TITUS
Tetraevangelium (redactio mcxetica defectiva)
Part No. 49
Chapter: 6
Verse: 1
და
იყო
შაბათსა
მეორესა
და
განვიდოდა
თავადი
თესულისაგან
ყანისა
.
ხოლო
მოწაფენი
მისნი
მოშჭრიდეს
თავსა
ჴუვილისასა
,
მუსრვიდეს
ჴელითა
და
ჭამდეს
.
Verse: 2
ხოლო
რომელთამე
ფარისეველთა
ჰრქუეს
მათ
:
რასა
ჰზამთ
შაბათსა
შინა
,
რომელი
არა
ჯერ-არს
?
Verse: 3
მიუგო
იესო
და
ჰრქუა
მათ
:
არცაღა
ესე
აღმოგიკითხავსა
,
რომელ-იგი
ყო
დავით
,
ოდეს-იგი
შეემშია
მას
და
მის
თანათა
,
Verse: 4
ვითარ-იგი
შევიდა
ტაძარსა
ღმრთისასა
და
პურნი
იგი
შესაწირავისანი
შეჭამნა
და
სცა
მის
თანათაცა
,
რომელთა
არა
ჯერ-არს
ჭამა
,
გარნა
მღდელთა
ხოლო
?
Verse: 5
და
ეტყოდა
მათ
:
უფალ
არს
ძე
კაცისა
შაბათისაცა
.
Verse: 6
და
იყო
სხუასაცა
შაბათსა
და
შთავიდა
თავადი
შესაკრებელსა
მათსა
და
ასწავებდა
მათ
.
და
იყო
მუნ
კაცი
,
რომელსა
ჴელი
მისი
მარჯუენე
განჴმელ
ედგა
.
Verse: 7
უმზირდეს
მას
მწიგნობარნი
და
ფარისეველნი
,
უკეთუმცა
შაბათსა
განკურნა
,
რაჲთა
პოონ
,
ვითარმცა
შეასმინეს
იგი
.
Verse: 8
ხოლო
თავადმან
იცნოდა
ზრახვანი
მათნი
და
ჰრქუა
კაცსა
მას
,
რომელსა
ჴელი
განჴმელ
ედგა
:
აღდეგ
და
წარმოდეგ
შორის!
ხოლო
იგი
აღდგა
და
დადგა
შორის
.
Verse: 9
და
იესო
ჰრქუა
მათ
:
გკითხო
თქუენ
სიტყვა
:
რა
ჯერ-არს
შაბათსა
;
კეთილისა
საქმე
ანუ
ბოროტისა
ყოფა
?
სულისა
ცხორება
ანუ
მოკლვა
?
Verse: 10
და
მიხედა
მათ
ყოველთა
და
ჰრქუა
კაცსა
მას
:
განირთხ
ჴელი
შენი!
ხოლო
მან
განირთხა
,
და
მოეგო
ჴელი
მისი
ვითარცა
სხუა
იგი
.
Verse: 11
ხოლო
იგინი
აღივსნეს
მანკიერებითა
და
განიზრახვიდეს
ურთიერთას
,
უკეთუმცა
უყვეს
რა
იესოს
.
Verse: 12
და
იყო
მათ
დღეთა
შინა
და
განვიდა
თავადი
მთად
კერძო
ლოცვად
და
ღამესა
ათევდა
ლოცვითა
ღმრთისა
მიმართ
.
Verse: 13
და
ვითარცა
განთენა
დღე
,
მოუწოდა
მოწაფეთა
თჳსთა
და
გამოირჩინა
ათორმეტნი
მათგანნი
,
რომელთაცა
მოციქულად
უწოდა
:
Verse: 14
სიმონ
,
რომელსა
უწოდა
პეტრე
,
და
ანდრეა
,
ძმა
მისი
,
იაკობ
და
იოანე
,
ფილიპე
და
ბართლომე
,
Verse: 15
მატთეოს
და
თომა
,
და
იაკობ
ალფესი
და
სიმონ
,
რომელსა
ერქუა
მოშურნე
,
Verse: 16
და
იუდა
იაკობისი
,
და
იუდა
ისკარიოტელი
,
რომელი-იგი
იქმნა
განმცემელ
.
Verse: 17
და
გარდამოვიდა
მათ
თანა
და
დადგა
ადგილსა
ველსა
,
და
ერი
იგი
მოწაფეთა
მისთა
და
სხჳსა
ერისა
სიმრავლე
ფრიადი
ჰურიასტანით
და
იერუსალჱმით
და
ზღჳს
კიდისა
,
ტჳროსით
და
სიდონით
,
რომელნი
მოსრულ
იყვნეს
სმენად
მისგან
და
განკურნებად
სნეულებათაგან
მათთა
;
Verse: 18
და
ურვილნი
იგი
სულთაგან
არა
წმიდათა
განიკურნებოდეს
.
