დასაბამი სახარებისა იესუ ქრისტესი.
ვითარცა წერილ არს ესაჲა წინაწარმეტყუელსა: აჰა, ესერა, წარვავლინებ ანგელოზსა ჩემსა წინაშე პირსა შენსა, რომელმან განმზადოს გზაჲ შენი წინაშე პირსა შენსა.
ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: განმზადეთ გზაჲ უფლისაჲ და წრფელს-ჰყოფდით ალაგთა მისთა,
ხ̃ იყო იოვანე ნათლისმცემელი უდაბნოსა და ქადაგებდა ნათლის-ცემასა სინანულისასა მოსატევებელად ცოდვათა.
და განვიდოდა მისა ყოველი ჰურიასტანი სოფელი და იერუსალჱმელნი, და ყოველნი ნათელს-იღებდეს [მისგან] იორდანესა მდ[ი]ნარესა და აღ[ი]არებდეს ცოდვათა მათთა.
ხოლო იოვანე მოსილ იყ[ო] სტევითა აქლემისაჲთა, და სარტყელი ტყავისაჲ ერტყა წელთა მი[ს]თა, და ჭამდა მკალსა და თაფლსა ველურსა.
და ქადაგებდა და იტყოდა, ვითარმედ: მოვალს უძლიერესი ჩემსა შემდგომად ჩემსა, რომლისა არა ღირს ვარ მე დადრეკად და განჴსნად საბელთა ჴამლთა მისთასა.
მე ნათელს-გცემ თქუენ წყლითა, ხოლო მან ნათელს-გცეს თქუენ სულითა წმიდითა.
და იყო, მათ დღეთა შინა მოვიდა იესუ ნაზარეთით გალილეაჲსაჲთ და ნათელ-იღო იორდანესა იოვანესგან.
და მუნქუეს ოდენ, ვითარ აღმოვიდოდა იგი მიერ წყლით, იხილნა ცანი განხუმულნი და სული გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მის ზედა.
და ჴმაჲ ცით გარდამო ესმა: შენ ხარ ძჱ ჩემი საყუარელი, შენ მთნავ.
და მუნქუესვე სულმან განიყვანა იგი უდაბნოდ.
და იყო ი[გი] მუნ ორმეოც დღე გამოცდად ეშმაკისაგან. და იყო იგი მჴეცთა თანა, და ანგელოზნი ჰმსახურებდეს მას.
ხოლო შემდგომად იოვანეს საპყრობილედ მიცემისა მოვიდა იესუ გალილეად, ქადაგებდა სახარებასა მას ღმრთისასა
და იტყოდა, ვითარმედ: აღსრულებულ არს ჟამი და მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ; შეინანეთ და გრწმენინ სახარებისაჲ.
და ვითარ წარვიდოდა ზღჳსკიდესა გალილეასასა, იხილა სიმონ და ანდრია, ძმაჲ სიმონისი, ისათხევლიდეს სათხეველითა ზღუასა, რამეთუ მთხევარ იყვნეს.
და ჰრქუა მათ იესუ: მოედით და შემომიდეგით მე, და გქმნე თქუენ, რაჲთა იყვნეთ თქუენ მონადირე კაცთა.
და მუნქუესვე დაუტევნეს ბადენი იგი და მისდევდეს მას.
და წარ-რე-ვიდა მცირედ და იხილა მან იაკობ ზებედესი და იოჰანე, ძმაჲ მისი, და იგინიცა ნავსა შინა გან-ოდენ-იგებდეს სათრომელთა.
და მუნქუესვე უწოდა მათ. ხოლო მათ მუნქუესვე დაუტევეს მამაჲ მათი ზებედე ნავსა შინა მორეწეთა თანა და მივიდეს შემდგომად მისა.
და შევიდეს კაფარნაომდ, და მუნქუესვე შაფათთა შინა ასწავებდა შესაკრებელთა შინა.
და დაკჳრვებულ იყვნეს მოძღურებასა მას მისსა ზედა, რამეთუ იყო მოძღურებად მათა ვითარ ჴელმწიფე და არა ვითარ მწიგნობარნი იგი მათნი.
