და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, უწამენ იერუსალჱმსა უშჯულოებანი მისნი.
და სთქუა: ამათ ეტყჳს ადონაი უფალი იერუსალჱმსა: ძირი შენი და შობაჲ შენი ქუეყანისაგან ქანაანისა, მამაჲ შენი ამმორეველი და დედაჲ შენი ქეტტელა.
და შობაჲ შენი, რომელსა დღესა იშევ, არა შეიკრნეს ძუძუნი შენნი, უპჱ შენი არა მეტკუეთილ ყვეს და წყლითა არა განიბანე საცხოვნებელად, არცა მარილითა შეიმარილე და სახუევლებითა არა შეიხჳე.
არცა ჰრიდა შენ ზედა თუალმან ჩემმან ყოფად შენდა ერთიცა ამათ Page of ed. 1709: 167b ყოველთაგანი, ვნებად რაჲმე შენ ზედა; და განიგდე პირსა ზედა ველისასა გულარძნილებითა სულისა შენისაჲთა, რომელსა დღესა იშევ.
და განვვლე შენ ზედა და გიხილე შენ შებღალული სისხლისა მიერ შენისა და გარქუ შენ: "სისხლისაგან შენისა ცხორებაჲ"; და გარქუ შენ: "სისხლისა თანა შენისა სცხონდე".
განმრავლდი უბრალოდ, ვითარცა აღმოსავალი აგარაკისაჲ, მიგეც შენ და განჰმრავლდი და განსდიდენ და შეხუედ ქალაქებთა ქალაქთასა; ძუძუნი შენნი აღემართნეს და თმაჲ შენი აღმოჰჴდა, ხოლო შენ იყავ შიშუელ და უშუერქმნილ.
და განვლე შენ მიერ და გიხილე შენ; და აჰა ჟამი შენი და ჟამი დამარღუეველთაჲ; და განვიფრთენ ფრთენი ჩემნი შენ ზედა და დავბურე უშუერებაჲ შენი და გეფუცე შენ და შემოვედ აღთქუმისა მიერ შენთანა, იტყჳს ადონაი უფალი, და იქმენ ჩემდად.
და განგბანე შენ წყლითა და წარგრეცხ სისხლი შენი შენგან და გცხე შენ ზეთითა.
და შეგმოსე შენ ჭრელებნი და შეგასხ შენ ჳაკინთი და მოგარტყ შენ ბისონი და გარე-მოგასხ შენ ტრიხაპტონი.
და შეგამკვე შენ სამკაულითა და შეგასხენ სავლტენი გარე ჴელთა შენთა და მანიაკი გარემოჲს ქედისა შენისა.
და მივეც საყური გარემოჲს სასმენელ ყურისა შენისა და გრკალნი ყურთა ზედა შენთა და გჳრგჳნი სიქადულისა თავსა ზედა შენსა.
და შეიმკვე ოქროჲთა და ვეცხლითა და იქმნეს გარემოსასხმელნი შენნი ბისონისანი და ტრიხაპტანი და ჭრელნი ჭიჭნაუხტითა შეგასხენ; და მიგეც საჭმლად შენდა სემიდალი და თაფლი და ზეთი, შჭამე და იქმენ შუენიერ ფრიად ფრიად და წარემართე მეფობად.
და განჴდა სახელი შენი წარმართთა შორის სიკეთისათჳს შენისა, მით რამეთუ განსრულებულ იყავ შუენიერებასა შინა, ქმნულკეთილობასა შინა, რომელი დავაწესე შენ Page of ed. 1709: 168a ზედა, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
და მოსავ იქმენ სიკეთესა ზედა შენსა და ისიძვე სახელითა შენითა და განჰფინე სიძვაჲ შენი ყოველსა ზედა თანწარმავალსა; მისსა იქმნა, რომლისა არა იყო.
და მოიღე სამოსელთაგან შენთა და უქმენ იგი კერპთა კერულებად და განჰმეძვენ მათ ზედა და არა შეხჳდე, რომელნი არა იყვნენ, არცა არა იქმნეს.
