და რაჟამს მიეახლნეს იერუსალიმად, ბეთბაგედ და ბეთანიად, მთასა თანა ზეთისხილთასა, წარავლინნა ორნი მოწაფეთაგანნი
და ჰრქვა მათ: წარვედით დაბასა მაგას, რომელ არს წინაშე თქვენსა; და, შე-რა-ხჳდოდით მას შინა, ჰპოოთ კიცჳ დაბმული, რომელსა კაცი არღა დაჯდომილ არს, აღჴსენით იგი და მომგუარეთ.
და უკეთუ ვინმე გრქუას რაჲ თქუენ, არქუთ, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე, და მეყსეულად მოავლინოს იგი აქა.
ხოლო იგინი წარვიდეს და პოეს კიცჳ იგი დაბმული კართა თანა გარეშე შესავალთა და აჰჴსნეს იგი.
ხოლო მუნ მდგომარენი ვინმე ეტყოდეს მათ: რასა ჰზამთ და აღჰჴსნით კიცუსა მაგას?
ხოლო მათ ჰრქუეს, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ იესო; და მიუტევეს მათ.
და მოიყვანეს კიცჳ იგი იესოსა და დაასხეს მას ზედა სამოსელი მათი, და დაჯდა მას ზედა.
და მრავალნი სამოსელსა მათსა დაუფენდეს გზასა ზედა, და სხუანი მოჰკაფდეს რტოთა ხეთაგან და დაუფენდეს გზასა ზედა.
და რომელნი წინაუძღოდეს და რომელნი უკანა შეუდგეს, და ღაღადებდეს და იტყოდეს: ოსანნა, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლილათა.
კურთხეულ არს მოსლვა მეუფისა, სახელითა უფლისათა, დავითის, მამისა ჩუენისა! ოსანნა, მაღალთა შინა!
და შევიდა იესო იერუსალჱმდ და ტაძარსა მას და მიმოხედვიდა ყოველსა, რამეთუ მწუხრი იყო ჟამი იგი. და განვიდა ბეთანიად ათორმეტთა თანა.
და ხვალისაგან, ვითარ გამოვიდეს იგინი ბეთანიათ, შეემშია.
და იხილა ლეღჳ ერთი შორით, რომელსა ესხა ფურცელი, და მოვიდა, უკეთუმცა რამე პოვა მას შინა. და მოვიდა რაჲ მისა, არა რაჲ პოვა, გარნა ფურცელი ხოლო, რამეთუ არა იყო ჟამი ლეღჳსა.
და ჰრქუა მას: ნუღარამცა ვინ ჭამს უკუნისამდე შენგან ნაყოფსა. -- და ესმოდა ესე მოწაფეთა მისთა.
და მოვიდეს იერუსალჱმდ, და შევიდა იესო ტაძარსა მას და იწყო გამოსხმად განმსყიდელთა მათ და მომსყიდელთა მიერ ტაძრით; და ტაბლები იგი მეკერმეთა მათ და დასასხდომლები იგი მსყიდელთა მათ ტრედისათა დაუმჴუა.
და არა უტევებდა, რაჲთა გან-ვინმე-იღოს ჭურჭელი მიერ ტაძრით.
და ასწავებდა და ეტყოდა, ვითარმედ: წერილ არს: სახლსა ჩემსა სახლ სალოცველ ეწოდოს ყოველთა მიერ წარმართთა, ხოლო თქუენ გიყოფიეს იგი ქუაბ ავაზაკთა.
და ესმა ესე მღდელთმოძღუართა მათ და მწიგნობართა და ეძიებდეს, ვითარმცა წარწყმიდეს იგი; და ეშინოდა მისა, რამეთუ ყოველი ერი განკჳრვებულ იყო მოძღურებასა მას მისსა.
და ვითარცა იყო მწუხრი, განვიდოდეს გარეშე ქალაქსა.
და ვითარცა თანაწარვიდოდეს განთიად, იხილეს ლეღჳ იგი განჴმელი ძირითგან.
და მოეჴსენა პეტრეს და ჰრქუა მას: რაბი, აჰა, ლეღჳ იგი, რომელსა სწყევე, განჴმა.
მიუგო იესო და ჰრქუა მათ:
გაქუნდინ სარწმუნოება ღმრთისაჲ! ამინ გტყჳ თქუენ, ვითარმედ: რომელმან ჰრქუას მთასა ამას: აღიფხუარ და შთავარდი ზღუად! და არა შეორგულდეს გულსა თჳსსა, არამედ ჰრწმენეს, რამეთუ, რომელი თქუას, იქმნეს, და იყოს ეგრეთ.
ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ყოველსა რომელსა ლოცვასა შინა ითხოვდეთ, გრწმენინ, რამეთუ მოიღოთ, და გეყოს თქუენ.
და რაჟამს სდგეთ ლოცვასა შინა, მიუტევეთ, უკეთუ გაქუნდეს რამე ბოროტი ვისთჳსმე, რაჲთა მამამანცა თქუენმან, რომელ არს ცათა შინა, მოგიტევნეს შეცოდებანი თქუენნი.
ხოლო უკეთუ თქუენ არა მიუტევნეთ, არცა მამამან თქუენმან, რომელ არს ცათა შინა, მოგიტევნეს შეცოდებანი თქუენნი.
და მოვიდეს კუალად იერუსალჱმად. და, ვითარცა იქცეოდა იგი ტაძარსა მას შინა, მოვიდეს მისა მღდელთმოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და მოხუცებულნი
და ეტყოდეს მას: რომლითა ჴელმწიფებითა იქმს ამას, და ვინ მოგცა შენ ჴელმწიფება ესე, რამეთუ ამას იქმოდი?
ხოლო იესო მიუგო და ჰრქუა მათ: გკითხო მეცა თქუენ სიტყუა ერთი, და თქუენ მომიგეთ მე, და მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ვიქმ ამას:
ნათლის-ცემა იოანესი ზეცით იყო, ანუ კაცთაგან? მიმითხართ მე.
ხოლო იგინი განიზრახვიდეს თჳსაგან და იტყოდეს: უკუეთუ ვთქუათ: ზეცით იყო, გრქუას ჩუენ: რასათჳს უკუე არა გრწმენა მისი?
და უკუეთუ ვთქუათ: კაცთაგან, გუეშინის ერისა ამის, რამეთუ ყოველთა იცოდეს იოანე, ვითარმედ ჭეშმარიტად წინაწარმეტყუელი იყო.
და მიუგეს და ჰრქუეს მათ იესოს: არა ვიცით. -- და მიუგო მათ იესო და ჰრვა: არცა მე გითხრა თქვენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ.
