და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, ორნი დედანი იყვნეს, ასულნი დედისა ერთისანი;
და განმეძვნეს ეგჳპტეს შინა, სიჭაბუკესა მათსა შინა განმეძვნეს, მუნ დაითხინეს ძუძუნი მათნი და მუნ გარდაიქალწულეს.
ხოლო სახელნი მათნი ოოლაუხუცესი. და ოოლიბა დაჲ მისი უმრწემესი, და იქმნნეს ჩემდად და შვნეს ძენი და ასულნი და სახელნი მათნი: სამარიაჲ -- იოოლა და იერუსალჱმი -- იოოლიბა.
და განმეძვნა იოოლა ჩემგან და მიიქცა ტრფიალთა მიმართ თჳსთა, ასსურასტანელთა მიმართ, მახლობელთა მისთა,
შემოსილთა ჳაკინთებითა წინამძღუართა და ლაშქრის მძღუანთა ჭაბუკნი გამორჩეულნი, ყოველნი ცხენებითა აღცხენოსნებულნი ცხენთა ზედა.
და მისცა სიძვაჲ თჳსი მათდამი გამორჩეულთა მიმართ ძეთა ასურასტანელთასა, ყოველთა და ყოველთა, რომელთა მიმართ თუალ-აგნა, ყოვლითა გულისზრახვითა მისითა შეიგინებოდა.
და სიძვაჲ მისი ეგჳპტითგანი არა დაუტევა, რამეთუ მის თანა წვებოდეს სიჭაბუკესა შინა მისსა და მათ გარდააქალწულეს იგი და გარდაჰფინეს სიძვაჲ მათი მის ზედა.
ამისთჳს მივეც იგი ჴელთა Page of ed. 1709: 180a ტრფიალთა მისთასა, ჴელებსა ძეთა ასურასტანელთასა, რომელთა მიმართ თუალ-აგნა.
მათ გამოაცხადეს სირცხჳლი მისი, ძენი და ასულნი მისნი მიიხუნეს და იგი მახჳლითა მოკლეს; და იქმნა სასიტყუელ დედათა შორის და შურისგებაჲ ყვეს მის ზედა ასულთა მისთა მიმართ.
და იხილა დამან მისმან ოოლიბა და განხრწნა მან ზედა-დართვაჲ თჳსი უფროჲს მისსა და სიძვაჲ მისი უფროჲს სიძვისა დისა მისისასა.
განამრავლა ძეთა მიმართ ასურასტანელთასა ზედ დაერთო წინამძღუართა და ლაშქრის მძღუართა მოახლეთა თჳსთა, შემოსილთა სამკაულითა, ცხენებით აღცხენოსნებულთა ცხენთა ზედა, ჭაბუკთა გამორჩეულთა ყოველთა.
და ვიხილე მე, ვითარმედ შეგინებულ არიან, გზაჲ ერთი არს ორთაჲვე.
და შესძინა სიძვასა მისა ზედა და იხილნა კაცნი, გამოხატულნი ზღუდესა ზედა, ხატნი ქალდეველთანი გამოხატულნი დაწერით,
მორტყმულნი ჭრელებითა წელთა ზედა მათთა და ტიარები ღებულები თავთა ზედა მათთა, შესახედავად სამთხზული ყოველთაჲ მსგავსად ძეთა ბაბილოვნელთაჲსა, ქალდეველთა ქუეყანისა, მამულისა მათისა.
და ზედ დაჰრთო მათ ზედამიხედვაჲ თუალთა მისთაჲ და მიავლინნა ქადაგნი მათდა მიმართ ქალდეად.
და მოვიდეს მისდამი ძენი ბაბილოვნელთანი საწოლად მედგურთა და შეაგინებდეს მას სიძვისა მიერ მისისა. და შეიბილწა მათ თანა და განდგა სული მისი მათგან და გამოაცხადა სიძვაჲ მისი.
და გამოაცხადა უშუერებაჲ მისი და განეშორა სული ჩემი მისგან, ვითარ სახედ განეშორა დისაგან მისისა.
