Verse: 3და წარავლინნა მონანი თჳსნი მოწოდებად ჩინებულთა მათ ქორწიდ, და არა ინებეს მოსლვად.
Verse: 4მერმე მიუვლინნა სხუანი მონანი და ჰრქუა: არქუთ ჩინებულთა მათ: აჰა, ესერა, პური ჩემი დამიმზადებიეს, ზუარაკები ჩემი და უსხები ჩემი დამიკლავს, და ყოველი მზა არს, მოვედით ქორწილსა ამას.
Verse: 5ხოლო მათ უდებ-ყვეს და წარვიდეს: რომელნიმე -- თჳსა აგარაკად, რომელნიმე -- ვაჭრობად,
Verse: 6და სხუათა მათ შეიპყრნეს მონანი იგი და მოსრნეს.
Verse: 13მაშინ ჰრქუა მეფემან მან მსახურთა: შეუკრენით მაგისნი ფერჴნი და ჴელნი და განჴადეთ ეგე ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
Verse: 14რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ, ხოლო მცირედ არიან რჩეულნი.
Verse: 15მაშინ წარვიდეს ფარისეველნი და ზრახვა-ყვეს მისთჳს, რაჲთამცა დაუდგეს მას მახე სიტყჳთა.
Verse: 16და მოუვლინნეს მას მოწაფენი იგი მათნი ჰეროდიანელთა თანა და ჰრქუეს: მოძღუარ, უწყით, რამეთუ ჭეშმარიტ ხარ და გზასა ღმრთისასა ჭეშმარიტებით ასწავებ, და არაჲ გჭირს შენ არავისთჳს, რამეთუ არა ხედავ პირსა კაცისასა.
Verse: 31მკუდართა აღდგომისათჳს არა აღმოგიკითხავს თქუმული იგი თქუენდა მომართ ღმრთისა მიერ, რომელ თქუა:
Verse: 32[მ]ე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი? [ა]რა არს ღმერთი ღმერთი მკუდართაჲ, არამედ ცხოელთაჲ.
Verse: 33და ვითარ ესმა ერსა მას, დაუკჳრდებოდა მოძღურებაჲ იგი მისი.
Verse: 34ხოლო ფარისეველთა, ვითარ ესმა, რამეთუ პირი დაუყო სადუკეველთა, შეკრბეს ერთად.
Verse: 35და ჰკითხა ერთმან მან მათგანმან შჯულისმდებელმან გამოცდით:
Verse: 36მოძღუარ, რომელი მცნებაჲ უდიდე[ს] არს შჯულსა შინა?
Verse: 37ხოლო მან ჰრქუა: შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა.
Verse: 38ესე არს დიდი და პირველი მცნებაჲ.
Verse: 39ხოლო მეორე, მსგავსი ამისი: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
Verse: 40ამათ ორთა მცნებათა შინა ყოველი შჯული და წინაჲსწარმეტყუელნი გამოაბენ.
Verse: 41კრებულ იყვნეს ყოველნი იგი ფარისეველნი. ჰკითხა მათ იესუ