და მოვიდეს ჩემდა მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათა და დასხდეს წინაშე პირსა ჩემსა.
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
ძეო კაცისაო! კაცთა ამათ დასხნეს გულისზრახვანი მათნი გულთა შინა მათთა და ტანჯვაჲ სიცრუეთა მათთაჲ დადვეს წინაშე პირსა მათსა. მიმგებელმან ღათუ მიუგო მათ?
ამისთჳს ეტყოდე მათ და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: კაცმან კაცმან სახლისაგან ისრაჱლისა, რომელმან და-თუ-ისხნეს მოგონებანი მისნი გულსა შინა თჳსსა და ტანჯვაჲ სიცრუისა მისისაჲ დააწესოს წინაშე პირსა მისსა და მივიდეს წინაწარმეტყუელისა მიმართ, მე უფალმან მიუგო მას მათ შინა, რომელთა შინა შეწყდომილ არს გაგონებაჲ მისი,
რაჲთა განაიგურდიოს სახლი ისრაჱლისაჲ გულთაებრ მათთა უცხოქმნილთა ჩემგან მოგონებათა მიერ მათთა.
ამისთჳს თქუ სახლისა Page of ed. 1709: 166a მიმართ ისრაჱლისა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მოიქეცით სიმარჯუეთაგან თქუენთა და ყოველთაგან უთნოობათა თქუენთა და მოაქციენით პირნი თქუენნი ჩემდა.
მით რამეთუ კაცმან კაცმან სახლისაგან ისრაჱლისა და მსხემთაგან, რომელნი მსხემობენ ისრაჱლსა შორის, რომელიცა უცხო თუ იქმნეს ჩემგან და დასხნეს გულისზრახვანი მისნი გულსა შინა თჳსსა და ტანჯვაჲ უკეთურებისა თჳსისაჲ დააწესოს წინაშე პირსა მისსა და მივიდეს წინაწარმეტყუელისა კითხვად მისსა ჩემ მიერ, უფალმან მიუგო მას, რომელსა შინა შეწყდომილ არს, მას შინა.
და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და დავდვა იგი ოჴრად და უჩინოსაქმნელად და აღვიღო იგი საშუალ ერისა ჩემისა და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და წინაწარმეტყუელი თუ სცთეს და თქუას სიტყუაჲ, მე უფალმან შევაცთუნე იგი, და მივყო ჴელი ჩემი მის ზედა და უჩინო-ვყო იგი საშუალ ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.
და მოღებულ იქმნეს სიცრუჱ მათი სიცრუისაებრ მკითხველისა მის; და სიცრუისაებრ ეგრეთვე წინაწარმეტყუელსა ეყოს,
რაჲთა არღა სცთეს მერმე სახლი ისრაჱლისაჲ ჩემგან და რაჲთა არღა ეგნენ მერმე შეცოდებათა მათთა ზედა ყოველთა, და იყვნენ ჩემდა ერად და მე ვიყო მათდა ღმრთად, იტყჳს ადონაი უფალი.
და იქმნა ჩემდამო სიტყუაჲ უფლისაჲ მეტყუელი:
ძეო კაცისაო, ქუეყანამან რომელმან მე თუ შემცოდოს შთავრდომაჲ შეცოდებასა, და მივყო ხელი ჩემი მის ზედა და შევმუსრნე მისგან სიმტკიცენი პურისანი და გამოვავლინო მას ზედა სიყმილი და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი.
და უკუეთუ იყვნენ სამნი ესე კაცნი შორის მისსა -- ნოე, იობ და დანიილ, იგინი სიმართლესა შინა მათსა ცხოვნდენ, -- იტყვს ადონაი უფალი.
ხოლო უკუეთუ მჴეცნიცა ბოროტნი მოვჰჴადნე ქუეყანასა Page of ed. 1709: 166b მას ზედა და ვტანჯო იგი და იყოს უჩინოსაქმნელად და არა იყოს, რომელმან განვლოს პირისაგან მჴეცთაჲსა,
და სამნი ესე კაცნი იყვნენ შორის მათსა, ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაი უფალი, უკუეთუ ძენი მათნი, ანუ ასულნი ცხონდენ, იტყჳს ადონაი უფალი, არამედ იგინი მარტონი ცხოვნდენ, ხოლო ქუეყანაჲ იყოს მოსასრულებლად.
ანუ მახჳლი თუ მოვჰჴადო ქუეყანასა მას ზედა და ვთქუა, მახჳლმან მოიარენ ქუეყანასა ზედა! და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი;
და სამნი ესე კაცნი -- შორის მისსა, ცხოველ ვარ მე, -- იტყჳს ადონაი უფალი, ვითარმედ ვერ განარინნენ ძენი მათნი, ანუ ასულნი, არამედ იგი მხოლონი განერნენ.
ანუ სიკუდილი თუ მომავლინო ქუეყანასა მას ზედა და განვფინო გულისწყრომაჲ ჩემი მის ზედა სისხლისა მიერ მოსრულებად მისგან კაცი და საცხოვარი.
და ნოვე და იობ და დანიილ საშუალ მისსა იყვნენ, ცხოველ ვარ მე, -- იტყჳს ადონაი უფალი, უკუეთუ ძენი მათნი და ასულნი განარინნენ, რამეთუ მათ სიმართლესა შინა მათსა განარინნენ სულნი მათნი.
ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და უკუეთუ ოთხნი შურისგებანი ჩემნი: მახჳლი და სიყმილი და მჴეცნი ბოროტნი და სიკუდილი, გამოვავლინო იერუსალჱმსა ზედა მოსრულებად მისგან კაცი და საცხოვარი.
და უნდონი დაშთომილნი მის შორის, განრინებულნი მისგან, რომელნი გამოიყვანებენ მისგან ძეთა და ასულთა; და აჰა იგინი გამოვლენ თქუენდამო და იხილნეთ გზანი მათნი და მოგონებანი მათნი და შეინანოთ ბოროტთა ზედა, რომელნი მოვჰჴადენ იერუსალჱმსა ზედა, ყოველთა ზედა ძჳრთა, რომელნი მოვაწიენ მის ზედა.
და ნუგეშინის-გცემდენ თქუენ, მით რამეთუ იხილნეთ გზანი მათნი და მოგონებანი მათნი და სცნათ, ვითარმედ არა ამაოდ ვყვენ ყოველნი, რაოდენნი ექმნენ მის შორის, იტყჳს ადონაი უფალი. Page of ed. 1709: |167a
