და მოვიდა წიაღ ზღუასა მას, სოფელსა მას გერგესეველთასა.
და ვითარცა გამოვიდა იგი ნავით, მეყსეულად მოეგებვოდა მას საფლავებისაგან კაცი, რომლისა თანა იყო არაწმიდაჲ სული,
რომელსა საყოფლად აქუნდავე საფლავები და არცაღა ჯაჭუებითა ვის ჴელ-ეწიფა შებორკილებად იგი.
რამეთუ მრავალგზის ჯაჭჳთა და ბორკილითა შეკრულ იყო იგი და განხეთქის და შემუსრის იგი, და არა ვის ეძლო დაყენებად მისა.
და მარადის ღამჱ და დღჱ საფლავებსა და მთათა გარე იქცევინ, და ღაღადებნ და დაიკოდნ თავსა თჳსსა ლოდითა.
და ვითარცა იხილა მან იესუ შორით, მორბიოდა და თაყუანის-სცა მას,
ღაღადებდა ჴმითა დიდითა და ეტყოდა: რაჲ არს შენი და ჩემი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისა მაღლისაო? გაფუცებ შენ ღმერთსა, ნუ მტანჯავ მე.
რამეთუ ეტყოდა მას იესუ: სული ეგე არაწმიდაჲ, განვედ კაცისა მაგისგან!
და ჰკითხა მას: რაჲ არს სახელი შენი? და ჰრქუა მას: ლეგეონ არს სახელი ჩემდა, რამეთუ მრავალ ვართ.
და ევედრებოდეს მას ფრიად, რაჲთა არა განასხნეს იგინი გარეშე სოფელსა.
და იყო მუნ კოლტი ღორთაჲ დიდძალი, მთასა გარე მძოვარი.
და ევედრებოდეს მას ყოველნი იგი ეშმაკნი და ეტყოდეს: მიმავლინენ ჩუენ ღორებსა იმას, რაჲთა მათა შევიდეთ.
და უბრძანა მათ და განვიდა სულები იგი არაწმიდაჲ კაცისა მისგან და შევიდა ღორებსა მას, და მიიმართა კოლტმან მან ღორებისამან კბოდესა მას ზღუად, რამეთუ იყვნეს ვითარ ორ ათას, და დაიშთვნეს ზღუასა მას შინა.
ხოლო მწყემსები იგი მათი ივლტოდეს და უთხრეს ქალაქსა და დაბნებსა. და გამოვიდეს ხილვად, რაჲძი არს, რომელ-იგი იქმნა.
და მოვიდეს იესუჲსა და იხილეს ეშმაკეული იგი მჯდომარჱ და შემოსილი და გონიერი, რომლისა თანა იგი ყოფილ იყო ლეგეონი, და შეეშინა.
და უთხრობდეს მათ, რომელთა-იგი ეხილვა, ვითარ-იგი იქმნა ეშმაკეულისა მისთჳს და ღორებისა მისთჳს.
და ევედრებოდეს მას, რაჲთა წარვიდეს საზღვართა მათთაგან.
და აღ-რაჲ-ვიდა იესუ ნავსა, ევედრებოდა მას, რომელ-იგი იყო პირველ ეშმაკეულ, რაჲთა მის თანა იყოს.
და არა უტევა იგი, არამედ ჰრქუა მას: წარვედ სახიდ შენდა თჳსთა შენთა და უთხარ მათ, რაოდენი გიყო შენ უფალმან და შეგიწყალა შენ.
და წარვიდა იგი და იწყო ქადაგებად ათქალაქსა მას, რაოდენი უყო მას იესუ: და ყოველთა უკჳრდა.
და წიაღ-რაჲ-ჴდა კუალად იესუ მიერ კერძო, შეკრბა ერი დიდძალი მისა. და იყო ზღჳსკიდესა,
და, აჰა, მო-ვინმე-ვიდა მისა ერთი შესაკრებელისმთავარი, სახელი მისი იაიროს; და იხილა იგი და შეუვრდა ფერჴთა მისთა.
