათ და სიტყუაჲ ყო მათ თანა.
შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოვიდა უფალი იგი მათ მონათაჲ და სიტყუა-ყო მონათა მათ თანა.
შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოვიდა უფალი იგი მათ მონათაჲ და სიტყუაჲ ყო მონათა მათ თანა.
καὶ προσελϑὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων, Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα.
Եւ մատուցեալ որ զհինգ քանքարն առ, մատոյց այլ եւս հինգ քանքար՝ եւ ասէ. տէր հինգ քանքար ետուր ցիս, արդ ահաւասիկ՝ հինգ այլ եւս քանքար ի վերայ շահեցայ։
და მოვიდა, რომელსა ხუთი ქანქარი მიეღო, მოართუა მას სხუაჲ ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც მე, აჰა, ესერა, სხუაჲ ხუთი ქანქარი შევსძინე.
ႲႠႪႠႬႲႨ ႫႭႫႤႺ ႫႤ ႠჀႠ ႤႱႤႰႠ ႾႭჃႧႨ Ⴑ/ႾႭჃႠჂ ႸႤႾႭჃႻႨႬႤ
და წარდგა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, და მოართუა სხუაჲ ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც, აჰა სხუაჲღა ხუთი შევსძინე.
და წარმოდგა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, და მოართუა მას სხუაჲღა ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც მე, აჰა, სხუაჲ ხუთი ქანქარი შევსძინე.
და წარმოდგა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, და მოართუა მას სხუაჲღა ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც მე, აჰა, ესერა, სხუაჲღა ხუთი ქანქარი შევსძინე.
ἔϕη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ, Εὖ, δοῦλε ἀγαϑὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελϑε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.
Ասէ ցնա տէրն իւր. ազնիւ ծառայ՝ բարի եւ հաւատարիմ, որովհետեւ ի սակաւուդ հաւատարիմ ես, ի վերայ բազմաց կացուցի զքեզ. մուտ յուրախութիւն տեառն քոյ։
ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილო მონაო, სახიერო და სარწმუნოო, მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.
ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႱ Ⴍ(ჃႴႠႪႫႠ)Ⴌ ႫႨႱႫႠႬ ႩႤႧႨႪႭ ႫႭႬႠႭ ႱႠ/ႾႨႤႰႭ ႣႠ ႱႠႰႼႫႭჃ/ႬႭႭ ႫႺႨ[Ⴐ]ႤႱႠ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ ႾႨႵႫႤႬ ႱႠႰႼႫႭჃႬႭ ႫႰႠႥႠႪႱႠ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ ႣႠႢႠႣ/ႢႨႬႭ ႸႤႬ ႸႤႥႤႣ ႱႨ/ႾႠႰႭჃႪႱႠ Ⴍ(ჃႴ)ႪႨႱႠ ႸႤႬႨႱႠႱႠ
ჰრქუა მას: მონაო, სახიერო და სარწმუნოო, მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულისა უფლისა შენისასა.
ჰრქუა მას უფალმან თჳსმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა!
ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა!
προσελϑὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα εἶπεν, Κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα.
Մատուցեալ եւ որոյ զերկուս քանքարսն առեալ էր, եւ ասէ. տէր՝ երկուս քանքարս ետուր ցիս. ահաւասիկ երկուս եւս այլ քանքարս՝ զոր ի վերայ շահեցայ։
წარდგა, რომელსა-იგი ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, ორი ქანქარი მომეც, აჰა, ორი სხუაჲ ქანქარი შევსძინე.
ႫႭႥႨႣႠ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႱႠ ႨႢႨ ႭႰႨ ႲႠႪႠႬႲႨ ႫႨႾႤ/ႶႭ ႣႠ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ Ⴍ(ჃႴႠႪ)Ⴍ ႭႰႨ ႲႠႪႠႬႲႨ ႫႭႫႤႺ ႣႠ ႠჀႠ ႭႰႨ ႱႾ[ႭჃႠჂ] ႲႠႪႠႬႲႨ ႸႤႾႭჃႻႨႬႤ
მოვიდა იგიცა, რომელსა ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, ორი ქანქარი მომეც, აჰა ორი სხუაჲ შევსძინე.
