და იქმნა მეათერთმეტესა წელსა, ერთსა თთჳსასა, იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, მის წილ, Page of ms. Ga: 263v რომელ თქუა სორმან იერუსალჱმსა ზედა: ვაშა, შეიმუსრა, წარწყმდეს წარმართნი, მოიქცა ჩემდამო, სავსე მოოჴრებულ არს.
ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე შენ ზედა, სორ, და ვცვალნე შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, ვითარცა აღვალს ზღუაჲ ღელვათა მიერ მისთა.
და დაამჴუნენ ზღუდენი სორისანი და დაარღვნენ გოდოლნი და განფიწლონ მტუერი მისი მისგან და მივსცე იგი წყლტუკლდეობად.
საშრობლად ბადეთა იყოს შორის ზღჳსა, რამეთუ მე ვთქუ, -- იტყჳს ადონაი უფალი, და იყოს მოსარბეველ საუკუნეთა.
და ასულნი მისნი ველსა ზედა მახჳლითა მოიკლნენ და ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი.
რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე მოვავლენ შენ ზედა, სორ, ნაბუხოდონოსორს მეფესა ბაბილოვნისასა ჩრდილოჲთ, მეფე მმეფობთაჲ არს ცხენებისა თანა და ეტლებისა და ცხენოსნებისა და შესაკრებელისა ნათესავთა მრავალთაჲსა ფრიად.
ესე ასულთა შენთა, ველისზედათა, მახჳლითა მოსრავს და მისცეს შენ ზედა წინ საჴუმილავი და გარე-მოგაშენოს შენი და გარე-მოგავლოს საფლავი და გარე-მო\გაშენოს Page of ed. 1709: 183b შენ ზედა გარემოჲს პატნეზი და გარე-მოდგომაჲ ჯაჭუ-ჭურთაჲ და ლახურები მისი პირისპირ შენსა მისცეს.
ზღუდენი შენნი და გოდოლნი შენნი დაამჴუნეს მახჳლთა მიერ მისთა.
სიმრავლისაგან ცხენთა მის თაჲსა დაგფაროს შენ მტუერმან მათმან და ჴმისაგან ცხენოსანთა მისთაჲსა და ეტლის თუალთა და ეტლთა მისთაჲსა შეირყინენ ზღუდენი შენნი, შე-რაჲ-ვიდოდის იგი ბჭეთა შენთა, ვითარცა შემავალი ქალაქად ველით.
საჭურველებითა ცხენთა მისთაჲთა დათრგუნნენ ყოველნი უბანნი შენნი, ერი შენი მახჳლითა მოსრას და გუამი ძალისა შენისაჲ ქუეყანად დააკუეთოს.
და წარტყუენოს ძალი შენი და ტყუე ყვნეს მონაგებნი შენნი და დასცეს ზღუდენი შენი და სახლნი შენნი გულისსათქუმელნი დაარღჳნეს და ქვანი შენნი და ძელნი შენნი და მტუერი შენი შორის ზღჳსა შთააბნიოს.
და დაჰჴსნას სიმრავლე სახიობელთა შენთაჲ და ჴმაჲ საფსალმონეთა შენთაჲ არღარა ისმეს მერმე.
და მიგცე შენ Page of ms. Ga: 264r წყლტუკლდეობა, საშრობელ ბადეთა იყო და არა აღაშენო მერმე, რამეთუ მე ვსიტყუე, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
რამეთუ ამათ ეტყჳს ადონაი უფალი სორსა: არა ჴმისაგან დაცემისა შენისა აღმოჴდასა შინა მახჳლისასა შორის შენსა შეიძრნენ ჭალაკნი
და შთამოვიდენ საყდართაგან მათთა ყოველნი მთავარნი ნათესავთა ზღჳსათანი და აღიჴადნენ მიტრანი თავთაგან მათთა და შესამოსელნი მათნი ჭრელნი განიძარცუნენ, განკრთომით განჰკრთენ ქუეყანასა ზედა, დასხდენ და ეშიშვოდინ წარწყმედასა მათსა და სულთ-ითქუმიდენ შენ ზედა
და მოიღონ შენ ზედა გოდებაჲ და გრქუან შენ: ვითარ წარსწყმდი და დაირღჳ ზღჳსაგან, ქალაქი საქებელი, რომელი იყავ ძლიერ ზღუასა შინა, იგი და მკჳდრნი მისნი, მიმცემელი შიშისა მი\სისა Page of ed. 1709: 185a {!} ყოველთა და მკჳდრთა მისთაჲ.
და შეშინდენ ჭალაკთა შინა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ და შეშფოთნენ ჭალაკთა შინა ზღჳსა შორის გამოსლვისაგან შენისა,
რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ოდეს დაგდვა შენ, ქალაქი მოოჴრებული, ვითარცა ქალაქნი არდამკჳდრებულნი აღმოყვანებასა შინა ჩემგან შენ ზედა უფსკრულისასა, და დაგფაროს შენ წყალმან მრავალმან.
და შთაგიყვანო შენ შთამავალთა თანა მღჳმისათა ერისა მიმართ საუკუნოჲსა და დაგამკჳდრო შენ სიღრმეთა შინა ქუეყანისათა, ვითარცა ოჴერი საუკუნოჲ, შთამავალთა თანა მღჳმედ, რაჲთა არდამკჳდრებულ იქმნე, არცა აღსდგე ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა.
წარსაწყმედელსა მიგცე შენ და არა იყო მერმე და იძიო და არა იპოო საუკუნოდ, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
