და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, არქუ ძეთა ერისა შენისათა და სთქუა მათდამი: ქუეყანასა, რომელსაცა ზედა მოვჰჴადო მახჳლი მე, და მოიყვანოს ერმან ქუეყანისამან კაცი ერთი მათგანი და მისცენ იგი თავთა მათთა ებგურად.
და უკუეთუ იხილოს ებგურმან მახჳლი, მომავალი ქუეყანასა ზედა, და საყჳრ-სცეს საყჳრსა და დაუნიშნოს ერსა
და ესმეს მსმენელსა ჴმისა საყჳრისაჲ და არა დაცვა ყოს და ზედა მოვიდეს მახჳლი და ეწიოს მას, სისხლი მისი თავსა ზედა მისსა იყოს.
რამეთუ ჴმასა საყჳრისასა მსმენელმან არა დაცვა ყო, სისხლი მისი მას ზედა იყოს; და ესრეთ და რამეთუ დაცვა-ყო, სული თჳსი განირინა.
და ებგურმან, უკუეთუ იხილოს მახჳლი მომავალი და არა საყჳრსცეს საყჳრსა და არ დაუნიშნოს ერსა და ერმან არა დაცვა ყოს და ზედა მოსრულმან მახჳლმან მიიღოს მათგანი სული, იგი უკუე ცოდვისათჳს თავისა თჳსისა მიღებულ იქმნა, ხოლო სისხლი მისი ჴელისაგან ებგურისა გამოვიძიო.
და შენ, ძეო კაცისაო, ებგურად მიგეც შენ სახლსა ისრაჱლისასა და ისმინო პი\რისა Page of ed. 1709: 193b ჩემისაგან სიტყუაჲ და წინდაცვულ ჰყვნე იგინი ჩემ მიერ.
თქუმასა შინა Page of ms. Ga: 269v ჩემგან ცოდვილისასა: ცოდვილო, სიკუდილით მოჰკუდე, და არ კრძალვა სცე ცოდვილსა დაცვად უთნოობაჲ მოქცევად მისსა გზისაგან მისისა, ძიებად მისსა, უშჯულოჲ იგი უშჯულოებითა მისითა მოკუდეს, ხოლო სისხლი მისი ჴელისაგან შენისა გამოვიძიო.
ხოლო შენ უკუეთუ წინა-მიუთხრა უთნოსა გზაჲ მისი მოქცევად მისსა მისგან, და არა მოიქცეს გზისაგან მისისა, იგი ვიდრე-მე უშჯულოებასა შინა თჳსსა მოკუდეს, ხოლო შენ სული შენი განირინო.
და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ სახლსა ისრაჱლისასა: ესრეთ ჰზრახეთ მეტყუელთა: ცთომანი ჩუენნი და უშჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ თანა არიან და მათ შინა დავდნებით და ვითარ ვცხოვნდეთ?
არქუ მათ: ცხოველ ვარ, მე იტყჳს ადონაი უფალი, რამეთუ არა მნებავს მე სიკუდილი უთნოჲსაჲ, ვითარ მოქცევაჲ მისი გზისაგან მისისა და ცხოვნებაჲ მისი. მოქცევით მოიქეცით ჩემდამო გზისაგან თქუენისა ბოროტისა, რაჲთა რად მოჰკუდებით, სახლო ისრაჱლისაო?
და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ ძეთა ერისა შენისათა: სიმართლემან მართლისამან ვერ განარინოს იგი, რომელსაცა დღესა სცთეს; და უშჯულოებამან უშჯულოჲსამან ვერ მოკლას, რომელსაცა დღესა მოაქციოს უშჯულოებისაგან მისისა, და მართალსა ვერ ძალ-უც ცხოვნებად სიმართლისათჳს თჳსისა, რომელსაცა დღესა ცოდოს.
თქუმასა შინა ჩემგან მართლისასა: ცხოვნებით სცხოვნდე, და ესე ესვიდეს სიმართლისა მიმართ თჳსისა და ქმნეს უშჯულოებაჲ, ყოველნი სიმართლენი მისნი არ აღეჴსენნენ მას; უსამართლოებასა შინა მისსა, რომელი ქმნა, მას შინა მოკუდეს.
და ვჰრქუა რაჲ მე უთნოსა: "სიკუდილით მოჰკუდე", და მოიქცეს უშჯულოებისაგან თჳსისა და ყოს მშჯავრი და სიმართლე,
და ნაჴუთევი თანამდებისაჲ Page of ed. 1709: 194a უკუნ-სცეს, და ნატაცები კუალად აგოს, უშჯულოჲ ბრძანებათა შინა ცხორებისათა ვიდოდის არაქმნად უსამართლოჲ, ცხოვნებით ცხოვნდეს, არა მოკუდეს.