მოვიდა, რომელსა-იგი ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, ორი ქანქარი მომეც მე, აჰა, სხუაჲ ორი შევსძინე.
მოვიდა იგიცა, რომელსა ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, ორი ქანქარი მომეც მე, აჰა, სხუაჲ ორი ტალანტი შევსძინე.
ἔϕη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ, Εὖ, δοῦλε ἀγαϑὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελϑε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.
Ասէ ցնա տէրն իւր. ազնիւ ծառայ բարի եւ հաւատարիմ, որովհետեւ ի սակաւուդ հաւատարիմ ես, ի վերայ բազմաց կացուցից զքեզ. մուտ յուրախութիւն տեառն քոյ։
ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილო მონაო, სახიერო და სარწმუნოო, მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ შენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ. შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.
ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႫႠႱ Ⴍ(ჃႴႠႪႫႠ)Ⴌ ႧჃႱႫ[ႠႬ] ႩႤႧႨႪႭ ႫႭႬႠႭ ႱႠႾႨ/ႤႰႭ ႣႠ [ႱႠႰ]ႼႫႭჃႬ/ႭႭ ႫႺႨႰႤႣႱႠ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ ႱႠႰႼႫႭჃႬႭ ႾႨႵႫ[ႤႬ] ႫႰႠႥႠႪႱႠ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ ႣႠ ႢႠႣႢႨႬႭ ႸႤႬ ႸႤႥႤႣ ႱႨႾႠႰႭჃႪႱႠ Ⴍ(ჃႴ)ႪႨႱႠ ႸႤႬႨႱႠႱႠ
ჰრქუა უფალმან: კეთილო მონაო, სახიერო და სარწმუნოო, მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.
ჰრქუა მას უფალმან თჳსმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა!
ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა!
προσελϑὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληϕὼς εἶπεν, Κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνϑρωπος, ϑερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅϑεν οὐ διεσκόρπισας·
Մատուցեալ եւ որոյ զմի քանքարն առեալ էր, եւ ասէ. տէր՝ գիտէի զի այր մի խիստ ես. հնձես՝ զոր ոչ սերմանեցեր, եւ ժողովես՝ ուստի ոչ սփռեցեր.
წარმოდგა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და თქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელ კაც ხარ შენ: მოიმკი, სადა არა სთესი, და შეიკრიბი, რომელ არა განგიბნევიან.
ႫႭႾႭჃჄႣႠ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႱႠ . . . . . . . . . . . . . ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ Ⴍ(ჃႴႠႪ)Ⴍ ႭჃႼႷႭ/ႣႤ Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) [Ⴔ]ႨႺႾႤႪႨ ႩႠႺႨ ႾႠႰ ႫႭႾႨႫႩႨ ႱႠႣ[Ⴀ] ႠႰႠ ႣႠႾႧႤႱႨ ႣႠ ႸႤႾႨႩႰႨႡႨ ႱႠႣႠ ႠႰႠ ႢႠႬႾႠႡႬႤႥ //
მოვიდა იგიცა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელ კაც ხარ: მოიმკი, სადა არა დაგეთესის, და შეიკრიბი, სადა არა განგებნიის.
მოვიდა იგიცა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელ კაც ხარ შენ: მოიმკი, სადა არა დასთესი და შეიკრიბი, სადა არა განაბნიი.
მოვიდა იგიცა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელი კაცი ხარ შენ: მოიმკი, სადა არა დასთესი და შეიკრიბი, სადა არა განგიბნევიედ.
καὶ ϕοβηϑεὶς ἀπελϑὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν.
