უკუეთუ განავლინოს ქმარმან ცოლი თჳსი, და წარვიდეს მისგან და იქმნეს ქმრისა სხჳსა, ნუ მოქცევით მოიქცესა მისდამი მერმე? არა შეგინებით შეიგინოსა დედაკაცი იგი? და შენცა განჰმეძვენ მწყემსთა შორის მრავალთა, მოაქციე ჩემდამო, იტყჳს უფალი.
აღიხუენ თუალნი შენნი მართლიად და იხილე, სადა არ შეიმწიკულე. გზათა ზედა დასჯედ მათ თანა, ვითარცა ყუავი, მოოჴრებული მარტოჲ; და შეაგინე ქუეყანაჲ: სიძვათა მიერ შენთა და უკეთურებათა მიერ შენთა.
და გაქუნდეს მწყემსნი მრავალნი საბრჴედ თავისა თჳსისა, შესახედავი მეძვისა იქმნა შენდა, უსირცხჳლოებდ ყოველთა მიმართ.
არა ვითარცა სახელი მიწოდე მე და მამა, წინამძღუარ - ქალწულებისა შენისა?
ნუ დაადგრეს უკუნისამდე ანუ დაცვულ იქმნეს საძლეველად? აჰა სთქუენ და ჰქმნენ ძჳრნი ესე და შეუძლე.
და თქუა უფალმან ჩემდამო დღეთა შინა იოსია მეფისათა; იხილენ, Page of ed. 1709: 66b რომელნი მიყვნა მე სახლიერობამან ისრაილისამან? წარვიდა ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ვარჯოანსა და ისიძვა მუნ.
და ვარქუ შემდგომად სიძვისა მისისა ამათ ყოველთასა. ჩემდა მოაქციე, და არ მოაქცია და იხილა უზაობაჲ მისი უზავმან იუდა, [8] და ვიხილე.
რამეთუ ყოველთათჳს, რომელთა დატევებულ იქმნა, რომელთა შინა იმრუშებდა სახლობაჲ ისრაილისაჲ, და განვავლინე იგი და მივეც მას წიგნი განტევებისაჲ ჴელთა ზედა მისთა. და არა შეშინდა უზამო იუდა, დაჲ მისი, და წარვიდა და ისიძვა მანცა.
და იქმნა არარად სიძვაჲ მისი და შესუარა ქუეყანაჲ და იმრუშა ძელი და ქვაჲ.
და ამათ ყოველთა ზედა არა მოიქცა ჩემდამო უზავი იუდაჲ და დაჲ მისი ყოვლით გამო გულისა მისისაჲთ, არამედ ტყუილის გამო, თქუა უფალმან.
და თქუა უფალმან ჩემდამო: განიმართლა სული თჳსი ისრაილმან უზავობისა მიერ იუდაჲსა.
ვიდოდე და წარიკითხენ სიტყუანი ესე ჩრდილოდ მიმართ და თქუ: მოიქეცით ჩემდამო სახლობაჲ ისრაილისაჲ, იტყჳს უფალი, და არ განვიმტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა, რამეთუ მოწყალე ვარ მე, იტყჳს უფალი, და აგრე ძჳრის მჴსენებელი თქუენ უკუნისამდე.
ოდენ ცან უსამართლობაჲ შენი, ვითარმედ უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა უთნო იქმენ და გარდასთხიენ გზანი შენნი უცხოთა მიმართ ქუეშე ყოვლისა ხისა ვარჯოვნისა, ხოლო ჴმისა ჩემისაჲ არა ისმინე, იტყჳს უფალი.
მოიქეცით ძენი განდგომილისანი, იტყჳს უფალი, მით რამეთუ მე დაგეუფლო თქუენ და მიგიხუნე თქუენ ერთი ქალაქისაგან და ორნი ტომისაგან და შეგიყვანნე თქუენ სიონდ.
და მიგცნე თქუენ მწყემსნი გულისაებრ ჩემისა, და გმწყსიდენ თქუენ მმწყსელნი ჴელოვნებით.
და იყოს, უკუეთუ განჰმრავლდეთ და აღორძნ\დეთ Page of ed. 1709: 67a ქუეყანასა ზედა, იტყჳს უფალი, და მათ დღეთა შინა არა თქუან მერმე: კიდობანი აღთქუმისაჲ წმიდისა ისრაილისაჲ არა აღვიდეს გულსა ზედა, არცა სახელ-იდვას მის შორის, არცა ზედ-განიხილვოს და არა იქმნას მერმე.
მათ დღეთა შინა [17] და იყოს, მას ჟამსა შინა უწოდდენ იერუსალიმსა საყდარ უფლისა. და შეკრბენ მისდამი ყოველნი წარმართნი სახელითა უფლისაჲთა იერუსალიმდ და არა ვიდოდინ მერმეცა შემდგომად მოგონებათა მათთა გულისა უკეთურისათა.
მათ დღეთა შინა თანადმოვიდენ სახლი იუდაჲსი სახლსა თანა ისრაილისსა და მოვიდენ ერთბამად ჩრდილოჲთ გამო და ყოველთაგან სოფლებთა ქუეყანისა მომართ, რომელი დაუმკჳდრეს მამათა მათთა.
და მე ვთქუ: იყავნ, უფალო, ოდეს დაგაწესო შენ შვილად და მიგცე შენ ქუეყანაჲ რჩეულად სამკჳდრებელად სახელოვანი ღმრთისა ყოვლისამპყრობელისად წარმართთასა და ვთქუ: მამად მხადო მე და ჩემგან არა განსდგე.
გარნა ვითარ იცრუის დედაკაცმან თანა-მყოფისა-მე თჳსისა, ეგრეთ იცრუა ჩემდამო სახლმან ისრაილისამან, იტყჳს უფალი.
ჴმაჲ ბაგეთაგან ისმა ტირილისა და ვედრებისაჲ ძეთა ისრაილისათაჲ, მით რამეთუ იმძლავრნეს გზათა მათთა შინა, დაივიწყეს ღმრთისა წმიდისა მათისა.
მოიქეცით, ძენო მომქ[ც]ეველნო, და განვკურნნე შემუსრვილებანი თქუენნი. აჰა მიხილენ, ჩუენ შენნი ვართ, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ჩუენი ხარ.
ნანდჳლ ტყუილ სადმე იყვნეს ბორცუნი და ძალი მთათაჲ, გარნა უფლისა მიერ ღმრთისა ჩუენისა მაცხოვარებაჲ ისრაილისაჲ.
ხოლო სირცხჳლმან განლინა რუდუნებანი მამათა ჩუენთანი სიჭაბუკითგან მათით, ცხოვარნი მათნი და ზუარაკნი მათნი, ძენი მათნი და ასულნი მათნი.
დავიძინეთ სირცხჳლისა შინა ჩუენსა, და ზედ-\დამფარნა Page of ed. 1709: 67b ჩუენ უპატივოებამან ჩუენმან, მით რამეთუ წინაშე ღმრთისა ჩუენისა ვცოდით ჩუენ, და მამათა ჩუენთა სიჭაბუკით ჩუენითგან ვიდრე ამის დღისამდე, და არა ვისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