Verse: 19
და
ყოველი
იგი
ერი
ეძიებდა
შეახლებად
მისა
,
რამეთუ
ძალნი
გამოვიდოდეს
მისგან
,
და
განჰკურნებდეს
ყოველთა
.
Verse: 20
და
თავადმან
აღიხილნა
თუალნი
მისნი
მოწაფეთა
მიმართ
და
ეტყოდა
:
ნეტარ
ხართ
გლახაკნი
სულითა
,
რამეთუ
თქუენი
არს
სასუფეველი
ღმრთისაჲ
;
Verse: 21
ნეტად
ხართ
თქუენ
,
რომელთა
გშიის
აწ
,
რამეთუ
განსძღეთ
;
ნეტარ
ხართ
,
რომელნი
სტირთ
აწ
,
რამეთუ
იცინოდით
,
Verse: 22
ნეტარ
იყვნეთ
,
რაჟამს
მოგიძულნენ
თქუენ
კაცთა
და
ოდეს
გამოგასხნენ
თქუენ
და
გაყუედრებდენ
და
განჴადონ
სახელი
თქუენი
ვითარცა
ბოროტთა
ძისათჳს
კაცისა
.
Verse: 23
გიხაროდენ
მას
დღესა
შინა
და
მხიარულ
იყვენით
,
რამეთუ
აჰა
ესერა
სასყიდელი
თქუენი
მრავალ
არს
ცათა
შინა
,
რამეთუ
ესრეთვე
უყოფდეს
წინაწარმეტყუელთა
მამანი
მათნი
.
Verse: 24
ხოლო
ვაჲ
თქუენდა
,
მდიდარნო
,
რამეთუ
მიგიღებიეს
ნუგეშინისცემა
თქუენი
;
Verse: 25
ვაჲ
თქუენდა
,
განმაძღარნო
აწ
,
რამეთუ
გშიოდის
;
ვაჲ
თქუენდა
,
რომელნი
იცინით
აწ
,
რამეთუ
იგლოვდეთ
და
სტიროდით
;
Verse: 26
ვაჲ
თქუენდა
,
რაჟამს
კეთილსა
გეტყოდიან
თქუენ
კაცნი
,
რამეთუ
ეგრეთვე
უყოფდეს
ცრუ
წინაწარმეტყუელთა
მამანი
მათნი
.
Verse: 27
არამედ
თქუენ
გეტყჳ
,
რომელთა-ეგე
გესმის
:
გიყუარდეთ
მტერნი
თქუენნი
,
და
კეთილსა
უყოფდით
მოძულეთა
თქუენთა
Verse: 28
და
აკურთხევდით
მწყევართა
თქუენთა
და
ილოცევდით
მათთჳს
.
რომელნი
გმძლავრობდენ
თქუენ
.
Verse: 29
რომელმან
გცეს
ყურიმალსა
შენსა
,
მიუპყარ
ერთკერძოცა
;
და
რომელი
მიგიღებდეს
შენ
სამოსელსა
შენსა
,
კუართსაცა
შენსა
ნუ
აყენებ
.
Verse: 30
ყოველი
,
რომელი
გთხოვდეს
,
მიეც
,
და
რომელი
მიგიღებდეს
შენ
,
ნუ
მოჰჴდი
.
Verse: 31
და
ვითარცა-იგი
თქუენ
გნებავს
,
რაჲთა
გიყონ
კაცთა
,
და
თქუენცა
ეგრეთვე
მსგავსად
უყოფდით
მათ
.
Verse: 32
და
უკუეთუ
გიყვარდენ
თქუენ
მოყუარენი
თქუენნი
,
რა
არს
მადლი
თქუენდა
?
რამეთუ
ცოდვილნიცა
მოყვარეთა
მათთა
ჰყუარობენ
.
Verse: 33
და
უკუეთუ
კეთილის
მყოფელთა
თქუენთა
კეთილსა
უყოფდეთ
,
რომელი
მადლი
არს
თქუენდა
?
რამეთუ
ცოდვილნიცა
ამას
ჰყოფენ
.
Verse: 34
და
უკუეთუ
ავასხებდეთ
მათ
,
რომელთაგან
ესავთ
კუალად
მიღებასა
,
რომელი
მადლი
არს
თქუენდა
?
რამეთუ
ცოდვილნიცა
ცოდვილთა
ავასხებენ
,
რაჲთა
მოიღონ
სწორი
.
Verse: 35
ხოლო
თქუენ
გიყუარდედ
მტერნი
თქუენნი
ღა
კეთილსა
უყოფდით
და
ავასხევდით
და
ნურარას
უსასო
ჰყოფთ
,
და
იყოს
სასყიდელი
თქუენი
მრავალ
,
და
იყვნეთ
ძე
მაღლის
,
რამეთუ
იგი
თავადი
ტკბილ
არს
უმადლოთათჳსცა
და
უკეთურთა
.