ყოველნი ცოდვანი მისნი, რომელნი ცოდნა, არა მოეჴსენნენ მას, რამეთუ მშჯავრი და სიმართლე ქმნა, მათ შინა ცხოვნდეს.
და იტყჳან ძენი ერისა შენისანი\: Page of ms. Ga: 270r არამართალ არს გზაჲ უფლისაჲ. და იგი გზაჲ მათი არამართალ არს. ხოლო ისმინეთ, სახლო ისრაჱლისაო: ნუ გზაჲ ჩემი არამართალ არს, არა გზანი თქუენნია არამართალ?
უკუეთუ მიაქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა და ქმნას შეცოდებაჲ, მას შინა მოკუდეს იგი.
და უკუეთუ მოაქციოს ცოდვილმან უშჯულოებისაგან თჳსისა და ქმნას მშჯავრი და სიმართლე, მათ შინა ცხოვნდეს იგი.
და ესე არს, რომელ სთქუთ: არამართალ არსო გზაი უფლისაჲ; თითოეული გზათაებრ თქუენთა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო.
და იყო მეათორმეტესა წელსა, მეათესა შინა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა, ტყუეობისა ჩუენისასა, მო ვიდა ჩემდა იერუსალჱმით განრინებული მეტყუელი: გამოღებულ იქმნა ქალაქი.
და ჴელი უფლისაჲ იქმნა ჩემ ზედა მიმწუხრი, პირველ მოსლვისა განრინებულისა მის, და აღმიღო პირი ჩემი, ვითარცა მოვიდა ჩემდა განთიად, და აღ-რაჲ-ეღო პირი ჩემი, არღარა დაიპყრა მერმე.
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, დამმკჳდრებელნი, მოოჴრებულნი ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, მეტყუელნი იტყჳან: ერთი იყო აბრაამი და დაიპყრა ქუეყანაჲ და ჩუენ მრავალნი ვართ; ჩუენდა მოცემულ არს დაპყრობად ქუეყანად.
ამისთჳს თქუ მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ვინაჲთგან სისხლსა შჭამთ და თუალნი თქუენნი აღგიხუმან კერპთა მიმართ თქუენთა, და სისხლსა დასთხევთ და ქუეყანაჲ დაგიმკვდრებიეს,
და სდგათ მახჳლსა ზედა თქუენსა, ჰქმნენით საძა\გელნი Page of ed. 1709: 194b და კაცადი ცოლსა მოყუსისა თჳსისასა შეაგინებთ და ქუეყანაჲ დაიმკჳდრეთ. ესრეთ სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი:
ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა მოოჴრებულთა შინა მახჳლითა დაეცნენ და, რომელნი არიან პირსა ზედა ველისასა, მჴეცთა ველისათა მიეცნენ შესაჭმელად და მოზღუდვილთშინათა და ქუაბთშინათა სიკუდილით მოვსწყუედ.
და მივსცე ქუეყანაჲ ოჴრად და წარწყმედად და დასცხრეს გინებაჲ ძალისა მისისაჲ, მოოჴრდენ მთანი ისრაჱლისანი არყოფისაგან მოარულისა;
და\ცნან, Page of ms. Ga: 270v ვითარმედ მე ვარ უფალი და ვყო ქუეყანაჲ მათი ოჴერ და მოოჴრდეს ყოველთათჳს საძაგელებათა მათთა, რომელნი ქმნნეს.
და შენ, ძეო კაცისაო, ძენი ერისა შენისანი მომზრახობენ შენთჳს კედელთა თანა და ბჭეთა წინა სახლთასა და ეზრახებიან კაცადი მოყუასსა თჳსსა და კაცადი ძმასა თჳსსა, მეტყუელნი: შევკრბეთ და ვისმინოთ, რაჲ არს სიტყუაჲ, გამომავალი უფლისაგან.
და მოვლენ შენდა, ვითარცა შემოკრბების ერი, და დასხდენ წინაშე შენსა ერი ჩემი და ისმენენ სიტყუათა შენთა და არა ჰყოფენ მათ, რამეთუ სიცრუვე პირთა შინა მათთა. და კუალსა მას უშჯულოებისა და ბილწობისასა შეუდგენ გულნი მათნი.
და შენ ექმენ მათ, ვითარცა ჴმაჲ იგი სახიობისა და ჴმაჲ ნესტჳსაჲ მის, და ესმოდეს სიტყუაჲ შენი და არა ჰყონ.
და ოდესცა მოვიდენ, იტყჳან: "აჰა მოიწია". და ცნან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელი იყო შორის მათსა.