երկեայ՝ գնացի եւ թագուցի զքանքարս քո յերկրի. արդ՝ աւասիկ քոյդ ցքեզ։
და შემეშინა, მივედ და დავჰფალ ქანქარი იგი შენი ქუეყანასა. აჰა, შენ თანა არს შენი.
ႣႠ ႸႤ/ႫႤႸႨႬႠ ႼႠႰႥႤႣ ႣႠ
შემეშინა შენგან, წარვედ და დავმალე ქანქარი შენი ქუეყანასა. აჰა შენი შენ თანა არს.
შემეშინა და წარვედ და დავჰფალ ტალანტი შენი ქუეყანასა. აჰა, ესერა, შენი შენ თანა არს.
და შემეშინა, წარვედ და დავმალე ქანქარი იგი შენი ქუეყანასა. აჰა, ესერა, შენი შენ თანა არს.
ἀποκριϑεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ, Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ, ᾔδεις ὅτι ϑερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅϑεν οὐ διεσκόρπισα;
Պատասխանի ետ տէրն՝ եւ ասէ ցնա. ծառայ չար եւ վատ՝ գիտէիր թէ հնձեմ՝ ուստի ոչ սերմանեցի. եւ ժողովեմ՝ ուսզ ոչ սփռեցի.
მიუგო უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: უკეთურო მონაო და მედგარო, უწყოდე, რამეთუ მოვიმკი, სადა არა დავსთესი, და შევიკრიბი, სადა არა განმიბნევიენ,
მიუგო უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: უკეთურო მონაო და მედგარო, უწყოდე, რამეთუ მოვიმკი, სადა არა დამეთესის, და შევიკრიბი, სადა არა განმებნიის.
მიუგო უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: ბოროტო მონაო და მედგარო! უწყოდე, რამეთუ მოვიმკი, სადა არა დავსთესი და შევიკრიბი, სადა არა განმიბნევიენ.
მიუგო უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: ბოროტო მონაო და მედგარო! უწყოდე, რამეთუ მოვიმკი, სადა არა დავსთესი და შევიკრიბი, სადა არა განმიბნევიედ.
ἔδει σε οὖν βαλεῖν τὰ ἀργύριά μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλϑὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ.
պարտ էր քեզ արկանել զարծաթդ իմ ի սեղանաւորս, եւ եկեալ ես՝ տոկոսեօք պահանջէի զիմն։
გიღირდა ვეცხლი იგი ჩემი მიცემად ვაჭართა, და მო-მცა-ვედ მე და მო-მცა-ვიღე ჩემი იგი აღნადგინებითურთ.
ჯერ-იყო შენდა ვეცხლი ჩემი დადებად სავაჭროსა, მო-მცავედ და მოვიღე აღნადგინებითურთ.
ჯერ-იყო შენდა დადებად ვეცხლი ჩემი სავაჭროსა და მო-მცა-ვედ და მოვიღე ჩემი აღნადგინებითურთ.
ჯერ-იყო შენდა დადებად ვეცხლი ჩემი სავაჭროსა და მო-მცა-ვედ და მოვიღე ჩემი იგი აღნადგინებითურთ.
ἄρατε οὖν ἀπ' αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα·
Արդ՝ առէք ի դմանէ զքանքարդ՝ եւ տուք այնմ որ ունիցի զտասն քանքարն։
აწ მოუღეთ მას ქანქარი იგი და მიეცით, რომელსა აქუს ათი ქანქარი!
მოუღეთ მაგას ქანქარი ეგე და მიეცით მას, რომელსა აქუს ათი ქანქარი.
მოუღეთ მაგას ქანქარი ეგე და მიეცით მას, რომელსა აქუს ათი ტალანტი.
მოუღეთ მაგას ქანქარი ეგე და მიეცით მას, რომელსა აქუს ათი ქანქარი.
τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοϑήσεται καὶ περισσευϑήσεται· τοῦ δὲ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρϑήσεται ἀπ' αὐτοῦ.
