და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო, მეტყუელი;
ვიდოდე და აღმოიკითხე ყურთა მიმართ ძეთა იერუსალიმისათასა, მეტყუელმან: ამათ იტყჳს უფალი: მოვიჴსენენ წყალობანი სიჭაბუკი\სა Page of ed. 1709: 64b შენისანი და სიყუარული სრულებისა შენისაჲ, შეუდეგ რაჲ შენ წმიდასა ისრაილისასა, იტყჳს უფალი, უდაბნოსა ქუეყანასა, უთესველსა.
წმიდა უფლისა ისრაილი, დასაბამი ნაშრომთა მისთა, ყოველნი მჭამელნი მისნი ცოდვენ; ბოროტი მოიწინენ მათ ზედა, იტყჳს უფალი.
ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, სახლო იაკობისო და ყოველნო ტომნო სახლისა ისრაელისანო.
ამათ იტყჳს უფალი: რაჲ პოვეს მამათა თქუენთა ჩემ თანა შეცოდებაჲ. რამეთუ განდგეს ჩემგან და ვიდოდეს შემდგომად ამაოჲსათა და ამაო იქმნეს.
და არა თქუეს, სადა არს უფალი, აღმომყვანებელი ჩუენი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა, და გჳძღოდა ჩუენ უდაბნოსა ზედა, ქუეყანასა მას უქმსა და უვალსა, ქუეყანასა შინა ურწყულსა და უნაყოფოსა და აჩრდილსა სიკუდილისასა, ქუეყანასა, რომელსა შინა არ განვლო მის შორის მამაკაცმან, არც დაემკჳდრა მუნ ძჱ კაცისაჲ.
და შემყვანებელი ჩუენი კარმელისა მიმართ ჭამად ნაყოფთა მისთა და კეთილთა მისთა; და შეხუედით და შეაგინეთ ქუეყანაჲ ჩემი და სამკჳდრებელი ჩემი დასდევით საძაგელებად.
მღდელთა არა თქუეს: სადა არს უფალი? და მეცნავთა სჯულისა ჩემისათა არა მიცნეს მე, და მწყემსნი უთნოობდენ ჩემდამო, და წინაჲსწარმეტყუელნი უწინაჲსწარმეტყუელებდეს ბაალსა და უკუანა ურგებთასა ვიდოდეს.
ამისთჳს მერმეცა განვისჯებოდი თქუენდამი, იტყჳს უფალი, და ძეთა მიმართ ძეთა თქუენთასა განვისაჯოვე.
რამეთუ განვლეთ ჭალაკთა მიმართ ქეტიმისთა და იხილეთ და კიდარადმი მიავლინეთ და გულისხმაყავთ ფრიად და იხილეთ, უკუეთუ იქმნნეს ესევითარნი.
უკუეთუ სცვალებენ წარმართნი მათთა, და იგინი არა არიან ღმერთნი. ხოლო ერმან ჩემმან შეიცვალა დიდებაჲ თჳსი, რომლისაგან არა რგებულ იქმნეს.
განკრთა ამას ზედა ცაჲ, Page of ed. 1709: 65a და განცჳბრდა უფროჲს ფრიად, იტყჳს უფალი.
რამეთუ ორნი ძჳრნიცა ქმნნა ერმან ჩემმან: მე დამიტევეს, წყაროჲ წყლისა ცხოველისაჲ, და უთხარნეს თავითა მათთა ჯურღმულნი გაჴურეტილნი, რომელნი ვერ შემძლებელ არიან დაპყრობად წყლისა.
ნუ მონაჲ არსა ისრაილი, ანუ სახლის-ნაშობი არს იაკობი, რაჲსათჳს წარსატყუენველ იქმნა?
მის ზედა იზახდეს ლომნი და მოსცეს ჴმაჲ მათი, რომელთა დააწესეს ქუეყანაჲ მისი უჩინო-საქმნელად; და ქალაქნი მისნი დაიქცეს არადამკჳდრებისა მიერ.
და ძეთა მემფისათა და ტაფნაჲსათა გიცნეს შენ და გემღერდეს შენ.
არა ესენი გიყვნაა შენ დატევებამან შენგან ჩემმან, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, ჟამსა მოყვანებისა შენისასა გზასა ზედა?
და აწ რაჲ არს შენი და გზისა ეგჳპტისაჲ სუმად წყალი გიონისაჲ, და რაჲ შენი და გზისა ასურასტანელთაჲსა სუმად წყალი მდინარეთაჲ?
გასწავლენ შენ განდგომილებამან შენმან, და უკეთურებამან შენმან გამხილენ შენ; და ცან და იხილე, ვითარმედ მწარე არს შენდა დატევებაჲ ჩემი, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, და არა სათნო ვიყო შენ ზედა, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი,
რამეთუ საუკუნითგან შეჰმუსრე უღელი შენი და განჰხეთქენ აპაურნი შენნი და სთქუ: არა გმონო შენ, არამედ წარვიდე ყოველთა ზედა ბორცუსა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ჩრდილოვანსა: მუნ დავითხიო სიძვისა მიერ ჩემისა.