და ევედრებოდა ფრიად და ეტყოდა, ვითარმედ: ასული ჩემი აღესრულების, რაჲთა მოხჳდე და დაასხნე ჴელნი მას და განერეს და ცხოვნდეს.
და წარვიდა იესუ მის თანა. და მისდევდა მას ერი მრავალი და შეაურვებდეს მას.
და დედაკაცი იყო მუნ, რომელი იყო წყაროჲთა სისხლისაჲთა გუემულ ათორმეტ წელ.
და ფრიად ვნებულ იყო მრავალთაგან მკურნალთა და წარაგო ყოველივე მისი, და არარაჲ სარგებელ ეყო, არამედ უფროჲსად უძჳრჱსსა მოვიდა.
და ვითარცა ესმა იესუჲსთჳს, მოუჴდა მას ერსა შორის ზურგით კერძო და შეახო სამოსელსა მისსა,
რამეთუ იტყოდა გულსა თჳსსა: დაღათუ სამოსელსა ოდენ მისსა შევახო, ვცხოვნდე.
და ვითარცა შეახო, მეყსეულად განჴმა წყაროჲ იგი სისხლისა მისისაჲ, და ცნა ჴორცთაგან, რამეთუ განიკურნა გუემულებისაგან.
ხოლო იესუ გულისხმა-ყო თავით თჳსით განსრული იგი ძალი მისგან, მოიქცა ერისა მის და ჰრქუა: ვინ შემახო სამოსელსა ჩემსა?
ხოლო მოწაფენი მისნი ეტყოდეს მას: ჰხედავ ერსა ამას, რამეთუ შეგაჭირვებენ შენ, და შენ იტყჳ: ვინ შემახო მე?
და მიმოჰხედვიდა, რაჲთა იხილოს, რომელმან ესე ყო.
ხოლო დედაკაცსა მას შეეშინა და ძრწოდა, უწყოდა, რაჲ-იგი იქმნა მის ზედა, მოვიდა და შეუვრდა და უთხრა მას ყოველივე ბრალი.
ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: ასულო, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. წარვედ სახიდ შენდა მშჳდობით და იყავ შენ ცოცხალ გუემულებისაგან შენისა!
და ვითარ იგი ამას იტყოდა, მოვიდეს შესაკრებელისმთავრისანი მის და ეტყოდეს: ასული შენი აღესრულა, რაჲსაღა აშრომებ მოძღუარსა?
ხოლო იესუს ვითარ ესმნეს სიტყუანი ესე, რომელსა ეტყოდეს, ჰრქუა შესაკრებელთმთავარსა მას: ნუ გეშინინ, გარნა გრწმენინ ხოლო!
და არავინ უტევა მიდევნებად მის თანა, გარნა პეტრე და იაკობ და იოვანე, ძმაჲ იაკობისი.
და მოვიდეს სახლსა მას შესაკრებელთმთავრისასა და იხილა შფოთი და ტირილი და ღაღადებაჲ ფრიადი.
და შევიდა და ჰრქუა მათ: რაჲსა აღშფოთებულ ხართ? ყრმაჲ ეგე არა მომკუდარ არს, არამედ სძინავს.
და იგინი ჰბასრობდეს მას, ხოლო თავადმან გამოასხა ყოველი იგი შფოთი და მიიყვანა მამაჲ მის ყრმისაჲ და დედაჲ და მისნი მოწაფენი, და შევიდა, სადა-იგი იდვა მკუდარი იგი ყრმაჲ,
და უპყრა ჴელი ყრმისაჲ მის და ჰრქუა მას: ტალითა კუმი! რომელ არს თარგმანებაჲ: შენ გეტყჳ, ყრმაო, აღდეგ!
და მეყსეულად აღდგა ქალი იგი და იწყო სლვად, რამეთუ იყო იგი ათორმეტის წლის ოდენ. და განუკჳრდებოდა მათ განკჳრვებითა დიდითა ფრიად.
და ამცნებდა მათ ფრიად, რაჲთა არა ვინ აგრძნეს ესე, და უბრძანა მათ, რაჲთა სცენ მას ჭამადი.
