განძლიერდით, ძენი ბენიამ[ენ]ისნი, საშუაალისაგან იერუსალიმისა და თეკუაჲთ გამო ანიშნეთ საყჳრითა და ზეშთა ბეთაქარისა აღიღეთ ნიშანი, რამეთუ ჭერთა წარმოიჭჳრეს ჩრდილოჲთ, და შემუსრვაჲ დიდი [2] იყოს შუენიერისა მის და ფუფუნეულისა,
და მიგეღოს სიმაღლე შენი, ასულო სიონისაო.
მისსა მიმართ მივიდენ მწყემსნი და სამწყსონი მათნი, და აღდგნენ მას ზედა კარავნი გარემო მისა, და მწყსიდეს თჳთოეული ველითა თჳსითა.
განემზადენით მას ზედა ბრძოლად, აღდეგით და აღვიდეთ მის ზედა შუადღე: ვაჲ ჩუენდა რამეთუ მიდრკა დღე, რამეთუ მოაკლდებიან აჩრდილნი მწუხრისანი.
აღდეგით და აღვიდეთ ღამე და განვხრწნნეთ საფუძველნი მისნი.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი, ღმერთი ძალთაჲ: აღმოკაფენით ხენი მისნი და განმფენელი იერუსალიმსა ზედა ძალისა, ჵ ქალაქი მტყუარი, სრული მძლავრებაჲ მის შორის.
ვითარ განაცივის ჯურღმულმან წყალი მისი, ეგრე განაციოს უკეთურებამან მისმან. უმთნოობაჲ და საარებაჲ ისმეს მას შინა წინაშე პირსა მისსა მარადის.
ტკივილითა და გუემითა [8] იწუართოს იერუსალიმი, ნუ განგეშოროს სული ჩემი შენგან, ნუ გყო შენ ქუეყანად უვალად, რომელი არ დამკჳდრებულ იქმნეს.
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძალთაჲ: მოჰკუფხლევდით, [მოჰკუფხლევდით] ვითარცა ვენაჴსა, ნეშტსა ისრაილისსა, ზედ-მიიქეცით, ვითარცა მსთულ\ებელი Page of ed. 1709: 81=71a კუფხალთა ზედა მისთა.
ვიეთ მიმართ ვთქუა და უწამებდე და სასმენელ იქმნეს? აჰა უმეტკუეთილებ ყურნი მათნი და ვერ ძალ-უცყე სმენაჲ. აჰა სიტყუაჲ უფლისაჲ იქმნა მათდა ყუედრებად მიმათ, არა ინებონ სმენაჲ მისი.
და გულისწყრომაჲ ჩემი აღვავსე და დავაყენე და არა მოვასრულენ იგინი. მოვფინო ჩჩჳლთა ზედა გარეშე და შესაკრებელსა ზედა ჭაბუკთასა ერთბამად, რამეთუ ქმარი და ცოლი შეპყრობილ იქმნენ, მოხუცებული, სავსისა თანა დღითა [12] და გარდაიცვალნენ.
სახლნი მათნი სხუათა ველთამე, და ცოლები მათი ეგრეთვე, რამეთუ განვირთხამ ჴელსა ჩემსა დამკჳდრებულთა 'ზედა მის ქუეყანისათა, იტყჳს უფალი.
რამეთუ მცირითგან მათით და ვიდრე დიდადმდე ყოველთა აღასრულნეს უსჯულონი, მღდელითგან და ვიდრე ცრუწინაჲსწარმეტყუელადმდე ყოველთა ქმნეს ტყუილი.
და ჰკურნებდეს შემუსრვილებასა ასულისა ერისა ჩემისასა, შეურაცხმყოფნი და მეტყუელნი: მშჳდობაჲ მშჳდობაჲ! და სადა არს მშჳდობაჲ?
