და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და შენ, ძეო კაცისაო, თქუ, ვითარმედ ამათ იტყჳს უფალი ადონაი: ქუეყანასა ისრაჱლისასა აღსასრული მოიწიოს, ოთხთა ზედა ფრთეთა ქუეყანისათა მოიწიოს აღსასრული აწ,
და მოვიდეს აღსასრული შენ ზედა და შურ-ვიგო შენგან გზათათჳს შენთა და მიგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი.
არა ერიდოს თუალი ჩემი შენ ზედა, არცა შეგიწყალო, მით რამეთუ გზაჲ შენი შენ ზედა მივსცე და საძაგელებანი შენნი შორის შენსა იყვნენ და სცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი გგუემ.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი უფალი: უკეთურებაჲ ერთი, უკეთურებაჲ ესერა წარმოდგა.
აღსასრული მოიწევის, მოიწევის აღსასრული, აღდგომილ იქმნა შენდამი.
აჰა მოიწევის აღსასრული, მოიწევის თხზულება შენ ზედა, დამ კჳდრებულსა ქუეყანისასა, მოიწევის ჟამი, მოახს დღჲ არა შფოთებით, არცა სალმობით,
აწ ახლოჲთ განვჰფენ რისხვასა ჩემსა შენ ზედა და აღვასრულო გულ\ისწყრომაჲ Page of ms. Ga: 254r ჩემი შენ შორის და გსაჯო შენ გზათა შინა შენთა და მიგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი.
არა ჰრიდოს თუალმან ჩემმან, არცა შევიწყალო, მით რამეთუ გზანი შენნი შენ ზედა მივსცნე და საძაგელებანი შენნი შენ შორის იყვნენ და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რომელი ვსცემ. ამათ იტყჳს ადონაი უფალი:
აჰა აღსასრული მოიწიოს, აჰა დღე უფლისაჲ მოიწიოს, გამოვიდა თხზულებაჲ, აღყუავნა კუერთხი, აღდგა გინებაჲ.
და შემუსროს სიმტკიცე უშჯულოჲსაჲ და არცა შფოთებით, არცა სისწრაფით და არა მათგან არიან, არცა შუენიერებაჲ მათ შორის.
მოვიდეს უფალი, აჰა დღე უფლისაჲ შობს, აღსასრული მოიწია, აჰა დღე; მომგებელი ნუ იხარებნ და განმსყიდელი ნუ გოდებნ, მით რამეთუ რისხვაჲ ყოვლისა მიმართ სიმრავლისა Page of ed. 1709: 158b მისისა.
და მომგებელმან განმსყიდელისა მიმართ არღა მერმე მიაქციოს და არღა მერმე ცხორებასა შინა ცხორებად მისსა, რამეთუ ხილვაჲ ყოვლისამი სიმრავლისა მისისა არ მიაქციოს და კაცმან თუალთა მისთა წინა ვერ იპყრას.
დაჰნესტუეთ ნესტუთა მიერ და საჯეთ თჳსად ყოვლითა და არა არს განმავალი ბრძოლად, რამეთუ რისხვაჲ ჩემი ყოველსა ზედა სიმრავლესა მისსა.
ბრძოლაჲ მახჳლითა -- გარეშე, და სიყმილი და სიკუდილი -- შინაგან. ველისზედაჲ მახჳლითა აღესრულოს, ხოლო ქალაქისშინანი სიყმილითა და მახჳლითა მოესრულნენ.
და განერნენ განრინებულნი მათგან და იყვნენ მთათა ზედა, ვითარცა ტრედნი მღუნავნი; ყოველნი მოსწყდენ კაცადი უმართლობათა შინა მისთა.
ყოველნი ჴელნი დაიჴსნენ და ყოველნი ბარკალსხჳლნი შეიბილწნენ ნოტიობითა.
და გარე-მოირტყნენ ძაძანი და დაფარნეს იგინი ზღუამან და დასულებამან; და ყოველსა პირსა ზედა სირცხჳლი მათ ზედა და ყოველსა თავსა ზედა სიმტიერე.
ვეცხლი მათი დაისრიოს უბანთა ზედა და ოქროჲ მათი შეურაცხიქმნეს. ვეცხლი მათი და ოქროჲ მათი ვერ შემძლებელ იქმნეს განრინებად მათდა დღესა შინა რისხვისა უფლისასა. სულნი მათნი ვერ განძღენ და მუცელნი მათნი ვერ აღივსნენ, მით რამეთუ ტანჯვაჲ უსამართლოობათა მათთაჲ იქმნა.
რჩეულნი სამკაულნი ამპარტავანებად დასხნეს იგინი და ხატნი საძაგელებათა მათთანი და მოსაწყინელთა მათთანი ქმნნეს მათგან; ამისთჳს მივსცნე იგინი მათ არაწმიდებად.
და განვსცნე იგინი ჴელთა უცხოთასა დატაცებად იგინი და ბუგრთა ქუეყანისათა -- ტყუედ და შეამწიკულნენ იგინი.
და გარე-მივიქციო პირი ჩემი მათგან და შეაბილწონ ზედხედვაჲ ჩემი; და შევიდოდიან მათ ზედა უმცველოდ და შეაგინებდენ მათ.
და ჰყოფდ\ენ Page of ed. 1709: 159a შერევასა, მით რამეთუ სავსე არს ქუეყანაჲ ერითა და ქალაქი -- უშჯულოებითა სავსე.
და გარეშე უკეთურებითა ნათესავებითა და დაიმკჳდრნენ სახლნი მათნი. და წარვაქციო მფრტჳნავობაჲ ძალისა მათისაჲ და შეიგინნენ სიწმიდენი მათნი.
ლხინებაჲ მოვიდეს და იძიო მშჳდობაჲ და არა იყოს;
ვაებაჲ ვაებასა ზედა და ჰამბავი ჰამბავსა ზედა იყოს; და იძიებოდის ხილვაჲ წინაწარმეტყუელისაგან და შჯული წარწყმდეს მღდელისაგან და განზრახვაი -- მოხუცებულისაგან.
მეფე იგლოვდეს და მთავარმან შეიმოსოს უჩინოქმნულებაჲ და ჴელნი ერისა ქუეყანისაჲსანი დაიჴსნნენ; გზათაებრ მათთა უყო მათ და მშჯავრითა მათითა შური ვიძიო მათგან; და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