Զի ամենայնի որ ունիցի՝ տացի եւ յաւելցի, եւ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունիցին՝ բարձցի ի նմանէ։
რამეთუ ყოველსა, რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს, ხოლო რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა იგი აქუნდეს, მი-ვე-ეღოს მისგან.
რამეთუ ყოველსა, რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს და რომელიცა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მას.
რამეთუ ყოველსა რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მისგან.
რამეთუ ყოველსა რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მისგან. და ამას რაჲ იტყოდა, ჴმა-ყო: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυϑμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Եւ զծառայդ անպիտան հանէք խաւարն արտաքին. անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։
და მონაჲ იგი უჴმარი განჴადეთ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და მონაჲ იგი უჴმარი განჴადეთ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი თუალთაჲ და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და უჴმარი ეგე მონაჲ განჴადეთ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და უჴმარი ეგე მონაჲ განჴადეთ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
῞Οταν δὲ ἔλϑῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνϑρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καϑίσει ἐπὶ ϑρόνου δόξης αὐτοῦ·
Եւ յորժամ եկեսցէ որդի մարդոյ փառօք իւրովք՝ եւ ամենայն հրեշտակք ընդ նմա, յայնժամ նստցի յաթոռ փառաց իւրոց։
რაჟამს მოვიდეს ძე კაცისაჲ დიდებითა თჳსითა და ყოველნი ანგელოზნი მის თანა, მაშინ დაჯდეს საყდართა ზედა დიდებისა მისისათა;
რაჟამს მოვიდეს ძჱ კაცისაჲ დიდებითა თჳსითა, და ყოველნი ანგელოზნი მისნი მის თანა, მაშინ დაჯდეს საყდართა ზედა დიდებისა მისისათა;
რასჟამს მოვიდეს ძჱ კაცისაჲ დიდებითა თჳსითა, და ყოველნი ანგელოზნი მისნი მის თანა, მაშინ დაჯდეს საყდართა დიდებისა თჳსისათა.
ხოლო რაჟამს მოვიდეს ძე კაცისაჲ დიდებითა თჳსითა, და ყოველნი ანგელოზნი მისნი მის თანა, მაშინ დაჯდეს საყდართა დიდებისა თჳსისათა.
καὶ συναχϑήσονται ἔμπροσϑεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔϑνη, καὶ ἀϕορίσει αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀϕορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίϕων,
Եւ ժողովեսցին առաջի նորա ամենայն ազգք, եւ մեկնեսցէ զնոսա ի միմեանց, որպէս հովիւ զի մեկնէ զօդիս յայծեաց։
და შეკრიბნეს წინაშე მისსა ყოველნი ნათესავნი და განარჩინეს იგინი ურთიერთას, ვითარცა მწყემსმანღა განარჩინის ცხოვარნი თიკანთაგან.
და შეკრიბნეს წინაშე მისსა ყოველნი ნათესავნი, და განარჩინეს იგინი ურთიერთას, [ვითარცა განარჩინის] მწყემსმან ცხოვარნი თიკანთაგან.
და შეკრბენ წინაშე მისა ყოველნი ნათესავნი, და განარჩინეს იგინი ურთიერთას, ვითარცა-იგი მწყემსმან განარჩინის ცხოვარნი თიკანთაგან.
და შეკრბენ წინაშე მისა ყოველნი ნათ*ესავნი, და განარჩინეს იგინი ურთიერთას, ვითარცა-იგი მწყემსმან რაჲ განარჩინის ცხოვარნი თიკანთაგან.
καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίϕια ἐξ εὐωνύμων.
Եւ կացուսցէ զօդիսն ընդ աջմէ իւրմէ եւ զայծիսն ի ձախմէ։
და დაადგინნის ცხოვარნი იგი მარჯუენით მისსა, ხოლო თიკანნი -- მარცხენით.
და დაადგინნეს ცხოვარნი მარჯუენით და თიკანნი მარცხენით.