ხოლო მე დაგნერგე შენ, ვენაჴი ნაყოფის გამომღებელი ყოვლად ჭეშმარიტი, ვითარ გარდაიქეც სიმწარედ ვენაჴი უცხოჲ.
უკუეთუ განიბანო ბავრუკით და განიმრავლნე თავისა შენისა მდელონი, შეგინებულვე ხარ უსამართლობათა მიერ შენთა წინაშე ჩემსა, იტყჳს უფალი.
ვითარ იტყჳ: არა შევიგინე და უკუანა ბაალისსა არა ვიდოდე? იხილენ გზანი შენნი სამრავალკაცოს შინა და ცან, რაჲ Page of ed. 1709: 65b ჰყავ. [24] მწუხრი ჴმითა მისითა ვალალაებდა.
გზანი მისნი განავრცნა წყალთა ზედა უდაბნოჲსათა, გულის-თქუმათა შინა სულისა მისისათა სულ-შემოსილობდა, მიეცა, ვინ მოაქციოს იგი? ყოველნი მეძიებელნი მისნი არა დაშურენ, სიმდაბლესა შინა მისსა პოონ იგი.
მოაქციენ ფერჴნი შენნი გზისაგან ფიცხელისა და ჴორჴი შენი წყურილისაგან. ხოლო მან თქუა: ვმჴნდები, ვმჴნდები, რამეთუ შეიყუარნა უცხონი და შემდგომად მათსა ვიდოდა.
ვითარცა სირცხჳლი მპარვისაჲ, ოდეს შეიპყრას, ეგრეთ სირცხჳლეულ იქმნენ ძენი ისრაილისანი, რამეთუ მათ და მეფეთა მათთა და მთავართა მათთა და მღდელთა მათთა და წინაჲსწარმეტყუელთა მათთა.
ძელსა ჰრქუეს, ვითარმედ: მამაჲ ჩემი ხარ შენ, და ქვასა: შენ მშევ. და მომაქცინეს მე ზურგნი და არა პირნი მათნი; და მას ჟამსა ძჳრთა მათასა თქუან: აღდეგ და განგუარინენ ჩუენ.
და სადა არიან ღმერთნი შენნი, რომელნი უქმნენ თავსა შენსა? უკუეთუ აღდგნენ და განგარინონ შენ ჟამსა შინა განბოროტებისა შენისასა, რამეთუ რიცხჳსაებრ ქალაქთა შენთასა იყვნეს ღმერთნი შენნი, იუდა, აჰა, და რიცხჳსაებრ საგზაურთა იერუსალიმისათა უზორვიდეს ბაალსა.
რაჲსათჳს იტყჳთ ჩემდამო? თქუენ, ყოველნი, უთნო იქმნენით ჩემდამო, იტყჳს უფალი, და თქუენ, ყოველნი უსჯულოებდით.
ამაოდ მოვსრენ შვილნი თქუენნი, წურთაჲ არ შეიწყნარეთ. მახჳლმან შეჭამნა წინაჲსწარმეტყუელნი თქუენნი, ვითარცა ლომმან მომსრველმან, და არ შეიშინეთ.
ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ, ამათ იტყჳს უფალი: ნუ უდაბნო ვექმენ ისრაილსა ანუ ქუეყანა განკორდებულ? მით რამეთუ თქუა ერმან ჩემმან: უუფლო ვიყვნეთ და შენდა არღა მოვიდეთ მერმე?
ნუ დაივიწყის სძალმან სამკაული თჳსი და ქალწულმან -- მკერდის შესაკრავი თჳსი? Page of ed. 1709: 66a ხოლო ერმან ჩემმან დამივიწყა მე დღეთა, რომელთა არა არს რიცხჳ.
რაჲღა კეთილი მოიჴელოვნო გზათა შინა შენთა ძიებად შეყუარებისა? არა ესრე, არამედ შენცა უკეთურებდე შეგინებად გზათა შენთა,
და ჴელთა შინა შენთა იპოვა სისხლები სულთა უბრალოთაჲ. არა შეთხრასა შინა ჰპოვენ იგინი, არამედ ნუ ყოველთა თანა მუხათა,
და სთქუ: უბრალო ვარ, არამედ მოიქეცინ გულის-წყრომაჲ მისი ჩემგან. აჰა მე განვისაჯები შენდამი თქუმისათჳს შენგან: არა ვცოდე.
რამეთუ უგულებელს-ჰყავ ფრიად და მრჩობლები გზათა შენთა; და ეგჳპტითცა სირცხლეულ იქმენ, [ვითარცა] სირცხლეულ იქმენ ასურეთით.
რამეთუ ამიერცა გან-ვე-ხჳდე და ჴელნი შენნი თავსა ზედა შენსა, რამეთუ განაგდო უფალმან სასოებაჲ შენი და არ წარგემართოს მას შინა.
