უკუეთუ მოიქცევის ისრაილ, იტყჳს უფალი, ჩემდა მომართ მოიქცეს, და უკუეთუ მოისპნეს საძაგელნი მათნი პირისაგან მისისა და პირისაგან ჩემისა შეიშინოს.
და ფუცოს: ცხოველ არს უფალი ჭეშმარიტებისა თანა და მსჯავრისა მიერ და სიმართლისა, და აკურთხევდენ მის შორის ნათესავნი და მის თანა აქებდენ ღმერთსა იერუსალიმს შინა.
რამეთუ ამათ ეტყჳს კაცთა იუდაჲსთა და დამ[კ]ჳდრებულთა იერუსალიმს: იანეულენით თავთა თჳსთად ანეულნი და ნუ სთესავთ ეკალთა ზედა.
წინადაიცჳთეთ ღმრთისა თქუენისად და წინადაგეცჳთოს დაუცუეთილობაჲ გულისა თქუენისაჲ, კაცნო იუდაჲსნო და დამკჳდრებულნო იერუსალიმს. ნუ წამოვიდეს ვითარცა ცეცხლი გულის-წყრომაჲ ჩემდა, აღეტყინნეთ, და არა იყოს დამშრეტელ პირისაგან უკეთურებისა სიმარჯუეთა თქუენთაჲსა.
იქადაგენ იუდაჲს შორის და სასმენელ იქმნენინ იერუსალიმს შინა, არქუთ და ეცით საყჳრსა ქუეყანასა ზედა და ღაღადყავთ დიდად, არქუთ; შეკერბით და შევიდეთ ქალაქთამი მოზღუდვილთა;
აღმღებელნი შეივლტოდეთ სიონდ, ისწრაფეთ, ნუ სდგათ, რამეთუ ძჳრთა მოვაწევ მე ჩრდილოჲთ გამო და შემუსრვასა დიდსა.
აღმოვიდა ლომი საყუდლისაგან თჳსისა დღა მომსრველმან ნათესავი აღიღო და გამოვიდა ადგილისაგან თჳსისა დადებად ქუეყანაჲ შენი მოსაოჴრებელად, და ქალაქნი შენნი დაირღუენ უმკჳდროობისა მიერ მათისა.
ამათ ზედა გარე-მოირტყთ ძაძები და იტყებდით და Page of ed. 1709: 68a ვალალაებდით, მით რამეთუ არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ რისხვისა უფლისაჲ თქუენგან.
და იყოს, მას დღესა შინა, იტყჳს უფალი, წარწყმდეს გული მეფისაჲ და გული მთავართაჲ და მღდელნი განჰკრთენ, და წინაჲსწარმეტყუელნი განჰკჳრდენ.
და ვარქუ: ჵ მეუფეო უფალო, ნუსადა ცთუნებით აცთუნე ერი ესე და იერუსალიმი, მეტყუელმან: მშჳდობაჲ იყოს თქუენდა. და შეახო მახჳლმან ვიდრე სულად მათდამდე.
მას ჟამსა შინა ჰრქუან ერსა ამას და იერუსალიმსა: სული შეცთომილობისაჲ უდაბნოს შინა, გზაჲ ასულისა ერისა ჩემისაჲ არა უბიწოებად მიმართ, არცა სიღირსედ.
სული წმიდისა მიმართ სავსებისაჲ მოვიდა ჩემდა ამათგან, ხოლო აწ მე ვთქუნე სასჯელნი ჩემნი მათდა მიმართ.
აჰა ესერა ღრუბელი აღმოჴდეს და ვითარცა ნიავ-ქარი საჭურველნი მათნი, უსუბუქესნი არწივთასა ცხენნი მათნი, ვაებანი ჩუენ, რამეთუ ვსაარებლებთ.
განბანე უკეთურებისაგან გული შენი იერუსალიმ, რაჲთა სცხოვნდე, ვიდრემდის არიან შენ შორის გულისსიტყუანი ტკივილად შენდა?
მით რამეთუ ჴმაჲ მიმთხრობელისაჲ დანით მოიწია, და სასმენელ იქმნეს ტკივილი მთით ეფრემისით.
