Verse: 14ვითარცა-იგი რაჟამს წარვალნ კაცი გზასა და მოუწესნ მონათა თჳსთა და მისცის მათ მონაგები თჳსი;
Verse: 15და რომელსამე მისცა ხუთი ტალანტი, რომელ არს ქანქარი, და რომელსამე -- ორი ქანქარი, და რომელსამე -- ერთი, კაცად-კაცადსა მსგავსად ძალისა თჳსისა, და წარვიდა.
Verse: 20და წარმოდგა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, და მოართუა მას სხუაჲღა ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც მე, აჰა, სხუაჲ ხუთი ქანქარი შევსძინე.
Verse: 24მოვიდა იგიცა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელ კაც ხარ შენ: მოიმკი, სადა არა დასთესი და შეიკრიბი, სადა არა განაბნიი.
Verse: 44მაშინ მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი ანუ წყურიელი, ანუ უცხოებასა, ანუ შიშულობასა, ანუ უძლურებასა, ანუ საპყრობილესა და არა გმსახურეთ შენ?
Verse: 46და წარვიდენ ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი -- ცხორებასა საუკუნესა.
This text is part of the TITUS edition of Tetraevangelium (redactio praeathonensis).
Copyright TITUS Project,
Frankfurt a/M, 15.2.2022.
No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.