Verse: 36
იყვენით
თქუენ
მოწყალე
,
ვითარცა
მამა
თქუენი
მოწყალე
არს
.
Verse: 37
ნუ
განიკითხავთ
და
არა
განიკითხნეთ
.
და
ნუ
დასჯით
და
არა
დაისაჯნეთ
.
მიუტევეთ
და
მოგეტევნენ
.
Verse: 38
მიეცით
,
და
მოგეცეს
თქუენ
.
საწყაული
კეთილი
და
შეხრილი
და
დატენილი
და
ზედა
გარდათხეული
მოგცენ
წიაღთა
თქუენთა
.
მითვე
საწყაულითა
,
რომლითა
მიუწყოთ
,
კუალად
მოგეწყოს
თქუენ
.
Verse: 39
ეტყოდა
მათ
იგავსაცა
:
ნუ
ჴვლ-ეწიფების
ბრმასა
ბრმისა
წინა-ძღუანვად
?
არამეა
ორნივე
ჯურღმულსა
შთაცჳვენ
?
Verse: 40
არა
არს
მოწაფე
უფროს
მოძღურისა
თჳსისა
,
ხოლო
განკრძალული
იგი
ყოველი
იყავნ
ვითარცა
მოძღუარი
თჳსი
.
Verse: 41
რასა
ჰხედავ
წუელსა
თუალსა
შინა
ძმისა
შენისასა
და
დჳრესა
თუალსა
შინა
თჳსსა
არა
განიცდი
?
Verse: 42
ანუ
ვითარ
ჴელ-გეწიფების
რქუმად
ძმასა
შენსა
:
ძმაო
,
მიტევე
და
აღმოგიღო
წუელი
თვალისაგან
შენისა
,
და
შენ
დჳრესა
თვალსა
შინა
შენსა
არა
ხედავ
?
ორგულო
,
აღმოიღე
პირველად
დჳრე
თვალისაგან
შენისა
და
მერმე
იხილო
აღმოღებად
წუელი
თვალისაგან
ძმისა
შენისა
.
Verse: 43
რამეთუ
არა
არს
ხე
კეთილი
,
რომელმან
გამოიღოს
ნაყოფი
ხენეში
;
არცა
კუალად
ხე
ხენეში
,
რომელმან
ყვის
ნაყოფი
კეთილი
.
Verse: 44
რამეთუ
თჳთეული
ხე
თჳსისაგან
ნაყოფისა
საცნაურ
არნ
;
რამეთუ
არა
ეკალთაგან
შეკრიბიან
ლეღჳ
,
არცა
მაყვალთაგან
მოისთულიან
ყურძენი
.
Verse: 45
კეთილმან
კაცმან
კეთილისაგან
საუნჯისა
გულისა
თჳსისა
გამოიღის
კეთილი
,
და
ბოროტმან
კაცმან
ბოროტისაგან
საუნჯისა
გულისა
თჳსისა
გამოიღოს
ბოროტი
;
რამეთუ
ნამეტნავისაგან
გულისა
იტყჳნ
პირი
მისი
.
Verse: 46
რასა
მეტყჳთ
მე
:
უფალო
,
უფალო!
და
არა
ჰყოფთ
,
რომელსა
მე
გეტყჳ
თქუენ
?
Verse: 47
ყოველი
,
რომელი
მოვალს
ჩემდა
და
ისმენს
სიტყვათა
ჩემთა
და
ჰყოფს
მათ
,
გიჩუენო
თქუენ
,
ვისა
იყოს
მსგავს
.
Verse: 48
მსგავს
არს
იგი
კაცთა
,
რომელი
აშენებნ
სახლსა
,
რომელმან
მოთხარა
და
დააღრმო
და
დადვა
საფუძველი
კლდესა
ზედა
;
და
დიდროა
რაჲ
იყო
,
ეკუეთა
მდინარე
იგი
სახლსა
მას
და
ვერ
შეუძლო
შეძრვად
მისა
,
რამეთუ
დაფუძნებულ
იყო
კლდესა
ზედა
.
Verse: 49
ხოლო
რომელმან
ისმინა
და
არა
ყოს
,
მსგავს
არს
იგი
კაცსა
,
რომელმან
აღაშენა
სახლი
მიწასა
ზედა
თჳნიერ
საფუძველისა
,
რომელსა
ეკუეთა
მდინარე
და
მეყსეულად
დაეცა
;
და
იყო
დაცემა
სახლისა
მის
დიდ
ფრიად
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Tetraevangelium (redactio mcxetica defectiva)
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 20.11.2023. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.