აღიჴსენეთ, ნათესავნო, აჰა მოვიდეს, მიუთხართ იერუსალიმს შორის: განსაცდელნი მოვლენ ქუეყანისაგან შორიელისა და მოსცეს ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა ჴმაჲ მათი.
ვითარცა მცველნი აგარაკისანი იქმნეს მათ ზედა გარემოჲს, რამეთუ მე უგულებელს-მყავ, იტყჳს უფალი.
გზათა შენთა და სიმარჯუეთა შენთა გიყვნეს ესენი შენ, და ესე უკეთურებაჲ შენი, რამეთუ მწარე არს, რამეთუ შეახო ვიდრე გულად შენდამდე.
მუცელი ჩემი, მუცელი ჩემი მელმის. და საგრძნობელნი ჩემისა შეირყევიან გულისანი. სული ჩემი განიჭრების და გული ჩემი არა დავსდუმ\ნე, Page of ed. 1709: 68b რამეთუ ჴმისა საყვირისა ისმინა სულმან ჩემმან, ღაღადებაჲ ბრძოლათაჲ.
და საარებაჲ, შემუსრვათა შემუ[ს]რვასა ზედა ხადეთ, რამეთუ საარებულ იქმნა ყოველი ქუეყანაჲ, მყის საარებულ იქმნა კარავი, დაიჴსნნეს ზღუდენი კარვისა ჩემნი.
ვიდრემდის ვხედვიდე მ[ლ]ტოლვარეთა, მესმის ჴმაჲ საყჳრთაჲ?
მით რამეთუ წინამძღუართა ერისა ჩემისათა მე არა მიცოდეს. ძენი უცნობონი არიან და არა გულისხმისმყოფელნი, ბრძენ არიან ბოროტისა ყოფად, ხოლო კეთილისა ქმნასა ვერ შეემცნნეს.
მოვიხილე ქუეყანასა ხედვა, და აჰა არარაჲ, და ცად მიმართ, და არა იყვნეს ნათელნი მისნი.
ვიხილენ მთანი, და იყვნეს მძრწოლარე და ყოველნი ბორცუნი შერყეულ.
მივხედენ, და არა იყო კაცი, და ყოველთა მფრინველთა ცისათა ეშინოდა.
ვიხილე, და აჰა კარმელი მოოჴრებულ, და ყოველნი ქალაქნი მომწუარ ცეცხლითა პირისაგან უფლისა, და პირისაგან რისხვისა გულის-წყრომისა უჩინო იქმნნეს.
ამათ იტყჳს უფალი: ოჴერ იყოს ყოველი ქუეყანაჲ, ხოლო აღსასრული არა ვყო.
ამას ზედა იგლოვდინ ქუეყანად და დაბნელდინ ცაჲ ზეგარდამო, რამეთუ ვიტყოდე და არა შევინანო, მივიმართე და არა გარე-მივიქცე მისგან.
ჴმისაგან ცხენობისა და მორთხმულისა მშჳლდისა განეშორა ყოველი სოფლები; შეიმალნეს ქუაბებთამი და სამალავთა შინა დაიმალნეს და კლდეთა მიმართ აღვიდეს, ყოველი ქალაქი დაშთა, არა მკჳდრ არს მათ შინა კაცი.
და შენ რაჲ ჰყო? უკუეთუ შეიმოსო ძოწეული და შეიმკო სამკაული ოქროჲსაჲ და უკუეთუ იცხო თუალთა საგრემილველი, ამაოჲსა მიმართ არს მომკაულები შენი. განგიშორეს შენ ტრფიალთა შენთა, სულსა შენსა ეძიებენ.
რამეთუ ჴმაჲ, ვითარცა მლმობელსაჲ, მესმა სულ-თქუ\მათა Page of ed. 1709: 69a შენთაჲ, ვითარცა პირველ მშობიარისაჲ, ჴმაჲ ასულისა სიონისაჲ განიჴსნას, და წარადგინნეს ჴელნი მისნი; ვაი მე, რამეთუ მოაკლდა სული ჩემი მოკლულთა ზედა.
