და ღაღად-ყო ყურთა მომართ ჩემთა, ჴმითა დიდითა მეტყუელმან: მოეახლა შურისძიებაჲ ქალაქისაჲ და თითოეულსა აქუნდეს ჭურჭელნი მოსრულებისანი ჴელსა შინა თჳსსა.
და აჰა ექუსნი კაცნი მოვიდოდეს გზით ბჭისა მაღლისა, მხედველისაჲ ჩრდილოდ მიმართ, და კაცადსა ცული ჴელსა შინა მისსა; და კაცი ერთი საშუალ მათსა, შემოსილი პოდირითა და სარტყელი საპფირისაჲ წელთა ზედა მისთა, და შევიდეს და დადგეს მახლობელად! მსხუერპლის საცავსა რვალისასა.
და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ აღვიდა ქეროვიმთაგან, რომელი იყო მას ზედა უსაფრთულოსა სახლისასა. და უწოდა Page of ed. 1709: 160b კაცსა შემოსილსა პოდირითა, რომელსა აქუნდა წელთა მისთა ზედა სარტყელი.
და თქუა უფალმან მისდამი: განვლე საშუალ ქალაქი შორის იერუსალჱმისა და მისცენ სასწაულნი შუბლებსა ზედა კაცთასა, რომელნი სულთ-ითქუმენ და რომელთა ელმის ყოველთა ზედა უშჯულოებათა, ქმნილთა მის შორის!
და მათ ჰრქუა სასმენელად ჩემდა: შევედით შემდგომად მისსა ქალაქად და ჭრიდით, ნუ ერიდებით თუალითა თქუენითა და ნუ შეიწყალებთ!
მოხუცებულსა და ჭაბუკსა და ქალწულსა და ჩჩჳლთა და დედათა მოჰკლევდით ყოველთა აღსაჴოცელად. ხოლო ყოველთა ზედა, რომელთა იყოს ნიშანი, ნუ მიეახლებით და წმიდათა ჩემთაგან იწყეთ. და იწყეს კაცთაგან მოჴუცებულთა, რომელნი იყვნეს სახლსა შინა.
და თქუა მათდა მიმართ: შეაგინეთ სახლი და აღავსენით გზანი მკუდრებითა, გამოვიდოდეთ და შჭრიდით და გამოსრულნი სცემდეს ქალაქსა.
და იყო ჭრასა შინა მათსა დავემთხჳე მე და დავვარდი მე პირსა ზედა ჩემსა და ღაღად-ვყავ და ვთქუ: ვაჲმე, ადონაი უფალო, აღჰჴოც შენ ნეშტთა ისრაჱლისათა მიფენასა შინა გულისწყრომისა შენისასა იერუსალჱმსა ზედა.
და თქუა ჩემდამო: სიცრუე სახლისა ისრაჱლისაჲ და იუდაჲსი განდიდნა ფრიად, ფრიად, რამეთუ აღივსო ქუეყანაჲ ერითა მრავლითა და ქალაქი აღივსო სიცრუითა და არაწმიდებითა, რამეთუ თქუეს: დაუტევა უფალმან ქუეყანაჲ, არა დაჰხედავს უფალი.
და ჩემი არა ერიდოს თუალი, აჰა არ შევიწყალო, გზანი მათნი თავთა მათთამი მივსცენ.
და აჰა კაცმან, შემოსილმან პოდირითა და მორტყმულმან სარტყლითა წელთა მისთა, მიუგო მეტყუელმან: ვყავ, ვითარცა მამცენ.
