და ესმა სოფონიას, ძესა ნათანისსა, და გოდოლიას, ძესა პასქორისსა, და იოაქაზს, ძესა სელემისსა, და პასქორს, ძესა მელქისსა, სიტყუათა რომელთა იტყოდა იერემია ყოვლისა მიმართ ერისა, მეტყუელი:
ესე თქუა უფალმან: მჯდომარე ქალაქსა შინა, მოკუდეს მახჳლისა მიერ და სიყმილითა და სიკულისა და განმავალი ქალდეველთა მიმართ ცხონდეს, და იყოს სული მისი მოპოვნებულ და ცხონდეს.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ძალისა მეფისა ბაბილონისათა და დაიპყრას იგი.
და ჰრქუეს მთავართა მეფესა: მოიკალნ აწ კაცი იგი, რამეთუ იგი დაჰჴსნის ჴელებსა კაცთა მბრძოლთა, დაშთომილთასა ქალაქსა ამას შინა. და ჴელთა ყოვლისა Page of ed. 1709: 113b ერისათა დაჰჴსნის, მეტყუელი მათდამი მსგავსად სიტყუათა ამათ; რაამეთუ კაცი ესე არუწყების მთხრობლობს ერისა ამის მშჳდობასა, არამედ რამეთუ ძჳრთა.
და თქუა მეფემან სედეკია: აჰა ეგე ჴელთა შინა თქუენთა, რამეთუ ვერ ეძლო მათდა მიმართ მეფესა სიტყუაჲ.
და მიიყვანეს იერემია და შთააგდეს იგი მღჳმესა მელქისსა, ძისა მეფისასა, რომელი იყო ეზოსა საპყრობილისასა, და შთაუტევეს იგი საბლებითა მღჳმედ; და მღჳმესა შინა არა იყო წყალი, არამედ მწჳრე, და იყო მწჳრესა შინა.
და ისმინა აბდემელექ ეთიოპმან კაცმან საჭურისმან, და იგი იყო ეზოსა შინა მეფისა, ოდეს შთააგდეს იერემია მღჳმედ, და მეფე ჯდა ბჭესა ზედა ბენიამენისსა.
და განვიდა აბდემელექ მისდამი და იტყოდა მეფისა მიმართ:
უფალო ჩემო მეფე, იბოროტეს კაცთა ამათ ყოველნი, რავდენნი უყვნეს იერემიას წინაისწარმეტყუელსა, რამეთუ შთააგდეს იგი მღჳმედ, და მოკუდეს უკუე კერძო მისსა; იბოროტე, რომელ ჰყავ მოკლვაჲ კაცისა ღმრთისაჲ პირისაგან სიყმილისა, რამეთუ არა არიან პურნი ქალაქსა შინა.
და ამცნო მეფემან აბდემელექს ეთიოპსა, მეტყუელმან: მიიხუენ თავისა შენისა თანა ამიერ ოც და ათნი კაცნი და აღმოიყვანე იგი მღჳმით, რაჲთა არა მოკუდეს.
და წარიყვანნა აბ[დ]ემელექ კაცნი და შევიდა სახიდ მეფისა ქუეშედ და გამოიხუნა მიერ ძუელნი ბებკულნი და ძუელნი საბელნი და შთაყარნა იგინი იერემიაჲს მიმართ მღჳმედ.
და თქუა მისდა მიმართ აბ[დ]ემელექ ეთიოპმან: დასხენ ძუელნი ესე ბებკულნი და მატყლიერნი იღლიათა ქუ[ე]შე ჴელთა შენთასა, ქუეშე კერძო სახელთასა და ქმნა იერემია ეგრეთ.
და აღმოზიდეს იგი საბლითა მიერ და აღმოიყვანეს იგი მღჳ\მისაგან Page of ed. 1709: 114a და დაჯდა იერემია ეზოსა შინა საპყრობილისასა.