და დაადგინნის ცხოვარნი მარჯუენით მისა და თიკანნი -- მარცხენით.
და დაადგინნეს ცხოვარნი მარჯუენით მისა და თიკანნი -- მარცხენით.
τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·
Յայնժամ ասասցեն թագւորն ցայնոսիկ՝ որ ընդ աջմէն իցեն. եկայք օրհնեալք հօր իմոյ. ժառանգեցէք զպատրաստեալ ձեզ արքայութիւն ի սկզբանէ աշխարհի։
მაშინ ჰრქუას მეუფემან მან მარჯუენითკერძოთა მათ მისთა: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ, რომელი-იგი განმზადებულ არს თქუენთჳს სასუფეველი დაბადებითგან სოფლისაჲთ.
მაშინ ჰრქუას მეუფემან მან მარჯუენითთა მათ: მოვედით, კურთხულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳს სასუფეველი დასაბამითგან სოფლისაჲთ.
მაშინ ჰრქუას მეუფემან მან მარჯუენითთა მათ მისთა: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳს სასუფეველი დასაბამითგან სოფლისაჲთ.
მაშინ ჰრქუას მეუფემან მან მარჯუენითთა მათ მისთა: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳს სასუფეველი დასაბამითგან სოფლისაჲთ.
ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι ϕαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με,
Զի քաճցեայ՝ եւ ետուք ինձ ուտել. ծարաւեցի՝ եւ արբուցէք ինձ. օտար էի՝ եւ ժողվեցէք զիս.
რამეთუ მშიოდა, და მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და მასუთ მე; უცხო ვიყავ, და შემიწყნარეთ მე;
რამეთუ მშიოდა, და მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და მასჳთ მე; უცხო ვიყავ, და შემიწყნარეთ მე:
რამეთუ მშიოდა, და მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და მასუთ მე; უცხო ვიყავ, და შემიწყნარეთ მე;
რამეთუ მშიოდა, და მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და მასუთ მე; უცხო ვიყავ, და შემიწყნარეთ მე;
γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσϑένησα καὶ ἐπεσκέψασϑέ με, ἐν ϕυλακῇ ἤμην καὶ ἤλϑατε πρός με.
մերկ՝ եւ զգեցուցէք զիս. հիեւանդ էի՝ եւ տեսէք զիս. ի բանտի էի՝ եւ եկիք առ իս։
შიშუელ ჰჳყავ და შემმოსეთ მე, სნეულ ვიყავ, და მომხედეთ მე; საპყრობილეს ჰჳყავ, და მოხუედით ჩემდა.
შიშუელ ვიყავ, და შემმოსეთ მე; სნეულ ვიყავ, [და მომხედეთ მე; საპყრობილესა ვიყავ] და მოხუედით ჩემდა.
შიშუელ ვიყავ, და შემმოსეთ მე; სნეულ ვიყავ, და მომხედეთ მე; საპყრობილესა ვიყავ, და მოხუედით ჩემდა.
შიშუელ ვიყავ, და შემმოსეთ მე; სნეულ ვიყავ, და მომხედეთ მე; საპყრობილეს ვიყავ, და მოხუედით ჩემდა.
τότε ἀποκριϑήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες, Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐϑρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;
Յայնժամ պատասխանի տացեն նմա արդարքն եւ ասասցեն. տէր՝ երբ տեսաք զքեզ քաղցեալ՝ եւ կերակրեցաք, կամ ծարաւի՝ եւ արբուցաք։
მაშინ მიუგონ მას მართალთა მათ და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი და გამოგზარდეთ? ანუ წყურიელი, და გასუთ შენ?
მაშინ მიუგონ და ჰრქუან მართალთა მათ: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი და გამოგზარდეთ? და წყურიელი და გასუთ შენ?
მაშინ მიუგონ მას მართალთა მათ და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი და გამოგზარდეთ? ანუ წყურიელი და გასუთ შენ?