და იყო შესაკრებელსა მათსა კაცი სულითა არაწმიდითა შეპყრობილი, და ღაღატ-ყო
და თქუა: გუაცადე, რაჲ ძეს ჩუენი და შენი, იესუ ნაზორეველო? მოსრულ ხარ წარწყმედად ჩუენდა. გიცი შენ, ვინ ხარ, წმიდაო ღმრთისაო!
და შეჰრისხნა მას იესუ და ჰრქუა: პირი დაიყავ და გამოვედ მაგისგან!
და დაჰკუეთა იგი სულმან არაწმიდამან და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა და განვიდა მისგან.
და დაუკჳრდა ყოველთა, გამოეძიებდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲმე არს ესე სწავლაჲ ახალი? რამეთუ ჴელმწიფებით არაწმიდათა მათ სულთა უბრძანის, და დაემორჩილებიან მას.
და განჴდა ჰამბავი ესე მისი ყოველსა მას გარემოჲს სოფლებსა გალილეაჲსასა.
და მუნქუესვე გამოვიდეს მიერ შესაკრებელით და მოვიდეს სახედ სიმონისა და ანდრიაჲსა იაკობითურთ და იოჰანეთურთ.
ხოლო სიდედრი სიმონისი იდვა სიცხითა. და მუნქუესვე ჰრქუეს მას მისთჳს.
და მოვიდა, უპყრა ჴელი და აღადგინა და დაუტევა იგი სიცხემან მან, და ჰმსახურებდა მათ.
და ვითარ დამწუხრდა, რაჟამს დაჰჴდა მზე, მოართუმიდეს მას ყოველსა სნეულებსა და ეშმაკეულებსა.
და ქალაქი იგი ყოველი შეკრებულ იყო წინაშე კართა.
და განკურნა მრავალნი სნეულნი პირად-პირადთაგან სენთა და ეშმაკნი მრავალნი განჴადნა; და არა უფლეს სიტყუად ეშმაკთა მათ, რამეთუ იცოდეს იგი, ვითარმედ ქრისტე არს.
და მსთუად განთიად აღდგა, გამოვიდა და მივიდა უდაბნოსა ადგილსა და მუნ თაყუანის-სცემდა.
და მისდევდა მას სიმონ და მისთანანი იგი.
და რაჟამს პოეს იგი, ჰრქუეს მას, ვითარმედ: ყოველნი გეძიებენ შენ.
და ჰრქუა მათ: მოვედით და მივიდეთ გარემო მახლობელთა მათცა დაბა-ქალაქთა, რაჲთა მუნცა ვქადაგებდე, რამეთუ ამისთჳს მოსრულ ვარ.
და ქადაგებდა შესაკრებელთა შინა მათთა ყოველსა გალილეასა და ეშმაკთა განჰჴდიდა.
და მოვიდა მისა განბოკლებული, ევედრებოდა მას და მუჴლ-დადგმით ეტყოდა, ვითარმედ: გინდეს თუ, ძალ-გიც განწმედად ჩემდა.
ხოლო იესუს შეეწყალა იგი, მიყო ჴელი, შეახო მას და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდნი!
და ვითარცა ჰრქუა მას ესე, მუნქუესვე განეშორა მას განბოკლებაჲ იგი და განწმიდნა.
და შეჰრისხნა მას, და მუნქუესვე გამოაძო იგი
და ჰრქუა მას: ნუვის უთხრობ, არამედ მიგუალე და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე განწმედისა შენისათჳს, რომელ ბრძანა მოსე საწამებელად მათდა.
ხოლო იგი ვითარ გამოვიდა, იწყო ქადაგებად ფრიად და მიმოდადებად სიტყჳსა მის და ვერღარა ჴელ-იწიფის მან ქალაქად ცხადად შესლვად, არამედ გარე უდაბნოთა ადგილთა იყო. და მოვიდოდეს მისა ვინაჲვე.
