და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ მეორედ იერემიას მიმართ, და იგი იყო კრულ ეზოსა შინა საპყრობილისასა. მეტყუელი:
ესრეთ თქუა უფალმან, შემქმნელმან ქუეყანისამან. და განმზელელმან მისმან, აღმართებად იგი, უფალ სახელი მისი.
ჴმა-ყავ ჩემდამო, და მოგიგო მე შენ და მიგითხრნე შენ დიდნი და ძლიერნი, რომელნი არა იცოდენ იგინი.
რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაელისამან სახლთათჳს ამის ქალაქისათა და სახლისათჳს მეფისა იუდაჲსსა დარღუეულთათჳს პატნეზებად და წინსაბრძოლებად და მახჳლისათჳს მომავალისა.
ბრძოლად ქალდეველთა მიმართ და აღვსებად იგი მკუდართაგან კაცთა, რომელნი მოვსრენ რისხვითა ჩემითა და გულის-წყრომითა ჩემითა და მივიქციე პირი ჩემი მათგან ყოველთა უკეთურებათა მათთათჳს.
აჰა მე აღვიღეგ მათ ზედა მახჳლსა და აჰა მე მოვასწრო მათ ზედა შებრძჳლვაჲ და კურნებაჲ და განვკურნნე იგინი და ვყო მათთთჳს მშჳდობაჲ და სარწმუნოებაჲ,
და მოვაქციო განსახლვაჲ იუდაჲსი და განსახლვაჲ იერუსალიმისაჲ და აღვაშენნე იგინი, ვითარცა პირველ.
და განვწმიდნე იგინი ყოველთაგან სიცრუეთა მათთა, რომელნი შემცოდნეს მე, და არ მოვიჴსენო ცოდვათა მათთა. რომელნი შემცოდნეს მე, და ულხინო ცოდვათა მათთა, რომელთა მიერ განდგეს ჩემგან.
და იყვნენ ჩემდა სახელად სიხარულისა და საქებელად და განსადიდებლად ყოველთა მიერ ნათესავთა ქუეყანისათა, რომელთა ესმნენ ყოველნი კეთილნი. რომელთა მე უყოფ მათ; და განჰკრთენ და განმწარდენ ყოველთათჳს კეთილთა და ყოვლისათჳს მშჳდობისა, რომელსა მე უყოფ მათ.
ესრე თქუა უფლმან: მერმეცა ისმეს ადგილსა მას, რომლისათჳს თქუენ იტყჳთ: უდაბნო არსო კაცთაგან და საცხოვართა ქალაქებ\სა Page of ed. 1709: 107a შინა იუდაჲსსა და გარემოჲს იერუსალიმისა, მოოჴრებულთა არყოფისაგან კაცთა და საცხოვართაჲსა.
ჴმაჲ სიხარულისაჲ და ჴმაჲ მხიარულებისაჲ, ჴმაჲ სიძისაჲ და ჴმაჲ სძლისაჲ, ჴმაჲ მეტყუელთაჲ: აღუვარებდით უფალსა ყოვლისა-მპყრობელსა, რამეთუ სახიერი უფალი, რამეთუ საუკუნეთა არს წყალობაჲ მისი. და შეიხუნენ ძღვენნი ლხინებისათჳს სახიდ უფლისა, რამეთუ მოვაქციო განსახლვაჲ ქუეყანისა მის ყოველი პირველებრვე, თქუა უფალმან.
ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაილისაჲ: მერმეცა იყოს ადგილსა ამას უდაბნო-ქმნილსა არყოფითა კაცთა და საცხოვართაჲთა, და ყოველთა შინა ქალაქთა მისთა სავანებთა მწყემსთასა და მაწვენელთა სამწყსოთა მათთასა.
ქალაქთა შორის მთით კერძოთა და ქალაქთა სეფილაჲსთა და ქალაქთა ნაგევისათა და ქუეყანასა შინა ბენიამენისსა და გარემოჲსთა შორის იერუსალემისათა და ქალაქთა შორის იუდაჲსთა მერმე წარჴდენ ცხოვარნი ჴელსა ზედა მრიცხუველისასა, თქუა უფალმან.
აჰა დღენი მოვლენ, იტყჳს უფალი, და აღვადგინო სიტყუაჲ ჩემი კეთილი, რომელი ვთქუ სახლსა ზედა ჩემსა ისრაელისასა და სახლსა ზედა იუდაჲსსა.
და მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა შინა აღმოუვლინო დავითს აღმოსავალი მართალი, და ქმნას მსჯავრი და სიმართლე ქუეყანასა ზედა.
მათ დღეთა შინა ცხონდეს იუდეა, და იერუსალემი დაემკჳდროს სასოებით, და ესე სახელი, რომელი ეწოდოს: უფალი სიმართლე ჩუენი.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: არა მოაკლდეს დავითს მამაკაცი, მჯდომარე საყდარსა ზედა სახლისა ისრაილისასა.
და მღდელთა ლევიტელთა არა მოაკლდეს მამაკაცი პირისაგან ჩემისა, აღმომრთმელი ყოვლად-დასაწუველისაჲ და მკუმეველი საკუმეველისაჲ და მყოფელი საკუერთხსა ყოველთა დღეთა.
და იქმ\ნა Page of ed. 1709: 107b სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა მიმართ, მეტყუელი.
ამათ იტყჳს უფალი: უკუეთუ განქარდეს აღთქუმაჲ ჩემი დღისაჲ და აღთქუმაჲ ჩემი ღამისაჲ არყოფითა დღისა და ღამისაჲთა ჟამისა შინა მათსა
და აღთქუმაჲცა ჩემი განქარდეს დავითის თანა, მონისა ჩემისა, არყოფად მისა ძე. მმეფობი საყდარსა ზედა მისსა და მღდელთა მიმართ და ლევიტელთა, მწირველთა ჩემთა.
ვითარცა ვერ აღირაცხვის ძალი ცისაჲ, ვერცა აღითუალვის ქჳშაჲ ზღჳსაჲ, ეგრეთ განვამრავლო თესლი დავითის, მონისა ჩემისაჲ, და ლევიტელთა, მწირველთა ჩემთაჲ.
და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ, მეტყუელი:
არა სამე იხილეა, რაჲ ერმან ამან თქუა, მეტყუელმან: ორნი ტომნი, რომელნი გამოირჩინა უფალმან მათ შორის, და აჰა განიშორნა იგინი, და განაძჳნეს ერი ჩემი არყოფად მერმე ნათესავად წინაშე მათსა.
ამათ იტყჳს უფალი: უკუეთუ აღთქუმაჲ ჩემი დღისა და ღამისაჲ სიმკაცრენი ცისა და ქუეყანისანი არ განვაწესენ,
თესლიცა სამე იაკობისი და დავით მონისა ჩემისაჲ გამოუცდელვყო არმოყვანებად მთავარი თესლისაგან მისისა ნათესავისა მიმართ. აბრაჰამისსა. და ისაკისსა და იაკობისსა; რამეთუ მოვაქციო მოქცევაჲ მათი და შევიწყალნე იგინი.
