და იყო ადგილსა რომელსამე თავადი ილოცვიდა. და ვითარცა დასცხრა ლოცვისაგან, ჰრქუა ვინმე მას მოწაფეთაგანმან: უფალო, გუასწავე ლოცვა, ვითარცა იოანე ასწავა მოწაფეთა თჳსთა.
ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: რაჟამს ილოცვიდეთ, თქუთ: მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევა შენი, იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა.
პური ჩუენი არსობისა მომეც ჩუენ დღითი-დღედ.
და მომიტევენ ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი, და რამეთუ ჩუენცა მიუტვვებთ ყოველთა თანამდებთა ჩუენთა, და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიჴსნენ ჩვენ ბოროტისაგან.
და ეტყოდა მათ: ვის თქუენგანსა ესუას მეგობარი და მივიდეს მისა შუვაღამესა და ჰრქუას მას: მეგობარო, მავასხენ მე სამნი პურნი.
რამეთუ მეგობარი მოვიდა ჩემდა გზით, და არარა მაქუს, რა დაუგო მას.
მან მიუგოს შინათგამო და ჰრქუას: ნუ შრომასა შემამთხუევ მე, რამეთუ კარი დაჴშულ არს და ყრმანი ჩემნი ჩემ თანა არიან სარეცელსა ზედა; ვერ ძალმიც აღდგომად და მიცემად შენდა.
გეტყჳ თქუენ: დაღაცათუ არა ეძლოს მას აღდგომად და მიცემად, რამეთუ არს იგი მეგობარ მისა, წყინებისა მისთჳს მისისა აღდგეს და მისცეს, რაოდენ უჴმდეს მას.
ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ითხოვდით და მოგეცეს თქუენ, ეძიებდით და ჰპოოთ, ირეკდით და განგეღოს თქუენ,
რამეთუ ყოველი რომელი ითხოვდეს, მოიღოს და რომელი ეძიებდეს პოოს, და რომელი ირეკდეს, განეღოს.
ვის უკუე თქუენგანსა მამასა სთხოვდეს ძე პურსა, ნუუკუე ქვა მისცეს მას? გინა თუ თევზსა სთხოვდეს, ნუუკუე თევზისა წილ გუელი მისცეს მას?
გინა თუ კუერცხსა სთხოვდეს, ნუუკუე ღრიაკალი მისცეს მას?
უკუეთუ თქუენ უკეთურთა იცით მისაცემელი კეთილი მიცემად შვილთა თქუენთა, რაოდენ უფროს მამამან ზეცით მოსცეს სული წმიდაჲ, რომელნი სთხოვდენ მას.
და კაცისა ვისგანმე განაძო ეშმაკი, რომელი იყო ყრუ და იყო განსლვასა მას ეშმაკისასა იტყოდა ყრუ იგი. დაუკჳრდა ყოველსა მას ერსა.
ხოლო რომელთამე მათგანთა თქუეს: ბელზებულითა, მთავრითა მით ეშმაკთათა, განასხამს ეშმაკთა.
და სხუანი ვინმე გამოცდით სასწაულსა ზეცით ითხოვდეს მისგან.
ხოლო თავადმა იცნოდა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა მათ: ყოველი მეუფება, რომელი თავსა თჳსსა განევთის, მოოჴრდის, და სახლი სახლსა ზედა დაეცის.
და უკუეთუ ეშმაკი თავსა თჳსსა განევთა, ვითარ დამტკიცნეს მეუფება მისი? რამეთუ იტყჳთ ჩემთჳს, ვითარმედ ბელზებულითა განასხამ ეშმაკთა.
უკუეთუ მე ბელზებულითა განვასხამ ეშმაკთა, ძენი თქუენი რაჲთა განასხმენ? ამისთჳს იგინივე მსაჯულ გექმნენ თქუენ.
უკუეთუ მე თითითა ღმრთისაჲთა განვასხამ ეშმაკთა, მო-სამე-წევნულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისაჲ?
რაჟამს ძლიერი შეჭურვილი სცვიდის ეზოსა თჳსსა, მშჳდობით არნ მონაგები მისი.
და ოდეს უძლიერესი მისი ზედა მოუჴდის, სძლის მას და საჭურველი მისი მოუღის, რომელსა-იგი ესვიდა და ნატყუენავი მისი განუყვის.
რომელი არა არს ჩემ თანა, მტერი ჩემ არს; და რომელი არა შეჰკრებს ჩემ თანა, იგი განაბნევს.
რაჟამს სული არა წმიდაჲ განვიდის კაცისაგან, მიმოვალნ ურწყულთა ადგილთა და ეძიებნ განსუენებასა და არა პოვის თქჳს: მივიქცე სახლსავე ჩემსა, ვინაცა გამოვედ.
და მოვიდის და პოის იგი განშუენებული და შემკული.
მაშინ წარვიდის და მოიყვანნის სხუანი შჳდნი სულნი უბოროტესნი მისსა. და შევიდის და დაიმკჳდრის მას შინა და იქმნის უკანასკნელი კაცისა მის უძჳრეს პირველისა.
და იყო ვიდრე იტყოდაღა იგი ამას, აღ-ვინმე-იღო დედაკაცმან ჴმაჲ ერსა მას შორის და ჰრქუა მას. ნეტარ არს მუცელი, რომელმან გიტჳრთა შენ, და ძუძუნი, რომელთა სწოვდი.
ხოლო თავადმან ჰრქუა: არამედ ნეტარ არიან, რომელთა ისმინონ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და დაიმარხონ იგი!