და მოიხუენ ჭურჭელნი სიქადულისა შენისანი ოქროჲსაგან ჩემისა და ვეცხლისაგან ჩემისა, რომელნი მიგცენ შენ, და უქმნენ თავსა შენსა ხატნი წულებრნი და განჰმეძვენ მათდამი.
და მოიღე შესამოსელი შენი ჭრელი და გარე-შეჰმოსე მათ და ზეთი ჩემი და საკუმეველი ჩემი დასდევ წინაშე პირსა მათსა;
და პურნი ჩემნი, რომელნი მიგცენ შენ, სემიდალი და ზეთი და თაფლი გასაზრდელე შენ და დასხენ იგინი წინაშე პირსა მათსა საყნოსად სულნელებისად. და იქმნა შემდგომად ამათსა, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
და მიიყვანენ ძენი შენნი და ასულნი შენნი, რომელნი მიშვენ მე, და უზორენ მათ განსალევნელად, ვითარცა მცირედ განჰმეძვენ.
და დასწყჳდენ შვილნი შენნი და მისცენ მათ გარე-შესაჴდელად იგინი მათდად.
ესე უფროჲს ყოვლისა სიძვისა შენისა და საძაგელებათა შენთა; და არა მოიჴსენე დღისა სიჩჩოებისა შენისაჲ, ოდეს იყავ შიშუელ და უშუერ და შებღალულ სისხლითა შენითა, და სცხოვნდი.
და იყოს შემდგომად ყოველთა უკეთურებათა შენთა ვაჲ, ვაჲ შენდა, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
და უშენე თავსა შენსა საყუდელი სამეძვოჲ და უქმენ თავსა შენსა განმონადები ყოველსა ზედა უბანსა.
და დასაბამსა ზედა ყოვლისა გზისასა აღაშენენ სიძვანი შენნი და განჰრყუენ სიკეთე შენი და განუმარტენ წჳენი შენნი ყოველსა წარმვლელსა გზისასა და განამრავლენ სიძვანი შენნი.
და ისიძვე ძე\თა Page of ed. 1709: 168b მიმართ ეგჳპტისათა, მოზღვრეთა შენთა, ჴორცდიდთა, და მრავალგზის ისიძვე განსარისხებელად ჩემდა.
და უკუეთუ განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა და აღვიხუნე უშჯულოებანი შენნი და განგცნე შენ ჴელებსა მოძულეთა შენთასა, ასულთა უცხო თესლთასა, განმდრეკელთა შენთასა გზისაგან შენისა, უთნო იქმენ.
და განჰმეძვენ ძეთა მიმართ ასურისთა და არცა ეგრეთ განსძეღ და განჰმეძვენ და არა აღივსე.
და განამრავლენ სიძვანი შენნი ქუეყანისა მიმართ ქანაანისსა და ქალდეველთა მიმართ და არცა ამათგან აღივსე.
რაჲთა განვწმიდო გული შენი, -- იტყჳს ღმერთი უფალი, ქმნასა შინა შენგან ამათ ყოველთა საქმეთა დედაკაცისა მეძვისა განკადნიერებულისათა და განჰმეძვენ სამ წილ
ასულთა შორის შენთა? აღაშენე რაჲ სასიძველი შენი დასაბამსა ყოვლისა გზისასა და განმონადები შენი ჰყავ ყოველსა ზედა უბანსა და არა იქმენ, ვითარცა მეძავი, შემკრებელი სასყიდელთა,
ანუ დედაკაცი მემრუშჱ ქმარსა ქუეშე თჳსსა უცხოთა მიმართ, მსგავსი შენი, ქმრისაგან თჳსისა მიმღებელი სასყიდელთაჲ.
და ყოველთა მეძავქმნილთა მის თანა მიმცემელი სასყიდელთაჲ; ხოლო შენ მისცენ სასყიდელნი ყოველთა ტრფიალთა შენთა და აღსტჳრთევდ მათ მოსლვად შენდამი გარემოჲს სიძვითა შენითა.
და იქმნა შენ შორის განდრეკილება უფროჲს დედათასა სიძვასა ზედა შენსა და შენ თანა არა ისიძვეს, მი-რაჲ-სცემდ შენ სასყიდელთა, და შენ სასყიდელნი არა მოგეცნეს და იქმნა შენ შორის განდრეკაჲ.
