და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ მთავარსა ტჳროსისასა: ამათ იტყჳს უფალი უფალი: მის წილ, რომელ ამაღლდა გული შენი და თქუა: "ღმერთი ვარ მე, საყოფელი ღმრთისაჲ დავიმკჳდრე გულსა შორის ზღჳსასა"; შენ კაცი ხარ და არა ღმერთი და მიეც გული შენი გულად ღმრთისა.
ნუ უბრძნეს ხარა შენ დანიელისსა? ბრძენთა Page of ed. 1709: 187a არ განგსწავლეს შენ ზედმიწევნულობასა შინა მათსა?
ნუ ზედმიწევნულობისა მიერ შენისა, ანუ ცნობისა მიერ შენისა ჰყავ თავისა შენისა ძალი და დაიკრიბე ვეცხლი და ოქროჲ საუნჯეთა შინა შენთა?
ანუ სიმრავლისა მიერ ზედმიწევნულობისა შენისა და ვაჭრობისა მიერ შენისა განამრავლე ძალი შენი Page of ms. Ga: 266r და ამაღლდა გული შენი ძალსა ზედა შენსა;
ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი უფალი: ვინაჲთგან მიეც გული შენი გულად ღმრთისა,
ამის წილ აჰა მე მოვაწინე შენ ზედა უცხოთა ბუგრებრთა ნათესავთა და წარმოსცალნენ მახჳლნი მათნი შენ ზედა და სიკეთესა ზედა ზედმიწევნულობისა შენისასა და ჯუარს აცუან სიკეთე შენი წარსაწყმედელად.
და შთამოგაქუეონ შენ და მოჰკუდე სიკუდილითა წყლულთაჲთა გულსა შინა ზღჳსასა.
ნუ მეტყუელმან სთქუა: "ღმერთი ვარ მე წინაშე მომკლველთა შენთა". შენ კაცი ხარ და არა ღმერთი; სიმრავლისა შორის მომწყლველთა შენთაჲსა სიკუდილითა
წინდაუცუეთელთაჲთა მოჰკუდე ჴელებითა უცხოთაჲთა, რამეთუ მე ვთქუ, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, აღიღე გლოაჲ მთავარსა ზედა ტჳრელსა და არქუ მას: ამათ იტყჳს უფალი უფალი: შენ ხარ აღმონაბეჭდავ, სავსე სიბრძნითა მსგავსებისაჲთა და გჳრგჳნ სიკეთისა.
საშუებელსა შინა სამოთხისა ღმრთისასა იშევ; ყოველი ქვაჲ კეთილი შეგემოსა: სარდიონი და პაზიონი და სამარაგდოჲ და ანთრაკი და საპფირონი და იასპი და ვეცხლი და ოქროჲ და ლიგჳრიონი და აქატი და ამეთჳსტონი და ოქრო-ქვაჲ და ვირილლჳონი და ფრცხილი, და ოქროჲთა აღავსენ საუნჯენი შენნი და ფასის საცავნი შენნი შენ შორის. დღით რომლითგან აღეგე,
შეიმზადე ქერუვიმისა თანა და მიგეც შენ მთასა წმიდასა ღმრთისასა, იყ\ავ Page of ed. 1709: 187b შორის ქვათა ცეცხლისათა.
იყავ შენ უბიწო დღეთა შინა შენთა, რომლით დღითგან აღეგე შენ, ვიდრემდის იპოვნეს უსამართლოებანი შენნი შენ შორის.
სიმრავლისაგან ვაჭრობისა შენისა აღავსენ საუნჯენი შენნი უშჯულოებითა; და სცოდე და მოწყლულ იქმენ მთისაგან ღმრთისაჲსა და განგიყვანა შენ ქერუვიმმან საშუალისაგან ქვათა ცეცხლისათაჲსა.
ამაღლდა გული შენი სიკეთესა შენსა ზედა, განიხრწნა ზედმიწევნულებაჲ შენი სიკეთისა თანა შენისა, სიმრავლისათჳს ცოდვათა შენთაჲსა ქუეყანასა ზედა მიგაგდე შენ, წინაშე მეფეთასა დაგაგდე შენ სამაგალითოდ და\დებად.
სიმრავლისათჳს უშჯულოებათა შენთაჲსა და უსამართლოობისა ვაჭრო[ბ]ისა შენისა შევაბილწენ სიწმიდენი შენნი; და აღვაგზნა ცეცხლი საშუალ შენსა, ამან შეგჭამოს შენ და მიგცე შენ ნაცრად ქუეყანასა ზედა შენსა, წინაშე ყოველთა მხედველთა შენთა.
და ყოველნი მეცნიერნი შენნი წარმართთა შორის დაჭმუნდენ შენ ზედა; წარსაწყმედელ იქმენ და არა იყო მერმე უკუნისამდე.
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი სიდონსა ზედა და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა
და თქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე შენ ზედა, სიდონ, და ვიდიდო შენ შორის და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი ქმნასა შინა ჩემგან შენ შორის მშჯავრთასა და ვიდიდო მე შენ შორის.
და გამოვავლინო შენ ზედა სიკუდილი და სისხლი უბანთა შორის შენთა და დაეცნენ წყლულნი მახჳლებითა შენ შორის, გარემოჲს შენსა, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და არა იყვნენ არა მერმე სახლისა ისრაჱლისა საქენჯნელ, საწერტელ სიმწარის და ეკალ სალმობის ყოველთაგან გარემოთა მათთა, უპატივომყოფელთა მათთა, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი.
ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და შევკრიბო სახლი ისრაჱლისაჲ Page of ed. 1709: 188a წარმართთაგან, სადა განითესნეს მუნ, და წმიდა ვიქმნე მე მათ შორის, წინაშე ერთა და წარმართთასა, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა, რომელი მივეც მონასა ჩემსა იაკობსა.
და დაემკჳდრნენ მის ზედა სასოებით და აღაშენნენ სახლნი და დაჰნერგნენ ვენაჴოვანნი და დაემკჳდრნენ სასოებით, ოდეს ვყო მშჯავრი ყოველთა თანა შეურაცხისმყოფელთა მათთა, გარემოსნი შორის მათთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი და ღმერთი მამათა მათთა.
