Verse: 5რაჲ უადვილე არს თქუმად: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი, -- ანუ თქუმად: აღდეგ და ვიდოდე?
Verse: 6რამეთუ ჴელმწიფე არს ძჱ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა მათთა. მაშინ ჰრქუა დაჴსნილსა მას: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა!
Verse: 15და ჰრქუა მათ იესუ: ნუთუ ეგების შვილთა საქორწინისათა გლოვაჲ ვიდრე სიძე მათ თანა არს? არამედ მოვიდენ დღენი, რაჟამს წარვიდეს მათგან სიძე, და მაშინ იმარხვიდენ.
Verse: 16არავინ დაადგის სადგმელი ნახევისა უმურკველისაჲ სამოსელსა ზედა ძუელსა, რამეთუ გამოიღლიძის დგმულმან მან სამოსლისა მისგან, და უძჳრეს განხეთქილება იქმნის.
Verse: 17არცა შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ძუელთა; უკუეთუ არა, განსთქდიან თხიერნი იგი, და ღჳნოჲ იგი დაითხიის, და თხიერნი იგი წარწყმდიან. არამედ შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ახალთა, და ორნივე დაიმარხნიან.
Verse: 18ამას რაჲ ეტყოდა მათ, აჰა, მთავარი ვინმე მოუჴდა, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა, რამეთუ: ასული ჩემი აწღა, ესერა, მოკუდა; არამედ მოვედ და დასდევ ჴელი შენი მის ზედა და ცხონდეს.
Verse: 34ხოლო ფარისეველნი იგი იტყოდეს: მთავრითა ეშმაკთაჲთა განასხამს ეშმაკთა.
Verse: 35და მოჰვლიდა იესუ ქალაქებსა ყოველსა და დაბნებსა და ასწავებდა შესაკრებელთა შორის მათთა და ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისასა და განჰკურნებდა ყოველთა სენთა და უძლურებათა ერსა შორის.
Verse: 36და ვითარცა იხილა ერი იგი, შეეწყალნეს იგინი, რამეთუ იყვნეს დამაშურალ და დაცჳვნებულ, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა აქუნ მწყემსი.