Verse: 6ხოლო მეათერთმეტესა ჟამსა ვითარ გამოვიდა, პოვნა სხუანი მდგომარენი და ჰრქუა მათ: რასა აქა სდეგით დღე ყოელ ცუდად?
Verse: 7ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ დაგჳდგინნა ჩუენ. ჰრქუა მათ: მივედით თქუენცა საყურძენსა მას ჩემსა.
Verse: 8რაჟამს დამწუხრდა, ჰრქუა უფალმან მან საყურძნისამან ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა: მოუწოდე მოქმედთა მათ და მიეც სასყიდელი მათი; იწყე უკუანაჲსკნელთაგან, ვიდრე პირველთამდე.
Verse: 21ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ხოლო მან ჰრქუა მას: თქუ, რაჲთა დასხდენ ორნი ძენი ჩემნი, ერთი მარჯუენით შენსა და ერთი მარცხენით შენსა სუფევასა შენსა.
Verse: 22მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: არა უწყით, რასა ითხოვთ. გიძლავს შესუმად სასუმელისა მის, რომელსა მე შევსუმიდე, და ნათლის-ღებასა, რომელსა მე ნათელს-ვიღებდე ნათლის-ღებად? ჰრქუეს მას: გჳძლავს.
Verse: 23ჰრქუა მათ იესუ: სასუმელი ჩემი შესუათ და ნათლის-ღებაჲ, რომელი მე ნათელ-ვიღო, ნათელ-იღოთ, ხოლო დაჯდომაჲ მარჯუენით ჩემსა არა ჩემი არს მიცემაჲ, არამედ რომელთათჳს განმზადებულ არს მამისა ჩემისაგან.