და ვითარცა შეკრბებოდა ერი იგი, იწყო სიტყუად მათდა: ნათესავი ესე ნათესავი ბოროტი არს, სასწაულსა ითხოვს, და სასწაული არა ეცეს მას, არამედ სასწაული იონა წინაწარმეტყუელისა.
ვითარცა-იგი ექმნა იონა სასწაულ ნინეველთა, ეგრეთ ეყოს ძე კაცისა ნათესავსა ამას.
დედოფალი იგი სამხრისა აღდგეს სასჯელსა მას კაცთა თანა ამის ნათესავითა და დაშჯიდეს მათ, რამეთუ მოვიდა კიდით ქუეყანისათ სმენად სიბრძნესა სოლომონისსა; და აჰა ესერა უფროს სოლომონისსა არს აქა.
კაცნი იგი ნინეველნი აღდგენ სასჯელსა მას ნათესავისა ამის თანა და დაშჯიდენ მათ, რამეთუ შეინანეს ქადაგებასა მას იონასსა; და აჰა ესერა უფროს იონასსა არს აქა.
არავინ აღანთის სანთელი და დადგის ფარულად, გინა ჴვიმირსა ქუეშე, არამედ სასანთლესა ზედა, რაჲთა შემავალნი ხედვიდენ ნათელსა.
სანთელი გუამისა არს თუალი; ოდეს თუალი შენი განმარტებულ იყოს, ყოველი გუამი შენი ნათელ იყოს. და უკეთუ თუალი შენი ბოროტ იყოს, ყოველი გუამი შენი ბნელ იყოს.
იხილე, ნუუკუე ნათელი იგი შენ შორის ბნელ იყოს.
უკეთუ ყოველი გუამი შენი ნათელ არს და არა აქუნდეს ადგილი რამე ბნელისა, იყოს იგი ყოვლად ნათელ, ვითარ-იგი სანთელი ელვითა განგანათლოს შენ.
და ვითარცა ეტყოდა ამას თავადი, ჰლოცვიდა ვინმე ფარისეველი, რაჲთა პური ჭამოს მის თანა და შევიდა და დაჯდა.
ხოლო ფარისეველმან მან ვითარცა იხილა, უკჳრდა, რამეთუ პირველად არა იბანა ვიდრვ სადილობადმდე.
ჰრქუა მას უფალმან: აწ თქუენ, ფარისეველთა, გარეშე სასუმლისა და პინაკისა განსწმიდეთ, და შინაგანი თქუენი სავსე არნ ნატაცებითა და უკეთურებითა.
ორგულნო, ანუ არა რომელმან იგი გარეშე შექმნა, მანვე შინაგანი შექმნა?
გარნა ესე რომელი ჯერ-არს, მიეცით მოწყალება და აჰა თქუენი ყოველი წმიდა არს.
არამედ ვაჲ თქუენდა, ფარისეველნო, რამეთუ ათეულსა აღიღებთ პიტნაკისა და ტეგანისასა და ყოვლისა მხლისასა და თანაწარჰვლით სამართალსა და სიყუარულსა ღმრთისასა. ესე ჯერ-იყო ყოფად და იგი არა დატევებად.
ვაჲ თქუენდა, ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ გიყუარს თქვენ ზემოჯდომა შესაკრებელთა შორის და მოკითხვა უბანთა ზედა.
ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ ხართ ვითარცა საფლავნი უჩინონი, და კაცნი ზედა ვლენ და არა იციან.
მიუგო შჯულის მეცნიერმან ვინმე და ჰრქუა მას: მოძღუარ, მაგას რაჲ იტყჳ, ჩუენცა გუაგინებ.
ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: თქუენდაცა შჯულის მეცნიერთა ვაჲ არს, რამეთუ აღჰკიდით კაცთა ტჳრთი ძნიად სატჳრთავი და თქუენ ერთითაცა თითითა არა შეახით ტჳრთსა მას.
ვაჲ თქვენდა, რამეთუ აშენებთ საფლავებსა წინაწარმეტყველთასა, ხოლო მამათა თქუენთა მოსწყჳდნეს იგინი.
ეწამებით სამე და თანა სათნო ეყოფვით საქმესა მამათა თქვენთასა, რამეთუ მათ მოსწყჳდნეს იგინი, და თქუენ საფლავთა მათთა აშენებთ.
ამისთჳსცა-იგი სიბრძნემან ღმრთისამან თქუა: მოვავლინნე მათა წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი, და მათგანნი მოსწყჳდნენ და დევნენ.
რაჲთა იძიოს სისხლი ყოველთა წინაწარმეტყუელთა, დათხეული დასაბამითგან სოფლისათ ნათესავისა ამისგან.
სისხლითგან აბელისით ვიდრე სისხლადმდე ზაქარიასა, რომელი წარწყმდა შორის საკურთხეველისა მის და ტაძრისა. ჰე, გეტყჳ თქუენ, იძიოს ნათესავისა ამისგან.
ვაჲ თქუენდა, შჯულის მოძღუარნო, რამეთუ დაჰმალენით კლიტენი მეცნიერებისანი: თქუენ შე-არა-ხვალთ და შემავალთა აყენებთ.
და ვითარ-იგი თავადი ეტყოდა მათ ამას წინაშე ყოვლისა მის ერისა; იწყეს მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა განზრახვად ბოროტისა და უძნდა სიტყვა იგი და ჰგმობდეს მას მრავლისა მისთჳს სიტყჳსა.
და უმზირდეს მას პოვნად რასამე სიტყუასა პირისაგან მისისა, რაჲთა შეასმინონ იგი.