და განმრავლდა სიძვაჲ შენი მოჴსენებად დღეთა სიჭაბუკისა შენისათა, რომელთა შინა ისიძევდ ეგჳპტეს Page of ed. 1709: 180b შინა.
და ზედ დაერთე ქალდეველთა მიმართ, რომელთა ჴორცნი იყვნეს, ვითარცა ვირთა ჴორცნი, და ქუქუნი ცხენთანი -- ქუქუნი მათნი.
და მიჰხედე უშჯულოებათა სიჭაბუკისა შენისათა, რომელთა იქმოდე ეგჳპტეს შინა, სადგურსა შორის შენსა, სადა ძუძუნი სიჭაბუკისა შენისანი დაცჳვეს.
ამისთჳს, ოოლიბა, ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: აჰა მე აღვადგინნე ტრფიალნი შენნი შენ ზედა, რომელთაგან განდგა სული შენი მათგან და მოვხადნე შენ ზედა გარემოჲს:
ძენი ბაბილოვნისანი და ყოველნი ქალდეველნი, ფაკუთ და სუდ და კუდ და ყოველნი ძენი ასურასტანელთანი მათ თანა, ჭაბუკნი, რჩეულნი წინამძღუარნი და ლაშქრის მძღუარნი, ყოველნი მსამობნი სამწილნი და სახელოვანნი ცხენოსანნი ცხენთა ზედა.
და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი ჩრდილოჲთ ჯაჭუ-ჭურთა თანა და საჭურველთა და ეტლის თუალთა და სიმრავლეთა ერთასა და ფარები და ჩელთები და ჩაფხუტები გარე-მოიდვან შენ ზედა; და მოგადგან შენ ზედა მცველი გარემო და მივსცე წინაშე პირსა მათსა მშჯავრი და შური იძიონ შენგან მშჯავრთა მიერ მათთა.
და მივსცე შური ჩემი შენ ზედა და ჰყოფდენ შენ თანა რისხვითა გულისწყრომისა ჩემისაჲთა. ცხჳრნი შენნი და ყურნი შენნი მიგიხუნენ, დაშთომილნი შენნი მახჳლითა დაამჴუნენ, თვით იგი ძენი შენნი და ასულნი შენნი წარიყვანნენ და ნეშტნი შენნი ცეცხლმან შეჭამნეს;
და განგძარცონ შესამოსელი შენი და წარიხუნენ ჭურჭელნი სიქადულისა შენისანი;
და მივაქცინე უთნოობანი შენნი შენგან და სიძვაჲ შენი ქუეყანისა ეგჳპტისაგან და არა აღიხუნე თუალნი შენნი მათდამი და ეგვპტისაჲ არღა მოიჴსენო მერმე.
მით რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე განგცემ შენ ჴელებსა, რომელნი გძ\ულან, Page of ed. 1709: 181a რომელთაგან განდგა სული შენი მათგან.
და ყონ შენთანა სიძულილით და მიიხუნენ ყოველნი ნაშრომნი შენნი და ნარუდუნებნი შენნი და იყო შიშუელი და უშუერი და გამოცხადნეს სირცხჳლი სიძვისა შენისა და უთნოობისა შენისაჲ: სიძვამან შენმან
გიყვნა შენ ესენი განმეძვებითა უკუანაგან წარმართთასა და შეიგინებოდე გულის ზრახვათა შინა მათთა.
გზასა ზედა დისა შენისა ჰვლე; და მიგცე სასუმელი მისი ჴელთა შენთა.
ამათ იტყჳს უფალი უფალი: სასუმელი დისა შენისაჲ სუ, ღრმაჲ და ვრცელად იყოს სიცილად და საბასრობელად, გარდარეულად აღსრულებად სიმთრვალისა.
და დაჴსნილობითა აღივსო სასუმელი უჩინოობისა და უჩინოქმნისაჲ, სასუმელი დისა შენისა სამარიაჲსაჲ.