და მიავლინა მეფემან სედეკია და მიუწოდა მას თჳსსა მიმართ, სახიდ სალათიელისსა, მყოფად სახლსა შინა უფლისასა. და ჰრქუა მეფემან იერემიას წინაჲსწარმეტყუელსა: გკითხო მე შენ სიტყუაჲ, ნუ დაჰმალავ ჩემგან თქუმასა
და ჰრქუა იერეია მეფესა: უკუეთუ მე გითხრა შენ, არა სიკუდილით მომაკუდინოა მე? და უკუეთუ განგაზრახო, არა ისმინო ჩემი?
და ეფუცა მას მეფე იდუმალ მეტყუელი: ცხოველ არს უფალი, რომელმან შექმნა ჩემი ესე სული, უკუეთუ მოგაკუდინო შენ და უკუეთუ განგცე შენ ჴელებსა ამათ კაცთა, მეძიებელთა სულისა შენისათასა.
და ჰრქუა მას იერემია: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: უკუეთუ განსრული განხჳდე მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა, და ცხოვნდეს სული შენი და ქალაქი ესე არა დაიწვას ცეცხლითა, და სცხოვნდე შენ და სახლი შენი.
ხოლო უკუეთუ არა განხჳდე შენ მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა, განეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეველთასა, და დაწუან იგი ცეცხლითა, და შეწ არა განერე მათგან.
და ჰრქუა მეფემან იერემიას წინაჲსწარმეტყუელსა: მე სიტყუაჲ მაქუს იუდეანთა, მილტოლვილთა ქალდეველთა მიმართ, ნუ მიმცენ მე ჴელთა მათთა და მეკიცხვიდენ მე.
და ჰრქუა იერემია: არა განგცენ შენ, და ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელსა მე ვიტყჳ შენდამი, და უმჯობეს იყოს შენდა, და ცხოვნდეს სული შენი.
და უკუეთუ არა გნებავს შენ განსლვად, ესე არს სიტყუაჲ, რომელ მიჩუენა მე უფალმან.
და აჰა ყოველნი დედანი, დაშთომილნი სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსსა, განიყვანენ მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილონისათა, და იგინიცა იტყოდეს: შეგა\ცთუნეს Page of ed. 1709: 114b შენ და გერეოდეს შენ კაცნი მშჳდობისა შენისანი, და გძლონ შენ ბრკუმასა შინა ფერჴისა შენისასა და მიიქცენ შენგან.
და ყოველნი ცოლნი შენნი და შვილნი შენნი განჰგუარნენ ქალდეველთა მიმართ და შენ ვერ განერე ჴელთა მათთაგან, რამეთუ ჴელისაგან მეფისა ბაბილოვნისა შეპყრობილ იქმნე და ქალაქი ესე დაიწუას ცეცხლითა.
და ჰრქუა მას მეფემან: კაცი ნუ სცნობნ სიტყუათა ამათგანსა და არა მოჰკუდე.
და უკუეთუ ესმეს მთავართა, ვითარმედ გეზრახე შენ და მოვიდენ შენდა და გრქუან შენ: მითხარ ჩუენ რასა გეზრახა შენ მეფე, ნუ დაჰფარავ ჩუენგან. და არა მოგკლათ შენ, და რასა ეზრახე მეფესა?
და ჰრქუა მათ: დავაგდებდ მე წყალობასა ჩემსა წინაშე პირსა მეფისასა არმიქცევისათჳს ჩემისა კუალად სახიდ იონათანისა მოსიკუდიდ ჩემდა მუნ.
და მოვიდეს ყოველნი მთავარნი იერემიაჲს მიმართ და ჰკითხეს მას. და მიუთხრნა მათ ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელნი ამცნნა მას მეფემან და დადუმნეს, რამეთუ არა ისმა სიტყუაჲ უფლისაჲ.
და დაჯდა იერემია ეზოსა საპყრობილისასა ვიდრე ჟამამდე, რომელსა დაპყრობილ იქმნა იერუსალიმი, და იყო, რაჟამს დაიპყრეს იერუსალიმი.