ამისთჳს, მეძავო, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ.
ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რომელ მიჰფენ რვალსა შენსა და გამოცხადნეს სირცხჳლი შენი ტრფიალთა მიმართ შენთა და ყოველთა მიმართ გულისზრახვათა უშჯულოებათა შენთასა და შორის სისხლებისა შვილთა შენთაჲ\სა, Page of ed. 1709: 169a რომელნი მისცენ მათ,
ამისთჳს აჰა მე შენ ზედა შევკრიბნე ყოველნი ტრფიალნი შენნი, რომელთა შორის აღერიე მათ შორის, და ყოველნი, რომელნი შეიყუარენ, ყოველთა თანა, რომელთა სძულობდ; და შევკრიბნე იგინი შენ ზედა გარემოჲს და გამოვაცხადნე სიბოროტენი შენნი მათდამი და იხილონ ყოველი სირცხჳლი შენი.
და შურ-ვიგო შენგან შურისგებაჲ მემრუშისაჲ და გარდაცემულისაჲ სისხლითა და დამდვა შენ სისხლითა გულისწყრომისა ჩემისა და შურისაჲთა.
და მიგცე შენ ჴელთა მათთა და დაარღჳონ სიძვაჲ შენი და დაამჴუან ხარისხი შენი; და განგძარცუნენ შენ სამოსელნი შენნი და დაუტევნენ ჭურჭელნი სიქადულისა შენისანი და დაგიტეონ შენ შიშუელი და უშუერი.
და მოიყვანნენ შენ ზედა ერნი და დაგაქვაონ შენ ქვებითა და მოგასრულონ შენ მახჳლებითა მათითა.
და დაწუნენ სახლნი შენნი ცეცხლითა და ყონ შენ შორის შურისძიებაჲ წინაშე დედათა მრავალთასა; და მოგაქციო შენ სიძვისაგან და სასყიდელნი არ მისცნე არღა მერმე.
და მოვავლინო გულისწყრომაჲ ჩემი შენ ზედა და აღებულ იქმნეს შური ჩემი შენგან და განგისუენო და არღა ვზრუნვიდე მერმე.
მათ წილ, რომელ არ მოიჴსენე დღე სიჩჩოჲსა შენისაჲ და მაწუხებდ მე ამათ ყოველთა მიერ. და აჰა მე გზანი შენნი თავსა ზედა შენსა მივსცენ, -- იტყჳს ადონაი უფალი; და ეგრეთცა არა ვყავ ყოვლისაებრ უთნოობისა შენისა ყოველთა ზედა უშჯულოებათა შენთა.
ესე ყოველნი იყვნენ, რაოდენნი თქუნეს ძჳნად შენდა იგავისა მიერ მეტყუელთა, ვითარცა დედაჲ მისი, ეგრეთცა ასული მისი.
ასული დედისა შენისაჲ შენ ხარ, განმშორებელი ქმრისა თჳსისაჲ და შვილთა თჳსთაი, და დაჲ დათა შენთაჲ, რომელთა განიშორნეს ქმარნი მათნი და შვილნი მათნი, დედაჲ თქუენი ქეტტე\ლა Page of ed. 1709: 169b და მამაჲ თქუენი ამორეველი,
დაჲ თქუენი უხუცესი -- სამარიაჲ, იგი, ასულნი მისნი, დამკჳდრებულნი მარცხენით შენსა; და დაჲ შენი უმრწემესი შენი, დამკჳდრებული მარჯუენით შენსა, -- სოდომაჲ, და ასულნი მისნი.
და არცა ვითარ გზათა მათთა ზედა ხჳდოდე, არცა უშჯულოებათა მათთაებრ ჰყავ მცირედ, აღემატე მათ ყოველთა შინა გზათა შენთა.
ცხოველ ვარ მე, -- ადონაი იტყჳს უფალი, უკუეთუ ყო სოდომამან, დამან შენმან მან, და ასულთა მისთა, ვითარ სახედ ჰყავ შენ და ასულთა შენთა.
