და აღმიღო მე სულმან და მიმიყვანა მე ბჭესა ზედა სახლისა უფლისაჲსა, პირისპირსა, მხედველსა აღმოსავალთაჲთ, და აჰა წინაკართა ზედა ბჭისათა, ვითარცა ოთხნი და ხუთნი კაცნი; და ვიხილე საშუალ მათსა იეზონია იეზერისი და ფალტია ბანეესი, წინამძღუარნი ერისანი.
და თქუა ჩემდამო უფალმან: ძეო კაცისაო, ესე კაცნი -- გულისმსიტყუავნი ამაოთანი და განმზრახნი განზრახვასა ბოროტსა ქალაქისა ამის შორის,
მეტყუელნი: არა ახლად აღეშენებიან სახლნი, ესე არს სიავი, ხოლო ჩუენ -- ჴორცნი.
ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო!
და დავარდა ჩემ ზედა სული უფლისაჲ და თქუა ჩემდამო: თქუ, ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: ესრეთ არქუ სახლსა ისრაჱლისასა: და განზრახვათაცა სულისა თქუენისათა მეცნიერ ვარ მე.
განამრავლენით მკუდარნი თქუენნი ქალაქსა ამას შინა და აღავსენით გზანი მისნი წყლულებითა.
ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მკუდარნი თქუენნი, რომელნი დაჰსრენით საშუალ მისსა, იგინი არიან ჴორცნი, ხოლო თჳთ იგი -- სიავი და თქუენცა გამო-ვე-გიყვანნე საშუალისაგან მისისა.
მახჳლისაგან გეშინისყე და მახჳლი მოვაწიო თქუენ ზედა, იტყჳს ადონაი უფალი.
და თქუენცა გამო-რაჲვე-გიყვანნე საშუალისაგან Page of ed. 1709: 162b მისისა, და მიგცნე თქუენ ჴელებსა უცხოთასა და ვყვნე შორის თქუენსა მშჯავრნი.
და მახჳლითა დაეცნეთ, მთათა ზედა ისრაჱლისათა და გსაჯნე თქუენ და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
ეგე არა იყოს თქუენდა სიავად და თქუენ არა იქმნეთ მისსა ჴორც; შორის მთათა ზედა ისრაჱლისათა გსაჯნე თქუენ.
და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რამეთუ მშჯავრთა ჩემთაებრ თქუენ არა ხჳდოდეთ და სამართალნი ჩემნი თქუენ არა დაიმარხენით, არამედ მიწესთა მათამდე წარმართთასა, რომელნი იყვნეს გარემო თქუენსა, მათ თანავე ხჳდოდეთ.
და იყო წინაწარმეტყუელებასავე შინა ჩემსა და ფალტია ბანეაჲსი მოკუდა; და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა და ჴმა-ვყავ ჴმითა დიდითა და ვთქუ: ჵმე, ჵმე, ადონაჲ უფალი, მოსასრულებელად ჰყოფ შენ დაშთომილთა ისრაილისათა!
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი.
ძეო კაცისაო, ძმანი შენნი და კაცნი ტყუეობისა შენისანი და ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ მოსრულდეს, რომელთა ჰრქუეს მათ მკჳდრთა იერუსალჱმისათა: შორად განდგომილ ხართ უფლისაგან; თქუენდა მოცემულ არს ქუეყანაჲ სამკჳდრებელად.
ამისთჳს არქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, ვითარმედ განვიშორნე იგინი წარმართთა შორის და განვაბნინე იგინი ყოველსა ზედა ქუეყანასა და ვეყო მე მათ სიწმიდე მცირე სოფლებთა შორის, სადაცა შევიდენ მუნ.
ამისთჳს არქუყე: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და შევიწყნარნე იგინი წარმართთაგან და შევკრიბნე იგინი სოფლებთაგან, სადა განვსთესენ იგინი მათ შორის; და მივსცე მათ ქუეყანაჲ ისრაჱლისაჲ.
და შევიდენ მუნ და აღსპნენ ყოველნი საძაგელებანი მათნი და ყოველნი უშჯულოებანი მისნი მისგან.
და მივსცე მათ გული სხუაჲ და სული ახალი მივსცე მათ შორის და გამოვჰფხურა გული მათი ქვისაჲ და მივსცე მათ Page of ed. 1709: 163a გული ჴორცისაჲ ჴორცისაგან მათისა,
რაჲთა ბრძანებათა შინა ჩემთა ვიდოდიან და სამართალთა ჩემთა იმარხვიდენ და ჰყოფდენ მათ; და იყვნენ ჩემდა ერად და მე ვიყო მათდა ღმრთად.
და გულთაებრ საძაგელებათა მათთაჲსა და უშჯულოებათა მათთაჲსა, რომელნი ქმნნეს, ვითარცა გული მათი, ვიდოდა, გზანი მათნი თავთა მათთათა მივსცენ, -- იტყჳს ადონაი უფალი.
და აღიხუნეს ქეროვიმთა ფრთენი მათნი და ეტლის თუალნი მათნი, მახლობელნი მათნი, და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ მათ ზედა, ზეშთა ზედაჲთ მათსა.
და აღვიდა დიდებაჲ უფლისაჲ საშუალისაგან ქალაქისა და დადგა მთათა ზედა, რომელი იყო პირისპირ ქალაქისა.
და სულმან აღმიღო მე და მიმიყვანა ქუეყანად ქალდეველთა, ნატყუენავისა მიმართ სულითა ხილვისა ღმრთისაჲთა; და აღვედ ხილვისაგან, რომელი ვიხილე.
და ვიტყოდე ტყუეობისა მიმართ ყოველთა სიტყუათა უფლისათა, რომელნი მიჩუენნა მე.