მაშინ მიუგონ მას მართალთა მათ და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი და გამოგზარდეთ? ანუ წყურიელი და გასუთ შენ?
πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;
երբ տեսաք զքեզ օտար՝ եւ ժողովեցաք. կամ մերկ՝ եւ զգեցուցաք։
ანუ ოდეს გიხილეთ შენ უცხოჲ და შეგიწყნარეთ? ანუ შიშუელი და შეგმოსეთ?
ოდეს გიხილეთ უცხოდ და შეგიწყნარეთ შენ? ანუ შიშუელი და შეგმოსეთ?
ოდეს გიხილეთ შენ უცხოდ და შეგიწყნარეთ? ანუ შიშუელი და შეგმოსეთ შენ?
ოდეს გიხილეთ შენ უცხოდ და შეგიწყნარეთ? ანუ შიშუელი და შეგმოსეთ შენ?
πότε δέ σε εἴδομεν ἀσϑενοῦντα ἢ ἐν ϕυλακῇ καὶ ἤλϑομεν πρός σε;
երբ տեսաք զքեզ հիւանդ՝ կամ ի բանտի, եւ եկաք առ քեզ։
ოდეს სადა გიხილეთ სნეული, ანუ საპყრობილეს შინა და მოვედით შენდა?
ოდეს გიხილეთ უძრულ[ი] და პყრობილი და მოვედით შენდა?
ოდეს გიხილეთ შენ უძლური ანუ საპყრობილესა და მოვედით შენდა?
ოდეს გიხილეთ შენ უძლური ანუ საპყრობილესა და მოვედით შენდა?
καὶ ἀποκριϑεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς, ᾽Αμὴν λέγω ὑμῖν, ἐϕ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελϕῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
Պատասխանի տացէ թագաւորն՝ եւ ասասցէ ցնոսա. ամէն ասեմ ձեզ, որովհետեւ արարէք միում յեղբարցս այսոցիկ փոքրկանց՝ ինձ արարէք։
მიუგოს მეუფემან მან და ჰრქუას მათ: მართლიად გეტყჳ თქუენ: რაოდენი-რაჲ უყავთ ერთსა ამას ძმათა ჩემთა მცირედთაგანსა, მე მიყავთ.
მაშინ მიუგოს და ჰრქუას მეუფემან მან: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი-რაჲ ჰყავთ ერთსა მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, მე მიყავთ.
და მიუგოს მეუფემან მან და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენსა ზედა ჰყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, მე მიყავთ.
და მიუგოს მეუფემან მან და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი უყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, იგი მე მიყავთ.
Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων, Πορεύεσϑε ἀπ' ἐμοῦ [οἱ] κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ·
Յայնժամ ասասռծէ եւ ցայնոսիկ՝ որ ընդ ահեկին իցեն. երթաք յինէն՝ անիծեալք ի հուր յաւիտենական, որ պատրաստեալ է սատանայի եւ հրեշտակաց նորա։
მაშინ ჰრქუას მარცხენითკერძოთაცა მათ: წარგუალეთ ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისა და მსახურთა მისთა,
მაშინ ჰრქუას მეუფემან მან მარცხენითთა მათ: წარვედით ჩემგან, დაწყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისათჳს და მსახურთა მისთათჳს,
მაშინ ჰრქუას მარცხენითთა მათ: წარვედით ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისათჳს და მსახურთა მისთა,
მაშინ ჰრქუას მარცხენითთა მათცა: წარვედით ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისათჳს და ანგელოზთა მისთა,
ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι ϕαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,
Զի քաղցեայ՝ եւ ոչ ետուք ինձ ուտել, ծառաւեցի՝ եւ ոչ արբուցէք զիս.
რამეთუ მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და არა მასუთ მე;
რამეთუ მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და არა მასჳთ მე;
რამეთუ მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და არა მასუთ მე;
რამეთუ მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და არა მასუთ მე;
ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσϑενὴς καὶ ἐν ϕυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασϑέ με.
