და წარმოვიდეს ძენი ისრაელისანი Page of ms. S: 282r მიერ და დაიბანაკეს დასავალით მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოთ კერძო.
და იხილა ბალაკ, ძემან სეფორისმან, ყოველი, რაოდენი უყო ისრაელმან ამორეველსა მას.
შეეშინა მოაბსა ფრიად ერისა მის, რამეთუ მრავალ იყვნეს, და მოეწყინა პირისაგან ძეთა ისრაელისათა.
და ჰრქუა მოხუცებულთა მადიამისათა: აწ მოძოოს კრებულმან ამან ყოველივე გარემო ჩუენსა, ვითარცა-იგი მოძოვის ზროხამან მდელო ველისა. და ბალაკ, ძე სეფორისი, მეფე იყო მოაბსა ზედა მათ ჟამთა ოდენ,
და მიავლინნა მოციქულნი ბალაამისი, ძისა ბეორისა, ფათურასა, რომელ-იგი იყო მდინარესა ზედა, ქუეყანასა შისა ერისა მისისა, მოხადიდ მისა და ჰრქუა: აჰა ესერა ერი გამოვიდა ეგჳპტით და დაფარა პირი ქუეყანისაჲ და ესენი არიან მახლობელად ჩემსა.
აწ მოვედ და მიწყევე მე ერი ესე, რამეთუ ესენი უძლიერეს არიან ვიდრე ჩუენ; ვინც ხოლო თუ მოვსრა მათგანი და განვასხნე იგინი ქუეყანით ჩემით, რამეთუ ვიცი, რომელნი აკურთხნი, კურთხეულ არიედ და რომელნი სწყვენი, წყეულ არიედ.
და წარვიდეს მოხუცებულნი მოაბისანი და მოხუცებულნი მადიამისანი და სამისნობელნი იგი Page of ms. S: 282v ჴელთა მათთა. და მოვიდეს ბალაამისა და უთხრეს მას სიტყუაჲ იგი ბალაკისი.
და ჰრქუა მათ ბალაამ: დაადგერით მანდა და გითხრა თქუენ საქმე, რომელსაცა იტყოდის ღმერთი ჩემდამო. და დაადგრეს მთავარნი იგი ბალაკისნი ბალაამის თანა.
და ჰრქუა ღმერთმან ბალამს: რაჲ არიან კაცნი ესე შენ თანა?
და ჰრქუა ბალამ ღმერთსა: ბალაკს, მეფესა მოაბისასა, ძესა სეფორისსა, მოუვლინებიან ეგენი ჩემდა და იტყჳს:
აჰა ესერა ერი გამოსრულ არს ეგჳპტით და დაუფარავს პირი ქუეყანისა და არიან მახლობელად ჩემსა, აწ მოვედ და წყევე ესენი, შეხოლო-თუ-ვითარ-უძლო მოსრვად მათგანსა და განვასხნე ქუეყანით ჩემით.
და ჰრქუა ღმერთმან ბალაამს: არა წარხჳდე მათ თანა, არცა სწყეო ერი იგი, რამეთუ არს იგი კურთხეულ,
და აღდგა ბალამ განთიად და ჰრქუა მთავართა მათ ბალაკისთა: წარვედით უფლისა თქუენისა, რამეთუ არა მიტევებს მე ღმერთი მოსლვად თქუენ თანა.
და აღდგეს მთავარნი იგი მოაბისანი და მივიდეს ბალაკისა ჰრქუეს მას: არა უნებს ბალამს მოსლვად ჩუენდა.
და შესძინა ბალაკ მივლინებად უმრავლესთა მთავართა და Page of ms. S: 283r უპატიოსნესთა პირველისა.
და მოვიდეს ბალაამისა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს ბალაკ, ძე სეფორისი: გევედრები შენ, ნუ გცონინ მოსლვად ჩემდა,
რამეთუ პატიოსნად პატივ-გცე შენ და რაჲცა მრქუა, ვყო შენთჳს, და მოვედ და მიწყევე ერი ესე.
მიუგო ბალამ და ჰრქუა მთავართა მათ ბალაკისთა: მო-ღათუ-მცეს ბალაკ სახლი მისი, სავსე ვეცხლითა და ოქროთა, ვერ ჴელ-მეწიფების გარდასლვად სიტყჳსა უფლისა ღმრთისა[ჲ]სა, ყოფად მცირესა ანუ დიდსა გონებასა შინა ჩემსა.
აწ უკუე დაადგერით თქუენცა ამას ღამესა და ვცნა, რაჲ-ძი შესძინოს უფალმან სიტყუად ჩემდა.
და მოვიდა ღმერთი ბალამისა ღამე, ჰრქუა: უკუეთუ ხადიდ შენდა მოსრულ არიან კაცნი ესე, აღდეგ, შყუდეგ მათ, არამედ სიტყუასა რომელსა გეტყოდი შენ, იგი ჰყო.
და აღდგა ბალაამ განთიად და დაასხნა კარაულსა თჳსსა და წარვიდა მივლინებულთა მათ თანა ბალაკისთა.