და შეჰსუა იგი და გამოსწრიდო. და კეცის ჭურნი მისნი დაჰმუსრნე და ძუძუნი შენნი მოშჭრნე და დღესასწაულნი და ახალთთუენი შენნი გარე-მივაქცინე, მით რამეთუ მე ვიტყოდე, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი უფალი: მათ წილ, რომელ დამივიწყე მე და განმაგდე მე უკუანა სხეულისა შენისა, შენცა მიიღე უთნოობაჲ შენი და სიძვაჲ შენი.
და თქუა უფალმან ჩემდამო: ძეო კაცისაო, უკუეთუ შჯი ოოლას და ოოლიბას და მიუთხრობ მათ უშჯულოებათა მათთა,
რამეთუ იმრუშებდეს და სისხლი ჴელთა შინა მათთა? და იმრუშებდეს და შვილნი მათნი, რომელნი მიშვნეს მე, განავლნეს მათ იგინი ცეცხლისა შორის.
ვიდრემდის ესენიცა მიყვნეს მე, შეაგინებდეს წმიდათა ჩემთა მას დღესა შინა და შაბათთა ჩემთა შეამწიკულებდეს
და დაკლვისა მიერცა მათგან შვილთა მათთაჲსა კერპთა მათთათჳს და შესლვითა მათითა წმიდათა მიმართ ჩემთა მას დღესა შინა შეაგინებდეს მათ, და აჰა ესრეთ ჰყოფდეს შორის Page of ed. 1709: 181b სახლისა ჩემისა!
და მიუმცნებდეს კაცთა, მომავალთა შორით, რომელთა მოციქულთა მიავლინებდეს მათდამი, და მყის მოსლვასა მათსა მეყსეულად იბანებოდე და იგრემლებდ თუალთა შენთა და იმკვებოდე სამკაულითა.
და დაშჯედ ცხედარსა ზედა გარდაგებულსა და ტაბლაჲ შემკული წინაშე შენსა და საკუმეველი ჩემი და ზეთი ჩემი დასდევ წინაშე მათსა და იშუებდეს მათ მიერ.
და ჴმითა შენაწევრებისაჲთა უცემდეს კაცთა მიერ სიმრავლისაგან კაცთა, მოსრულთა შეერთებულთაჲსა უდაბნოჲთ, და მისცემდეს სავლტესა ჴელთა მიმართ მათთა და გჳრგჳნსა სიქადულისასა თავთა ზედა მათთა.
და ვთქუ: არა ამათ შინა იმრუშებენ, და საქმეებ მეძვის ესენი, და იგი განმეძვნა?
და იგინი შევიდოდეს მისსა, ვითარ სახედ შევლენ დედაკაცისა მიმართ მეძვისა, ეგრეთ შევიდოდეს ოოლაჲს მიმართ და ოოლიბაჲსა, დედათა მათ უშჯულოთა, ქმნად უშჯულოებისა.
და კაცთა ამათ მართალთა შური მიჰჴადონ მათ შურისგებითა მემრუშეთაჲთა და მშჯავრითა დამთხეველთა სისხლისათაჲთა, რამეთუ მემრუშე არიან და სისხლი ჴელთა შინა მათთა:
რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: არამედ მოიყვანე მათ ზედა ერი და მიეც მათ ზედა შფოთი და დატაცებაჲ.
და ქვაჲ დაჰკრიბონ ქვებითა საჭურველთაჲთა და დაწერტენ იგინი მახჳლთა მიერ მათთა. ძენი მათნი და ასულნი მათნი მოისრნენ და სახლნი მათნი დაწუნენ ცეცხლითა.
და მოვაქციო უთნოობაჲ ქუეყანისაგან და განისწავლნენ ყოველნი დედანი და არა ჰყოფდენ უთნოობათა ებრ მათთა.
და მოგცეს უთნოობაჲ თქუენი თქუენ ზედა და ცოდვანი გულისზრახვათა თქუენთანი მიიხუნეთ და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი. Page of ed. 1709: 182a