օտար էի՝ եւ ոչ ժողովեցէք զիս, մերկ էի՝ եւ ոչ զգեցուցէք զիս, հիւանդ՝ եւ ի բանտի՝ եւ ոչ տեսէք զիս։
უცხო ვიყავ და არა შემიწყნარეთ; შიშუელ ვიყავ, და არა შემმოსეთ მე; სნეულ ვიყავ და საპყრობილეს შინა ვიყავ, და არა მოხუედით.
უცხო ვიყავ, და არა შემიწყნარეთ მე; შიშუელ ვიყავ, და არა შემმოსეთ მე; უძრულ ვიყავ და საპყრობილესა, და არა მოხუედით ჩემდა.
უცხო ვიყავ, და არა შემიწყნარეთ მე; შიშუელ ვიყავ, და არა შემმოსეთ მე; უძლურ ვიყავ და საპყრობილესა, და არა მოხუედით ჩემდა.
უცხო ვიყავ, და არა შემიწყნარეთ მე; შიშუელ ვიყავ, და არა შემმოსეთ მე; უძლურ ვიყავ და საპყრობილესა, და არა მოხუედით ჩემდა.
τότε ἀποκριϑήσονται καὶ αὐτοὶ λέγοντες, Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσϑενῆ ἢ ἐν ϕυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;
Յայնժամ պատասխանի տացեն եւ նոքա՝ եւ ասասցեն. տէր երբ տեսաք զքեզ քաղցեալ՝ կամ ծարաւի. կամ օտար. կամ մերկ, կամ հիւանդ, կամ ի բանտի, եւ ոչ պաշտեցաք զքեզ։
მაშინ მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი, ანუ წყურიელი, ანუ უცხოჲ, ანუ შიშუელი, ანუ სნეული, ანუ საპყრობილესა შინა და არა გმსახურეთ შენ?
მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი ანუ წყურიელი, ანუ უცხოებასა, ანუ შიშულობასა, ანუ უძრულებასა, და საპყრობილესა და არა გმსახურეთ შენ?
მაშინ მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი ანუ წყურიელი, ანუ უცხოებასა, ანუ შიშულობასა, ანუ უძლურებასა, ანუ საპყრობილესა და არა გმსახურეთ შენ?
მაშინ მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი ანუ წყურიელი, ანუ უცხოებასა, ანუ შიშულოებასა, ანუ უძლურებასა, ანუ საპყრობილესა და არა გმსახურეთ შენ?
τότε ἀποκριϑήσεται αὐτοῖς λέγων, ᾽Αμὴν λέγω ὑμῖν, ἐϕ' ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.
Յայնժամ պատասխանի զացէ նոցա՝ եւ ասասցէ. ամէն ասեմ ձեզ, որովհետեւ ոչ արարէք միում ի փոքրկանցս յայսցանէ, եւ ոչ ինձ արարէք։
მიუგოს მათ და ჰრქუას: მართლიად გეტყჳ თქუენ: სადა არა უყავთ ერთსა ამათ მცირედთაგანსა, არცა მე მიყავთ.
მაშინ მიუგოს და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენსა თანა არა ჰყავთ ერთსა მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, მე არა მიყავთ.
მაშინ მიუგოს მან და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენსა არა უყავთ ერთსა მცირეთაგანსა, მე არა მიყავთ.
მაშინ მიუგოს მან და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი არა უყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა, მე არა მიყავთ.
καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Եւ երթիցեն նոքա ի տանջանսն յաւիտենականս, եւ արդարքն ի կեանսն յաւիտենականս։
და მივიდენ ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი -- ცხორებასა საუკუნესა.
და წარვიდენ ესენი სატან\ჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი -- ცხორებასა სუკუნესა.
და წარვიდენ ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი -- ცხორებასა საუკუნესა.
და წარვიდენ ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი -- ცხორებასა საუკუნესა.
