ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
უბრძანე ძეთა ისრაელისათა და განასხნეთ გარეშე ბანაკსა ყოველი კეთროვანი ჯდა ყოველი თესლმდინარე და ყოველი არაწმიდაჲ სულითა,
მამაკაციდგან ვიდრე დედაკაცადმდე განავლინენით გარეშე ბანაკსა და არა შეაგინონ ბანაკი მათი, რომელთა შორის მე გარდამოვალ მათა.
და ყვეს ეგრე ძეთა ისრაელისათა და განავლინნეს იგინი გარეშე ბანაკსა, ვითარცა ეტყოდა უფალი მოსეს.
ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
ეტყოდე შენ ძეთა ისრაელისათა და არქუ: მამაკაცმან ანუ დედაკაცმან, რომელმან ყოს ყოველთაგან ცოდვათა კაცობრივთა და უგულებლობით უგულებელს-ყოს, და ცოდოს სულმან მან,
და აღ\იაროს Page of ms. S: 252v ცოდვაჲ იგი, რომელ ქმნა, და მისცეს ცოდვისა მისთჳს იგი თავადი და მეხუთე მისი დასძინოს მას ზედა და მისცეს, ვის-იგი შესცოდა.
უკუეთუ არა იყოს კაცისა მის ნათესავი, რაჲთამცა მისცა მას შეცოდებისა მისთჳს, მისაცემელი იგი უფლისაჲ მღდელისა იყოს იგი თჳნიერ ვერძისა მის ლხინებისასა, რომლითა-იგი ლხინება ყო მისთჳს მას შინა.
და ყოველივე პირველი ნაყოფი და ყოველი განწმედილი ძეთა შორის ისრაელისათა, და რაოდენი-რაჲ მოართუან უფალსა, მღდელისა იყოს იგი.
და კაცადკაცადისა შეწირული მისა იყოს, და კაცმან რომელმან მისცეს მღდელსა, მისა იყოს.
ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
ეტყოდე შენ ძეთა ისრაელისათა და არქუ: კაცისა, რომლისა გარდაჴდეს ცოლი მისი და უგულებელს-ყოს ქმარი მისი უგულებლობით,
და-ვინმე-წვეს მის თანა საწოლითა თესლისათა, დაეფაროს თუალთაგან ქმრისა მისისათა და დაუმალოს, და დედაკაცი იგი იყოს შეგინებულ, და მოწამე არავინ იყოს მისა, და მიდგომილ არღა იყოს,
და მოუჴდეს ქმარსა მისსა სული შურობისაჲ და ეშურებოდეს ცოლსა თჳსსა, და იგო იყოს Page of ms. S: 253r შეგინებულ, ანუ მოუჴდეს სული მოშურნებისაჲ და ეშურებოდეს ცოლსა თჳსსა და იგი არა იყოს შეგინებულ,
მოიყუანოს კაცმან მან ცოლი თჳსი მღდელისა და შეწიროს მსხუერპლი მისთჳს მეათე წილი სათოველისა ფქვილი ქრთილისა და არა დაასხას მას ზელდა ზეთი, არცა დასდვას გუნდრუკი, რამეთუ არს იგი შესაწირავი შურის სახისა, შესაწირავი მოსაჴსენებელისა ცოდვისაჲ.
და მოიყუანოს იგი მღდელმან და დაადგინოს წინაშე უფლისა.
და მოიღოს მღდელმან მან წყალი წმიდაჲ ცხოველი ჭურჭლითა კეცისათა და მიწისაგან მის იატაკისა კარვისა საწამებელით და შთაასხას იგი წყალსა მას,
და დაადგინოს დედაკაცი იგი წინაშე უფლისა და აღსძარცოს თავსა და მისცეს ჴელთა მისთა შესაწირავი იგი მოჴსენებესაჲ, რომელ-იგი არს შურის სახისაჲ, და ჴელსა მღდელისასა იყოს წყალი იგი მხილებისაჲ დაწყეული.
და აფუცოს მღდელმან მან და ჰრქუას დედაკაცსა მას: უკუეთუ [არა] და-ვინმე-წოლილ არს შენ თანა, უკუეთუ [არა] გარდაჰჴედ შეგინებად თჳნიერ ქმრისა შენისა, უბრალო იყო შენ წყლისა ამისგან მხილებისა დაწყეულსა.
Page of ms. S: 253v უკუეთუ გარდაჰჴედ შენ, რამეთუ ქმრის-ცოლ იყავ, გინათუ შეგინებულ ხარ შენ და მო-ვინმე-გცა შენ თესლი თჳსი,
და აფუცოს მღდელმან მან დედაკაცი იგი ფიცსა ამას წყევისასა და ჰრქუას: მოგეცინ შენ უფალმან წყევასა და ფიცსა ერსა შორის შენსა მოცემად შენდა უფლისა მიერ ბარკალი შენი გარდავრდომად და მუცელი შენი განსივებად,
და შევიდეს წყალი ესე დაწყეული მუცელსა შენსა, რაჲთა გარდავარდეს ბარკალი შენი და განსივდეს მუცელი შენი. და თქუას დედაკაცმან მან: იყავნ, იყავნ.
და დაწეროს მღდელმან მან წყევა ესე წიგნსა და აღჴოცოს წყალსა მას შიდა მხილებისა მის დაწყეულისასა
და ასუას დედაკაცსა მას წყალი იგი მხილებისა მის და შევიდეს მისა წყალი იგი მხილებისა დაწყეული.
და მოიღოს მღდელმან ჴელთაგან მის დედაკაცისათა შესაწირავი იგი შურის სახისა და დადვას წინაშე უფლისა და დადგას საკურთხეველსა თანა.
და მოიღოს მჭელითა მღდელმან შესაწირავისა მისგან საჴსენებელისა მისისა და შეწიროს იგი საკურთხეველსა ზედა, ამისა შემდგომად ასუას დედაკაცსა მას წყალი იგი.
და იყოს, უკუეთუ შევი\ნებულ Page of ms. S: 254r არს დედაკაცი იგი, დავიწყებით დაავიწყდა ქმარსა მისსა, შევიდეს მისსა წყალი იგი მხილებისა დაწყეული და განსივნეს მუცელი მისი და გარდავარდეს ბარკალი მისი, და იყოს დედაკაცი იგი წყეულ ერსა შორის;
უკუეთუ არა შეგინებულ იყოს დედაკაცი იგი და წმიდა იყოს, უბრალო არს და თესლი გამოიღოს.
ესე არს შჯული შურის სახისაჲ, რომლისა გარდაუჴდეს ცოლი ქმრისცოლ-ყოფილი და შეიგინოს,
გინათუ მამაკაცსა, რომელსა შეუჴდეს სული მოშურნეობისაჲ და შურდეს ცოლისა თჳსისა, დაადგინოს ცოლი თჳსი წინაშე უფლისა, და უყოს მას მღდელმან მან ყოველივე ესე შჯული,
და უბრალო იყოს კაცი იგი ცოდვისაგან და დედაკაცმან მოიღოს ცოდვაჲ თჳსი.