სირცხჳლეულ იქმნეს, რამეთუ მოაკლდეს, და არცა ვითარ სირცხჳლეულთა შეიკდიმეს და უპატივოებაჲ მათი ვერ აგრძნეს. ამისთჳს დაეცნენ დაცემულებასა შინა მათსა და ჟამსა შინა მოხედვისა მათისასა მოუძლურდენ, თქუა უფალმან.
ამათ იტყჳს უფალი: დადეგით გზათა ზედა და იხილეთ და იკითხენით ალაგნი უფლისანი საუკუნენი და იხილეთ, რომელი არს გზაჲ კეთილი და ვიდოდეთ მას ზედა და ჰპოოთ უბიწოყოფაჲ სულთა თქუენთაჲ და თქუეს: არა ვიდოდით!
დავადგინენ თქუენ ზედა ებგურნი, ისმინეთ ჴმაჲ ნესტჳსაჲ, და თქუეს: არა ვისმინოთ.
ამისთჳს ესმა წარმართთა და რომელნი მწყსიდეს სამწყს\ოთა Page of ed. 1709: 81=71b მათ შორის, და რაოდენი ვყავ მათ შორის.
ისმინე, ქუეყანაო, აჰა მოვაწევ მე ერსა ამას ზედა ძჳრთა, ნაყოფსა მიქცევისა მათისასა, რამეთუ სიტყუასა ჩემსა არა ერჩდეს და შჯული ჩემი განიშორეს.
რაჲსათჳს გუნდრუკსა საბაჲთ მომართუამთ მე და კინამომოსა ქუეყანით შორით? ყოვლად-დასაწუელნი თქუენნი არა არიან მითუალულ და მსხუერპლნი თქუენნი არ მეტკბნეს მე.
ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა მე მივსცემ ერსა ამას ზედა უძლურებასა, და მოუძლურდენ მის შორის მამანი და ძენი ერთბამად, მეზობელი და მოძმე მისი წარწყმდენ.
ამათ იტყჳს უფალი: აჰა ერი მოვალს ჩრდილოჲთ და ნათესავი დიდი, და მეფენი მრავალნი აღდგენ დასასრულისაგან ქუეყანისა.
მშჳლდი და მაზრაკი ეპყრასყე, მძჳნვარე არს და არ შეიწყალოს, ჴმაჲ მისი ვითარცა ზღუაჲ მღელვარე, ცხენებისა მიერ და საჭურველისა წყობა ჰყოფს, ვითარცა ცეცხლი, ბრძოლად შენდამი, ასულო სიონისაო.
გუესმა სასმენელი ეგე და იჴსნნეს ჴელნი ჩუენნი, ჭირმან მომიცვნა ჩუენ სალმობათა, ვითარ მშობიარისათა.
ნუ განხუალთ აგარაკებად და გზათა ზედა ნუ ხუალთ, რამეთუ მახჳლი მტერთაჲ მკჳდრ არს გარემოჲს.
ასულო ერისა ჩემისაო, გარემოირტე ძაძაჲ, გარდაისხ ნაცარი გლოვისაებრ სიყუარულისა, ყავ თავისა შენისა ტყებაჲ საწყალობელი, რამეთუ მეყსა შინა მოიწიოს საარებაჲ თქუენ ზედა.
გამოსაცდელად მიგეც შენ ერთა შორის შეყენებულთა და ცნობად გამოცდასა შინა ჩემდა გზისა მათისა.
ყოველნივე უსმნი: მავალნი დრკუდ. ვითარცა რვალი და რკინაჲ, ყოველნი განხრწნილ არიან.
მოაკლდა და საბერველი ცეცხლისაგან, მოაკლდა ბრპენი. ცუდი სამე ვე\ცხლის-მჭედლობს, Page of ed. 1709: 72a უკეთურებანი მათნი არა დადნეს.
ვეცხლ გამოუცდელ უწოდეთ მათ, რამეთუ აგამოუცდელნა იგინი უფალმან, (ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ყოველმან იუდეამან).