და განრისხნა უფალი გულისწყრომით ბალამისთჳს, რამეთუ წარვიდა იგი. და დაუდგა ანგელოზი ღმრთისაჲ გზასა ზედა დამჴობად მისა. და იგი ჯდა ვირსა თჳსსა და ორნი მონანი მისნი მის თანა.
და იხილა ვირმან მან ანგელოზი ღმრთისაჲ წინააღმდგომი გზასა ზედა, და მახჳლი ჴდილი ჴელსა მისსა. Page of ms. S: 283v და მიაქცია პირმან მან ერთ კერძო გზასა მას და განვიდოდა ველად, და სცა ბალამ ვირსა მას კუერთხითა წარსლვად მისა გზასა მას.
და დადგა ანგელოზი უფლისაჲ ალაგთა მათ ზედა ვენაჴისათა და იყო ყორე ამიერ და მიერ.
და ვითარცა იხილა ვირმან მან ანგელოზი ღმრთისაჲ ალაგთა მათ ზედა, შეუმჭკულო კედელსა და ატკივნა ფერჴი ბალამისი. და შესძინა ცემად მისა ბალამ.
და კუალად შესძინა ანგელოზმან ღმრთისამან და წარვიდა და დაუდგა ადგილსა იწროსა, რომელსა არა იყო მისაქცეველ მარჯულ და მარცხლ.
და ვითარცა იხილა ვირმან მან ანგელოზი იგი ღმრთისაჲ, დაწვა ქუეშე ბალამისა. და განრისხნა ბალამ და სცემდა ვირსა მას კუერთხითა.
და აღაღო ღმერთმან პირი კარაულისა მის და ჰრქუა ბალამს: რაჲ გიყავ შენ, რამეთუ მეც მე ესერა სამგზის?
და ჰრქუა ბალამ ვირსა მას: რამეთუ მავნე მე, და თუმცა მაქუნდა მახჳლი ჴელსა ჩემსა, აწვემცა განგგმირე შენ.
და ჰრქუა ვირმან მან ბალამს: არა მე ვარა კარაული შენი, რომლისა ზედა შჯდი სიჭაბუკით შენითგან ვიდრე დღეინდელად დღედმდე? ნუუკუე შეურაცხებით შეურაცხ-გყავ შენ და ესრეთ სადამე გიყავ? ხოლო მან თქუა: არა
Page of ms. S: 284r და აღუხილნა ღმერთმან თუალნი ბალამს და იხილა ანგელოზი იგი ღმრთისაჲ, წინააღმდგომი მისი გზასა ზედა, და მახჳლი ჴდილი ჴელსა მისსა. და მოდრკა და თაყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა.
და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან ღმრთისამან: რაჲსათჳს სცემ ვირსა მაგას შენსა ესე მესამედ? აჰა მე გამოსრულ ვარ შესმენად შენდა, რამეთუ არა სათნო არს გზაჲ ეგე შენი ჩემ წინაშე.
და მიხილა მე ვირმან და მიაქცია ჩემგან ესერა სამგზის, და უკუეთუმცა არა მიაქცია, შენმცა მოგკალ და იგი განვარინე.
და ჰრქუა ბალამ ანგელოზსა მას უფლისასა: ვცოდე, რამეთუ არა უწყოდი, ვითარმედ შენ ხარ, და შენ წინა-აღმიდეგ წინაშე ჩემსა გზასა ზედა, და აწ თუ არა სათნო არს შენდა გარე-უკუნ-ვიქცე.
ჰრქუა მას ანგელოზმან ღმრთისამან: წარვედ შენ კაცთა მათ თანა, ხოლო სიტყუაჲ, რომელი გრქუა შენ, იგი დაიმარხო სიტყუად. და წარვიდა ბალამ ბალაკისა.
და ესმა ბალაკს, რამეთუ მოვალს ბალამ, გამოვიდა მიგებებად მისა ქალაქად მოაბისა. რომელ არს საზღვართა არნონისათა, რომელ არს ერთ კერძო საზღურისა.
და ჰრქუა ბალაკ ბალამს: არა მოციქულნი მოვავლინენა შენდა ხადიდ? რაჲსა არა მოხჳდოდი ჩემდა? ნანდჳლ ვერ ძალ-მედვა პატივის-ცემად შენდა?
Page of ms. S: 284v ჰრქუა ბალამ ბალაკს: აჰა ესერა მოსრულ ვარ შენდა. აწ ნუ ჴელ-მეწიფების სიტყუად რაჲმე? უკუეთუ არა მომცეს მე ღმერთმან პირსა ჩემსა, მას [არა] ვიტყოდი.
და წარვიდა ბალამ ბალაკის თანა, და მოვიდეს ქალაქსა მას ღელეთასა.
და დაწყჳდა ბალაკ ზუარაკები და ცხოვარი.
და იყო, განთიად წარიყუანა ბალაკ ბალამი და აღიყვანა იგი ძეგლსა მას ბაალისსა, და უჩუენა მას მიერ რაოდენიმე ზოგი ერისაჲ მის.