გარნა ესე უშჯულოებაჲ სოდომისაჲ, დისა შენისა ამპარტავანებაჲ და სისავსითა პურისაჲთა და იეფობითა ნუკვეულობდა იგი და ასულნი მისნი; ესე იყო მის შორის და ასულთა მისთა და ჴელსა გლახაკისა და დავრდომილისასა არა უპყრობდეს
და დიდმოქადულობდეს და ყვნეს უშჯულოებანი წინაშე ჩემსა და აღვიხუენ იგინი, ვითარცა იხილე.
და სამარიამან ნახევართაებრ ცოდვათა შენთასა არა ცოდა; და განამრავლენ უშჯულოებანი შენნი უფროჲს მათსა და განამრავლენ დანი შენნი ყოველთა მიერ ცოდვათა შენთა და ყოველთა მიერ უშჯულოებათა შენთა, რომელნი ჰქმნენ.
და შენ მოიღე ტანჯვაჲ შენი გარდარეული, რომლითა განხრწნენ დანი შენნი ცოდვათა შინა შენთა, რომელნი იუშჯულოენ უფროჲს მათსა, და განამართლენ იგინი უფროჲს თავისა შენისა და შენ შეირცხჳნე და მიიღე უპატიოებაჲ შენი განმართლებითა შენგან დათა შენთაჲთა.
და გარე-მივიქცინე გარე-მიქცევანი მათნი, გარე-მიქცევაჲ სოდომისაჲ და ასულთა მისთაჲ და გარემივაქციო გარე-მიქცევაჲ სამარიაჲსაჲ და ასულ\თა Page of ed. 1709: 170a მისთაჲ და გარემივაქციო გარე-მიქცევაჲ შენი შორის მათსა,
რაჲთა მიიღო ტანჯვაჲ შენი და უპატიო იქმნე ყოველთაგან, რომელნი ჰყვენ შენ მიერ განრისხებითა ჩემითა.
და დაჲ შენი სოდომაჲ და ასულნი მისნი კუალად-ეგნენ, ვითარცა იყვნეს დასაბამითგან. და სამარიაჲ და ასულნი მისნი კუალად-მოეგნენ, ვითარცა იყვნეს დასაბამითგან; და შენ და ასულნი შენნი კუალად-ეგნეთ, ვითარცა იყვენით დასაბამითგან.
და არა თუმცა იყო სოდომაჲ, დაჲ შენი, სასმენელად პირსა შინა შენსა დღეთა შინა ამპარტავანებისა შენისათა,
პირველ გამოჩინებისა უკეთურებისა შენისა, ვითარ სახედ საყუედრელ ხარ აწ ასულთა ასურეთისათა და ყოველთა გარემოჲსთა მისთა და ასულებისა უცხოთა მათთაჲსა, რომელ არიან გარემოჲს შენსა,
და უთნოობანი შენნი და უშჯულოებანი შენნი შენ მოიხუენ ესენი, -- იტყჳს უფალი.
ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და ვყო შენ შორის, ვითარცა ჰყავ, ვითარცა უპატიო ჰყავ წყევაჲ ესე გარდასლვად მცნებისა ჩემისა.
და მოვიჴსენო მე აღთქუმისა ჩემისა შენდა მიმართისაჲ დღესა შინა სიჩჩოჲსა შენისასა და აღგიდგინო შენ აღთქუმაჲ ჩემი აღთქუმად საუკუნოდ.
და მოიჴსენნე გზანი შენნი და უპატივო იქმნე მოხუმასა შენგან დათა შენთა, უხუცესთა შენთასა, უმრწემესთა თანა შენთა და მიგცნე იგინი შენ გამოსაცდელად და არა აღთქუმად შენდა.
და აღვადგინო მე აღთქუმაჲ ჩემი შენ თანა და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი,
რაჲთა მოიჴსენო და გრცხუენოდის, და არა იყოს შენდა მერმე აღებად პირისა პირისაგან უპატიოებისა შენისა ლხინებასა შენსა ჩემგან ყოველთაგან, რომელნი ჰყვენ, იტყჳს ადონაი უფალი.
